Ν Α Υ Α Γ Ι Ο Ν     Ε Π Ι Κ Ε Ι Τ Α Ι !

ΠΛΗΡΩΜΑ, ΕΚΑΣΤΟΝ ΙΩΝΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΕΜΒΑΛΕΤΕ
(«τά δε σημεία των καιρών»Ματ.16,3/ «σημείον Ιωνά»Ματ.16,4/Ιωνά1,12)

«ΟΥΤΟΙ ΟΥΚ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ, ΟΥΔΕ ΤΟΥΣ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΦΙΗΣΙΝ ΕΙΣΕΛΘΕΙΝ» (Ματ.23,14)

Τοῦ ἱερέως Ιωάννου Νικολόπουλου
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Απόψε, Ιουστίνε μου, μού είπε ό Γιατρός μου,
πού έχει πίστη ακράδαντη και είναι σύμβουλός μου,
Πού πέρασε τά εκατό -δεν είν’ πενήντα Αυτός-
πώς, για τίς αμαρτίες μας, μάς τιμωρεί ό Θεός.

ΕΜΕΙΣ δεν είμαστε ικανοί στην Εκκλησιά να πάμε.
ΕΜΕΙΣ δεν είμαστ’ άξιοι το Σώμα Του να φάμε!
Εκείνος είν α ν ε ν δ ε ή ς, πτωχεύσας και εμπλουτισθείς,
πως τούδωσε, / δεν ήμπορεί να εγκαυχηθή ουδείς!

Αιώνες επεράσανε απ’ όταν δημιούργησε
πρωταρχικά το «Φώς, Λόγον ειπών Αυτός»,
σέ πέντε μέρες, όλα τής ύλης για να φτιάξη,
κι’ αφού την έκτη έβαλε για Βασιλιά τής Κτίσης,
«εσένανε» ποιήσας, τον τότε Του Αδάμ,
Εύα δέν επροώρισε για βοηθό να έχης,
επίσκοπος για να γενής στο πλάϊ Του να στέκης,
τά ρήματα να εκτελής πού έχη ειπωμένα,
τά μέλη τού Πληρώματος να είναι χορτασμένα,
να μη, τυχόν, καχεκτικά ίστανται και θλιμένα.

Μά, έλα σύ, και έ λ ε γ χ ο κάνε τού εαυτού σου:

Με παρρησία, ίστασαι έμπροσθεν τού Χριστού;
Έχεις το θάρρος να σταθής ενώπιον Αυτού;

Εχτύπαγες τη ράβδο σου, «πούλαγες νταηλίκια»,
πώς έκανες, είς τούς πιστούς νά δείξης, «χαμαλίκια»!
Και «δεν μπορείς έξ Αθηνών σύ εντολές να παίρνης»(;)
Και «δύνασαι μονάχος σου, όλα να καταφέρνης»!!!
Συγνώμην ζήταγες μετά πού ύψωνες τη φωνή σου,
Μη και ό κόσμος μείωνε πού … τη διαγωγή σου.

Γραμμένα είναι όλ’ αυτά και ηχογραφημένα
σ’ όλου τού κόσμου τά αυτιά, και τού Θεού, βαλμένα.

Κουβάλησες Παυλόπουλους, Τσίπρες και Στεφανείς,
εβράβευσες, και «Σταύρωσες» να μη σέ δή κανείς,
όπως εσύ ευδόκησας, εκνόμως ενεργήσας,
και ιδού το αποτέλεσμα, να σέ γινώσκη(;) ο υ δ ε ί ς !(φάτη, μήπως μάθης)

Και πούσ’ ακόμα, Ιούστο μου, καπέλο μου και γούστο μου!
΄Ογδονταδύο εκλεκτοί, σά Βασιλιάδες αρακτοί,
με τά επιτελεία κι’ όλα τά μεγαλεία,
τίς μερσεντές και τά Πασσάτ, τά Φαγοπότια, τά Ραχάτ,
και τούς Θαλαμιπόλους, τούς φωτορεπόρτερς και όλους τούς διαβόλους.
Μια μίτρα στην Αθήνα, και μια Θεσσαλονίκη,
με άνευ «Αραπίνα» πλάϊ!, και «Σέξυ Ελπινίκη»,
Αρχιμανδρίτη «θραψερό, ευκίνητο και λυγερό»! (Καταλαβαρδούγκος…)

Πεθάναν όσα ξέρατε.

Για πάμε πέρα.

Δύνασαι τούτη τη στιγμή την Εκκλησιά ν’ ανοίξης (;)
και τ’ Άγιο Δισκοπότηρο τολμάς νά το αγγίξης(;)
-όχι μονάχα δι’ εσέ, μά και για το λαό σου-
Τού Δείπνου πού παρέλαβες ανάμνηση να κάνης;

Τη Σάρκα και το Αίμα Του σ’ όλους να μεταδόσης;
Τού Σταυρωμένου Λυτρωτή, μ’ Ακάνθινο Στεφάνι
πού φέρει επί την Κεφαλήν, τά Πόδια να φιλήσουν,
πού όλη τη γή έχει Αυτός «έν ύδασι κραμάσει»;

Στη χούφτα σύμπαντα πού κρατά, την όψη ν’ αντικρύσουν;
«Γυμνόν, άταφον, νεκρόν Εκείνον να θεωρήσουν»;
«Θρήνον τον Επιτάφιον» και φέτος ν’ «αναλάβουν»;
Αντάμα με την Παναγιά Το Σώμα Το Πανάχραντο
με λούλουδα τής άνοιξης και δάκρυα να ράνουν;

Ή Αναστάσιμη Ιαχή, πού κάπου είναι κρυμμένη,
στής γής την άκρη ν’ ακουστή πελώρια υψωμένη,
Θριάμβου Νίκης Σάλπισμα,

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η

ν’ ακουστή σ’ όλη την Οικουμένη,
κι’ αιώνια ό αντίλαλος επάνω της να μένη.

Όσοι φανούνε Του εχθροί άς διαρκορπιστούνε,
και ότι ΑΝΕΣΤΗ ΑΛΗΘΩΣ, ποτέ τους άς μην πούνε.

Άς φύγουν ούτοι μακρυά, για να απαλλαγούνε.
Ένα μονάχα άς ξέρουνε.

ΘΕΟΝ ΑΓΑΠΗΣ,

Ι Η Σ Ο Υ Ν

α λ λ ο ύ θ ε δ έ ν θ ά β ρ ο ύ ν ε !

Ιερεύς Ιωάννης Νικολόπουλος
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ
8.4.2020