Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 778

Τοῦ εὐαγγελιστοῦ Μάρκου
Σάββατο Διακαιν. 25 Ἀπριλίου 2020 (1968)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Ὁ ευαγγελιστης Μαρκος

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος. Τί γνωρίζουμε γι᾿ αὐτόν; Ἂς ἀνοίξουμε τὰ συναξάρια, γιὰ νὰ μάθουμε τὰ σχετικὰ μὲ τὸ βίο του.

* * *

Διδάσκαλος καὶ πνευματικὸς πατὴρ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Μάρκου ἦταν ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Μὲ ὅσα ἄκουσε ἀπὸ τὸ στόμα του ἔ­γραψε τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Κατὰ Μᾶρκον ἅγιον Εὐαγγέλιον.
Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ἐκήρυξε τὸ εὐαγγέλιο ἐπὶ Τιβερίου Καίσαρος, ποὺ βασίλευσε ἀπὸ τὸ 14 ἕως τὸ 37 μ.Χ.. Κήρυξε σὲ ὅλη τὴν Αἴγυπτο, στὴ Λιβύη, τὴ Βαρβαρικὴ καὶ τὴν Πεντάπολι.
Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας τὰ ἔτη 42 ὣς 62 μ.Χ.. Ἐκεῖ ἔμεινε κ᾿ ἐκεῖ μαρτύρησε γιὰ τὴν ἀγάπη του στὸ Χριστό.
Εἶχε ζῆλο γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Ἐκήρυττε στὸ λαό. Χειροτόνησε ἐκλεκτοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς μετέδωσε τὴν ἱερὰ φλόγα τῆς πίστεως.
Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ φλογεροὺς καὶ ζηλωτὰς ἱερεῖς. Χρειάζονται πα­πᾶ­δες ὅπως ἦταν τότε, στοὺς πρώτους αἰῶ­νες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Νὰ εἶνε ἁγνοὶ ἄνθρωποι, ταπεινοί, οἰκογενειάρχες. Αὐτοί ἀξίζουν, καὶ ὄχι οἱ ἄλλοι ποὺ ἔχουν τὰ σβέρκα καὶ τὰ γένεια τους κουρεμένα καὶ γυρίζουν σὰν καραγκιόζηδες καὶ κοντεύουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ προσκυνήσουν τοὺς φράγκους καὶ τοὺς προτεστάντες. Χρειάζον­ται παπᾶδες ὅπως ἦταν ὁ ἅγιος Μᾶρκος, ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας.

Ἐκεῖ λοιπὸν ἔμεινε ὁ ἅγιος Μᾶρκος καὶ μὲ τὸ κήρυγμά του «ἔπιασε πολλὰ ψάρια». Ὅ­πως ἄλλοτε ὁ διδάσκαλός του ὁ Πέτρος ἔρριχνε τὰ δίχτυα στὴ Γεννησαρὲτ κ᾿ ἔπιανε ψάρια, ἔτσι κι αὐτὸς ἔρριξε ἐδῶ τὰ πνευματικά του δίχτυα καὶ ἔπιασε πολλοὺς Χριστιανούς.
Λύσσαξαν οἱ εἰδωλολάτρες. Ἂν μείνῃ, εἶ­παν, αὐτὸς ἐδῶ, ὅλους θὰ τοὺς κάνῃ Χριστι­ανούς… Γιατὶ ὅπου ἀκούγεται τὸ εὐαγγέλιο, σείεται ὁ διάβολος. Θέλετε νὰ δῆτε ποῦ γίνεται ἐργασία; Μπορεῖ ἕνας παπᾶς ἢ ἕνας δεσπότης νὰ καθήσῃ χρόνια σὲ μιὰ θέσι κι ὅλοι νὰ λένε· Καλός, καλός!… Δὲν πειράζει τὸ διάβολο. Μόλις ὅμως βάλῃ χέρι νὰ ἐνοχλήσῃ τὸ διάβολο, μόλις πάρῃ πριόνι νὰ κόψῃ τὴν οὐ­ρά του, τότε ὅλοι οἱ διαβόλοι θὰ σηκωθοῦν γιὰ νὰ τὸν γκρεμίσουν.

