Τρεῖς γενναῖοι Ὀρθόδοξοι Μητροπολίτες, που εἶχαν τὸ Εὐαγγέλιο πάνω ἀπό τὸ κεφάλι τους και δὲν τὸ εἶχαν κάνει πατητήρι, μετὰ τὶς παρακάτω ξεκάθαρες δηλώσεις τοῦ Ἀθηναγόρα ἔβαλαν ἐμπόδια στὴν κατηφορικὴ πορεια του και διέκοψαν τὴν μνημόνευσή του. Ἕνα χρόνο μετὰ πέθανε και δὲν μπόρεσε νὰ ολοκληρώση τὸ σατανικὸ σχέδιό του. ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ, ΜΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ, ΜΕ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ Ο ΠΑΤΡ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ!!! Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΛΩΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΣΠΟΤΙΚΕΣ ΕΔΡΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΥΛΙΚΟ & ΟΔΕΥΟΥΜΕ, ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ζῆ και μᾶς προμηθεύει μὲ ὑλικὸ ποὺ δὲν μποροῦν, οὔτε νὰ τὸ φανταστοῦν οὔτε νὰ τὸ υπολογίσουν οἱ ἐχθροι τῆς Ὀρθοδοξίας!!!

 *  *  *

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΒΟΡΡΑΝ»

Τρίτη 23 Μαρτίου 1971

Ουτε ενωσις ουτε ενοτης

(ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ)

ΠΡΩΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΔΗΛΩΣΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ, ΔΙΑ ΤΟ
ΚΟΙΝΟΝ ΑΓΙΟΝ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΝ ΜΑΣ κ. Ν. ΜΕΡΤΖΟΝ

…

Καντε κλικ πάνω στην ἐφημεριδα για να την μεγενθύνετε

• Ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Ἀθηναγόρας ἐδέχθη εἰς τὸ Φανάρι, εἰς δύο μακρὰς ἀκροάσεις, τὸν ἀπεσταλμένον τοῦ «Ἑλληνικοῦ Βορρᾶ» κ. Ν. Ι. Μέρτζον πρὸς τὸν ὁποῖον εἶχε τὴν καλωσύνην ὅπως παραχωρήση ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρουσαν συνέντευξιν. Ἡ συνέντευξις ἐδόθη ὑπὸ τὸ πρῖσμα τοῦ βαρυσημάντου μηνύματος τὸ ὁποῖον ἀπηύθηνε πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Πάπας Παῦλος ὁ 6ος καὶ ἀποτελεῖ τὴν πρώτην δημοσίαν ἐκδήλωσιν τοῦ Οίκουμενικοῦ Θρόνου, ἐπὶ τοῦ μηνύματος, διὰ χειλέων αὐτοῦ τούτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

Ἡ πατριαρχικὴ δήλωσις, τὴν ὁποίαν ὁ «Ἑλληνικὸς Βορρᾶς» παραδίδει εἰς τὴν παγκόσμιον δημοσιότητα, ἔχει ὡς ἀκολούθως:

