1) Φ.Ε.Κ. Β΄- 4743

Το ΦΕΚ της κατάλυσης της Δημοκρατίας

Πατῆστε και διαβάστε σε pdf τὴν ἐφημερίδα τῆς κυβερνήσεως στὶς 26.10.2020

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ

Λάβαμε τὸ παρακάτω e-mail και σᾶς ἐνημερώνουμε

Πριν λίγο η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (Γ.Α.Δ.Θ.) επικαλούμενη το χθεσινό ΦΕΚ, μας ενημέρωσε ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την μηχανοκίνητη πορεία που είχαμε προγραμματίσει για αύριο, ανήμερα της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Ἡ παρέλαση θὰ γίνη σήμερα στὶς 9 μ.μ. ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος

Ὅπως τὰ γράφουν, φαίνεται, ὅτι κολλοῦν καὶ τ᾽αὐτοκίνητα & οἱ ἑλληνικες σημαῖες κορωνοϊο!!!!

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1783

Τῆς Ἁγίας Σκέπης
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Στην υπηρεσια της ανθρωποτητος

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐ­αγγέλιο. Μιλάει γιὰ δύο ἀδελφὲς μὲ εὐγε­νῆ αἰσθήματα, τὴ Μάρθα καὶ τὴ Μαρία. Καὶ οἱ δύο ἀγαποῦσαν τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἔδειχναν τὴν ἀγάπη τους κατὰ διαφορετικὸ τρόπο. Ἡ Μάρθα ἔ­­­τρεξε νὰ ἑτοιμάσῃ τραπέζι, νὰ τὸν εὐχαρι­στήσῃ. Ἡ Μαρία κάθισε στὰ πόδια του καὶ σὰν σφουγγάρι ῥουφοῦ­σε τὰ λόγια του.
Ἀλλ᾽ ἐγὼ τώρα δὲν θέλω νὰ μιλήσω οὔτε γιὰ τὴ Μάρθα οὔτε γιὰ τὴ Μαρία· θέλω νὰ στρέψω τὴ σκέψι, τὴ διάνοια καὶ τὴν καρδιά σας σὲ μία ἄλλη αἰθερία ὀντότητα, ποὺ σήμερα, τὴν ἁγία αὐτὴ ἡμέρα, προβάλλει ἐμπρός μας ὡς σύμβολο μεγάλων ἀξι­ῶν καὶ ἀνδραγαθημάτων· καὶ αὐτή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἀγαπητή μας πατρίδα, ἡ Ἑλλάς.

