ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ XAIΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ποὺ ἔκανε στὴν Πτολεμαΐδα, στὸν ἱ. ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος τὸ Πάσχα, στὴν Β΄ Ἀνάστασι, στὶς 14-4-1974

«…Είμεθα ὑποχρεωμένοι ἀναστάσιμους χαιρετισμούς στοὺς φρουροὺς τῶν συνόρων, στοὺς στρατιῶτες μας, ποὺ βρίσκονται τὴν ὥρα αὐτὴ ἐπάνω στὰ ψηλὰ βουνά, ἀπὸ τὴν Ἤπειρο μέχρι τὸν Ἕβρο κι ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο μέχρι τὴ Μυτιλήνη καὶ τὴ Χίο καὶ τὴ Σάμο καὶ τὰ Δωδεκάνησα, καὶ μὲ τὸ δάχτυλο στὴ σκανδάλη εἶνε ἕτοιμοι νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ τῆς ἀγαπητῆς μας πατρίδος. Πρὸς τὰ ἐκλεκτὰ αὐτὰ παιδιὰ ἀπευθύνει ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος, παλαιὸς στρατιωτικὸς ἱερεύς, ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ καὶ λέει· Ἡ Ἑλλὰς εἶνε ἕτοιμος – πανέτοιμος ν᾿ ἀντιμετωπίσῃ κάθε ἐπιβουλὴ ἐκ μέρους οἱουδήποτε.

Ἀπευθύνουμε χαιρετισμό στοὺς ἀγαπητούς μας ἀποδήμους, ποὺ ἔχουν σκορπιστῆ στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, καὶ ἄλλοι βρίσκονται στὸν Καναδᾶ, ἄλλοι στὴν Ἀμερική, ἄλλοι στὴν Αὐστραλία, ἄλλοι στὴ Γερμανία, καὶ ἄλλοι ἀλλοῦ, κ᾿ ἐκεῖ ἐργάζονται σκληρὰ γιὰ νὰ τρώγουν τιμίως τὸν ἄρτον τῆς ἐξορίας των. Ἐλπίζουμε, ὅτι κάποτε θὰ ἐπικρατήσουν νέες συνθῆκες ζωῆς στὴν ἀγαπητή μας πατρίδα. Εἶνε μία εὐλογία – καὶ ὄχι ἀσήμαντη εὐλογία, ὅτι ἡ χώρα μας ἔχει στὰ σπλάχνά της ἀρκετὸ πλοῦτο, μὲ τὸν ὁποῖο ἡ πατρίδα μας μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ σὲ καλύτερες βιοτικὲς συνθῆκες. Εὐχόμεθα λοιπὸν ὁλοψύχως, τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀποδήμων νὰ ἐπιστρέψουν μιὰ μέρα στὴν πατρικὴ γῆ καὶ νὰ ἑορτάζουν πλέον ἐδῶ. Διότι τὸ ψωμὶ στὰ ξένα, κι ἂν ἀκόμη εἶνε ἀλειμμένο μὲ βούτυρο, εἶνε πικρό· ἐνῷ στὴν Ἑλλάδα, καὶ μπομπότα νὰ εἶνε, εἶνε γλυκό.

• ( Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος ως Έλλην ιεράρχης, ποτέ δεν ξεχνούσε την νύκτα της Αναστάσεως τους αλυτρώτους χριστιανούς Έλληνας της Βορείου Ηπείρου, που υπέφεραν κάτω από το άθεο καθεστώς του Εβερ Χότζα. Μετα δακρύων τους μνημόνευε. Κοντά σ’ αυτούς έστελνε τον αναστάσιμο χαιρετισμό και σ’ όλους τους Έλληνας, απανταχού της γης. Αλλά και ως αληθινός πατέρας της Μεγάλης Ορθοδόξου Εκκλησίας σκεφτόταν και μνημόνευε και όλους τους ορθοδόξους χριστιανικούς λαούς, που υπέφεραν κάτω από άθεα καθεστώτα)

Ἀπευθύνω χαιρετισμό, σὲ κάποιους ποὺ δὲν πρέπει νὰ λησμονήσουμε. Καὶ πῶς νὰ τοὺς λησμονήσουμε; ἂν τοὺς λησμονήσουμε, θὰ είμεθα ἀνάξιοι Ἕλληνες.

