ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ ΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Χωρις φαγωποτια, μουσικες βραδιες και πανηγυρια, σε πολυτελείας «παλατάκια»,
που κανει η Μητροπολη Καλαμαριας!

Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινάει.
Ευκαιρία να δείξουμε στους Έλληνες που παραμένουν στη Βόρειο Ήπειρο, που αντέχουν ακόμη και δεν ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, ότι ΔΕΝ τους ξεχάσαμε.
Με λίγα τετράδια, μολύβια, ξύστρες και μπογιές, με ένα μπλοκ ζωγραφικής, ενθαρρύνουμε τα μικρά βορειοηπειρωτόπουλα να ζωγραφίσουν και πάλι την Ελληνική σημαία, την σημαία που περήφανα υπερασπίστηκε με την ίδια του τη ζωή ο εθνομάρτυρας Κωνσταντίνος Κατσίφας.
Με παιδικά και ιστορικά βιβλία που εξυψώνουν το εθνικό και θρησκευτικό αίσθημα βοηθάμε τα μικρά βορειοηπειρωτόπουλα να γνωρίσουν το μεγαλείο του Έθνους μας και της ορθόδοξης πίστης μας αλλά και να αναπτύξουν την μητρική τους γλώσσα, γλώσσα που υπερασπίστηκε με την ίδια του την ζωή ο εθνομάρτυρας Αριστοτέλης Γκούμας…
Παρακαλούμε επικοινωνήστε με το email του συλλόγου ierosloxos12@gmail.com, για περισσότερες πληροφορίες

ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ & ΦΑΓΩΠΟΤΙΑ, ΣΕ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΚΕΝΤΡΑ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΙΟΥΣΤΙΝΕ ΜΠΑΡΔΑΚΑ. ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΧΗΣΙ & ΧΟΡΟΙ. ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΔΕΣ & ΠΟΥ ΤΑ ΕΜΑΘΕΣ ΑΥΤΑ; ΜΗΠΩΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΛΙΤΗ, ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΟΥ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ;

Ωσπου ἦταν Μητροπολίτης Φλωρίνης ὁ π. Αὐγουστῖνος ουτε με τα κιαλια δεν ἔβλεπαν οι Σκοπιανοί την Μητροπολίτου, γι᾽αυτό τον ἀπειλούσαν.
Γεμισε με ἰδρύματα τὴν φτωχή Μητρόπολή του και ἦταν πρῶτος στην φλιλανθρωπία, δινοντας ὁ ἴδιος το παράδειγμα. Ο μισθός του πήγαινε κατ᾽᾽εὐθειαν ὅπου ὑπῆρχε ἀνάγκη. Ποτέ δεν τραπέζωσε σε κοσμικὸ κέντρο κανέναν. Εἶχε καταργήσει τα πανηγύρια ἀπὸ ὅλους τους ναούς.

Δεν φοβασαι τον Θεο! Αν θελεις να μαζεψης λεφτα για φιλανθρωπια, κανε μια λιγότερη αρχιερατικη στολή και θα μαζεψεις πολύ περισσότερα για το γάλα των παιδιων, για ξυστρες, τετράδια, μολυβια & ἄλλα τέτοια φθηνά εἴδη.

Δειτε νεοεποχήτικη φιλανθρωπία, με τον τιτλο: «Λαμπρή φιλανθρωπική εκδήλωση στην Καλαμαριά (ΦΩΤΟ)»,
εδω: https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/31650-lampri-filanthropiki-ekdilosi-stin-kalamaria-foto

(Λουκα 16, 20-21): Ἀφρων πλούσιος ευφραινόμενος καθ’ ημέρα λαμπρώς. Φτωχος Λαζαρος πεινασμένος, πληγωμένος, ἐπιθυμων να χορτασθη απο τα ψυχουλα, που πέφτουν απο το πλούσιο τραπέζι.

