Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2224

Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)
22 Σεπτεμβρίου 2019
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Τι θα κερδισουμε; Την ευλογια Του!

«Ἐπιστάτα, δι᾽ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβο­μεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον» (Λουκ. 5,5)

Στοὺς Ἁγίους Τόπους, ἀγαπητοί μου, ὑ­πάρ­χει μία λίμνη, ποὺ λέγεται λίμνη Γεννησαρέτ (Λουκ. 5,1) ἤ, ὅπως τὴν ὀνομάζουν ἀλ­λοῦ τὰ ἱ­ερὰ Εὐαγ­γέλια, θάλασσα τῆς Τιβερι­ά­δος (βλ. Ἰω. 6,1· 21,1). Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ τὴν ἐ­ποχὴ τῆς καινῆς διαθήκης ἦταν χτισμένα διάφορα χωριά. Ὁ μεγαλύτερος ἀ­πὸ τοὺς οἰκισμοὺς ἐ­κεί­νους, ἡ πρωτεύουσα, ἦταν ἡ Καπερ­ναούμ. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς αὐτῆς ἀσχολοῦν­ταν βέβαια καὶ μὲ ἄλλες ἐργασίες, κυρί­ως ὅ­μως ζοῦσαν ἀπὸ τὸ ψάρεμα.
Ὁ Χριστὸς πολλὲς φορὲς ἦρθε στὰ μέρη αὐτὰ γιὰ νὰ διδάξῃ καὶ νὰ εὐλογήσῃ τοὺς ἐρ­γα­τικοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους. Μία λοιπὸν ἀ­πὸ τὶς πρῶτες ἐπισκέψεις του ἀναφέρει τὸ σημε­ρινὸ εὐαγγέλιο, ὅταν ἄρχισε νὰ διαλέγῃ ποιούς θὰ κάνῃ μαθητὰς καὶ ἀποστόλους του.

* * *

Σὲ μιὰ παραλία τῆς λίμνης εἶχε μαζευτῆ τότε χιλιάδες κόσμος. Καὶ μέσα ἀπὸ τὸ πλῆθος ἐκεῖνο τοῦ κόσμου ὁ καρδιογνώστης Κύριος πλησιάζει τέσσερις ψαρᾶδες, ποὺ ἀνὰ δύο ἦ­ταν μεταξύ τους ἀδέρφια, καὶ αὐτοὺς τοὺς κα­λεῖ κοντά του γιὰ τὴ μεγάλη ἀποστολή. Οἱ τέσσερις αὐτοὶ εἶνε· ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἀνδρέας παιδιὰ τοῦ Ἰωνᾶ, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου.
Μεγάλη τιμὴ τοὺς ἔκανε ὁ Χριστός. Ἂν εἶ­νε τιμὴ νὰ ὑπηρετῇ κανεὶς κοντὰ στὸ βασιλιᾶ ὡς ὑπασπιστής του, πόσο πιὸ μεγάλη τιμὴ εἶ­νε νὰ ὑπηρετῇ κανεὶς κοντὰ στὸ Χριστό, νὰ εἶνε ἀπόστολος, κήρυκας τοῦ εὐαγγελίου; Με­γάλη ἡ τιμή· ἀλλὰ τὴν ἄξιζαν. Ἄξιζαν νὰ τιμηθοῦν μὲ τέτοιο μέγα ἀξίωμα αὐτοὶ οἱ ἁλιεῖς τῆς Γεννησαρὲτ – γιατί; Διότι ἦταν ψυχὲς στο­λισμένες μὲ πολλὲς ἀρετές. Προσέξτε.

