ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Τί αγιασμος γινεται χωρις τον ΣΤΑΥΡΟ;

Και πάλι ὁ αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εμφανίστηκε για ἀκόμη μια φορά χωρίς σταυρό σε αγιασμό σχολείου για να μην ενοχληθούν οι πρόσφυγες
Ο Αρχιεπίσκοπος βρέθηκε τέλεσε τον αγιασμό στην Λεόντειο Σχολή στα Άνω Πατήσια και στα 15ο και 60ο Γυμνάσια και 15ο ΓΕΛ χωρίς όμως να φέρει το παραμικρό ίχνος του θρησκευτικού συμβόλου της Ορθοδοξίας του Σταυρού και αυτό για να μην αισθανθούν προσβεβλημένοι, οι μουσουλμάνοι και οι αλλοδαποί! ???
Διαβαστε εδῶ: https://viralgreece.eu/o-archiepiskopos-ieronymos-emfanistike-choris-stayro-se-agiasmo-scholeioy-gia-na-min-enochlithoyn-oi-prosfyges
Και εδῶ: https://www.tilestwra.com/o-archiepiskopos-emfanistike-choris-stayro-se-agiasmo-scholeioy-gia-na-min-enochlithoyn-oi-prosfyges/

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου
στὸν ἱ. ναὸ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τοῦ Ὑψώματος 1020 Φλωρίνης τὴν 14-9-1984.
Η Παναγία μας, ἀγαπητοί μου, τὴν ἡμέρα τῆς Ὑπαπαντῆς πῆρε στὴν ἀγκαλιὰ τὸ βρέφος της καὶ τὸ πῆγε στὸ ναό, ὅπως ὥριζε ὁ μωσαϊκὸς νόμος. Ἐκεῖ ἦταν ἕνας γέροντας, ποὺ παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ νὰ μὴν πεθάνῃ ἐὰν δὲν δῇ τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Χριστὸς θὰ ἔρθῃ στὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς τὸν ἄκουσε. Ὁ γέροντας ἀνεγνώρισε, ὅτι τὸ βρέφος εἶνε ὁ Χριστός. Καὶ προφήτευσε· εἶπε λόγια, ποὺ βγῆκαν ἀληθινά. Μεταξὺ τῶν ἄλλων εἶπε, ὅτι τὸ ἀθῷο αὐτὸ βρέφος θὰ γίνῃ «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. 2,34). Τί θὰ πῇ αὐτό· ὅτι μετὰ τὸ Χριστὸ ὁ κόσμος θὰ χωριστῇ σὲ δύο παρατάξεις· σὲ ὅσους τὸν πιστεύουν καὶ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές του, καὶ σὲ ὅσους δὲν τὸν πιστεύουν καὶ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία του.
Ἀπὸ τότε ὑπάρχει πάλη μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας, μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, μεταξὺ ἀληθείας καὶ ψεύδους, μεταξὺ Χριστοῦ καὶ σατανᾶ. Κι ὁ ἀγώνας αὐτὸς διαρκεῖ μέχρι σήμερα. Κραταιὸς ἀγώνας. Ἀπ᾿ τὸ ἕνα μέρος εἶνε οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο οἱ πιστοὶ ποὺ τὸν λατρεύουν. Τὸν λατρεύουν, γιατὶ μὲ «ξύλον» (μὲ δέντρο) ὁ σατανᾶς ἐξαπάτησε τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, καὶ μὲ τὸ ξύλο τοῦ σταυροῦ ὁ Χριστὸς τὸν νίκησε κατὰ κράτος. Εἶνε τὸ εὐλογημένο ξύλο ποὺ προσκυνοῦμε σήμερα καὶ ψάλλουμε «Ὦ τρισμακάριστον ξύλον, ἐν ᾧ ἐτάθη Χριστός…» (καταβ. Ὑψώσ.).