* * *

Μάλιστα. Ἡ Ἑλλὰς ὡς αἰθερία μορφὴ βηματίζει διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Εἶνε ἕνα μικρὸ ἔθνος, ἀλλ᾽ ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ τίτλους τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης ἐκ μέρους ὅλης τῆς ἀνθρωπό­τητος. Διότι κανένα ἄλλο ἔθνος δὲν ὑπηρέτησε τὸν κόσμο τόσο ὅσον αὐτή. Ὑπηρέτης τῆς ἀνθρωπότητος στάθηκε ἡ πατρίδα μας.
⃝ Ὑπηρέτησε τὴν ἀνθρωπότητα πρῶτον μὲ τὴν ἐπιστήμη. Εἶνε γεγονὸς ἀναμφισβήτητο ὅ­τι οἱ ἀρχὲς ὅλων τῶν ἐ­πιστη­μῶν, ποὺ σήμερα καταπλήσσουν μὲ τὶς προό­δους των, ἔχουν τὶς ῥίζες τους ἐδῶ. Θεμελιωταὶ ὅλων τῶν ἐπιστημῶν εἶ­νε Ἕλληνες. Ἐὰν ρωτήσῃς ποιός εἶ­νε ὁ πατέρας τῆς ἰατρικῆς, εἶνε ὁ Ἱπποκράτης ὁ Κῷος (469-399 π.Χ.), ποὺ τὸ ἄγαλμά του στολίζει τὴν ἰατρικὴ σχολὴ στὸ Παρίσι. Ἐ­ὰν ρωτήσῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς μηχανικῆς, εἶνε ὁ Ἀρ­χιμήδης ὁ Συρακούσιος (287-212 π.Χ.). Ἐὰν ρωτή­σῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς γεωμετρίας, εἶ­νε ὁ Εὐ­κλεί­δης ὁ Ἀλεξανδρεύς (γύρω στὸ 300 π.Χ.). Ἐὰν ρωτή­σῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς ἀλγέβρας, εἶ­νε ὁ Θαλῆς Μιλήσιος (7ος – 6ος αἰ. π.Χ.). Ἐ­ὰν ρωτή­σῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς ἱστορίας, εἶνε ὁ Θου­κυδίδης ὁ Ὀλόρου (455-400 περίπου π.Χ.). Ἐὰν ρωτή­σῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς ποιήσεως καὶ μεγαλύ­τερος ποιητής, εἶνε ὁ Ὅμηρος (πρὸ τοῦ 700 π.Χ.). Ἐ­ὰν ρωτήσῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς φιλοσοφί­ας, εἶνε ὁ Πλάτων (γύρω στὸ 347 π.Χ.). Καὶ ἂν ρωτή­σῃς ποιός εἶνε ὁ πατέρας τῆς ἀ­τομικῆς θεωρί­ας, ποὺ κατέκτησε τὸν κόσμο στὰ νεώτερα χρόνια, εἶνε ὁ Δημόκριτος ὁ Ἀ­βδηρίτης (460-370 περίπου π.Χ.). Λοιπὸν δὲν εἶνε ψέμα, δὲν εἶνε ἐγωιστικὸ νὰ ποῦμε ὅτι τὰ σπέρματα ὅλων τῶν ἐπιστημῶν βρίσκονται ἐδῶ.
⃝ Ἡ Ἑλλὰς ὑπηρέτησε τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴν ἐπιστήμη, τὴν ὑπηρέτησε ἀκόμα μὲ τὴν τέχνη, τὴν ἀπαράμιλλη τέχνη της. Καὶ ἀπόδειξις εἶνε οἱ ναοί, τὰ μνημεῖα, τὰ ἀγάλματα, ποὺ κοσμοῦν τὰ μουσεῖα τῆς Δύσεως. Ἀπόδει­ξις εἶνε ὁ Παρθενὼν πρὸ Χριστοῦ καὶ ἡ Ἁ­για – Σοφιὰ μετὰ Χριστόν. Ὅταν ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν στὰ σπήλαια κ᾽ ἔτρωγαν βελανίδια, ἡ Ἑλλὰς δημιουργοῦσε ἔργα τέχνης ἄφθαστα.
⃝ Ἡ Ἑλλὰς ὑπηρέτησε τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴν ἐπιστήμη, τὴν ὑπηρέτησε μὲ τὴν τέχνη, τὴν ὑπηρέτησε καὶ μὲ τοὺς ἀγῶνες ποὺ διεξήγαγε γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὸν πολιτισμό. Ἡ ναυ­μαχία τῆς Σαλαμῖνος (480 π.Χ.) καὶ ἡ μάχη τοῦ Μαρα­θῶνος (490 π.Χ.) ἔμειναν ὡς φωτεινὰ ὁρόσημα. Ἡ ἐκστρατεία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τοῦ εὐγενοῦς τέκνου τῆς Μακεδονίας, δὲν εἶχε χαρακτῆρα κατακτητικό· χαρακτηρίσθηκε ὡς «ἔνοπλος ἐξερεύνησις». Ὁ νεαρὸς αὐτὸς βα­σι­λεὺς ἔδειξε μεγαλοψυχία σὲ ἡττημένους, φέρθηκε μὲ εὐγένεια σὲ ἀδυνάτους ποὺ ὑπέταξε, ἔσπειρε ἀπὸ τὴ Μακεδονία μέχρι τὸ Γάγ­γη καὶ τὸ Νεῖλο σπέρματα ἀνωτέρου πολιτισμοῦ καὶ ὑπῆρξε πρόδρομος τοῦ Χριστιανισμοῦ.
⃝ Ἡ Ἑλλὰς ὑπηρέτησε τὸν κόσμο ὄχι μόνο μὲ τὴν ἐπιστήμη, τὴν τέχνη καὶ τοὺς ἀγῶνες της· τὸν ὑπηρέτησε καὶ μὲ τὴ γλῶσσα της. Ἡ ἑλ­ληνικὴ γλῶσσα ὑπερτερεῖ ἀπ᾽ ὅλες τὶς γλῶσ­σες τῆς γῆς. Δὲν τὸ λέμε ἐμεῖς, τὴν ἐγκωμιάζουν οἱ μεγαλύτεροι γλωσσολόγοι. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη γλῶσσα μὲ τόσες δυνατότητες· αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἐκφράσῃ μὲ τελειότητα καὶ τὶς πιὸ λεπτὲς συλλήψεις καὶ ἐκφάνσεις τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος. Κάποιοι τὴν εἶπαν «γλῶσσα τῶν θεῶν». Ἀπόδειξις τῆς ὑπερο­χῆς της εἶνε ὅτι μέχρι σήμερα ἡ ἐπιστήμη, ὅταν ἀνακαλύπτῃ κάτι νέο καὶ ζη­τῇ πῶς νὰ τὸ ὀνομάσῃ, δὲν ἀ­νοίγει οὔτε τὸ ἀγγλικὸ οὔτε τὸ γερμανικὸ οὔ­­τε τὸ γαλλικὸ οὔτε ἄλλο λεξικό· γιὰ νὰ καθιερώσῃ ἕνα νέον ἐπιστημονικὸ ὅρο γιὰ κάποιο καινούργιο ἐπίτευγμά της, ἀνοίγει τὸ ἑλληνι­κὸ λεξι­κὸ καὶ τὸ «βαπτίζει» μὲ ὄ­νομα ἑλληνικό· διότι ἡ γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων εἶνε ἡ πιὸ κυριολεκτική, εὔστοχη καὶ ἐκφραστική. Γιὰ πα­ράδειγμα πάρτε μόνο μερικὲς λέξεις μὲ πρῶ­το συνθετικὸ τὸ «τηλε-» (στὰ ξένα τελε- tele-), ὅπως «τηλέ-φωνο», «τηλέ-γραφος», «τηλε-όρασις», «τηλε-βόλο» κ.λπ., ἢ μὲ πρῶτο συνθε­τικὸ τὸ «αὐτο-» (στὰ ξένα ωτο- auto-), ὅπως «αὐ­τό-ματο», «αὐτό-γραφο», «αὐ­το-κίνητο», «αὐτο-κινητάμαξα» κ.λπ.· εἶνε ὅροι βγαλμένοι ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ λεξικό.
Θὰ ἤθελα πολλὰ νὰ ποῦμε στὸ σημεῖο αὐτό, διότι ἐπὶ τῶν ἡ­μερῶν μας ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐνταφιάζεται, ἀλλὰ τὸ θέμα δὲν εἶνε τῆς ὥρας αὐτῆς. Ἂν πάντως ἔχουμε κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ καυχηθοῦμε, αὐτὸ εἶ­νε ἡ γλῶσσα μας, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου. Καὶ εἶνε ντροπή μας, τὸ Ἰσραὴλ νὰ μιλάῃ τὴν ἀρχαία γλῶσσα τοῦ Μωυσέως καὶ τοῦ Ἠ­σαΐου, κ᾽ ἐμεῖς στὴν πατρίδα μας νὰ ζητοῦμε νὰ ἐξοντώσουμε τὴν ἄφθαστη γλῶσσα τῶν προγόνων μας, γιὰ νὰ πέσουμε σὲ μιὰ χυδαία γλῶσσα, μεῖγμα καὶ μωσαϊκὸ ξένων δανείων.
Ἡ Ἑλλὰς μὲ τὴ γλῶσσα της δὲν ὑπηρέτησε ἁ­πλῶς τὴν ἀνθρωπότητα σὲ ἐγκόσμιες ἀ­νάγκες· ἔδωσε τὴ γλῶσσα της καὶ στὴν Ἐκ­κλησία τοῦ Χριστοῦ· καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν γράφτηκε οὔτε στὰ ἑβραϊκὰ οὔτε στὰ λατινικὰ οὔτε σὲ καμμιὰ ἄλλη γλῶσσα. Ὅπως ὁ Θεὸς ἀπ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες ἐξέλεξε τὴν Παν­αγία γιὰ νὰ γίνῃ μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, ἔτσι κι ἀπ᾿ ὅλες τὶς γλῶσσες τοῦ κόσμου ἐξέλεξε τὴν ἑλληνικὴ γιὰ νὰ δώσῃ γραπτὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ εἶνε καύχημα τῆς Ἑλλάδος ὅτι δάνει­σε στὸ Χριστὸ τὴ γλῶσσα της γιὰ νὰ ἐκ­φράσῃ τὰ οὐράνια νοήματά του, κι ἀπὸ τὸ ἑλ­ληνικὸ πρωτότυπο μεταφράστηκε ἔπειτα σὲ ὅλες τὶς ἄλλες γλῶσσες τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
⃝ Ἡ Ἑλλὰς ὑπηρέτησε τὴν ἀνθρωπότητα ὄχι μόνο ὡς Μάρθα, στὸν πρακτικὸ βίο· τὴν ὑπηρέτησε ἀκόμα καὶ ὡς Μαρία, μὲ τὶς ὑψηλὲς καὶ μεγάλες καὶ οὐρανογείτονες ἰδέες της.
⃝ Τέλος τὴν ὑπηρέτησε καὶ μὲ τὸ αἷμα της. Ὤ τὸ αἷμα τὸ ἑλληνικό, χύθηκε ἄφθονο! Ἂν ἀνοί­ξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἱστορίας, θὰ δοῦμε ὅτι κανένα ἄλλο ἔθνος δὲν προσέφερε τόσες ἑκατόμβες θυσιῶν γιὰ νὰ καρποφορήσουν οἱ μεγάλες καὶ ὑψηλὲς ἰδέες ὅσον ἡ ἀγαπητὴ πατρίδα μας. Μόνο στὶς ἡ­μέρες μας, τὸ 1922, –μετρῆστε, δὲν εἶνε ψέμα, δὲν εἶνε παραμύθι– ἕνα ἑκατομμύριο Πόντιοι καὶ Μικρασιᾶται Χριστιανοὶ ἐσφάγησαν σὰν ἀρνιὰ μπροστὰ στὰ μάτια τῶν μεγάλων δυνάμεων καὶ κοκκίνισε τὸ κῦμα τοῦ Αἰγαίου. Ἕνα ἑκατομμύριο νεομάρτυρες θυσιάστηκαν γιὰ ὅ,τι ὑψηλὸ καὶ ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο.
Αὐτὴ εἶνε ἡ Ἑλλάς· στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, ὑπηρέτης τῆς ἀνθρωπότητος, ἄστρο φωτεινό. Τὸ φωνάζουν τὰ πράγματα καὶ τὰ γεγονότα· κι ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε, θὰ μιλήσουν καὶ οἱ πέτρες. Τὸ φωνάζει ἀκόμα καὶ τὸ γεγονὸς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ποὺ ἑορτάζουμε σήμε­ρα. Ὅσοι εἴμαστε παλαιότεροι ἐνθυμούμεθα μὲ δάκρυα, ὅτι ποτέ ἄλλοτε ἡ Ἑλλὰς δὲν ἔφτασε σὲ τόση δόξα καὶ μεγαλεῖο ὅσο τὴν ἡμέρα ἐ­κείνη. Ὅπου στὴν Εὐρώπη παρουσιαζόταν Ἕλληνας, εἴτε στὸ Παρίσι εἴτε στὴ Μόσχα, τὸν ἐπευφημοῦσαν καὶ τὸν σήκωναν στὰ χέρια. Τότε ἡ Ἑλλὰς πῆρε τὶς κορυφὲς τῆς Πίνδου καὶ τὶς ἔσμιξε μὲ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ.

