Διαβαστε ολόκληρο ἄρθρο σε pdf,
πατὠντας τον παρακάτω τίτλο

Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ.pdf

Πονημα ερευνητου Λ.Α.

Ὁ παρατηρητικός χριστιανός , ὁ ἔχων νοῦν, καθημερινά βλέπει, ἀκούει, καί διαισθάνεται ὅτι ὁ κόσμος μας δέν πηγαίνει καλά, ἡ ζωή στόν ὑποτίθεται πολιτισμένο ἄνθρωπο ὁλοένα καί παρεκκλίνει σέ κάτι νοσηρό, ἄσχημο, καί δαιμονικό θά λέγαμε χωρίς ὑπερβολή. Οἱ καθημερινές τραγικές εἰδήσεις τό ἐπιβεβαιώνουν δυστυχῶς μέ τά καθημερινά ὁλοένα αὐξανόμενα θλιβερά γεγονότα ἐγκληματικῶν πράξεων. Ὁ κόσμος μας φλέγεται. Ἡ κοινωνία μας τείνη νά γίνει ἕνα δραματικό θεατρικό ἔργο , ὅπως τοῦ Ντοστογιέφσκι, πού ἔγραψε τήν θεατρική ἐκείνη παράσταση: «οἱ δαιμονισμένοι». Τό ἐρώτημα λοιπόν ἀπό τόν γερμανικό τύπο ἦταν εὔλογο πρός τόν γερμανικό λαό: νά ἀνησυχοῦν οἱ γερμανοί γιά τήν σπουδαία πολιτικό τους ; (τήν Καγκελλάριο Μέρκελ) ἤ δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦν;…

Τα ολεθρια αποτελεσματα της αμαρτιας

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 36-46
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ὅποιος θέλει νὰ δῇ τί εἶνε ἡ ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀκούσῃ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα· ἂς βουλώσῃ τ᾿ αὐτιά του στὸν διάβολο. Διότι, δυστυχῶς, στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία ἑνὸς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων προφητῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ποὺ ἔλεγε· Θὰ ἔρθουν χρόνια τέτοια, ποὺ ἡ ἁμαρτία πλέον δὲν θὰ προκαλῇ τὴν φρίκη· οἱ ἄνθρωποι θὰ συνηθίσουν μ᾿ αὐτὴν καὶ θὰ παίζουν μαζί της.
Ἔτσι σήμερα παίζουμε μὲ τὴν ἁμαρτία. Πίνουμε τὴν ἁμαρτία ὅπως πίνουμε ἕνα ποτήρι νερό. Ἀλλ᾿ ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχουμε ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ μικρότερο ψέμα ἕως τὴν μεγαλυτέρα προδοσία τοῦ χριστιανισμοῦ, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ δοῦμε ἕνα κρυστάλλινο καθρέπτη ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου (βλ. Λουκ. 15,11-32).
Θὰ ἤθελα νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας ἐπάνω στὶς καταστροφικὲς συνέπειες, ποὺ δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο ἡ ἁμαρτία, ὅπως φαίνονται στὴν περίπτωσι τοῦ ἀσώτου υἱ

Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου

Ὁ ἄσωτος κληρονόμησε ἀπὸ τὸν πατέρα του μία τεραστία περιουσία, καὶ αὐτὴ τὴν κατεσπατάλησε «ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. 15,13). Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις καθένας ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ φαντασθῇ, ποιά ζωὴ ὀργίων, διασκεδάσεων καὶ σπατάλης ἔζησε ὁ ἄσωτος υἱός.
Ἀλλ᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σὲ κάθε ἁμαρτωλό. Δὲν ξέρω στὸν κόσμο αὐτὸ νὰ ὑπάρχῃ ἄλλο πρᾶγμα περισσότερο πολυέξοδο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Κάθε κράτος δημοσιεύει ἀπολογισμό, καὶ μέσα σ᾿ αὐτὸν σημειώνονται τὰ διάφορα κονδύλια ποὺ ξοδεύει γιὰ τὶς διάφορες ἀνάγκες του.
Ἐὰν μποροῦσε καὶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς δημοσιεύσῃ τὸν ἀπολογισμὸ τῆς ἁμαρτίας, θὰ βλέπατε τεράστια ποσὰ νὰ ξοδεύωνται γι᾿ αὐτήν. Ἡ ἁμαρτία εἶνε ἡ μεγάλη φαγάνα τοῦ ἀτομικοῦ, οἰκογενειακοῦ καὶ ἐθνικοῦ προϋπολογισμοῦ.
Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ ἐξηγοῦμαι. Ἐλάχιστα εἶνε τὰ χρήματα ποὺ δίδει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Ἐλάχιστα εἶνε τὰ χρήματα ποὺ δίδει γιὰ νὰ βοηθήσῃ τὸν πλησίον. Ἀλλὰ ἐλάχιστα εἶνε καὶ τὰ χρήματα ἐκεῖνα ποὺ ξοδεύει γιὰ τὶς πραγματικές του ἀνάγκες· γιὰ τὸ ψωμί του, γιὰ τὸ ροῦχο του, γιὰ τὸ παπούτσι του, γιὰ τὰ φάρμακά του. Καὶ ἂς ἀνεβαίνῃ ὁ τιμάριθμος. Τὰ πολλὰ χρήματα τὰ ξοδεύει ὄχι στὰ ἀναγκαῖα πράγματα, ἀλλὰ στὰ περιττά, στὰ εἴδη πολυτελείας καὶ ἄλλα ἁμαρτωλὰ πράγματα.
Θέλετε ἀποδείξεις; Ἀνοῖξτε τὶς ἐφημερίδες, καὶ θὰ δῆτε. Πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε.
Θὰ σᾶς παρουσιάσω μόνο μερικὰ κονδύλια τῆς ἁμαρτίας. Σᾶς ἐρωτῶ·
α΄) Πόσα χρήματα ξοδεύει ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὰ χαρτοπαίγνια, ποὺ κατήντησε πλέον ἕνα καζῖνο ὁλόκληρος ἡ Ἑλλάς;
β΄) Πόσα ξοδεύει γιὰ τὸ τσιγάρο; Ἂν εἴχαμε τὰ δισεκατομμύρια αὐτά, τὰ ὁποῖα γίνονται καπνὸς καὶ καίγονται, θὰ μπορούσαμε νὰ θρέψουμε 10 καὶ 15 χιλιάδες παιδάκια.
γ΄) Πόσα χρήματα ξοδεύουν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι γιὰ τὸ ἀλκοόλ; Πόσα ξοδεύουν γιὰ τὸ οὖζο, γιὰ τὰ οἰνοπνευματώδη ποτά, γιὰ τὸ οὐίσκυ τὸ ἀγγλικό, γιὰ τὴν βότκα τὴ ῥώσικη. Δὲ᾿ μᾶς φτάνουν τὰ ποτὰ τῆς Ἑλλάδος, θέλουμε νὰ ἐξάγουμε συνάλλαγμα, γιὰ νὰ παίρνουμε βότκα καὶ οὐίσκυ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό.
δ΄) Πόσα χρήματα ξοδεύουν γιὰ τὰ ἱπποδρόμια καὶ τὸ ποδόσφαιρο;
ε΄) Πόσα ξοδεύει ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν πολυτέλεια καὶ τὴν ἐπίδειξι; Ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ξοδεύονται γιὰ τὶς ποῦδρες, γιὰ τὰ κραγιόνια καὶ γιὰ τὰ καλλυντικὰ τῶν γυναικῶν, καὶ βγαίνει τὸ συνάλλαγμα ἔξω.
στ΄) Πόσα ἑκατομμύρια δὲν ξοδεύονται καὶ δὲν σπαταλῶνται γιὰ τὰ θέατρα καὶ τὰ ἄλλα αἰσχρὰ θεάματα;
ζ΄) Πόσα χρήματα, παρακαλῶ, ξοδεύουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν ἀσωτία καὶ τὴν πορνεία, γιὰ τοὺς χορούς καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς διασκεδάσεις; Προχθὲς ἡ ἀστυνομία, κάτω στὴν Ἀθήνα, μπῆκε σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ διαφθορεῖα -ποὺ δὲν ξέρω πόσες χιλιάδες τέτοια ἔχει μόνο ἡ πρωτεύουσα-, μπῆκε μέσα ἡ ἀστυνομία καὶ ἔπιασε ἕνα κύριο, τὴν ὥρα ποὺ ἦταν ἔτοιμος νὰ πληρώσῃ 15.000 δραχμὲς σ᾿ ἕνα γύναιον διεφθαρμένο, μόνο γιὰ μία ὥρα διασκεδάσεως.