Εἶπαν λοιπὸν οἱ εἰδωλολάτρες· Ἂν καθήσῃ αὐτὸς ἐδῶ, θὰ μᾶς διαλύσῃ, κανένας δὲν θὰ μείνῃ μ᾿ ἐμᾶς… Καὶ πράγματι, καθὼς ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος συναναστρεφόταν μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς δίδασκε, ἡ πίστι τοῦ Χριστοῦ συνεχῶς προώδευε. Γι᾿ αὐτό, ἐκεῖ ποὺ δί­­­δασκε, ἔρχονται οἱ εἰδωλολάτρες καὶ τὸν πιά­νουν. Τὸν ἔδεσαν μὲ σχοινιὰ κι ἄρχισαν νὰ τὸν σέρνουν κατὰ γῆς πάνω σὲ σκληρὲς πέτρες. Τὸ κορμί του μάτωσε, τὸ αἷμα του ἔβαφε τὴ γῆ, τὰ μέλη του τραυματίστηκαν. Κατα­κομ­ματιάστηκε. Ἔτσι τὸν ἔρριξαν στὴ φυλακή.
Ἐκεῖ μέσα στὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς ἔκανε τὴν προσευχή του. Καὶ τὴ νύχτα εἶδε τὸ Χριστὸ νὰ τοῦ δείχνῃ τὴ μέλλουσα δόξα καὶ νὰ τοῦ λέῃ· Μᾶρκε, εἰρήνη σοι!
Ἔμεινε ὁ εὐαγγελιστὴς μέσα στὴ φυλακή, μέσα στοὺς σκορπιοὺς καὶ τὰ φίδια. Ἔπειτα τὸν ἔβγαλαν, τὸν ἔδεσαν πάλι καὶ τὸν ἔσερναν στὴ γῆ, ἐνῷ ὅλοι οἱ εἰδωλολάτρες, καὶ τὰ μικρά τους παιδιὰ ἀκόμα, φώναζαν· Θάνατος!
Ἔτσι, μὲ κατασπαραγμένα τὰ μέλη του ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς τοῦ Χριστοῦ, ἄ­φησε τὴν τελευταία του πνοὴ μαρτυρικῶς. Ὕ­στερα πῆραν τὸ ἄψυχο σῶμα του καὶ τὸ ἔρ­ριξαν σ᾿ ἕνα μέρος στὴ θάλασσα τῆς Ἀλεξανδρείας ποὺ τὸ ἔλεγαν «τοῦ Βουκόλου». Ἦ­ταν ἕνας ἀπότομος βράχος σὲ σημεῖο ποὺ ἡ θάλασσα εἶχε μεγάλο βάθος. Ἀπὸ τὴν κορυ­φὴ τοῦ βράχου αὐτοῦ μὲ μιὰ σπρωξιὰ τὸ ἔρ­ριξαν κάτω στὸ χάος. Ἔτσι μὲ τὸ αἷμα του ὑπέγραψε τὴν πίστι του στὸ Χριστό.
Γυναῖκες μάζεψαν τὰ ἅγια λείψανά του μὲ μαντήλια καὶ σεντόνια καθαρά. Καὶ τὰ εἴχαμε στὴν Κωσταντινούπολι τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Μάρκου –ἂχ Ἑλλάδα πονεμένη καὶ μαρτυρική!–, μὰ ἦρθαν οἱ φράγκοι καὶ μᾶς τά ᾽κλεψαν τὰ κατηραμένα χρόνια τῶν σταυροφοριῶν. Μᾶς πῆραν τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Μάρκου, μα­ζὶ μὲ πάρα πολλὰ ἄλλα λείψανα ἁγίων, καὶ τὰ πῆ­γαν στὴ Ῥώμη. Τώρα τὰ λείψανα τοῦ ἁ­γίου Μάρκου βρίσκονται σὲ μιὰ μεγάλη πόλι τῆς Ἰταλίας, τὴ Βενετία. Ἀλλὰ θὰ ἔρθουν μιὰ μέρα πάλι στὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ ὅπου τὰ πῆ­ραν…