Ἀπὸ ξύλο ἦταν καὶ ἡ κιβωτός, μέσα στὴν ὁποία σώθηκε στὸν κατακλυσμὸ ὁ Νῶε καὶ ἡ οἰκογένειά του, 8 ψυχές. Ὅπως τότε ἔτσι καὶ μέχρι σήμερα πλέει, ἐπάνω στὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπιστίας, τὸ πλοῖο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ κιβωτὸς τῆς σωτηρίας. Σ᾿ αὐτὴν καταφεύγουν καὶ σῴζονται ὅσοι πιάνουν τὸ σωσίβιο, τὸ σταυρό. Μοῦ ᾿λεγε ἕνας ναύτης, ὅτι τοὺς συνέβη ναυάγιο στὸν Ἀτλαντικό. Τὸ πλοῖο τους βυθίστηκε, ἔπεσαν στὴ θάλασσα καὶ πάλευαν μὲ τὰ κύματα. Πέρασε ἕνα ἄλλο πλοῖο, μὰ δὲ μποροῦσε νὰ προσεγγίσῃ. Τότε οἱ ναῦτες του τοὺς ἔρριξαν σανίδες. Ὤ, λέει, πῶς παλεύαμε νὰ πιάσουμε τὴ σανίδα! Καὶ ὅποιος ἔπιασε τὴ σανίδα, σώθηκε καὶ δόξαζε τὸ Θεό. Μιὰ σανίδα ἔσωσε τοὺς ναυαγούς. Καὶ ἕνα ξύλο, ὁ τίμιος σταυρός, ―δὲν εἶνε λόγια, εἶνε ἀλήθεια― σῴζει τοὺς ναυαγοὺς τῆς ζωῆς.
Αὐτοὶ εἶνε οἱ φίλοι τοῦ σταυροῦ. Ἀλλὰ δυστυχῶς, ὅπως επαμε, ὑπάρχουν καὶ οἱ «ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ» (Φιλ. 3,18). Εἶνε πολλοί. Σᾶς παρουσιάζω ἐδῶ μερικούς.

* * *

  Πρῶτοι ἐχθροὶ εἶνε οἱ Ἑβραῖοι. Αὐτοί, σὰν σκυλιὰ λυσσασμένα, φώναζαν στὸν Πιλᾶτο κάτω ἀπὸ τὸ πραιτώριο· «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰωάν.19,15). Ἔτσι σταυρώθηκε ὁ Χριστός. Ἀπὸ τότε μισοῦν τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Μία παράδοσις λέει, ὅτι μετὰ τὴν ἀποκαθήλωσι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἑβραῖοι πῆραν τοὺς τρεῖς σταυρούς, τῶν δύο λῃστῶν καὶ τοῦ Κυρίου, καὶ τοὺς ἔρριξαν σ᾿ ἕνα λάκκο μὲ κόπρια. Ἐκεῖ ἦταν θαμμένος ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ὕστερα ἀπὸ τρεῖς αἰῶνες ἡ ἁγία Ἑλένη, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστὸ διότι μὲ τὸ σταυρὸ καὶ τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα» θριάμβευσε ὁ υἱός της ὁ Κωνσταντῖνος, ἦρθε στὰ Ἰεροσόλυμα, πῆγε στὸ Γολγοθᾶ, ἔσκαψε μὲ συνεργεῖα, καὶ βρῆκε τοὺς σταυρούς. Εἶχαν τὴν ἀπορία, ποιός ἀπὸ τοὺς τρεῖς εἶνε τοῦ Κυρίου. Ἀλλὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἔκανε τὴν ὥρα ἐκείνη θαῦμα, καὶ ἔτσι τὸν ἀνεγνώρισαν καὶ τὸν προσκύνησαν. Πέρασαν ἀπὸ τότε εκοσι αἰῶνες καὶ μέχρι σήμερα οἱ Ἑβραῖοι μισοῦν τὸ σταυρό. Ἔγραψαν ἐφημερίδες, ὅτι τὸ Ἰσραὴλ τύπωσε ἕνα μικρὸ γραμματόσημο ποὺ εἶχε σὲ φωτογραφία ἕνα τμῆμα τῶν Ἰεροσολύμων, καὶ ἐκεῖ, στὸ ἄκρο τοῦ γραμματοσήμου, μόλις διακρινόταν πάνω σὲ μία ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἕνας σταυρὸς. Τὸ εἶδαν φανατικοὶ Ἑβραῖοι, φώναξαν, ἔκαναν διαδήλωσι, καὶ τὸ κράτος ἀναγκάστηκε ν᾿ ἀποσύρῃ τὸ γραμματόσημο. Τέτοιο μῖσος.
  Ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ εἶνε καὶ οἱ Τοῦρκοι. Αὐτοί, μόλις κυρίευσαν τὴν Κωνσταντινούπολι, ξερρίζωσαν ἀπὸ τὸ τροῦλλο τῆς Ἁγίας Σοφίας τὸν τίμιο σταυρὸ καὶ ἔστησαν τὴν ἡμισέλινο, σύμβολο σκότους καὶ βαρβαρότητος. Καὶ στοὺς βίους τῶν νεομαρτύρων βλέπουμε, ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔβαζαν μπροστά τους ἕνα σταυρὸ καὶ τοὺς ἔλεγαν· «Πατῆστε τὸ σταυρό». Ἐὰν τὸν πατοῦσαν, ἐσῴζοντο· ἐὰν δὲν τὸν πατοῦσαν, μαρτυροῦσαν μὲ φρικτὸ θάνατο.
  Μῖσος κατὰ τοῦ σταυροῦ οἱ Ἑβραῖοι, μῖσος οἱ Τοῦρκοι. Μῖσος στὸν αἰῶνα μας ἔχουν καὶ οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ χιλιασταί. Ἡ γλῶσσα τους στάζει μέλι, ἀλλὰ στὴν καρδιὰ ἔχουν τὸ διάβολο καὶ προσπαθοῦν νὰ σὲ πλανήσουν. Θέλεις νὰ διακρίνῃς τὸ χιλιαστή; Πές του· Κάνε σταυρό. Δὲν κάνει· τὸ χέρι νὰ τοῦ κόβῃς, σταυρὸ δὲν κάνει. Ὁ χιλιαστὴς μισεῖ τὸ σταυρό. Σὲ κάποια πόλι τῆς Μακεδονίας Χριστιανοὶ πῆγαν τὴ νύχτα στὸ σπίτι ἑνὸς χιλιαστοῦ καὶ ἔκαναν πάνω στὴν πόρτα σταυρό. Τὸ πρωῒ ξύπνησε ὁ χιλιαστής, εἶδε τὸ σταυρὸ καὶ λύσσαξε. Προσπαθοῦσε νὰ τὸν ξύσῃ, νὰ τὸν ἀπαλείψῃ, κ᾿ ἐπειδὴ δὲ μποροῦσε τί ἔκανε· ἔβγαλε τὴν πόρτα καὶ τὴν ἔκαψε!
  Ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἀκόμα ποιοί ἄλλοι; Εἶνε στὶς ἡμέρες μας οἱ ἄπιστοι. Ὅταν ἦρθα ἐδῶ ὡς ἐπίσκοπος ―ἔχω κ᾿ ἐγὼ λόγο νὰ εὐγνωμονῶ τὸν τίμιο σταυρό, γιατὶ πέρασα δύσκολες ἡμέρες στὴ ζωή μου―, εἶπα νὰ στήσω ἐπάνω στὸ ἱστορικὸ ὕψωμα 1020 ἕνα σταυρό. Ὅταν τὸ ἔμαθαν στὴν πόλι μερικοὶ ―ἂς μὴν ποῦμε τὰ ὀνόματά τους―, ξεσηκώθηκαν καὶ φώναζαν. Εἶπαν, ὅτι στὴν κορυφὴ αὐτὴ πρέπει νὰ χτιστῇ ἕνα ξενοδοχεῖο ἢ μία ντισκοτὲκ ἢ ἕνα καζῖνο ὅπως στὴν Πάρνηθα. Καὶ ἄλλοι, φανατικοὶ ἰδεολόγοι, ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, εἶπαν· Ἂν ὁ Καντιώτης βάλῃ ἐκεῖ σταυρό, ἐμεῖς μὲ δυναμῖτες θὰ τὸν τινάξουμε στὸν ἀέρα… Τέτοιο μῖσος ἔχουν. Δὲν εἶνε πολὺς καιρὸς ποὺ κοντὰ στὸ Νέστο, ἐκεῖ ποὺ ποιμαίνει ἕνας ἅγιος ἐπίσκοπος, ὁ Σιδηροκάστρου Ἰωάννης, στὸ νεκροταφεῖο ἑνὸς χωριοῦ, πῆγαν τὴ νύχτα ἄπιστοι, ἔσπασαν ὅλους τοὺς μαρμάρινους σταυροὺς καὶ ἔγραψαν ἀκατονόμαστα λόγια ἐναντίον τοῦ σταυροῦ. Καὶ ὁ Ἰωάννης ἔκλαιγε ὅλη μέρα κι ὅλη νύχτα. Τὰ δάκρυά του θὰ γίνουν φωτιὰ νὰ κάψουν τοὺς ἀθέους. Ἀλλοῦ πάλι μαθηταὶ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι σχίζουν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ ποδοπατοῦν τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας. Χρόνια φοβερὰ καὶ ἀπαίσια!
Ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ ἀκόμα εἶνε οἱ βλάσφημοι. Ὅταν τὸ σκέπτωμαι, ἡ καρδιά μου πονάει καὶ κλαίει γι᾿ αὐτούς. Θὰ ἔπρεπε στὴν Ἑλλάδα νὰ μὴ βλαστημάῃ τὸ σταυρὸ οὔτε ἕνας. Διότι ὁ σταυρὸς εἶνε ὅ,τι τιμιώτερο ἔχουμε, ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος καυχᾶται καὶ λέει· Ἂς καυχῶνται ἄλλοι γιὰ ἄλλα· ἐγὼ καυχῶμαι γιὰ τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου· «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14). Κι ὅμως στὴν πατρίδα μας ὑπάρχουν στόματα ποὺ βλαστημοῦν τὸ σταυρό.
  Ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ; Ἄ, ἐδῶ τώρα φθάσαμε στὸ κόκκαλο. Ποῖοι εἶνε; Ἐμεῖς, οἱ σημερινοὶ ψευτοχριστιανοί. Μπορεῖ νά ᾿σαι βαπτισμένος, νά ᾿ρχεσαι στὴν ἐκκλησία, ν᾿ ἀνάβῃς κεριά, νὰ προσκυνᾷς· ἂν ὅμως δὲν ζῇς ὅπως θέλει ὁ Χριστός, τότε εἶσαι ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ. Διότι σταυρὸς σημαίνει ἀγάπη, αὐταπάρνησι, θυσία, ἐγκράτεια… Ὁ σταυρός, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἀπαιτεῖ ζωὴ ἐσταυρωμένη, νὰ εμαστε νεκροὶ καὶ ἀδρανεῖς γιὰ τὴν ἁμαρτία, ὅπως ἕνας ἐσταυρωμένος. Διαφορετικά, εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ.
Ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ. Καὶ τί λέει γι᾿ αὐτοὺς ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Κλαίω γι᾿ αὐτούς» (Φιλιπ. 3,18). Γιατί τοὺς κλαῖς, ἀπόστολε Παῦλε; Γιατί, ἅγιε Σιδηροκάστρου, ἅμα εἶδες τοὺς σταυροὺς σπασμένους, ἔκλαιγες ὅλη νύχτα; Διότι, ἀδελφοί μου, τὸ τέλος τους θὰ εἶνε ἀπώλεια· «ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια» (ἔ.ἀ. 3,19). Θὰ καταστραφοῦν, θὰ χαθοῦν.
Ὦ σταυρέ, σὲ ἀσπαζόμεθα «τῇ χαρᾷ καὶ τῷ φόβῳ», ὅπως λέει ὁ ὕμνος (δοξ. αν.). Χαιρόμεθα ὅταν σὲ ἀσπαζώμεθα, διότι εἶσαι ἡ σωτηρία μας· συγχρόνως ὅμως φοβούμεθα, διότι εμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀνάξιοι νὰ σὲ ἀσπασθοῦμε.

* * *

Ἀδελφοί μου, ὁ σταυρὸς θὰ νικήσῃ! Δὲ θὰ νικήσῃ οὔτε τὸ τρίγωνο τῶν μασόνων, οὔτε ἡ πεντάλφα τῶν σιωνιστῶν, οὔτε τὸ σφυροδρέπανο τῶν ἀθέων, οὔτε οἱ χιλιασταί. Θὰ νικήσῃ ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου, τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα». Οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ἰωάν. 19,37). Τότε θὰ ζητήσουν νὰ κρυφτοῦν μέσα στὶς σπηλιὲς καὶ θὰ λένε στὰ βουνά· Ἀνοῖξτε, βουνά, νὰ μᾶς κρύψετε ἀπὸ τὴ λάμψι τοῦ τιμίου σταυροῦ.
Τελειώνω λέγοντας· ὅποιος πάει κόντρα μὲ τὸ σταυρό, θὰ γίνῃ στάχτη. Ἐνῷ ὅσοι εἶνε μὲ τὸ σταυρό, τὸν πιστεύουν καὶ ζοῦν τὴν ἐσταυρωμένη ζωὴ ποὺ θέλει ὁ Χριστός, αὐτοὶ θὰ ἔχουν δόξα καὶ εὐλογία εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τοῦ Ὑψώματος 1020 Φλωρίνης τὴν 14-9-1984.