η΄) Ἀλλ᾿ αὐτὰ ποὺ σᾶς εἶπα μέχρι τώρα εἶνε μικρὰ κονδύλια, μπροστὰ σ᾿ ἕνα ἄλλο τεράστιο κονδύλιο, ποὺ φθάνει σὲ ἀστρονομικοὺς ἀριθμοὺς καὶ σὲ καταλαμβάνει ἴλιγγος. Εἶνε ἕνα κονδύλιο ποὺ τὸ ἀπορροφᾶ ὁλόκληρο ἡ ἁμαρτία, ἡ μεγαλυτέρα ἁμαρτία τοῦ αἰῶνος. Καὶ τὸ κονδύλιο αὐτὸ εἶνε γιὰ τοὺς ἐξοπλισμούς, εἶνε γιὰ τοὺς πολέμους, εἶνε γιὰ τοὺς στρατούς, εἶνε γιὰ τοὺς στόχους καὶ γιὰ τὶς βόμβες καταστροφῆς. Ἑκατομμύρια ἑκατομμυρίων ξοδεύονται γι᾿ αὐτοὺς τοὺς σκοπούς.
Ἐὰν τὰ ἑκατομμύρια αὐτά, τὰ ὁποῖα ξοδεύονται σήμερα γιὰ τοὺς πολέμους, τὰ ἐξώδευε ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν εἰρήνη, θὰ τρώγαμε μὲ χρυσᾶ κουτάλια καὶ χρυσᾶ πιρούνια καὶ δὲν θὰ ὑπῆρχε πτωχὸς καὶ ἄστεγος. Διότι καὶ ὁ πόλεμος, ἀδελφοί μου, ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἀναλύσει εἶνε ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας. Ἀφαιρέστε ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν πλεονεξία, ἀφαιρέστε τὴν κενοδοξία καὶ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀφαιρέστε τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, καὶ ἀμέσως οἱ πόλεμοι σταματοῦν καὶ χιλιάδες περιστέρια ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι, ἀπὸ Βορρᾶ καὶ Νότο θὰ φτερουγίσουν ἐπάνω στὴ γῆ καὶ εἰρήνη ἀπέραντη τοῦ Χριστοῦ θὰ βασιλεύσῃ στὸν κόσμο.
Νά λοιπόν, ἀδελφοί μου, γιατί σᾶς εἶπα, ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶνε τὸ πλέον πολυέξοδο πρᾶγμα. Νά γιατί λέει τὸ Εὐαγγέλιο στὴν παραβολὴ αὐτή, ὅτι ὁ ἄσωτος «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως» (ἔ.ἀ.).
Σβῆστε τώρα τὴ λέξι «ἄσωτος» καὶ βάλτε «ἀνθρωπότης»· διεσκόρπισεν ἡ ἀνθρωπότης τὰ ἑκατομμύριά της, τὰ πλούτη της, τὰ ἀγαθά της μέσα στὴ χώρα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς καταστροφῆς.
Μᾶς ἔκανε πτωχοὺς ἡ ἁμαρτία. Πώ πω τί τρομερὸ πρᾶγμα εἶνε ἡ ἁμαρτία! Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος περιωριζότανε μόνο στὰ ἀναγκαῖα, τολμῶ νὰ πῶ, ἐὰν ἔκανε ἐκεῖνο τοῦ Διογένη, ποὺ περιώριζε εἰς τὸ ἐλάχιστο τὶς ἀνάγκες του, θὰ ἦτο πιὸ εὐτυχής. Διότι λέγαν οἱ ἀρχαῖοι· «Ὅσων ὀλιγωτέρων πραγμάτων ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιάζει τὸ θεῖον».
Ἐμεῖς φτειάσαμε τὴν λεγομένη καταναλωτικὴ κοινωνία, καὶ αὐτὴ θὰ γίνῃ ὁ τάφος τῆς ἀνθρωπότητος.
Μετροῦν τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ ἂν ξοδεύῃ πολλά. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἰδανικὸν τῆς Ε.Ο.Κ.. Ὅσα περισσότερα ξοδεύει ὁ ἄνθρωπος, τόσο -τάχατες- εἶνε πιὸ ψηλά. Ψέμα, μεγάλο ψέμα!
Ὅσο λιγώτερα ξοδεύεις γιὰ τὸ κορμί σου, τόσο πνευματικώτερος ἄνθρωπος εἶσαι. Γιατὶ τὰ περισσεύματα ἐκεῖνα δὲν εἶνε δικά σου.
Εἴμεθα θεομπαῖχτες. Ἐρχόμεθα στὴν ἐκκλησία καὶ λέμε, «…Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον» (Ματθ. 6,11). Δὲν περιοριζόμεθα ὅμως ἐκεῖ, ἀλλὰ θέλουμε ὅλο καὶ περισσότερα. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος περιωριζόταν, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, στὸν «ἄρτον τὸν ἐπιούσιον», στὰ ἀναγκαῖα πράγματα, θὰ ἤτανε πάμπλουτος. Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ εἶνε τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται ἡ ἀνθρωπότης.
Πτωχιὰ ἔκανε τὴν ἀνθρωπότητα ἡ ἁμαρτία.