* * *

Αὐτὴ εἶνε ἡ ἡ πατρίδα μας, ἀγαπητοί μου. Σήμερα ὅμως ἀδικεῖται καὶ περιφρονεῖται. Ἀ­πόδειξις καὶ ἡ Κύπρος… Ἀλλ᾽ ἂς μὴν ἀπελπιζώμεθα. Τὸ εἶπα, τὸ ἔ­γραψα, τὸ πιστεύω· κι ἂν ὅλοι μᾶς ἐγκαταλείψουν, δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει ἡ Παναγιά. Λέω κ᾽ ἐγὼ σὰν τὸν Κολοκοτρώνη· Σύμμαχός μας δὲν εἶνε κανένας ἀπ᾽ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἀπάτησαν· σύμμαχος καὶ προστάτης μας εἶνε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας.
Ὅταν οἱ Τοῦρκοι μπῆκαν στὴ Σμύρνη κ᾽ ἔ­βα­λαν φωτιὲς καὶ ἔσφαζαν τοὺς Χριστιανοὺς κ᾽ ἡ θάλασσα κοκκίνισε, καὶ Ἄγγλοι Γάλλοι καὶ Ἰταλοὶ γλεντοκοποῦσαν εἰς ὑ­γεί­αν τοῦ Κεμὰλ στὶς ναυαρχίδες τους, κ᾽ ἔδιωχναν τοὺς πρόσ­φυγες καὶ τοὺς χτυποῦσαν στὰ κεφάλια μὲ τὰ κουπιά, τότε ἕνα ἡρωϊκὸ ῥάσο στάθηκε παρη­γορητής, ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης. Λειτούργη­σε γιὰ τελευταία φορὰ στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς καὶ στὸ τέλος εἶπε· Ἕλληνες, μὴ ἀποθαρ­ρύνεστε· θὰ ἔρθουν καὶ καλύτερες ἡμέρες!…
Κ᾽ ἐμεῖς ἐλπίζουμε στὸ Θεό· θὰ ἔρθουν καλύ­τερες ἡμέρες, ἀρκεῖ ὅλοι, κλῆρος, λαός, στρα­τ­ός, διανοούμενοι, ὀλιγογράμματοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅ­λων τῶν πτερύγων, νὰ φανοῦμε ἄ­ξιοι αὐτῆς τῆς πατρίδος, ποὺ σήμερα ἑορτάζει μία ἔνδοξη ἱστορικὴ ἡμέρα τῆς ζωῆς της.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σκέπης Πτολεμαΐδος τὴν Παρασκευὴ 28-10-1977