 ψευτικη φιλανθρωπια

και αληθινη ελεημοσυνη

Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστίνου

Ἂς εὐχαριστήσουμε, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύ­ριο, ποὺ μᾶς ἐλέησε καὶ μᾶς ἀξιώνει νὰ συγκεντρωθοῦμε γιὰ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος.
Ὠνομάσθηκε «ἐλεήμων», γιατὶ ἀγωνίστη­κε ἐναν­τίον τῆς ἀνθρωπίνης δυσ­τυχίας. Κύριο χαρακτηριστικό του ἦταν ἡ ἐλεημοσύνη.
Στὴν ἐποχή μας εἰρωνεύονται τὴν ἐλεημοσύνη. Ἡ γενεά μας σφίγγει τὶς γροθιές της καὶ λέει· Ἡ ἐ­ποχὴ τῆς ἐλεημοσύνης πέρασε· δὲν θέλου­με τὰ ψίχουλα τῆς ἐλεημοσύνης· θέλου­με νὰ ἔ­χουμε δουλειὰ καὶ νὰ ζοῦμε ἀξιοπρε­πῶς· ζη­τοῦμε δικαιοσύνη, ὄχι ἐλεημοσύνη.
Σύμφωνοι. Ἀλλ᾽ ἐφ᾿ ὅσον στὸν κόσμο αὐτὸν θὰ βασιλεύῃ ἡ ἁμαρτία, θὰ ὑπάρχουν καὶ τὰ τέκνα της· ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἡ ἀδικία κι ἀπὸ τὸ ἄλλο ἡ δυστυχία. Κι ὅσο θὰ ὑ­πάρχῃ ἁμαρ­τία, θὰ ὑπάρχουν καὶ τὰ θύματά της· ἑπομένως θὰ ὑπάρχῃ ἀνάγκη κάποιοι νὰ ῥίχνουν βάλσαμο παρηγοριᾶς σ᾽ αὐτοὺς ποὺ ἀ­δικοῦνται καὶ δυσ­τυχοῦν. «Οὐ γὰρ μὴ ἐκ­λίπῃ ἐν­δεὴς ἀπὸ τῆς γῆς σου», δὲν πρόκειται νὰ λείψῃ ἀπὸ τὸν τόπο σου ὁ φτωχός, λέει ἡ ἁγία Γραφή (Δευτ. 15,11).
Ἔχοντας μπροστά μας, ἀγαπητοί μου, τὰ κείμενα τῶν Γραφῶν, τὰ διδάγματα τῶν πατέρων καὶ προπαντὸς τοῦ ἁ­γίου Ἰωάννου τοῦ Ἐ­λεήμονος, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου ποὺ ἑ­ορτά­ζει αὔριο καὶ ὑ­πῆρξε ἡ χρυσῆ σάλπιγγα τῆς ἐ­λεημοσύνης, θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς δώσω τὴν εἰκόνα τῆς ἐλεημοσύνης. Γιατὶ ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ἐ­λεημοσύνες· ψεύτικη καὶ ἀληθινή.

* * *

Ποιά εἶνε ἡ ψεύτικη ἐλεημοσύνη;

