Πρόλογος τοῦ βιβλίου
ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη Β΄
ΠΥΡΙΝΟΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ
Κοζάνη 2006

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Γέροντος π. Αὐγουστίνου παραδίδω στοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες καὶ τὸν Β΄ τόμο τοῦ ἔργου «Μιὰ Ζωντανὴ Ἱστορία».
Ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπεξήγησι τοῦ τίτλου, ὁ τόμος αὐτὸς περιέχει πύρινους πατερικοὺς λόγους τοῦ π. Αὐγουστίνου, ποὺ ἐκφωνήθηκαν στὴν Κοζάνη καὶ διασώθηκαν παρὰ τὸ πέρασμα τῶν ἐτῶν εἴτε στὶς μνῆμες τοῦ λαοῦ εἴτε καὶ σὲ μαγνητοταινίες.
Οἱ ἄμβωνες τῶν ἐκκλησιῶν τῆς πόλεως συγκλονίζονταν ἀπὸ τὰ κηρύγματα τοῦ φλογεροῦ κήρυκος τοῦ θείου λόγου τότε, τὶς πιὸ δύσκολες ἡμέρες τοῦ πολέμου καὶ τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς. Οἱ καρδιὲς τῶν Κοζανιτῶν πάλλονταν ἀπὸ τοὺς φλογεροὺς λόγους τοῦ μικρόσωμου ἀλλὰ γενναίου ἱεροκήρυκος. Ἀλλὰ καὶ τὰ μαχαίρια τῶν φθονερῶν δαιμόνων τροχίζονταν γιὰ τὴν ἐξόντωσί του.
Τὸ κήρυγμα, ἡ ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμά του ἦταν ὄασις παρηγοριᾶς καὶ ἐλπίδος· ἦταν φῶς μέσα στὰ μαῦρα κατασκότεινα χρόνια τῆς Κατοχῆς· ἦταν πορεία πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐξάγνιζε τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν ὡδηγοῦσε στὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ καθήκοντος.
Ὁ λόγος του ―λόγος Θεοῦ― δυνάμωνε τὴν πίστι στὸ Θεὸ καὶ καλλιεργοῦσε τὰ πιὸ εὐγενῆ αἰσθήματα τοῦ Χριστιανοῦ Ἕλληνος. Ὁ πτωχὸς βοηθοῦσε τὸν πιὸ πτωχό, γιὰ νὰ ζήσῃ. Τὸ δίλεπτο τῆς χήρας ἔκανε θαύματα καὶ ἔσῳζε πολλοὺς ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς πείνας. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ποὺ μετέδιδε ὁ θεῖος λόγος του, εὐαισθητοποιοῦσε τὸν πτωχὸ λαὸ καὶ τὸν ἔπειθε νὰ δίνῃ καὶ ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του.