Καταστρέφει τὴν ὑγεία

Ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία δὲν ξοδεύει μόνο τὰ ἑκατομμύρια καὶ τὸν πλοῦτο τῶν ἀνθρώπων. Κάνει καὶ κάτι ἄλλο χειρότερο. Παραπάνω ἀπὸ τὴν περιουσία εἶνε ἡ ὑγεία. Καὶ ἔχει σχέσι ἡ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἁμαρτία.
Ρωτῆστε ὄχι τοὺς γιατροὺς τῆς πόλεώς σας. Ρωτῆστε τοὺς μεγάλους ἐπιστήμονας Ἀμερικῆς, Εὐρώπης καὶ Ῥωσίας. Καὶ θὰ σᾶς ποῦνε, ὅτι οἱ περισσότερες ἀσθένειες προέρχονται ἀπὸ τὶς καταχρήσεις.
Ἔφτειασε γερὸ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός. Καὶ μάτια καὶ αὐτιὰ καὶ καρδιὰ καὶ νεῦρα καὶ νεφροὺς καὶ πνευμόνια, ὅλα τὰ ἔκανε ἐν τάξει ὁ Θεός. Τί κάνει ὁ ἄνθρωπος· μὲ τὶς καταχρήσεις του καταστρέφει τὴν ὑγεία του.
Ἂν θέλετε, πηγαίνετε στὰ ἄσυλα τῶν ἀνιάτων, καὶ θὰ τὸ διαπιστώσετε. Χιλιάδες κρεβάτια μὲ νέα παιδιά, ποὺ ἦταν τὸ καμάρι τοῦ σπιτιοῦ τους καὶ μποροῦσαν νὰ πάρουν τὴν πέτρα νὰ τὴ στύψουν στὸ χέρι τους καὶ νὰ βγῇ ζουμί, καὶ μποροῦσαν νὰ σπάσουν χαλίκι στὸ δημόσιο δρόμο, τώρα τὰ βλέπεις πάνω στὸ κρεβάτι ἀνάπηρα. Ὁ ἕνας χωρὶς μάτια, ὁ ἄλλος χωρὶς αὐτιά, ὁ ἄλλος παράλυτος, ὁ ἄλλος χωρὶς μυαλό, σὲ μία ἀθλία κατάστασι.
Αὐτὰ εἶνε τὰ φοβερὰ ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας. Εἶνε φθοροποιὸς καὶ καταστροφικὴ γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ἀνθρωπότητος.

Καταστρέφει τὴν τιμὴ καὶ τὸ καλὸ ὄνομα

Ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία δὲν καταστρέφει μόνο τὸ πορτοφόλι καὶ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Καταστρέφει καὶ κάτι ἄλλο, ποὺ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ αὐτά, ἰδίως γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες.
Ποιό εἶνε παραπάνω ἀπὸ τὰ λεφτὰ καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴν ὑγεία;
Τὸ ὄνομά μας καὶ ἡ τιμή μας.
«Ἡ τιμὴ τιμὴ δὲν ἔχει καὶ χαρὰ σ᾿ ὅποιον τὴν ἔχει».
Καὶ βλέπεις τὸν ἄνθρωπο, τὸν οἰκογενειάρχη, νὰ εἶνε ἐργατικός, νὰ δουλεύῃ στὸ ἐργοστάσιο, νὰ κοιτάζῃ τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του, νὰ κάθεται στὸ φτωχὸ σπιτάκι του καὶ τὸν ἀγαπάῃ καὶ νὰ τὸν ὑπολήπτεται ἡ κοινωνία. Καὶ ξαφνικὰ τὸν βλέπεις ν᾿ ἀφήνῃ τὴ γυναῖκα του καὶ νὰ σμίγῃ μὲ ἄλλη. Σηκώνεται καὶ φεύγει μακριά, ἀφήνει τὰ παιδιά του καὶ τὴν οἰκογένειά του. Καὶ ἀμέσως ἡ πόλις βουΐζει ἐναντίον του.
Δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ πλέον. Ἔχασε τὸ ὄνομά του, ἔχασε τὴν ὑπόληψί του, τὰ ἔχασε ὅλα.
Κάτι διάβαζα σ᾿ ἕνα ἀρχαῖο ἀσκητικὸ βιβλίο σχετικῶς μὲ αὐτό. Θὰ σᾶς τὸ πῶ ἁπλᾶ.
Ὁ διάολος, λέει, ἔχει τρία ἐργαλεῖα. Ἔχει ἕνα σουβλί, ἕνα σεντόνι καὶ μιὰ τρομπέττα. Καὶ τί κάνει. Μὲ τὸ πρῶτο, τὸ σουβλί, σὲ γαργαλάει. Ετε εἶσαι νέος ετε μικρὸς ετε μεγάλος, δὲν σ᾿ ἀφήνει οὔτε μέρα οὔτε νύχτα. Σὲ γαργαλάει νὰ κάνῃς τὴν ἁμαρτία. «Κάν᾿ το», σοῦ λέει, «μὴ διστάζεις». Ἀνθίσταται στὴν ἀρχὴ ἡ συνείδησις. Ἀλλὰ σὲ γαργαλάει καὶ σὲ κεντάει ὁ διάβολος μέχρι νὰ διαπράξῃς τὴν ἁμαρτία. Καὶ ὅταν σὲ πείσῃ νὰ τὴν κάνῃς, σὲ σκεπάζει μὲ τὸ σεντόνι. «Μὴ φοβᾶσαι», σοῦ λέει, «δὲ᾿ σὲ βλέπει κανείς». Ὅταν ὅμως κάνῃς τὴν ἁμαρτία καὶ περάσῃ λίγος καιρός, τότε παίρνει τὴν τρομπέττα, ἀναβαίνει στὰ καμπαναριὰ καὶ φωνάζει γιὰ νὰ σὲ ξεσκεπάσῃ.
Αὐτὰ εἶνε τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας. Κάτω ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ὁ ἄνθρωπος χάνει τὴν τιμή του καὶ τὴν ὑπόληψί του, γίνεται ἕνα ῥάκος μέσα στὴν κοινωνία.