⃝ Ψεύτικη ἐλεημοσύνη εἶνε ἐκείνη ποὺ γίνεται ἀπὸ κενοδοξία – ἀνθρωπαρέσκεια. Μερικοὶ ἐλεοῦν ὄχι ἀπὸ ἀγάπη στὸν πλησίον οὔτε γιὰ νὰ ἐκτελέσουν τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, ἀλ­λὰ γιὰ ν᾽ ἀκουστῇ τὸ ὄνομά τους, νὰ γραφῇ σὲ μαρμάρινες πλάκες ἔξω ἀπὸ εὐαγῆ ἱδρύματα.
Πρὸ καιροῦ πέθανε ὁ ἐφοπλιστὴς Λιβανός. Αὐτὸς πή­γαινε στὸ νη­σὶ ποὺ γεννήθηκε καὶ συνήθιζε νὰ πετᾷ στοὺς ζητιάνους ἀπὸ μιὰ λίρα. Ὅλοι τὸν χιλιοευχαριστοῦσαν. Ἕ­­νας ὅμως, ποὺ τὸν ἔλεγαν Σκούνα, παρ᾿ ὅλη τὴ φτώχεια του εἶχε ἀ­ξιοπρέπεια· κι ὅταν τοῦ πέ­ταξε τὴ λίρα, αὐτὸς τὴν ἐπέστρεψε πετών­τας την στὸν ἐφοπλιστὴ καὶ τοῦ εἶπε τὸ αὐτοσχέδιο δίστιχο·
«Ἡ θάλασσα κι οὐρανὸς ἔχουν τὸ ἴδιο χρῶμα·
Σκούνας, Ὠνάσης, Λιβανὸς θὰ μποῦν στὸ ἴδιο χῶμα».
Ἐλεημοσύνη ποὺ γίνεται ἐπιδεικτικὰ δὲν εἶ­νε σύμφωνη μὲ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ Κύριος θέλει, ἡ προσωπική μας ἐλεημοσύνη νά ᾽νε μυστική, νὰ μὴ γνωρίζῃ τὸ ἕνα χέρι τί κάνει τὸ ἄλλο (Ματθ. 6,3-4).
⃝ Ψεύτικη ἐλεημοσύνη εἶνε ἐπίσης ἐκείνη ποὺ γίνεται ἀπὸ συμφέρον. Μά, θὰ πῆτε, ἐλεημοσύ­­­νη καὶ συμφέρον δὲν εἶνε ἔν­νοιες ἀντίθετες; Καὶ ὅμως! Ὑπάρχουν σκλη­ροὶ ἄνθρωποι, ποὺ δί­νουν χρήματα σὲ χῆρες ἢ φτωχὰ κορίτσια, κ᾽ ἐσὺ ὁ ἀφελὴς λές· Τί ἐλεήμων αὐτός! Ἀλλὰ πίσω ἀπὸ τὴν ἐ­λεημοσύνη κρύβονται πόθοι ἀν­ομο­λόγητοι. Ἡ ἐλεημοσύνη γι᾿ αὐτὸν τὸν συμ­φε­ροντολόγο εἶνε σὰν τὸ δόλωμα στὸ ἀγκίστρι τοῦ ψαρᾶ· κάτι ζητάει νὰ ψαρέψῃ μὲ τὰ χρήματά του· θέλει νὰ μπλέξῃ στὰ δίχτυα ἐρώτων χῆρες ἀπροστάτευτες ἢ κορίτσια ὀρ­φανά. Αὐτὴ ἡ ἐλεημοσύνη εἶνε σατανική.
Θέλετε μιὰ ἄλλη περίπτωσι ἐλεημοσύνης ἀ­πὸ συμφέρον; Πρὶν πολλὰ χρόνια, ὅταν περι­ώδευσα μία ἐπαρχία –ἂς μὴν πῶ τ᾿ ὄνομα–, κα­θὼς πήγαινα ἀπὸ χωριὸ σὲ χω­­ριό, μάθαινα ὅτι κάποιος δὲν ἔκανε τίποτε ἄλ­λο παρὰ νὰ βαπτί­ζῃ ἀράδα παιδιά· κ᾽ εἶχε φτά­σει, μοῦ ἔλεγαν ἐ­κεῖ οἱ παπᾶ­δες, νά ᾽νε κουμ­πάρος σὲ πεντακό­σες φτω­χὲς οἰκογένειες. Γιατί; Ἦταν πολιτικός· τὸ ἔ­κανε γιὰ νὰ ἔχῃ ψηφοφόρους. Κι ὅταν πῆγα ἐ­φέτος στὴν Κυψέ­λη – Ἀθη­νῶν, βλέπω μέ­σ᾽ στὸ ναὸ κάποιον ποὺ τὸν ἤ­ξερα ἀ­π᾽ τὰ μαθητι­κά μου χρόνια ὅ­τι δὲν πιστεύει. –Μπᾶ, λέω, πῶς ἐσὺ ἐδῶ σήμε­ρα; Μὲ κυνι­κότητα λέει· –Ἦρθα νὰ βαφτίσω. –Ἔχεις βαπτίσει πολλούς; –Ἀπάνω – κάτω διακόσους… Ἦ­ταν κι αὐτὸς ὑποψήφι­ος βουλευτής. Μία ζῶσα Ἐκκλησία δὲν θὰ ἐ­­πέτρεπε ἐκμετάλλευ­σι τοῦ ἱεροῦ μυστη­ρίου γιὰ σκοποὺς πολιτικούς· μιλῶ ἔξω ἀπὸ κόμματα.