* * *

Σήμερα ποὺ ἑορτάζει ὁ ἅγιος Μᾶρκος καὶ σᾶς βλέπει στὴν ἐκκλησία συγκεντρωμένους, εὐχαριστεῖται. Ἀλλὰ ἔχει κ᾿ ἕνα παράπονο. Καὶ θὰ σᾶς παρακαλέσω, τοῦ χρόνου τέτοιο καιρὸ νὰ προσπαθήσουμε νὰ μὴν ἔχῃ αὐτὸ τὸ παράπονο ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Ποιό εἶνε τὸ παράπονό του; Θὰ σᾶς μιλήσω παραβολικῶς.
Ὑποθέσατε ὅτι ἔχετε ἕνα συγγενῆ στὴν Ἀμερικὴ ἢ στὸν Καναδᾶ ἢ στὴν Αὐστραλία, ὅ­που ὅλοι ἐκεῖ οἱ ξενιτεμένοι τρῶνε πικρὸ ψωμί. Ναί, πικρὸ ψωμὶ τρῶνε στὰ ξένα. Ἐδῶ εἶνε παράδεισος. Περνᾷς μέσα ἀπὸ τὰ δάση κι ἀ­κοῦς τ᾿ ἀηδόνια νὰ κελαϊδᾶνε, βλέπεις τὰ ποταμάκια νὰ τρέχουν, βλέπεις τὴ μάνα σου καὶ τὸν πατέρα σου!… Ὑπάρχουν ἄλλα καλύτερα πράγματα ἀπ’ αὐτά; Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ λεφτὰ καὶ νὰ κολυμπᾷς μέσ᾿ στὰ δολλάρια; Ὅσο ἀξίζει νὰ κάθεσαι στὸ σπιτάκι σου, νὰ βλέπῃς τὴ γυναῖκα ποὺ σ᾿ ἀγαπάει καὶ τὰ παιδάκια σου σὰν ἀγγελούδια, δὲν ἀξίζουν ὅλα τὰ πλούτη τοῦ κόσμου.
Βλέπω ἀνθρώπους ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πῆγαν γιὰ λεφτὰ στὰ ξένα· οἱ περισσότεροι καταστράφηκαν. Ἔχασαν τὶς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους. Πλῆθος διαζύγια παρουσιάζον­ται. Κι ἅμα χάσῃς τὴ γυναῖκα σου, χόρτασε καὶ φάε μάρκα, φάε δολλάρια, φάε χρυσάφι. Τί νὰ τὰ κάνῃς αὐτά; Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μο­νάχα στομάχι καὶ κοιλιὰ καὶ δὲν χορταίνει μὲ τέτοια. Λίγο χῶμα ἀπὸ τὴν ἅγια γῆ μας, ἕ­να λουλουδάκι της, λίγα δάκρυα τῆς μάνας, ἕνα χαμόγελο τοῦ παιδιοῦ μας, αὐτά ἀξίζουν. Ὅσο ἀξίζει μιὰ πέτρα τῆς πατρίδος μας, δὲν ἀξίζει ὅλη ἡ Νέα Ὑόρκη.
Ἐπανέρχομαι λοιπὸν καὶ λέγω· Ἂν ἔχετε ἕνα φίλο στὴ Νέα Ὑόρκη καὶ σᾶς στείλῃ μιὰ ἐπιστολή, τί θὰ κάνετε; Θὰ τὴ βάλετε στὸ εἰ­κονοστάσι, ἢ θὰ τὴν ἀφήσετε κλειστή; Ὄχι βέβαια. Ἅμα ἔρθῃ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν Ἀμέρικα, τὰ χέρια τῆς μάνας τρέμουνε καὶ τὴν ἀνοίγει ἀμέσως μόλις τὴν πάρῃ ἀπ᾿ τὰ χέρια τοῦ ταχυδρόμου. Ἂν πρόκειται γιὰ κανένα ἄλλο γράμμα, μπο­­ρεῖ νὰ τ᾿ ἀφήσῃ πάνω στὸ τραπέζι καὶ νὰ τ᾿ ἀνοίξῃ ὕστερα κι ἀπὸ μιὰ ᾿βδομάδα· ἂν εἶ­νε ὅμως ἀπὸ τὴν Ἀμέρικα κ᾿ ἔχῃ ἀπ᾿ ἔξω ἀμερικάνικη σημαία κ᾿ ἔχῃ μέσα κανένα τσέκ, τρέμουν τὰ χέρια της.
