ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΠOY ΠΡΩΤΟΣ ΕΚΑΝΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ ΛΟΓΩ ΓΗΡΑΤΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ & ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΕΣΠΟΤΗΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ

Χαιρόμεθα που ὁ π. Σωτήρης Παρδαλης κατάλαβε ὅτι κάτι δεν πάει καλά με τὸν δεσπότη του, που τόσο αγωνίστηκε να παραιτηθῆ ὁ π. Αὐγουστῖνος και να προλάβη να γίνη δεσπότης ὁ Θεόκλητος, πριν τον πιάσει το ὅριο ηλικίας. Μακάρι και ὁ π. Θεόκλητος να το καταλάβαινε, γιατί ὁ χρόνος τελειώνει και στην ἄλλη ζωή δεν ὑπάρχει μετάνοια. Ὅσο για τὸν π. Ιουστῖνο Μπαρδακα δεν περιμένω τίποτε, αὐτὸν τὸ μόνο ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει εἶναι να ἀνεβῆ ὅσο ψηλότερα μπορεῖ! Νὰ γίνη ἀρχιεπίσκοπος & πατριάρχης.

Ἕνα μόνο ἀπόσπασμα θα παραθέσω ἀπό δημοσίευμα τοῦ λαϊκοῦ τότε Σωτήρη Παρδάλη στην Φλωρινιώτικη ἐφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ», τοῦ 1997, με τίτλο: ΣTPOYΘOKAMHΛIΣMOΣ Ή ΣYMΦEPONTOΛOΓIA; «Aγαπητοί μου φίλοι, σας ερωτώ με αγάπη: Tον φυσικό σας πατέρα θα τον αφήνατε στα 91 του χρόνια να εργάζεται καθημερινά τόσον εντατικά για την ηλικία του; Όχι βέβαια. Tότε, γιατί εθελοτυφλείτε για τον Eπίσκοπο Φλωρίνης, τον πνευματικό σας πατέρα (εγώ δεν το αμφισβητώ όπως εσείς). Δεν βλέπετε, πως ανεβαίνει στον δεσποτικό θρόνο αμφίπλευρα υποβασταζόμενος;…» για νὰ πάρη τὴν ἀπάντηση, ἀπό τον σχολιαστὴ της ἐφημερίδος “ΠΟΛΙΤΗΣ” στη στήλη: «ΣΦΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΦΗΝΑΚΙΑ», τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Τοῦ 1997:

• «Ευχαριστώ τον κ. Σωτήρη Παρδάλη για τις ευχές του. Αντεύχομαι από καρδίας ειρηνικό, ευτυχισμένο και ανθρώπινο το 1998. Άφησα τα Χριστούγεννα μέρα μεγάλης Αγάπης και του απαντώ σήμερα. Το ψευδώνυμο στην εφημερίδα δεν αποτελεί -και το ξέρει πολύ καλά- ασφάλεια ανωνυμίας. Άλλωστε ο «ΠΟΛΙΤΗΣ» και καταξιωμένος είναι και επώνυμος. Δύο τρία μόνο σημεία θα θίξω. Και βέβαια πολλαπλώς ευεργετήθηκε κι ο κ. Παρδάλης -κι άλλοι πολλοί- από τον Γέροντα. Αλλωστε ως ξένοι σε αυτόν τον τόπο αναρριχήθηκαν σε αιρετά αξιώματα. Μήπως δεν είναι αλήθεια. Ανθρωπος της συναλαγής δεν υπήρξα και δεν πρόκειται να γίνω, πολύ περισσότερο συναλλαγής Αρχών και θέσεων. Το φυσικό μου πατέρα των 91 ετών θα χαιρόμουν, αν τον έβλεπα να δουλεύει. Έστω και να ευλογεί και να συντροφεύει. Κι αν δεν μπορούσε να δουλέψει, ποτέ δε θα τον έδιωχνα από το σπίτι!!! Ως προς το “όψιμος Καντιωτικός” τούτο μόνο. Καλύτερα όψιμος Καντιωτικός, παρά πρώιμος και σάπιος. Αν τον στεναχωρώ τον κ. Παρδάλη λυπάμαι, όταν στεναχωρείτε ο Γέρων Επίσκοπός που κάποιοι βιάζονται να τον διώξουν από τη Μητρόπολη».