⃝ Ψεύτικη ἡ ἐλεημοσύνη ποὺ γίνεται ἀπὸ κενοδοξία ἢ ἀπὸ συμφέρον· ψεύτικη ἀκόμη, τρίτο εἶδος, ἡ ἐλεημοσύνη ποὺ γίνεται ἀπὸ δυσ­φορία. Ἂν χτυπήσῃ τὴν πόρτα σου καν­ένας ἀ­ξιωματοῦχος, τὸν βάζεις στὸ σαλόνι, τὸν περι­ποιεῖσαι· ἂν χτυπήσῃ καν­ένα φτω­χαδάκι, τότε… Ὑπάρχουν φτω­χοὶ ποὺ πε­θαίνουν μὰ δὲν ἁπλώ­νουν τὸ χέρι – μυστι­κὲς πλη­γὲς ποὺ μόνο ὁ Θε­ὸς γνωρίζει. Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλ­λοι ποὺ ἡ φτώ­­χεια τοὺς ἀναγκάζει νὰ χτυ­πᾶνε καὶ μιὰ καὶ δυὸ καὶ τρεῖς… Καὶ τότε τ᾽ ἀ­φεν­τικὰ τί κάνουν; Ὅ­πως στὰ σκυλιὰ πετᾷς ἕ­να κόκκαλο γιὰ νὰ πάψουν νὰ γαυγίζουν, ἔτσι κι αὐτοί· γιὰ ν᾿ ἀ­παλλαγοῦν ἀπὸ τὴν ἐνόχλησι ποὺ τοὺς προξενοῦν οἱ ἀνεπιθύμητοι ἐ­πισκέπτες, πετᾶνε κάτι ψίχουλα γογγύζον­τας· ἔχω καὶ περίπτωσι, ποὺ κά­ποιος ἐλεοῦσε, ἔδινε, καὶ βλαστημοῦσε τὸ Θεό. Ἔ, τέτοια ἐλεημοσύνη δὲν εἶνε ἐλεημοσύνη.
⃝ Σᾶς παρουσιάζω τέλος κ᾽ ἕνα τέταρτο εἶδος ψεύτικης ἐλεημοσύνης· εἶνε ἡ ἐλεημοσύνη ποὺ γίνεται ἀπὸ φόβο. –Μὰ ὑπάρχει ἐλεημοσύνη ἀπὸ φόβο;… Ὅταν ἤμουν νέος καὶ περι­ώδευα μιὰ ἄλλη ὀρεινὴ ἐπαρχία, ἄ­κουγα σὲ μερικὰ χωριὰ νὰ λένε γιὰ κάποιον ποὺ τὸν θεωροῦσαν εὐεργέτη τους. Ὑπῆρχε στὰ μέρη ἐ­κεῖνα ἕνας φιλάργυρος, ποὺ δὲν ἔ­δινε νερὸ οὔ­τε στὸν ἄγγελό του. Κι ὅμως αὐ­τὸς μιὰ μέρα ἄνοιξε τὴν ἀποθήκη του κ᾽ ἀπ᾽ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου μέ­χρι τὴ δύσι μοίραζε καλαμ­πόκι, ἀ­πὸ πέντε ὀκᾶδες σὲ κάθε οἰκογένεια, ὥσπου ἡ ἀποθήκη ἄδειασε. Μὰ πῶς; πέρασε κανένας ἱεροκήρυκας, τὸν φώτισε καὶ τὸν ἔκανε ἐ­λεή­μονα; Ξέρετε πῶς; Στὰ μέρη ἐκεῖνα, πάνω στὰ ἀπάτη­τα βουνά, ὑπῆρχε ἕνας λῃστής· αὐτὸς τοῦ ἔ­στειλε σημείωμα καὶ τοῦ εἶπε· «Ἐὰν μέχρι τὸ βράδυ δὲν μοιράσῃς τὸ καλαμπόκι, θὰ ᾿ρθῶ τὴ νύχτα νὰ σοῦ κόψω τὸ κεφάλι». Ἔτσι ἔκανε ἐ­λεημοσύνη· γιατὶ φοβόταν τὸ λῃστή.

