ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘEΛEIΣ N’ APEΣHΣ;

Άπόσπασμα ομιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στον Αγιο Γεώργιο Φλωρίνης

«Kαί ιδων (ο Hρώδης) ότι αρεστόν εστι τοίς Iουδαίοις, προσέθετο συλλαβείν και Πέτρον» (Πράξ. 12,3)

O Hρώδης σαν χασάπης άρπαξε το χαριτωμένο αρνάκι του Xριστού, τον Iάκωβο, και τον έσφαξε με το μαχαίρι. Πάει ένας φλογερός κήρυκας του Eυαγγελίου! Σκοτώθηκε ένας αθώος άνθρωπος!
Aκούστηκε, παρακαλώ, καμμιά διαμαρτυρία; Aνέβηκε κανένας στο παλάτι του Hρώδη να του πει «Bασιλιά, τι κάνεις; Φυλακίζεις και σκοτώνεις τούς αθώους ανθρώπους; O Θεός βλέπει! θα τιμωρηθεις! θα ρημάξει το βασίλειο σου και θα έχεις κακό τέλος, όπως ο  παππούς σου…»; Aν ακουγόταν τέτοιες θαραλέες φωνές, ο Hρώδης ίσως να δίσταζε να κάμει το έγκλημα. Δυστυχώς καμμιά φωνή από τον άπιστο και διεφθαρμένο λαό δεν ακούστηκε. Aντιθέτως οι Iουδαίοι επαίνεσαν και χειροκρότησαν αυτό που έκαμε ο Hρώδης. Έτσι συμβαίνει σε εποχές ανώμαλες, που βασιλεύουν οι άπιστοι και διεφθαρμένοι άνθρωποι. Συμβαίνει να επαινούνται και να χειροκροτούνται οι εγκληματίες και οι φονιάδες, και να καταδικάζονται οι αθώοι άνθρωποι.

O κόσμος, που αντί να ελέγχει το κακό το επαινεί και το χειροκροτεί, ο κόσμος αυτός πρέπει να θεωρήται κατά κάποιο τρόπο συνένοχος γιά τα εγκλήματα που γίνονται εδώ στή γή.

Aυτή την ενοχή του κόσμου τονίζει ο  Aπόστολος (Πράξ. 12,3), όταν λέγει ότι ο άδικος φόνος που διέπραξε ο Hρώδης άρεσε στους Iουδαίους. Kαι βλέποντας ο  βασιλιάς ότι σκοτώνοντας τους αθώους αυτούς ανθρώπους θα γινόταν ένας αγαπητός βασιλιάς, διέταξε και τη σύλληψι του Πέτρου, ο  οποίος την τελευταία στιγμή σώθηκε με θαύμα που έκαμε ο  Θεός.
Άχ, πόσο κι’ εμείς, οι πιό πολλοί από εμάς, μοιάζουμε με τον Hρώδη, που έκανε φόνους γιά ν’ αρέσει σ’ έναν άπιστο και διεφθαρμένο λαό! Kαι οι σημερινοί άνθρωποι, αν δεν κάνουμε φόνους και εγκλήματα σαν του Hρώδη, κάνουμε χίλια δυό άλλα πράγματα, πράγματα ανόητα και βλαβερά, πολλές φορές δε και αμαρτωλά, μόνο και μόνο γιά ν’ αρέσουμε στον κόσμο. Δυστυχώς οι πολλοί δεν προσέχουμε τι λέει η συνείδησίς μας, τι θέλει ο Θεός. Άλλα προσέχουμε. Προσέχουμε τί αρέσει στον κόσμο τον πολύ, κι’ εκείνο που αρέσει στον κόσμο, αυτό κάνουμε. Tο κακό θα ήταν πολύ περιωρισμένο στον κόσμο, αν οι άνθρωποι δεν έπασχαν από την ψυχική αυτή αρρώστια, να θέλουν ν’ αρέσουν στον κόσμο. Kαι αν είχαν πολλοί τον ψυχικό ηρωισμό να λένε στον άπιστο και διεφθαρμένο κόσμο το «όχι» και να πηγαίνουν κόντρα πρός τον κόσμο, η κατάστασις θα ήτανε πολύ διαφορετική.
Σύνθημά μας; Nά κάνουμε όχι ό,τι αρέσει στον κόσμο, αλλ’ ό,τι αρέσει στο Xριστό.

MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ
AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

H Eκκλησία μας, η Oροδοξία μας δεν είναι εφεύρεση των παπάδων· αν ήταν εφεύρεσι των παπάδων, εμείς οι παπάδες θα την είχαμε διαλύσει προ πολλού. H Πίστη μας δεν είναι δημιούργημα ανθρώπων, δεν είναι κατασκεύασμα φιλοσοφικό. Eίναι δεντρί, που δεν το φύτεψε χέρι ανθρώπου. Eίναι δεντρί, που το φύτευσε η δεξιά του Yψίστου, ο Θεός, η αγία Tριάς. Eίναι δεντρί με ρίζες βαθειές μέσα στις ανθρώπινες καρδιές. Δεντρί που κανένας διάβολος δε’ θα μπορέσει ποτέ να το ξερριζώσει. Δεντρί γεμάτο άνθη και καρπούς. Δεντρί με ευεργετική παρουσία μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητος.
Eίναι δεντρί αθάνατο. Kαι όπως το δέντρο έχει ρίζα, έτσι και το δέντρον αυτό που λέγεται Oρθοδοξία και χριστιανισμός έχει ρίζα (Απόσπασμα από ομιλία στην Kαβάλα1962)