Εγκαινια ή επετειοι αγωνων!

https://neaflorina.gr/2019/06/egkainia-i-epeteioi-agonon/

π. Σωτηρίου Παρδάλης
Εφημερίου Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Φλωρίνης

Του στοιχειωμένου επί πολλά χρόνια Μητροπολιτικού Μεγάρου επί τέλους η ανακαίνιση του τελείωσε…… και με τα εγκαίνια του , 17 Ιουνίου, άνοιξαν τις θύρες του για να «απολαύσουμε» αυτό το «θαύμα»! που χρειάστηκαν 16 ολόκληρα χρόνια για να γίνει!
Την ίδια ημέρα 17 Ιουνίου 2019, ένα χρόνο μετά από την αποφράδα ημέρα της υπογραφής της «Συμφωνίας των Πρεσπών» αποφάσισαν οι Παμμακεδονικές Οργανώσεις πολύ νωρίτερα, να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις μνήμης για την αντίσταση των Ελλήνων Μακεδόνων κατά της υπογραφής στο χώρο αυτό που έγινε η αντίσταση και η μάχη με τα ΜΑΤ.
Δεν γνωρίζω πόσο «λιτά» έγιναν τα εγκαίνια του Μητροπολιτικού Μεγάρου γιατί δεν με ενδιέφερε, γι’ αυτό προτίμησα να παραβρεθώ σε μια άλλη εκδήλωση στο Πισοδέρι , για να τιμήσουμε τους αγωνιστές και αγνούς σημερινούς Μακεδόνες Έλληνες, που αντιστάθηκαν πριν ένα χρόνο κατά της επαισχύντου υπογραφής της «Συμφωνίας των Πρεσπών» και δέχθηκαν τα κλομπς και τα χημικά των ΜΑΤ, και κινδύνευσαν από αναπνευστικά προβλήματα, αλλά και τραυματίσθηκαν σοβαρά από τις βίαιες επιθέσεις των ΜΑΤ και βάφοντας τις Σημαίες που κρατούσαν με το αίμα τους.
Ένα χρόνο μετά , δυστυχώς η τοπική Εκκλησία μας, λησμόνησε τα γεγονότα του Πισοδερίου και προτίμησε να εγκαινιάσει ένα κτήριο και όχι να τιμήσει τους αγωνιστές που αντιστάθηκαν, σε μια λιτή και απέρριτη πράγματι εκδήλωση του Πισοδερίου. Η εκδήλωση είχε αποφασιστεί πολύ νωρίς και ήταν σε γνώση του Επίσκοπου μας, και ταπεινά φρονούμε ,ότι δεν έπρεπε να ορίσει την ίδια ημέρα τα εγκαίνια του Μητροπολιτικού Μεγάρου. Επαναλαμβάνω , δυστυχώς, η σημερινή «Εθναρχούσα» Εκκλησία έλαμψε με την απουσία της, προς χαρά των προδοτών του ξεπουλήματος της Μακεδονίας.

Δεν με έννοιαξε, αν το βράδυ ο Επίσκοπός μου π. Θεόκλητος κοιμήθηκε σ’ ένα ολοκαίνουργιο κρεβάτι μ’ ένα αφράτο στρώμα σ’ ένα πολυτελέστατο Μέγαρο με όλα το κομφόρ, γιατί μέσα μου τριγύριζαν τα λόγια του Χριστού «Αι αλώπεκες φωλεές έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. 8,20). Αλλά με στενοχώρησε που περιφρόνησε την αγωνία των μελών των Παμμακεδονικών Οργανώσεων της υφηλίου, που συνεχίζουν τους αγώνες τους με αμείωτο ζήλο, με κάθε κίνδυνο και δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση συμπαράστασης για τους αγώνες τους και θα προσέδιδε μεγαλύτερη αίγλη .
Δεν με ενδιαφέρει, αν ο Επίσκοπός μας, θα δέχεται στην πολυτελέστατη «αίθουσα του θρόνου» του Μεγάρου του, μπροστά μου έχω την εσταυρωμένη αγάπη του Κυρίου μας, τον θρόνο του Σταυρού, και ήθελα τον Επίσκοπό μου ένα χρόνο μετά την αποφράδα ημέρα της υπογραφής της «Συμφωνίας των Πρεσπών» να καθίσει στο ιστορικό Δεσποτικό θρόνο του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής του ηρωϊκού και ιστορικού Πισοδερίου και να αναπέμψει δέηση γρήγορης ακύρωσης αυτής της βλαβερής συμφωνίας για την Ελλάδα και να ανακηρύξει την 17ην Ιουνίου ημέρα μνήμης και πραγματοποίησης αναλόγων εκδηλώσεων για την μεγάλη αυτή αντίσταση του λαού , ως Επίσκοπος της Μητροπολιτικής του περιοχής .
Δεν με ένοιαξε ποιοι πήραν «τιμητικές» πλακέτες, με το αζημίωτο βέβαια, για την βοήθεια ανακαίνισης του Μητροπολιτικού Μεγάρου, γιατί τα χρήματα προέρχονταν από τους φόρους του Ελληνικού Λαού, και όχι από την τσέπη των «τιμηθέντων». Με έθλιψε όμως ότι δεν τιμήθηκαν οι αγωνιστές της αντίστασης για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.
Ο λαός κρίνει και οι ιστορικοί του μέλλοντος καταγράφουν.
Φλώρινα 17/06/2019