Πρῶτα – πρῶτα ἀκοῦνε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μὲ δίψα. Ὅταν πῆγε ὁ Χριστὸς στὸ μέρος τους, αὐτοὶ ἐργάζονταν· εἶχαν βγάλει τὰ δίχτυα τους καὶ τὰ διώρθωναν. Ὅταν ὅ­μως ἄκουσαν ὅτι θὰ μιλήσῃ ὁ Χριστός, δὲν εἶ­παν· Τώρα ἐμεῖς ἔχουμε δουλειά, δὲν εὐκαιροῦμε γιὰ ν᾽ ἀκοῦμε κηρύγματα… Δὲν σκέφτη­­καν κάτι τέτοιο· ἄφησαν ἀμέσως τὴ δουλειά τους καὶ προσηλώθηκαν στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μὲ μεγάλη προσοχή. Τὸ παράδειγμά τους εἶνε διδα­σκαλία γιὰ ὅλους μας. Μᾶς διδάσκει, ὅτι κα­θῆ­κον ὅλων μας εἶνε νὰ ἀκοῦ­με τὰ λόγια τοῦ Κυρίου. Πρέπει ἀσφαλῶς καὶ νὰ ἐρ­γασθοῦ­με· χω­ρὶς ἐργασία πῶς θὰ ζήσουμε; ἀλλὰ ὁ Θεὸς ὥ­ρισε ἕξι ἡμέρες ὡς χρόνο ἐργασίας καὶ μία ἡ­μέρα γιὰ νὰ λατρεύουμε τὸ ὄνομά του καὶ νὰ ἀκοῦμε τὸ λόγο του.
Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο, τὰ τροπάρια ποὺ ψάλλουν οἱ ψάλτες, οἱ εὐχὲς τοῦ ἱ­­ερέως. Πρέπει νὰ τ᾽ ἀκοῦμε αὐτὰ μὲ προσοχή. Ὅταν χτυπᾷ ἡ καμπάνα νὰ λέμε στὸν ἑ­αυτό μας· Τώρα μὲ καλεῖ ὁ Θεός, πρέπει νὰ σηκωθῶ νὰ τρέξω στὴν ἐκκλησία… Ὄχι λοι­πὸν στὸ χωράφι, ὄχι στὸ καφφενεῖο, ὄχι στοὺς δρόμους, ἀλλὰ στὴν ἐκκλησία· ἐκεῖ εἶνε ἡ θέσι σου, Χριστιανέ, τὴν Κυριακή. Ἐκεῖ, γιὰ νὰ τι­μήσῃς τὸ Θεό, γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσῃς γιὰ ὅλα τ᾽ ἀγαθά, γιὰ νὰ ζητήσῃς τὴ βοήθειά του, γιὰ ν᾽ ἀκούσῃς τὸ λόγο του. Αὐτὸ ἔκαναν οἱ τέσσερις ψαρᾶδες, αὐτὸ νὰ κάνῃς κ᾽ ἐσύ.
Αὐτοὶ ὅμως δὲν ἄκουγαν μόνο τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἔκαναν ὅ,τι τοὺς εἶπε ὁ Κύρι­ος. Δὲν ἔμειναν μόνο στὰ λόγια, ἀλλὰ προχώ­ρησαν καὶ στὰ ἔρ­γα· ἦταν ὄχι «μόνον ἀ­κρο­αταὶ» ἀλλὰ καὶ «ποιηταὶ λόγου» (Ἰακ. 1,22). Καὶ ἐδῶ εἶνε τὸ σπουδαῖο. Τί τοὺς διέταξε ὁ Κύρι­ος· «Προχωρῆστε» τώρα μὲ τὸν ἥλιο! «βαθειὰ στὴ λίμνη καὶ ῥίξτε τὰ δίχτυα νὰ ψαρέψετε» (Λουκ. 5,4). Αὐτὴ ἦ­­ταν ἡ διαταγὴ τοῦ Χριστοῦ. Παράξενη διαταγή. Αὐτοὶ εἶχαν κοπιάσει ὅλη τὴ νύ­χτα. Ἔρριξαν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τὰ δίχτυα, μὰ δὲν εἶχαν πιάσει οὔτε λέπι. Κι ἀφοῦ δὲν εἶχαν πιάσει τὴ νύχτα, πῶς θὰ πιάσουν τὴν ἡ­μέρα; Ἀλλ᾽ ἀφοῦ εἶνε διαταγὴ τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ τὴν ἐκτελέσουν. Ὁ στρατιώτης δὲν ἀντιλέγει στὸ στρατηγό, ὁ ναύτης ὑπακούει στὸν πλοίαρχο, ὁ μαθητὴς στὸ δάσκαλό του· καὶ οἱ ψαρᾶδες χωρὶς ἀντίρρησι ἐκτελοῦν τὴ διαταγὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἔρχεται κατόπιν τὸ θαυμαστὸ ἀποτέλεσμα· «καὶ τοῦτο ποιήσαν­τες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ» (ἔ.ἀ. 5,6).
Ὅλοι ἀκοῦμε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ πόσοι τὰ ἐκτελοῦμε; Πολλοὶ ὁμολογοῦν· Κα­λὰ τὰ λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ ποιός τὰ κάνει;… Ὅσοι ὅμως θέλουμε ὄχι μόνο νὰ λεγώ­μαστε Χριστιανοὶ ἀλλὰ καὶ νὰ εἴμαστε στὴν πρᾶξι, μὴ μένουμε στὰ λόγια· νὰ προχωροῦμε καὶ στὰ ἔργα. Ὄχι μόνο νὰ πηγαίνουμε στὸ ναὸ γιὰ ἕνα τυπικὸ ἐκκλησιασμό, ὄχι μόνο νὰ ἀκοῦμε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ νὰ κάνου­με ἔργο στὴν καθημερινὴ ζωή μας αὐτὰ ποὺ ὁρίζει ὁ νόμος τοῦ Κυρίου.
Ἂν αὐτὸς ποὺ μᾶς προστάζει ἦταν ἕνας τύ­­ραννος, δὲν θά ᾽πρεπε βέβαια νὰ τὸν ἀκούσου­με, γιατὶ οἱ τύραννοι θέλουν ὄχι τὸ καλὸ ἀλ­λὰ τὸ κακὸ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεὸς ὅ­μως δὲν εἶνε τύραννος, εἶνε ὁ Πατέρας καὶ ὁ Σωτήρας μας. Θέλει τὸ καλό μας καὶ μόνο τὸ καλό μας· κάθε λόγος του καὶ κάθε προσταγή του εἶνε γιὰ τὴ σωτηρία μας, γιὰ τὴ δόξα κοντά του.
Μακάριοι λοιπὸν ὅσοι ὄχι μόνο ἀκοῦνε ἀλ­λὰ καὶ ἐ­φαρμόζουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ· εἶνε μακάριοι ὅπως μακάριοι ἦταν οἱ ταπεινοὶ ψαρᾶ­δες τῆς λίμνης, ποὺ καὶ ἄκουσαν καὶ ἐξ­ετέλεσαν τὴν ἐντολή του.
Ἀλλὰ ἐγώ, ἀδελφοί μου, μακαρίζω τὰ τέσσε­ρα αὐτὰ ἀδέρφια ὄχι τόσο γιατὶ μὲ τὴν ἔμ­πρακτη ὑπακοή τους πέτυχαν μία τόσο πλούσια ἁλιεία, ἀλλὰ γιὰ ἕναν ἄλλο κυρίως λόγο. Διότι αὐτοὶ ὄχι μόνο ἄκουσαν τὸ λόγο τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἐξετέλεσαν, ἀλλὰ καὶ θυσίασαν ὅ,τι εἶ­χαν γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἀκολούθησαν ἰσοβίως. «Ἀφέντες ἅπαντα ἠκολού­θησαν αὐτῷ» (ἔ.ἀ. 5,11). Τ᾽ ἄφησαν ὅλα, καὶ γονεῖς καὶ συγγενεῖς καὶ πλοιάρια, καὶ ἀκολούθησαν στὸ ἑξῆς τὸ Χριστὸ παντοῦ, σὲ ὅλη τὴ ζωή τους. Αὐτὸ εἶ­νε τὸ ὑψηλότερο δίδαγμα ποὺ μᾶς ἀφήνουν.