Δυστυχῶς τὰ κηρύγματα ἐκεῖνα τοῦ ἄμβωνος, ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1943 ὣς τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1945 ποὺ παρέμεινε ὁ π. Αὐγουστῖνος στὴν Κοζάνη, δὲν διασώθηκαν. Μόνο στὶς μνῆμες τῶν γερόντων διατηρήθηκαν.
Ἕνα δεῖγμα αὐτῶν τῶν ἔτσι διασωθέντων κηρυγμάτων διαβάστηκε στὸν γέροντα π. Αὐγουστῖνο καὶ στὴν συνέχεια παρατίθεται ἐδῶ, στὸ πρῶτο μέρος τοῦ παρόντος τόμου.
Στὸ διάστημα 1945-1958 ἡ τότε ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ τῆς Κοζάνης δὲν ἐπέτρεπε στὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη ὄχι νὰ κηρύξῃ στὴν πόλι ποὺ ἀγάπησε καὶ ἔπαιξε κορώνα-γράμματα τὴν ζωή του, ἀλλὰ οὔτε νὰ περάσῃ τὰ ὅρια τῆς μητροπολιτικῆς περιφερείας. Ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ τῆς Κοζάνης στὸ πρόσωπο τοῦ ἱεροκήρυκα προκαλοῦσε τὴν τότε ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή.
Ἡ κατάστασι ἄλλαξε ὅταν ὁ τότε μητροπολίτης Κοζάνης μετετέθη στὴν πρωτεύουσα τοῦ Μοριᾶ καὶ νέος μητροπολίτης Κοζάνης ἐξελέγη ὁ Διονύσιος Ψαριανός, ποὺ ἦταν σημαντικὴ ἐκκλησιαστικὴ μορφή. Μὲ τὴν ἐκλογὴ καὶ τὴν ἐγκατάστασι τοῦ νέου μητροπολίτου ἄνοιξαν οἱ πόρτες τῶν ἐκκλησιῶν καὶ οἱ ἄμβωνες τῶν ναῶν δέχονταν καὶ πάλι τὸν διωγμένο ἐπὶ 15ετία ἱεροκήρυκα. Ὁ πιστὸς λαὸς πανηγύρισε.
Ἡ ἔλευσι τοῦ π. Αὐγουστίνου στὴν Κοζάνη προκαλοῦσε συναγερμὸ σ’ ὅλη τὴν Δυτικὴ Μακεδονία καὶ δημιουργοῦσε ἀδιαχώρητο ἐκεῖ ὅπου ἐκήρυττε. Ὁ λαὸς ἔτρεχε ν’ ἀκούσῃ ἕναν ἀντιπρὺἂσωπο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦταν σίγουρος γιὰ τὴν γνησιότητά του. Ἔτρεχε νὰ δῇ ἕναν προστάτη τῶν ἀδυνάτων, ποὺ ἔκανε τὸ σῶμα του ἀσπίδα γι᾿ αὐτοὺς στὶς δύσκολες ἡμέρες τοῦ πολέμου καὶ τῆς Κατοχῆς. Ἔτρεχε νὰ δῇ ἕναν πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ στάθηκε δίπλα του τὴν ὧρα τοῦ κινδύνου.
Ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ π. Αὐγουστίνου δὲν περίμενε ν’ ἀκούσῃ κολακεῖες, ἀλλὰ καθαρὸ λόγο Θεοῦ.
Μὲ τὰ πιὸ ζωντανὰ χρώματα ζωγράφιζε τὶς κορυφὲς τῆς Πίστεως στὸν λαὸ καὶ τοῦ ὑποδείκνυε τὰ καθήκοντά του. Τὰ ἐμπόδια γιὰ τὴν κατάληψι τῶν κορυφῶν ἦταν πολλὰ καὶ μεγάλα· τὰ φανέρωνε στὸ λαό, δὲν τὰ ἔκρυβε. Τὰ κονιορτοποιοῦσε ὅμως μὲ τὸν λόγο του. Καυτηρίαζε τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία, ἀπ’ ὅπου καὶ ἂν προέρχονταν. Γι’ αὐτὸ ἀπέκτησε ἀφ’ ἑνὸς μὲν εἰλικρινεῖς φίλους, ἀφ’ ἑτέρου ὅμως ἄσπονδους ἐχθρούς.
Κάθε χρόνο ἐπισκεπτόταν τὴν Κοζάνη καὶ κήρυττε σὲ διαφόρους ναοὺς τῆς πόλεως καὶ παράλληλα στὴν αἴθουσα τοῦ συλλὺἂγου «40 Μάρτυρες».
Ἕνα ἀξιόλογο μέρος τῶν κηρυγμάτων ἐκείνων διασώθηκε σὲ μαγνητοταινίες. Ἐπιθυμία μας ἦταν τὰ κηρύγματα ἐκεῖνα νὰ κυκλοφορήσουν καὶ σὲ κασσέττες, ωστε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νὰ ἀκούγεται πιὸ ζωντανός. Δυστυχῶς ὅμως ἡ ποιότητα τῆς ἠχογραφήσεως δὲν καλύπτει τὶς στοιχειώδεις σημερινὲς ἀπαιτήσεις καὶ τὰ ἐμπόδια δὲν μποροῦν νὰ ξεπεραστοῦν.
Πηγὴ τῶν διασωθέντων κηρυγμάτων σὲ μαγνητοταινίες εἶνε τὸ ἀρχεῖο τοῦ Γεωργίου Παφίλη, τοῦ πιὸ στενοῦ καὶ ἐμπίστου συνεργάτου τοῦ π. Αὐγουστίνου στὴν Κοζάνη.
Οἱ ἀδελφοὶ Γεώργιος καὶ Εὐάγγελος Παφίλης πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμησί τους μοῦ παρέδωσαν τὸ ἀρχεῖο αὐτό, μὲ τὴν θερμὴ παράκλησι νὰ ἀξιοποιηθῇ δεόντως.
Θεωρῶ, ὅτι οἱ ὁμιλίες τοῦ π. Αὐγουστίνου ποὺ διασώθηκαν εἶνε πνευματικὴ κληρονομιὰ κάθε ἀγωνιζομένου Χριστιανοῦ.
Βοηθοῦν, μέσα ἀπὸ τὴν ὁμίχλη καὶ τὴν σύγχυσι τῶν καιρῶν, μέσα ἀπὸ τὴν διαφθορὰ καὶ τὴν ἀποσύνθεσι, ὁ πιστὸς νὰ δῇ τὶς κορυφὲς τῆς Πίστεως, γιὰ νὰ μὴ πέσῃ «χαμαί», στὸν βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Ἦταν, λοιπόν, καθῆκον καὶ ὑποχρέωσί μας νὰ ἀπομαγνητοφωνήσουμε ἀρχικῶς τὶς ὁμιλίες αὐτές, καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ τὶς ἐκδώσουμε στὸ παρὸν βιβλίο πρὸς ὠφέλειαν ὅλων τῶν ποθούντων τὴν σωτηρία.

Α. Π. Κ.