* * *

Ὑπάρχει λοιπὸν ψεύτικη ἐλεημοσύνη. Καὶ τότε ποιά εἶνε ἡ ἀληθινὴ ἐλεημοσύνη; Τὴν ἀ­ληθινὴ ἐλεημοσύνη θὰ τὴν καταλάβῃς ἀπὸ τὰ ἑξῆς σημεῖα· πρῶτον ἀπὸ τὸ χέρι, δεύτερον ἀπὸ τὸ πρόσωπο, καὶ τρίτον ἀπὸ τὴν καρδιά.
⃝ Ἀπὸ τὸ χέρι. Ὁ φιλάργυρος, ὅταν πρόκειται νὰ πάρῃ, γίνεται ἑκατόγχειρος, ἁρπάζει μὲ χίλια χέρια· ἂν ὅμως καλῆται νὰ ἐλε­ήσῃ, τὸ χέρι του τρέμει. Ἐνῷ ὁ ἐλεήμων! τὸ χέρι του εἶνε σὰν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, σὰν τοῦ Κυρίου γιὰ τὸν ὁποῖον ἀκοῦμε· «Ἀ­νοίξαντός σου τὴν χεῖρα τὰ σύμπαντα πλησθή­σονται χρηστότητος» (Ψαλμ. 103,28). Εἶνε σὰν τὸν πατέρα ποὺ ὅταν γυρίζῃ στὸ σπίτι ἀνοίγει τὸ χέρι καὶ σκορπάει στὰ παιδιά του μύρια ἀγαθά.
⃝ Ἡ ἀληθινὴ ἐλεημοσύνη φαίνεται ἀπὸ τὸ χέρι, φαίνεται κι ἀπὸ τὸ πρόσωπο. Τὸ πρόσω­πο εἶνε καθρέφτης τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν δίνῃ ὁ ἐ­λεήμων, λάμπει, ἀστράφτει ἀπὸ χαρά, διότι τὸν ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ κάνῃ τὸ καλό.
⃝ Ἡ ἀληθινὴ ἐλεημοσύνη φαίνεται προπαν­τὸς ἀπὸ τὴν καρδιά. Καὶ τὴν καρδιὰ τὴ γνωρί­ζει μό­νο ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἄγγελος. Καὶ ἐρωτῶ· τὴν ὥρα ποὺ ἐλεεῖς ἡ καρδιά σου αἰσθάνεται συμπάθεια γιὰ τὸ δυσ­τυχισμένο; ὅταν δίνεις νιώθεις χα­ρὰ μεγαλύτερη ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἔχεις ὅταν παίρνεις χρήματα; Αἰσθάνεσαι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος ὅτι εἶπε ὁ Χριστός, «Μακάρι­όν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35); Ὁ γεωργός, ὅταν σπέρνει καὶ σκορπάει τὸν καρπό, δὲν στενοχωριέται· γιατὶ ξέρει ὅτι ἀπὸ τὸ ἕνα θὰ πάρῃ δέκα, εἴκοσι, ἑκατό· σπέρνει μὲ ἐλπίδα.Ἔτσι νιώθει καὶ ὁ ἀληθινὰ ἐλεήμων.
Ἡ ἀληθινὴ ἐλεημοσύνη εἶνε περιστερὰ μὲ κλάδο ἐ­λαίας. Κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο, εἶνε ἄγγελος ποὺ σὲ ἀνεβάζει μέ­χρι τὸν οὐρανό, κι ἀπὸ ᾽κεῖ κατεβάζει ἐδῶ εὐλογί­ες. Εἶνε λάδι στὴν ἀκοί­μητη κανδήλα μας, ὥσ­τε νὰ ἔ­χουμε φῶς καὶ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύ­ριο ὅταν ἀκουστῇ τὸ «Ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται…» (Ματθ. 25,6). Εἶνε ὁ καλύτερος συνήγο­ρος ὑ­περασπίσεως, ποὺ θὰ σταθῇ μπροστὰ στὸ θρό­νο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ πῇ· Ἔλεος, Χριστέ, ἔλεος Παναγία, ἔλεος ἄγγελοι, στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἐ­λέησε στὸν κόσμο αὐτόν· διότι «ἡ κρίσις ἀν­έλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος» (Ἰάκ. 2,13).

* * *

Ἀδελφοί μου, μὲ τὸ χέρι στὴν καρδιὰ ἂς ἀ­παντήσουμε· ἐλεοῦμε; καὶ μὲ ποιό ἐλατήριο; Εἶ­νε ἡ ἐλεημοσύνη μας διαμάντι ποὺ ἀστράφτει ἢ κάρβουνο σβησμένο; Φοβᾶμαι μήπως εἴμαστε κατώτεροι ἀπὸ τοὺς Ἰ­ουδαίους, ποὺ ἔδιναν ἐλεημοσύνη τὸ ἕνα δέκατο τῶν ἐσόδων τους. Σήμερα πόσοι Χριστιανοὶ δίνουν τὸ ἕνα δέκα­το; Φοβᾶμαι μήπως εἴμαστε κατώτεροι κι ἀπ᾽ τοὺς εἰδωλολάτρες. Τετρακόσα χρόνια πρὸ Χριστοῦ στὴ Σμύρνη ἔπεσε πεῖνα, καὶ οἱ φτωχοὶ Σπαρτιᾶτες ἐπὶ ἕνα μῆνα ἔκοψαν ἕνα γεῦ­μα τὴν ἡμέρα καὶ τὸ σιτάρι ποὺ περίσσεψε τὸ ἔστειλαν στὴ Σμύρνη. Χωρὶς ν᾽ ἀκούσουν Εὐαγ­­γέλιο, ἔκαναν ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Χριστιανοί· «Νηστεύσωμεν ἵνα ἐλεήσωμεν».
Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν τελειώσω ἀπαισιόδοξα, εὐ­­χαριστῶ ὅσους, εἴτε ἀπὸ τὸ περίσσευμα εἴτε ἀ­πὸ τὸ ὑστέρημά τους, προσφέρουν τὸν ὀβολό τους σὲ ἔργα ἐλέους καὶ φιλανθρωπίας.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων – Ἀθηνῶν τὴν Δευτέρα 11-11-1963 ἑσπέρας.