Ἐμᾶς μᾶς συγκινεῖ καθόλου ἡ ἀπόφασί τους; αὐτὸ ποὺ ἔ­καναν ἔκεῖνοι ἔχει καμμιὰ ἀπήχησι στὴ δική μας ζωή; Ἐκεῖνοι τ᾽ ἄφησαν ὅλα· ἐμεῖς; Ἐ­μεῖς δυστυ­χῶς ὄχι μόνο ὅσο διαρκεῖ ἡ ζωή μας δὲν ἀποφασίζουμε νὰ θυσιάσουμε κάτι γιὰ τὴν πίστι μας, ἀλλὰ κι ὅταν ἀ­κόμη φτά­νει ἡ στιγμὴ νὰ φύ­γουμε ἀπ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο, ὅταν ἔρχεται ἡ ὥ­ρα τοῦ θανάτου, οὔτε τότε ἀ­φήνουμε κάτι γιὰ τὸν Κύριο. Καμμιά θυσία! Βλέπεις «χριστιανοὺς» ποὺ ὅσο ζοῦν δαπανοῦν ἀλόγιστα γιὰ ἕνα κέφι τους· ξοδεύουν γιὰ τσιγάρο, γιὰ πιοτό, γιὰ γλέντι, γιὰ θέαμα, γιὰ τυχερὰ παιχνίδια, γιὰ δι­εκδικήσεις σὲ δικαστήρια… Ὅλα γιὰ τὸ ἐγώ, κατὰ τὶς ὑποδείξεις τοῦ διαβόλου. Δὲν δίνουν ὅμως τίποτα π.χ. γιὰ νὰ γίνῃ ἕνα σχολεῖο, μιὰ ἐκκλησία, ἕνα φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα. Δὲν δίνουν ὅσο ζοῦν, δὲν δίνουν οὔτε ὅταν πρόκειται νὰ πεθάνουν. Στὴ διαθήκη τους ὅλους τοὺς θυμοῦνται· τὴ γυναῖκα, τὰ παιδιά, τὶς ἀνιψιές τους, ὣς καὶ τὰ σκυλιά τους. Πέθανε στὴν Ἀθήνα μιὰ γυναίκα καὶ ἄ­φησε τὴν περιουσία της – σὲ ποιόν· σὲ ἕνα σκυλί! Πέθανε καὶ ἕνας μασόνος στὸ Ἀ­γρίνιο καὶ ἄφησε τὴν περιουσία του γιὰ νὰ χτίσουν οἱ τέκτονες ἕνα δαιμονικὸ κάστρο. Ὅλους τοὺς θυμοῦνται, μόνο τὸ Χριστὸ δὲν θυμοῦν­ται. Ἀφήνουν στοὺς συγγενεῖς, ἐν τάξει· ἂς ἀφήσουν κάτι καὶ στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ γίνῃ τὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ μνημονεύωνται κι αὐτοὶ γιὰ τὸ καλὸ ποὺ θὰ κάνουν.
Πολὺ διδακτικὴ ὅλη ἡ στάσι τῶν τεσσάρων αὐτῶν ψαράδων. Μᾶς λέει, νὰ τρέχουμε κ᾽ ἐ­μεῖς μὲ προθυμία ὅπου ἀκούγεται καθαρὸς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· δεύτερον νὰ ἐκτελοῦμε τὰ ἀ­θάνατα διδάγματα τῆς πίστεώς μας, ποὺ εἶ­νε ἡ πιὸ ὄ­μορφη θρησκεία τοῦ κόσμου, ἡ μόνη ἀλη­θινή· καὶ τρίτον ὅτι γιὰ τὴν πίστι μας πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ γιὰ θυσίες.