Ἀφαιρεῖ τὴ γαλήνη τῆς συνειδήσεως

Ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία κάνει καὶ κάτι πιὸ φοβερό. Ἀφαιρεῖ ἕνα σπουδαῖο καὶ ἀνεκτίμητο πρᾶγμα. Ἀφαιρεῖ τὴ γαλήνη τῆς συνειδήσεως.
Εἶνε προτιμότερο νὰ κάνῃς τὸ καλό, καὶ ἂς εἶσαι ὁ πιὸ πτωχὸς ἄνθρωπος· νὰ τρῶς κρίθινο ψωμί, ἐλιὲς καὶ κρεμμύδια. Γιατὶ ὅταν κάνῃς τὸ καλό, ἀηδόνια κελαηδοῦνε μέσ᾿ στὴν καρδιά σου, χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι ἔχεις μέσα στὴν ψυχή σου. Ἔκανες ὅμως τὸ κακό; Διέπραξες τὴν ἁμαρτία; Ἔπεσες σὲ πορνεῖες καὶ μοιχεῖες καὶ ἄλλες ἁμαρτίες; Τότε μέσ᾿ στὴν ψυχή σου ἔχεις σκορπιοὺς καὶ φίδια καὶ δὲν ἡσυχάζεις καθόλου.
Λένε γιὰ κάποιον στὸ Βυζάντιο, ποὺ σκότωσε τὸν ἀδελφό του καὶ ἔγινε κατόπιν βασιλιᾶς, ὅτι τὴ νύχτα, τὰ μεσάνυχτα, παρουσιαζότανε ὁ ἀδελφός του σὰν φάντασμα, κρατοῦσε στὰ χέρια του ἕνα ποτήρι γεμᾶτο αἷμα ποὺ ἄχνιζε καὶ τοῦ ἔλεγε· «Ἀδελφέ, πιές τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου».