Ἀπευθύνουμε λοιπὸν ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ στοὺς ἀλυτρώτους Χριστιανοὺς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου, τῆς Κύπρου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμυλίας καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης, τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου, ἀλλὰ καὶ στοὺς ὀρθοδόξους τῆς Ἁγίας Γῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἰεροσολύμων, καθὼς καὶ στοὺς ὁμοδόξους ἀδελφοὺς τῆς καθῃμαγμένης Σερβίας καὶ τοῦ ἐρειπωμένου Κοσσυφοπεδίου. Ἡ ὀρθόδοξος Ἑλλὰς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς λησμονήσῃ. Μακριὰ ἀπὸ μᾶς σωβινιστικὲς ἐκδηλώσεις, μακριὰ ἀπὸ μᾶς τὸ ἰμπέριουμ (imperium), μακριὰ ἀπὸ μᾶς ἡ πολιτική. Ἴδιον τῶν πολιτικῶν εἶνε νὰ ῥυθμίζουν τὶς σχέσεις τῶν κρατῶν· ἀλλὰ ίδιον τοῦ ἐπισκόπου, ποὺ βλέπει καὶ κρίνει τὰ πράγματα ἀπὸ περιωπῆς καὶ τὰ ἐξετάζει ἀπὸ σκοπιὰ χριστιανική, εἶνε νὰ ὑψώνῃ φωνὴ διαμαρτυρίας γιὰ ὅ,τι κακό, γιὰ ὅ,τι στρεβλό, γιὰ ὅ,τι ἀντιχριστιανικὸ γίνεται ὁπουδήποτε. Καὶ ὀφείλουμε τὴν ὥρα αὐτὴ νὰ διαμαρτυρηθοῦμε ἐντονώτατα γιὰ τὴν καταπίεσι, ποὺ δέχονται ἀδελφοί μας σὲ μέρη ἁγιασμένα ποὺ ἐβάφησαν μὲ αἷμα, ἐκεῖ ποὺ δὲν χτυποῦν σήμερα καμπάνες. Ὄμορφες ἐκκλησιὲς ἔγιναν ἐρείπια ἢ ἀποθῆκες ἢ σταῦλοι ζῴων, καὶ σήμαντρα δὲν ἠχοῦν, καὶ ἱερεῖς δὲν λειτουργοῦν, καὶ Χριστιανοὶ δὲν κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἀδελφούς μας ἀπευθύνουμε ἀπὸ τὰ ἄκρα ἐδῶ τῆς πατρίδος ἐγκάρδιο πασχαλινὸ χαιρετισμό. Παρακαλοῦμε τὸν ἀναστάντα Κύριό μας, ἐμεῖς ποὺ ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα ἐλευθέρως καὶ εὐφροσύνως, νὰ τοὺς δώσῃ κουράγιο νὰ σηκώσουν τὸ σταυρό τους, ὅπως τὸν σήκωσαν γενεὲς γενεῶν. Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ποὺ μαρτύρησε στὴ Βόρειο Ἤπειρο, νὰ εἶνε μαζί τους· κ᾿ ἐμεῖς νὰ είμαστε νοερῶς κοντά τους. Ἂς παρακαλέσουμε ἀκόμα τὸ Θεό, νὰ φωτίσῃ τοὺς ἡγήτορας καὶ τοὺς κυβερνήτας τῶν λαῶν, νὰ παύσουν τὸν φανερὸ ἢ συγκεκαλυμμένο ἀντιχριστιανικὸ διωγμό, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλο ἀπάνθρωπο διωγμὸ μὲ στόχο δῆθεν τὴν ἐξουδετέρωσι τῆς τρομοκρατίας, στὴν πραγματικότητα δὲ τὴν ἐπέκτασι τῆς παγκοσμιοποιήσεως τῆς Νέας Ἐποχῆς, δηλαδὴ τοῦ ἀναμενομένου ἀντιχρίστου. Αὐτὰ ἀποτελοῦν στίγμα τῆς σημερινῆς ἀνθρωπότητος καὶ δὲν τιμοῦν τὶς χῶρες ποὺ οἱ ἄρχοντες αὐτοὶ κυβερνοῦν καὶ ἐκπροσωποῦν. Ἂς ἔχουμε τὴν ἐλπίδα, ὅτι εἶνε κοντὰ ὁ καιρὸς καὶ ἐγγίζει ἡ ἐν Χριστῷ ἀπολύτρωσις γιὰ κάθε δοκιμαζομένη ψυχὴ ποὺ ἀναστενάζει. Ναί, τὸ πιστεύω ἀκραδάντως, ὅτι θὰ χτυπήσουν παντοῦ χαρμόσυνα τὰ ἀναστάσιμα σήμαντρα. Τὸ λέγω ἐγὼ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ποὺ σήμερα – αὔριο φεύγω ἀπὸ τὸ μάταιο αὐτὸ κόσμο, τὸ λέγω εἰς πεῖσμα ὅλων τῶν ἀντιχρίστων τοῦ σκότους…»