* * *

Κάποιος σήμερα, ἀδελφοί μου, μπορεῖ νὰ ρωτήσῃ· Καὶ τί θὰ κερδίσω ἀκολουθώντας τὸ Χριστό; Τοῦ ἀπαντῶ· Τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ! Μικρὸ εἶν᾽ αὐτό; Τί ἄλλο θέλεις;
Οἱ τέσσερις ψαρᾶδες ψάρευαν ὅλη νύχτα χωρὶς τὸ Χρι­στό, καὶ δὲν ἔπιασαν λέπι· ψαρεύ­ουν κατόπιν μὲ τὴν εὐλογία του, καὶ γεμίζουν ἀπὸ ψάρια. Κ᾽ ἐμεῖς συχνὰ κοπιάζουμε δίχως ἀ­ποτέλεσμα· σπέρνουμε καὶ δὲν θερίζουμε, ξοδεύουμε καὶ δὲν σοδειάζουμε, ὅλα πᾶνε χα­μένα. Γιατί; Δὲν ἔχουμε εὐ­λογία Θεοῦ. Καὶ πῶς θέλουμε νὰ τὴν ἔχουμε; ἐκ­κλησία δὲν πατοῦ­με, ἕνα σταυρὸ δὲν κάνουμε, ὄρεξι γιὰ θεῖα πράγματα δὲν ἔχουμε, βλαστημοῦμε τὰ θεῖα…
Ἂς ἀποφασίσουμε νὰ πλησιάσουμε τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ Χριστὸς νὰ εἶνε ὁ διδάσκαλός μας, ὁ ὁδηγός μας, ὁ βασιλιᾶς τῆς καρδιᾶς μας. Καὶ τότε θὰ μᾶς εὐλογῇ. Θὰ μᾶς δίνῃ ἐδῶ πλούσια τὰ ἐλέη του, τὴν εἰρήνη του καὶ τὴν ἀγάπη του. Ἕως ὅτου μᾶς δώσῃ στὸ τέλος καὶ τὸ μεγαλύτερο δῶρο του· τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε νὰ γίνουμε μέτοχοι καὶ κληρονόμοι· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(δευτερολογία)

Καὶ τώρα ὀλίγαι λέξεις…… Γνωρίζω πόσον ἐστενοχωρήθη τὸ χωριὸ αὐτὸ μὲ τὸ ζήτημα τοῦ παπᾶ. Δὲν θέλω νὰ κατηγορήσω κανενός. Ὁ το…ης αὐτὸς ἱερεὺς καὶ δὲν …ρε καὶ νὰ εἴπωμεν τι. Ἀλλὰ ἔχει δόξαν ὁ Θεός. Ἡ τρικυμία πέρασε καὶ τώρα ἔχομεν γαλήνην. Διὰ πρεσβειῶν τῆς Θεομήτορος ἔχετε ἱερέα. Δὲν τὸν ἐπαινῶ. Ἂς ἀφήσωμεν νὰ τὸν ἐπαινέσουν τὰ ἔργα του. Τὰ ἔργα. Καὶ πρέπει νὰ ἐργασθῇ…… Ὄχι ατολη διὰ τὴν τσέπη· ἡ τσέπη πρέπει νὰ εἶνε τὸ τελευταῖον ποὺ πρέπει νὰ σκέπτεται κανείς(;) Θὰ ἐργασθῶμεν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Θὰ εἶνε εὐτυχὴς ἐὰν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν [του] κτισθῇ ὁ ναός…… Θὰ ἐργασθῇ διὰ τὶς ψυχὲς τῶν Χριστιανῶν. Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ παπα Μῆτσος(;) θὰ βάλῃ ὅλες τὶς δυνάμεις [του.] …… Καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τόσον ἡ Ἱ. Μητρόπολις ὅσον καὶ τὸ Χωριὸ τοῦ εὔχεται τὸ καλῶς ἦλθε!
Γαλατᾶ. Στὰ Δίπτυχα ὑπάρχει χωριὸ Γαλατᾶς – Μεσολογγίου μὲ ναὸ ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Γαλατᾶ – Μεσολογγίου τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 25-9-1938. Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ μικρὴ ἀναπλήρωσις 14-8-2019.