Στερεῖ τὴν ἐλευθερία καὶ σκλαβώνει

Πλὴν τῆς σωματικῆς σκλαβιᾶς ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη σκλαβιά, πιὸ φοβερή. Γι’ αὐτὴ τὴ μεγάλη σκλαβιὰ ποὺ δυστυχῶς δὲν τὴν προσέχουμε, θὰ σᾶς ὁμιλήσω.
Ἡ μὲν πρώτη εἶνε σκλαβιὰ σωματική, ἡ ἄλλη εἶνε σκλαβιὰ πνευματική. Σκλαβιὰ τοῦ σώματος καὶ σκλαβιὰ τῆς ψυχῆς.
Ὑπάρχουν σκλάβοι. Μπορεῖ νὰ ζῇς στὸ πιὸ φιλελεύθερο καὶ δημοκρατικὸ πολίτευμα, καὶ ὅμως νὰ εἶσαι σκλάβος.
Καὶ μπορεῖ νὰ ζῇς σ᾿ ἕνα σκλαβωμένο κράτος, κάτω ἀπὸ ἄθεο καὶ τυρανικὸ καθεστώς, καὶ ὅμως νὰ αἰσθάνεσαι τὴν ψυχή σου νὰ φτερουγίζῃ στὰ οὐράνια καὶ νὰ εἶνε ἐλεύθερη.
Ἀπόδειξι στὰ χρόνια τοῦ ᾿21 τὸ Μεσολόγγι. Πολιορκοῦνταν πανταχόθεν ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῶν Τούρκων. Τελείωσαν τὰ τρόφιμα καὶ πείνασαν μέσα στὸ Μεσολόγγι. Ἔτρωγαν γατιὰ καὶ σκυλιά. Καὶ ὅμως αὐτοὶ ἦταν «ἐλεύθεροι πολιορκημένοι».
-Σκλάβος, δοῦλος, ποιός εἶνε; Ἕνα, δύο, τρία παραδείγματα καὶ τελείωσα τὸν λόγο.
Ἕνας π.χ. εἶνε δοῦλος τοῦ χαρτιοῦ, τῆς χαρτοπαιξίας.
Μεγάλη διάδοσι ἔχει αὐτὸ τὸ πάθος. Ὑπάρχουν καζῖνα, ὄχι μόνο στὴν Ἀθήνα καὶ στὶς μεγάλεις πόλεις, ἀλλὰ ἡ χαρτοπαιξία ἔφτασε μέχρι τὰ ἄκρα τῆς πατρίδος μας καὶ νέα καζῖνα ἑτοιμάζονται ν᾿ ἀνοίξουν καὶ νὰ λειτουργήσουν.
Δὲν εἶνε πολὺς καιρὸς ποὺ ἕνας φτωχὸς ἐργάτης, ἀπὸ κάποιο χωριὸ τῆς Φλώρινας, πῆγε στὴ Γερμανία. Δούλεψε σκληρά, ἀπέκτησε 1.000.000 φράγκα καὶ ἦρθε στὴν Ἑλλάδα. Τὴ δεύτερη βραδιὰ τὸν μυρίστηκαν οἱ χαρτοπαῖκτες, τὸν παρέσυραν στὴ χαρτοπαιξία καὶ τὰ ἔχασε ὅλα. Καὶ μετὰ πῆγε ν᾿ αὐτοκτονήσῃ. Ἦρθε στὸ γραφεῖο μου ἀπελπισμένος…
Σκλαβιά, σκλάβοι εἶνε οἱ ἄνθρωποι στὸ χαρτοπαίγνιο.
Ἂν τὸ κράτος ἦταν χριστιανικό, θὰ τιμωροῦσε μὲ σκληρὲς ποινὲς τοὺς χαρτοπαῖκτες, γιατὶ εἶνε κλέφτες.
Δὲν εἶνε κλέφτες μόνο οἱ λῃσταὶ τῶν ὀρέων. Μιὰ κλοπή, μιὰ ἄγρια λῃστεία, εἶνε ἡ χαρτοπαιξία.
Παίζεις; Εἴτε κερδίζεις εἴτε δὲν κερδίζεις, εἶσαι δοῦλος τῆς αἰσχρᾶς χαρτοπαιξίας.
Ἄλλοι σκλάβοι τῆς ἁμαρτίας εἶνε οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἀλκοὸλ καὶ τῆς μέθης.
Πίνουν, πίνουν· τεράστια ποσὰ ἀλκοὸλ καταναλώνουν.
Ἡ Ἑλλάδα εἶνε πρώτη στὰ Βαλκάνια στὴν κατανάλωσι ἀλκοόλ, ποὺ δημιουργεῖ μεγάλη φθορὰ στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό.
Τώρα τελευταῖα μιὰ ἄλλη φοβερὰ σκλαβιὰ κατώρθωσε νὰ διεισδύσῃ στὴν πατρίδα μας καὶ πλήττει τὴ νεότητα. Ὅσοι εἶστε γονεῖς πρέπει νὰ τρέμετε. Τὰ παιδιὰ ποὺ ἔγιναν δοῦλοι τῶν ναρκωτικῶν πεθαίνουν μὲ τὶς σύριγγες ἔξω ἀπὸ τὰ προαύλια τῶν σχολείων.
Μεγάλη συμφορὰ γιὰ τὰ νιᾶτα τὰ ναρκωτικά.
Ὁ ἕνας λοιπὸν εἶνε δοῦλος τῆς χαρτοπαιξίας, ὁ ἄλλος δοῦλος τοῦ ἀλκοόλ, ὁ τρίτος δοῦλος τῶν ναρκωτικῶν. Ὁ τέταρτος σκλάβος τῆς γαστριμαργίας. Δὲν ἀρκεῖται σ᾿ ἕνα ἁπλὸ φαγητό, ἀλλὰ θέλει πολλὰ καὶ ποικίλα φαγητά.
Ἄλλος πάλι εἶνε δοῦλος τοῦ θυμοῦ. Τὸν βλέπεις νὰ ὀργίζεται καὶ πάνω στὸ θυμό του μπορεῖ νὰ διαπράξῃ τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα.
Ἄλλος εἶνε δοῦλος τῆς φιλαργυρίας, τοῦ μεγάλου καὶ φοβεροῦ αὐτοῦ πάθους.
Ἄλλος εἶνε δοῦλος τῆς κενοδοξίας καὶ τῆς ὑπερηφάνειας.
Καὶ ἄλλοι εἶνε δοῦλοι τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας ἢ διαφόρων ἄλλων κακιῶν καὶ παθῶν.
Τώρα ὅλοι ποὺ βρισκόμαστε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία εἴμαστε σκλάβοι. Πᾶτε στὸ σπίτι σας καὶ ἐξετάστε το.
Οἱ μισοὶ καπνίζετε· καπνίσατε τὸ λιβάνι τοῦ διαβόλου καὶ πρὶν ἔρθετε στὴν ἐκκλησία.
Ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε, ὅτι τὸ κάπνισμα φέρνει μεγάλη φθορὰ στὸν ἀνθρώπινο ὁργανισμό. Φέρνει καρδιακὰ νοσήματα, πνευμονικὰ νοσήματα. Κόβει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Προχθὲς ἕνας ἄνθρωπος, ἐκεῖ ποὺ ἐβάδιζε, ἔπεσε κάτω. Τὸν ἐγνώριζα προσωπικά. Κάπνιζε 4 πακέττα τὴν ἡμέρα. Ἡ γυναίκα του ἦρθε στὴ μητρόπολι, ἔπεσε στὰ πόδια του γιὰ νὰ τὸ κόψῃ, ἀλλὰ αὐτὸς δὲν ἄκουγε. Τὸ ἀποτέλεσμα· καρδιακός, πέθανε ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ καπνίσματος.
