Η Χριστουγεννιατικη γιορτη των κατηχητικων

της ενοριας Αγιου Παντελεημονα Φλωρινης

Μία ὄμορφη ἐκδήλωση-γιορτή, ὑπὸ τὴν ἐπιμέλεια τοῦ π. Ἐπιφανίου Χατζηγιάγκου, Προϊστ. Ἱ.Ν. Ἁγίου Παντελεήμωνος Φλωρίνης, καὶ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἄθεες »Φωτιἐς» ποὺ διοργανώνουν οἱ Τοπικὲς Ἀρχές, σὲ συνεργασία μὲ Τοπικοὺς Φορεῖς καὶ εὐκολόπιστους (πρὸς τὸ κακὸ) -καλοπερασάκηδες καὶ πλανεμένους κατοίκους τῆς περιοχῆς τῆς Φλώρινας, ποὺ δὲν λένε νὰ ἀποτινάξουν ἀπὸ τὸν τόπο τους αὐτὴ τὴν εἰδωλολατρικη ἐκδήλωση-κατάρα τοῦ τόπου τους. Ἐλπίζω καὶ εὔχομαι στὸν π. Ἐπιφάνιο καλὴ ἐπιτυχία, καὶ στοὺς διοργανωτὲς τῶν »Φωτιῶν» καλή μετάνοια.

Ερμηνεια της ευαγγελικης περικοπης

της Κυριακης προ της Χριστου Γεννησεως

Τοῦ αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου

1) ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ : Υπομνηματισμος στο Ματθ.1,1

2) Υπομνηματισμος στα Ματθ.1, 1-16

3) Υπομνηματισμος στο Ματθ. 1,17

4) Ερμηνεια  Ματθ.1,16

5) Υπομνηματισμος στα Ματθ.1, 17-21

6) Υπομνηματισμος στα Ματθ.1,22-25

7. ENANTION EKEINΩN ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΛΕΠOYN TOYΣ ΠΤΩXOYS (Iωαννου Χρυσοστομου)

Η ελπις του κοσμου ο Χριστος

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Oλες oi προφητεῖες τῆς Π. Διαθήκης βρῆκαν τήν έκπλήρωσίν τους στο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ή δε μέχρι λεπτομερειῶν έκπλήρωσις τῶν προφητειῶν άποτελεῖ ένα θαῦμα, άπό τά μεγαλύτερα θαύματα, τό οποῖον μίαν έχει τήν ἐξήγησιν, ὅτι δηλαδή ὁ Θεός ό αἰώνιος διά τῶν ἐκλεκτῶν του δούλων προανήγγειλε τό μέγιστον γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ιστορίας, τήν γέννησιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Αλλ’ οί Εβραίοι, θά εἴπη κάποιος, δεν πιστεύουν ότι ό Χριστός εἶνε ό έπηγγελμένος Μεσαίας. Καί ημείς έρωτώμεν. Έάν είς τον Χριστόν δεν έχουν εφαρμογήν αί προφητεῖαι τής Π. Διαθήκης, είς ποιό άλλο πρόσωπον έξ ὸλων ὁσα μέχρι σήμερον ένεφανίσθησαν είς τήν σκηνήν τοϋ κόσμου έχουν τήν έφαρμογήν; Όσονδήποτε καί έάν προσπαθήσουν οί άπιστοῦντες ’Ιουδαῖοι νά εὺρουν τοιοῦτον πρόσω­πον, δεν θά εὺρουν. Ή ουράνιος στολή, τήν όποιαν κλωστήν προς κλωστήν έπλεξαν οί προφήται, μόνον είς τον Χριστόν έφαρμόζει.

Πάσα άπόπειρα, ὁπως είς άλλο πρόσωπον άποδώσουν τούς υπέρο­χους χαρακτηρισμούς τών προφητειών περί τοϋ Μεσαίου, θά προκαλέση τον γέλωτα, όπως τον γέλωτα θά προκαλέση ή τυχόν άπόπειρα τίνος, όπως μέ στολήν κατεσκευασμένην διά γιγάντιον άνάστημα θελήση νά ένδύση νάνον. Αί περί Μεσσίου προφητεῖαι, έπαναλαμβάνομεν, μόνον είς τον Χρι­στόν ευρίσκουν τήν έκπλήρωσίν των. Καί οί Εβραίοι, μή δυνάμενοι νά τάς έφαρμόσουν είς άλλο πρόσωπον καί νά εὶπουν «’Ιδού ό Μεσαίας!», διότι θά γελοιοποιη­θοῦν ένώπιον δλου τοϋ κόσμου, μεταθέτουν τάς έλπίδας είς τό μέλλον.
Οι Εβραίοι εξακολουθούν νά προσδοκούν τον Μεσσίαν. Τί θλιβερόν! Ό ήλιος νά μεσουρανη, νά έκπέμπη τάς άκτίνάς του, νά περιλούη τήν γην, και αυτοί νά λέγουν ότι ό ήλιος άκόμη δεν άνέτειλεν. Άλλά μήπως μόνον άπιστούντων Εβραίων είνε τό πάθημα τοῦτο; Είνε δυστυχώς και πολλών άλλων, αναρίθμητων λεγομένων χριστιανών τῆς σήμερον, οί οποίοι, ένώ τό φώς ήλθε, δεν πιστεύουν εις τό φώς, δεν πιστεύουν είς τον Σωτήρα τοΰ κόσμου, άλλά κυλίονται είς τά σκότη τής πλάνης καί τής άμαρτίας καί πλάθουν έν τη νοσηρά φαντασία των ψευδοσωτήρας, μύθους, εις τό βάθος τῶν οποίων, έάν ύπάρχη κόκκος άληθείας, είνε ή αϊωνία νοσταλγία τής ανθρώπινης καρδίας, ἡ ὁποία μόνον εὶς τον Χριστό ευρίσκει τήν άνάπαυσιν. Διότι ό Χριστός είνε ή έλπίς τοΰ κόσμου. Αυτός καί μόνον.

Η μητροπολις των εορτων

« Εορτή μέλλει προσελαύνειν, ή πασῶν τῶν έορτῶν σεμνοτάτη καί φριχωδεστάτη, ήν ούκ αν τις άμάρτοι μητρόπολιν πασών τῶν έορτών προσειπών. Τίς δε έστιν αὐτη; Η κατά σάρκα τοΰ Χριστοΰ γέννησις. ‘Από γάρ ταύτης τά Θεοφάνια, και τό Πάσχα τό ιερόν, και ή Άνάληψις, και ή Πεντηκοστή τήν άρχήν και τήν ύπόθεσιν έλαβον. Εί γάρ μή έτέχθη κατά σάρκα ό Χριστός, ούκ αν έβαπτίσθη, όπερ έστί τά Θεοφάνια’ ούκ άν έσταυρώθη, όπερ έστι τό Πάσχα· ούκ άν τό Πνεῦμα κατέπεμψεν, όπερ έστιν ή Πεντηκοστή. Ὥστε έντεϋθεν, ώσπερ άπό τίνος πηγῆς, ποταμοί διάφοροι ρυέντες, αὺται έτέχθησαν ήμϊν αίΰμα κατέπεμφεν, όπερ έστιν ή Π εντηκοστή. «Ωστε έντεϋθεν, ώσπερ άπό τίνος πηγῆς, ποταμοί διάφοροι ρυέντες, αὔται έτέχθησαν ήμῖν αί έορταί»

I. Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

(Έ κ τοΰ λόγου Είς τόν μακάριον Φ ιλογόνιον Έ. Π. Migne 48, 752)