Γιατί τὰ λέω αὐτά; Ὅπως τρέμουν τὰ χέρια σου ὅταν παίρνῃς ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν πατέρα σου, ἀπὸ τὴ μάνα σου, ἀπὸ τὸν ἄντρα σου, ἀ­πὸ τὰ παιδιά σου ποὺ βρίσκονται στὸ ἐξωτερικό, καὶ τὴ διαβάζεις μιὰ καὶ δυὸ καὶ πολλὲς φορές, κι ἂν δὲν ξέρῃς γράμματα τρέχεις στὴ γειτονιὰ γιὰ νὰ σοῦ τὴ διαβάσουν, καὶ τὴ βάζεις κάτω ἀπὸ τὸ προσκέφαλό σου καὶ τὴ φυ­λᾶς, ἔτσι πρέπει νὰ κάνουμε καὶ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Τὰ γράμματα τοῦ πατέρα σου καὶ τῶν παιδιῶν σου τὰ διαβάζεις καὶ κλαῖς. Λοιπὸν ἔχει ἀφήσει καὶ ὁ ἅγιος εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος μιὰ ἐπιστολή, γραμμένη ὄχι μὲ μολύβι ἀλλὰ μὲ δάκρυ καὶ μὲ αἷμα. Τὸ γράμμα του αὐτό, ποὺ μᾶς ἀνεβάζει ψηλὰ καὶ ἀπὸ θηρία μᾶς κάνει ἀνθρώπους, εἶνε τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιό του.
Μερικοὶ ἔχουν στὴν τσέπη τους τὴ λεγομένη Ἁγία Ἐπιστολή. Ἀλλὰ τί εἶνε ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ μπροστὰ στὸ κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγέλιο;
Λοιπὸν θὰ σᾶς δώσω ἕνα κανόνα. Θὰ τὸν κάνετε; Δὲν θὰ σᾶς πῶ νὰ σηκώσετε τὸ βου­νὸ καὶ τὰ βράχια, δὲν θὰ σᾶς πῶ νὰ σταματήσετε τὰ ποτάμια ἢ νὰ κατεβάσετε τὰ ἄ­στρα ἀπὸ τὸν οὐρανό· θὰ σᾶς βάλω ἕνα μικρὸ κανόνα. Λοιπὸν σᾶς λέω· Μέχρι τῆς Ἀ­ναλήψεως νὰ διαβάσετε ὅλοι τὴν ἐπιστολὴ αὐ­τὴ τοῦ ἁγίου Μάρκου, δηλαδὴ τὸ Κατὰ Μᾶρ­κον Εὐαγγέλιο. Εἶνε τὸ δεύτερο κατὰ σειρὰν Εὐαγγέλιο στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ εἶνε τὸ μικρότερο ἀπὸ τὰ τέσσερα. Νὰ τὸ διαβάσετε καὶ νὰ φωτισθῆτε. Μὴ διαβάζετε ἄλλα ἐλεεινά, βρωμερὰ καὶ ἀκάθαρτα ἔν­τυπα, ποὺ εἶνε ἡ κοπριὰ τοῦ διαβόλου. Μέχρι τῆς Ἀναλήψεως νὰ διαβά­σετε τὸ γράμμα τοῦ Μάρκου, ποὺ εἶνε γράμ­μα τοῦ Θεοῦ. Ἂν δὲν τὸ διαβάσετε, θὰ ἔχῃ παράπονο ὁ ἅγιος Μᾶρ­κος, ὅτι τὴν ἐπιστολὴ ποὺ σᾶς ἄφησε τὴν περιφρονήσατε.
Ἅγιε Μᾶρκε, ποὺ ἑορτάζεις σήμερα προστάτευσέ μας τοὺς ἁμαρτωλούς, τὸν ἐπίσκοπο τὸν καταδιωκόμενο, τοὺς Χριστιανοὺς ὅ­λους, τὸ λαό μας, τὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια μας, τὰ παιδιά μας, τὴν πατρίδα μας, ὅλους τοὺς πιστούς. Νὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία σου καὶ τὴν εὐχή σου· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἱερό ναό Αγιου Μαρκου Πρωτη Φλωρίνης 25.4.1968