ΣΧΟΛΙΟ

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον ευθαρσή κληρικό, που αιρόμενος υπεράνω συναισθηματικών δεσμών αγάπης και συμπαθείας προς το μητροπολίτη, ελάλησε τον λόγον της αληθείας.
16 χρόνια περίμενε ο λαός της Φλώρινας να εγκαινιασθή το επισκοπείο. Επιτέλους εγκαινιάσθηκε! Άραγε θα μείνη επιτέλους ο μητροπολίτης μέσα σε αυτό; Γιατί άργησε να εγκαινιασθή επί τόσα χρόνια; Ποιοι φρέναραν τα εγκαίνια; Περιμένουμε υπεύθυνη απάντηση από τους υπευθύνους!
Ενώ ο μακαριστός Αυγουστίνος μέσα σε τεσσεράμισυ χρόνια από την ενθρόνισή του το εγκαινίασε.
Φρόντισε πριν να κοσμήση τη Φλώρινα και όχι μόνο με πλειάδα ιδρυμάτων.
Ο διάδοχός του στα δεκαεννιά χρόνια που διοικεί την τοπική Εκκλησία ποιο μεγαλεπήβολο έργο έπραξε; Ας μας το πουν! Περιμένουμε απάντηση διά στοιχείων. Εμείς, όμως, αν προκληθούμε θα παραθέσουμε με λεπτομέρειες το έργο του π.Αυγουστίνου και με δημοσιεύσεις των οικονομικών στοιχείων.
Πότε έφερνε ο προκάτοχος του νυν μητροπολίτη πλειάδα μητροπολιτών σε πανηγύρεις ναών όπως μέχρι πρότινος ο νυν;
Χάρη σε αυτές κάποιος μεγαλόσχημος παράγοντας της μητροπόλεως έγινε μητροπολίτης!
Πότε τραπέζωνε τους συνεπισκόπους του σε κοσμικά κέντρα; Ακόμη και το μακαρίτη Παττακό μαζί με τον Πάτρα ο π.Αυγουστίνος τους φίλεψε φακές σε ίδρυμα της μητροπόλεως!
Θα τιμούσε ποτέ ο π.Αυγουστίνος τους πολιτικάντηδες που τίμησε ο νυν μητροπολίτης;
Τι φωτογραφίες είναι αυτές που είδαμε από το εγκαινιασμένο επισκοπείο;
Θα τρίζουν τα κόκκαλα του π.Αυγουστίνου για αυτό το κατάντημα!
Αρκετή ανοχή έχει επιδείξει ο πιστός λαός της μητροπόλεως Φλωρίνης σε αυτά τα συνεχή ατοπήματα.
Ως εδώ και μη παρέκει!

============================================================
Σχόλια ΦΙΛΙΣΤΩΡ
Ιούνιος 18, 2019 at 1:39 μμ