Δὲν θέλετε ν’ ἀκούσετε ἐμένα; ἀκοῦστε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, ποὺ ἔλεγε, ὅτι τὸ κάπνισμα εἶνε τὸ λιβάνι τοῦ διαβόλου. Ὅταν καπνίζῃς λιβανίζεις τὸν διάβολο. Καὶ ἔρχεσαι μετὰ στὴν ἐκκλησία. Τί νὰ κάνῃς; Ἀφοῦ εἶσαι δοῦλος τοῦ καπνίσματος;
Ἂν εἶστε ἥρωες, κόψτε το. Ἐμπρὸς λοιπόν, θὰ εἶμαι εὐτυχὴς νὰ μάθω ὅτι ἐπετάξατε, ἐδῶ μπροστὰ στὸν ἱερέα σας, τὰ τσιγάρα.
Ὅταν ἤμουν στὴν Ἀθήνα, ἤμουν πολὺ εὐχαριστημένος. Εἶχα πολὺ λαὸ ποὺ ἀγωνίζονταν. Θυμᾶμαι σὲ μιὰ σύναξι, μὲ 4.000 λαό, ποὺ ἄκουε μὲ ὄρεξι τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπάκουε μὲ μεγάλη προθυμία, ὅταν στὸ τέλος τοὺς ζήτησα γιὰ πληρωμὴ νὰ πετάξουν τὰ τσιγάρα κάτω καὶ νὰ μὴν ξανακαπνίσουν, βρέθηκαν πεταμένα 955 πακέττα. Ὦ Θεέ μου!
Τί τὸ ὄφελος ν᾿ ἀκοῦμε συνεχῶς, καὶ νὰ μὴν ἐφαρμόζουμε;
Ἐμπρὸς λοιπόν, ὅσοι εἶνε δοῦλοι τοῦ καπνίσματος ἢ κάποιου ἄλλου πάθους, νὰ προσπαθήσουν, νὰ σπάσουν τὰ δεσμὰ καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν.
Γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουμε καὶ τὶς γυναῖκες ἀπ’ ἔξω, θὰ ἀναφέρω ἕνα φοβερό τους ἐλάττωμα, ποὺ διαλύει καὶ καταστρέφει οἰκογένειες· καὶ αὐτὸ εἶνε τὸ κοτσομπολιό.
Ὅταν συναντιῶνται δυὸ γυναῖκες, ἀρχίζουν νὰ κατακρίνουν, πότε τὸν ἕνα, πότε τὸν ἄλλον. Δοῦλες λοιπὸν τῆς ἁμαρτίας εἶνε καὶ αὐτές.
Ἂς προσπαθήσουν οἱ γυναῖκες νὰ κόψουν τὸ κοτσομπολιό.
Δοῦλοι τὶς ἁμαρτίας εἶνε οἱ ἄνθρωποι. Μικρὴ εἶνε ἡ χαρτοπαιξία, μικρὸ τὸ ἀλκοόλ, μικρὸ τὸ τσιγάρο, μικρὸ τὸ κοτσομπολιό, μικρὰ εἶνε ἡ πορνεία, τὰ διαζύγια, ἡ μοιχεία, ἡ φιλαργυρία, ἡ κενοδοξία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια;
Ποιός θὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὰ πάθη αὐτά; Ποιός θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κοινωνία ἀπηλλαγμένη ἀπ᾿ αὐτά;
Ὁ Χριστὸς εἶπε: «Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας» (Ἰωάν. 8,34). Ὅποιος κάνει ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, εἴτε μικρὴ εἴτε μεγάλη, εἶνε δοῦλος τῆς ἁμαρτίας, εἶνε σκλαβωμένος. Καὶ ὅπως ἐνδιαφερόμαστε νὰ γίνουμε ἐλεύθεροι σωματικῶς, ἔτσι πρέπει νὰ γίνουμε ἐλεύθεροι καὶ πνευματικῶς.
Ποιός θὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ;
Ἕνα ὄνομα, δὲν ὑπάρχει ἄλλο, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», εἰς τὸ ὁποῖο «πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πάσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Φιλιπ. 2,8-11).
Αὐτὸς εἶνε ὁ Ἐλευθερωτής. Αὐτὸς ἐλευθερώνει. Δὲν τὸν ἀγαπήσαμε, ψέματα λέμε ὅτι τὸν ἀγαπᾶμε. Ἀγαπᾶμε τὸ παιδάκι μας, τὸν ἄντρα μας, τὰ λεφτά μας, τὰ πάθη μας, τὶς κακίες μας.
Ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ ἐλευθεριά· τὸ ξαναλέω, ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ ἐλευθεριά, ὁ σατανᾶς εἶνε ἡ σκλαβιά.
Δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν αἰώνων, οἱουδήποτε χρώματος, φύλου ἢ καταστάσεως, ὅπου καὶ ἂν βρίσκωνται, εἶνε δοῦλοι τῆς φθορᾶς καὶ τῆς καταστροφῆς.
Ἂς παρακαλέσουμε τὸ Θεό, νὰ μᾶς δώσῃ τὴ δύναμι νὰ τὸν πλησιάσουμε, νὰ τὸν πιστέψουμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, καὶ τότε θὰ δοῦμε τὸ θαῦμα.
Θὰ δοῦμε νὰ σπᾶνε τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας, τῆς τυραννίας καὶ τῆς σκλαβιᾶς. Τότε θὰ αἰσθανθοῦμε τὴν ἐλευθερία μας σ᾿ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος, ποὺ αἰσθάνθηκαν οἱ προγονοί μας, οἱ ὁποῖοι ὀκτὼ καὶ δέκα χρόνια ἀγωνίζονταν γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν καὶ ἔψαλλαν τὸ «Χαῖρε, ὤ χαῖρε λευτεριά».