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πῶς ἐδέχθη ἡ Παναγιότης Σας τὸ μήνυμα, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Πάπας Παῦλος εὔχεται τὸ κοινὸν Ἅγιον Ποτήριον; Ἀποτελεῖ τοῦτο βῆμα πρὸς τὴν Ἕνωσιν ἤ πρὸς τὴν ἑνότητα τῶν δύο Ἐκκλησιῶν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τὸ ἐδέχθημεν μετὰ πολλῆς χαρᾶς καὶ συγκινήσεως. Δὲν ὁμιλῶ περὶ Ἑνώσεως οὔτε περὶ Ἑνότητος, ἀλλὰ περὶ ἀποκαταστάσεως τῶν σχέσεων.
Περὶ Ἑνώσεως δὲν ὁμιλῶ διότι οὐδέποτε εἴχομεν διοικητικῶς ὀργανωτικὴν ἕνωσιν. Αἱ πέντε πρῶται Ἐκκλησίαι ἦσαν ἀνέκαθεν, ἀπὸ τῆς ἀποστολικῆς ἱδρύσεώς των αὐτοκέφαλοι καὶ ἀνεξάρτητοι.
Περὶ Ἑνότητος δὲν ὁμιλῶ, διότι εἴμεθα ἡνωμένοι ἐν τῶ προσώπω τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Ὁμιλῶ περὶ ἀποκαταστάσεως τῶν σχέσεων.
Μέχρι τοῦ ἔτους 1054, ὀπότε ἐπῆλθε τὸ Σχῖσμα, εἴχαμεν πολλὰς διαφορὰς ἐνίοτε σκληρῶς ἐκδηλουμένας, ἀλλʼ ἤμεθα παγίως καὶ ἀδιαμφισβητήτως ἡνωμένοι ἐπὶ τῶν κοινῶν Ἁγίων Μυστηρίων καὶ ἰδιαιτέρως ἐν τῶ κοινῶ Ποτηρίω τοῦ Αἵματος καὶ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ Σχῖσμα μεταξὺ Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς ἐπῆλθε τὸ ἔτος 1054 οὐχὶ κυρίως ἐκ λόγων δογματικῶν, ἀλλὰ διότι εἴχομεν παύσει νὰ ἀγαπώμεθα. Ἄν καὶ τὸ Σχῖσμα οὔτε ἐκηρύχθη οὔτε ἀποπερατώθη ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Ρώμην καὶ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν, τὸ ἐβιώσαμεν ἐπὶ ἐννέα συναπτοὺς αἰῶνας. Τοῦ Σχίσματος ἀρθέντος τὴν 7ην Δεκεμβρίου 1965 ἐν πανηγυρικαῖς τελεταῖς ἐν τῆ Βασιλικῆ τοῦ Ἁγίου Πέτρου Ρώμης, παρόντος ἀντιπροσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ Σεβασμιωτάτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Μελίτωνος καὶ ἐν τῶ Πατριαρχικῶ Ναῶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Φαναρίου, παρουσία ἀντιπροσωπείας τοῦ Πάπα, γεννᾶται τὸ ἐρώτημα διατὶ δὲν ἐπανερχόμεθα εἰς τὴν πρὸ τοῦ ἔτους 1054 ἐποχήν, ἤτοι εἰς τὸ κοινὸν Ἅγιον Ποτήριον. ( Σ.Σ. Τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸ Ἅγιον Ποτήριον εὔχεται διὰ τοῦ μηνύματός του πρὸς τὸν Πατριάρχην ὁ Πάπας). Εἶναι τοῦτο τὸ τελευταῖον βῆμα. Καὶ ἐνίοτε τὸ τελευταῖον βῆμα εἶναι τὸ δυσκολώτερον.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί χρειάζεται διὰ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸ κοινὸν Ἅγιον Ποτήριον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Πολλὴ προπαρασκευή. Καὶ αὐτὴ Ἡ προπαρασκευὴ γίνεται. Μία προπαρασκευὴ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Πάπα.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πιστεύετε ὅτι θὰ φθάσωμεν εἰς τὸ κοινὸν Ἅγιον Ποτήριον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τὸ πιστεύω. Ἀλλὰ δὲν γνωρίζω πότε καὶ πῶς. Καὶ δὲν μὲ ἀπασχολεῖ τὸ πότε καὶ τὸ πῶς, διότι ζῶ ἐν τῆ μεγάλη πνμευματικῆ χαρᾶ τοῦ τέρματος αὐτῆς τῆς ὁδοῦ.
Ἰδέτε τὶ συμβαίνει ἐνίοτε.
Συνηντήθημεν μὲ τὸν Πάπαν Παῦλον τὸν 6ον τὴν 5ην Ἰανουαρίου 1964 εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα. Μέγα γεγονός. Ἀνέλπιστον. Πῶς ἦλθε;
Εἶπον τότε εἰς τὸν Πάπαν ὅτι εὑρισκόμεθα ἐπὶ τὴν ὁδὸν πρὸς Ἐμμαούς, τὴν ὁποίαν ἐπορεύθη ὁ Κύριος μετὰ τῶν δύο μαθητῶν Του, τὸν Κλεώπαν καὶ τὸν Λουκᾶν. Καὶ ἐξέφρασα τότε τὴν εὐχὴν ὅπως, ὡς καὶ ὁ Ἰησοῦς μετὰ τῶν δύο μαθητῶν Του, φθάσωμεν εἰς τὴν κλάσιν τοῦ Ἄρτου.
Ἡ Ἁγιότης του ὁ Πάπας δὲν ἐγνώριζεν ὅτι οὕτω θὰ ὡμίλουν, ἀλλά, ἀπαντῶν, μοῦ προσέφερεν, ὡς δῶρον, ἕνα Ἅγιον Ποτήριον. Τί εἶναι αὐτό; Συμβολισμός. Ἐγὼ νὰ εὔχωμαι νὰ συναντηθῶμεν εἰς τὸ Ἅγιον Ποτήριον καὶ ὁ Πάπας νὰ προσφέρη τὸ Ἅγιον Ποτήριον.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πῶς πορεύεσθε ἐν μέσω καὶ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν κοσμοϊστορικῶν γεγονότων;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Ἀγαπῶ. (Τὴν λέξι ἀγαπῶ τοῦ πατριάρχη, την διέγραψε με κοκκινο ὁ  π. Αὐγουστῖνος καὶ τὴν ἀντικατέστησε μὲ τὸ… Πιστεύω;).