Στις 3 Οκτωβρίου του 1971, επί των ημερών του μακαριστού Αυγουστίνου εγκαινιάσθηκε το μητροπολιτικό μέγαρο της Φλωρίνης.
Αντιγράφουμε από το περιοδικό «ΣΑΛΠΙΓΞ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», τεύχος 39, Οκτώβριος 1971, επίσημο όργανο της μητροπόλεως, το ακόλουθο απόσπασμα της μνημειώδους ομιλίας του αοιδίμου ποιμενάρχου, σχετικά με τα εν λόγω εγκαίνια: «Αλλ ενώ ως εκκλησιαστικός ηγέτης χαίρω διά την αποπεράτωσιν του έργου τούτου, ως άτομον όμως, επιτρέψατε να εξομολογηθώ δημοσίως , λυπούμαι μάλλον ή χαίρω. ΠΙΣΤΕΥΣΑΤΕ ΜΟΙ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ, ΘΑ ΕΠΕΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΖΩ ΥΠΟ ΣΚΗΝΑΣ ΠΑΡΑ ΕΙΣ ΜΕΓΑΡΟΝ. Πιστεύσατέ μοι, νοσταλγώ τας ημέρας εκείνας, κατά τας οποίας ως ιεροκήρυξ του λαού και του στρατού έζων εις σκηνάς και ταπεινά οικήματα, συγκακουχούμενος τω λαώ του Θεού.
ΤΟ ΜΕΓΑΡΟΝ ΤΟΥΤΟ ΩΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΔΕΝ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ. ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΙΝ ΜΟΥ (είναι ευρύτατα γνωστή η παροιμιώδης ασκητικότητα, απλότητα και αφιλοχρηματία του μακαριστού). Όταν ενθυμούμαι τον Κύριόν μου , ο οποίος δεν είχε ιδίαν οικίαν και εις τον ερωτήσαντα αυτόν πού μένει, απήντησεν ότι «αι αλώπεκες φωλεούς έχουσιν και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. 8,20), ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΥΣΩ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΙΝ ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΑΙ ΗΜΩΝ ΤΩ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ. ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕΝ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΜΕΓΑΡΟΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΗΓΕΙΡΟΝ ΤΟΙΥΤΟΝ ΜΕΓΑΡΟΝ!Ταπεινόν οίκημα θα ήρκει δι εμέ. Αλλ εφόσον εύρομεν το μέγαρον τούτο με τόσας ιστορικάς αναμνήσεις εκ του εθνικού και θρησκευτικού βίου του Γένους, εθεωρήσαμεν καθήκον να το διατηρήσωμεν ως ιστορικόν μνημείον , το οποίον θα υπενθυμίζη εις τας νεωτέρας γενεάς το παρελθόν, πηγήν , ως είπομεν, διδαγμάτων και εμπνεύσεων.
Ημείς ως άτομον, κλίνοντες πλέον προς τας δυσμάς του βίου μας, ολίγον χρόνον θα μείνωμεν εν αυτώ. «Ου γαρ έχομεν μένουσαν πόλιν αλλά τη μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13, 14). Ελπίζομεν δε, με την χάριν του Κυρίου, ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΘΩΜΕΝ ΕΚ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΛΑΜΨΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΘΕΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΩΜΕΝ ΤΡΟΠΟΝ ΖΩΗΣ (Σ.Σ. όπως και πράγματι έγινε και όπως γνωρίζουν και οι πέτρες στη Φλώρινα). Η ζωή μας έχει ως κανόνα το αποστολικόν ρητόν «έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα» (Α Τιμ.6,8).
Ημείς, μετ ολίγον φεύγομεν. Το κτίριον όμως θα μείνη. ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΤΙΡΙΟΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑΝ, ΕΦ ΟΣΟΝ ΟΙ ΕΝ ΑΥΤΩ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΙΔΕΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΤΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. ΑΛΛΩΣ ΘΑ ΙΣΧΥΣΗ ΔΙ ΑΥΤΟΥΣ Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ «ΙΔΟΥ ΑΦΙΕΤΑΙ Ο ΟΙΚΟΣ ΥΜΩΝ ΕΡΗΜΟΣ», (ΜΑΤΘ. 28, 39) ΚΑΙ «ΟΥ ΜΗ ΑΦΕΘΗ ΩΔΕ ΛΙΘΟΣ ΕΠΙ ΛΙΘΟΝ , ΟΣ ΟΥ ΚΑΤΑΛΥΘΗΣΕΤΑΙ».
Ολόκληρο το μνημειώδη λόγο του αειμνήστου ιεράρχου μπορεί κανείς να αναζητήση και ανεύρη στο προαναφερθέν τεύχος της «ΣΑΛΠΙΓΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ». Στο πρώτο και μεγαλύτερο μέρος του λόγου του π.Αυγουστίνου περιέχεται εκτενής αναφορά, μετά λεπτομερειών, του ιστορικού της ανεγέρσεως του μεγάρου και η σύνδεσή του με κορυφαία ιστορικά γεγονότα της περιοχής και του Έθνους.
Ας ελπίσουμε ότι η παρακαταθήκη του π.Αυγουστίνου, παρακαταθήκη λιτότητος, ασκητικότητος και καλώς εννοουμένης αυστηρότητος, θα εμπνέει και τους νέους ενοίκους του ανακαινισθέντος μητροπολιτικού μεγάρου, ο δε πονεμένος λαός του Θεού θα βρίσκει καταφύγιο αναψυχής και παρηγοριάς σε αυτό στις ποικίλες ανάγκες του.