Ἡ κόλασις ὑψίστη τιμωρία

Ὅμως δὲν εἴπαμε τίποτε ἀκόμη. Εἶνε ἀσφαλῶς ζημιὲς αὐτὲς τῆς ἁμαρτίας. Ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη ζημιὰ πιὸ μεγάλη.
Δὲν κινδυνεύεις μὲ τὴν ἁμαρτία νὰ χάσῃς μόνο τὸ πορτοφόλι σου, δὲν κινδυνεύεις νὰ χάσῃς μόνο τὴν ὑγεία σου, δὲν κινδυνεύεις νὰ χάσῃς μόνο τὸ τίμιό σου ὄνομα, δὲν κινδυνεύεις νὰ χάσῃς μόνο τὴ γαλήνη τῆς συνειδήσεώς σου. Κινδυνεύεις καὶ ἀπὸ κάτι ἄλλο, ποὺ ἄλλοτε τὸ ἄκουγαν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἔτρεμαν. Τώρα τ᾿ ἀκοῦνε καὶ …γελᾶνε. Καὶ ὅμως εἶνε πραγματικότης.
Ἡ μεγαλυτέρα τιμωρία τῆς ἁμαρτίας εἶνε μία λέξις· κόλασις!
-Μπᾶ, κόλασις στὸν εἰκοστὸ αἰῶνα!…
«Κ᾿ ἐγὼ θὰ ἤθελα, σὰν ἁμαρτωλὸς ποὺ εἶμαι», λέει κάπου ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «κ᾿ ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ μὴν ὑπάρχῃ κόλασις. Καὶ ὅμως ὑπάρχει». Ὅπως εἶνε βέβαιον ὅτι ὑπάρχει νύκτα, ἄλλο τόσο βέβαιον εἶνε ὅτι ὑπάρχει ἡ ἀπέραντος νύκτα τῆς κολάσεως. Καὶ ἐκεῖ, μᾶς εἶπε ὁ Χριστός, θὰ ἀκουσθῇ ἡ φωνή Του· «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον…» (Ματθ. 25,41).