Ἀπό βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΚΟΡΑΚΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ»

Ἐκ στόματος κοράκων ἀκοῦτε κρά.

Kινδυνος της πανθρησκειας

«Ἡ Ὀρθόδοξος πίστις κινδυνεύει καὶ ἐκ τοῦ ῥεύματος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ ὁποῖο κατὰ τὸν ἀείμνηστον μητροπολίτην Σάμου Εἰρηναῖον εἶνε ἡ αἵρεσις τῶν ἡμερῶν μας, ποὺ σείει ἐκ θεμελίων τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Κατὰ τὴν θεωρίαν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶνε ἡ ἀπόλυτος Θρησκεία. Εἶνε μία σχετικὴ θρησκεία. Ἔχει καλὰ στοιχεῖα. Ἀλλὰ μήπως –λέγει– καλὰ στοιχεῖα δὲν ἔχει καὶ ὁ Μωαμεθανισμὸς καὶ ὁ Βουδδισμὸς καὶ ὁ Κομφουκιανισμὸς καὶ ἄλλες παλαιότερες και νεώτερες θρησκεῖες; Διὰ τῆς ἀναμίξεως τῶν ἀγαθῶν στοιχείων ὅλων τῶν θρησκειῶν θὰ σχηματισθῇ, λέγουν οἱ ὀπαδοί τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἡ μία καὶ τελεία θρησκεία, ἡ πανθρησκεία τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Οταν κάποιος χρησιμοποιεῖ & χρησιμοποιεῖται ἀπό τὴν ἐξουσία (θρησκετικὴ & πολιτική) για να ἐμφανιστῆ ὡς ἡγούμενος πολυάριθμης Μονῆς, ποὺ δὲν ξέρει πως εἶναι τὸ ἐσωτερικό της Μονῆς μπορεῖ νὰ ἔχει ὀρθόδοξο λόγο;

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ»

Αυτά τα φυντάνια τα έβαλε ο Βαρθολομαίος …. Διαστροφικές απόψεις με Αγιορείτικη Σφραγίδα

…………………………………………….

Αυτά και πολύ περισσότερα για το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, όπως και για τα υπόλοιπα δόγματα της πίστης μας, οι χριστιανοί μαθαίνουμε από τα πρώτα μας βήματα στην Εκκλησία! Πολύ καλώς αυτές οι συζητήσεις γίνονται συνεχώς εντός της Εκκλησίας, ώστε να γνωρίζει ο πιστός λαός τα της πίστεώς του! Στην δημόσια, όμως, σφαίρα, δηλαδή στις συζητήσεις που διεξάγονται δημοσίως με όλη την κοινωνία, τα ίδια ακριβώς ζητήματα χρήζουν εντελώς διαφορετικής αντιμετώπισης και τρόπου συζήτησης. Στην κοινωνία δεν υπάρχουν μόνο Χριστιανοί, αλλά και πιστοί σε άλλες θρησκείες, άθρησκοι, αγνωστικιστές, άθεοι κτλ.

Σε μια πανδημία η υγεία του ενός εξαρτάται άμεσα από την υγεία του άλλου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, όταν οι άνθρωποι μοιράζονται σκεύη, αυξάνεται κατά πολύ η πιθανότητα να μεταδοθεί κάποιος ιός. Στην περίπτωση της Θείας Κοινωνίας, όσο και να πιστεύουμε οι χριστιανοί πως συντελείται θαύμα, ο Χριστός δεν μας επιτρέπει να επιβάλλουμε τα πιστεύω μας σε άλλους «ετσιθελικά» και στανικώς.

Ο Χριστός είπε «όποιος θέλει» να Τον πιστέψει και να Τον ακολουθήσει. Συνεπώς, εμείς οι μαθητές Του δεν δικαιούμαστε να επιβληθούμε προς όλη την κοινωνία λέγοντας «θέλετε – δεν θέλετε θα πιστέψετε στην πίστη μας πως δεν μεταδίδονται ιοί με την Θεία Κοινωνία»! Αυτό θα ήταν ξένο προς το ορθόδοξο ήθος και την εντολή να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους πάντες. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση ομολογία πίστεως, όπως ακούγεται από διαφόρους. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα είδος «σταυροφορίας», με ολέθρια αποτελέσματα για την ίδια την πίστη. Ας μην ξεχνάμε πως τέτοιες καταστάσεις συνετέλεσαν στην επικράτηση της αθεΐας στα πρώην σταυροφορικά κράτη της δυτικής Ευρώπης.

Άλλωστε, αυτή η αντιπαράθεση είναι εντελώς ανούσια, καθώς δεν είναι δυνατόν να εντοπιστεί πού ακριβώς και πώς κόλλησε κάποιος τον ιό. Όσο οι χριστιανοί επιμένουν πως δεν κολλάει η Θεία Κοινωνία, τόσο η άλλη πλευρά αποδίδει όλα τα προβλήματα στην Θεία Κοινωνία, ιδίως όταν κάποιος ιερωμένος τυχόν κολλήσει κορωνοϊό. Έτσι, για την επικέντρωση όλης της συζήτησης στην Θεία Κοινωνία ευθυνόμαστε και εμείς οι χριστιανοί, που «τσιμπάμε το δόλωμα», που μας ρίχνουν και συζητάμε συνεχώς δημοσίως για αυτό το θέμα.

Είναι λυπηρό να μετατρέπεται το κορυφαίο μυστήριο, η Θεία Κοινωνία, σε σημείο αντιπαράθεσης και διχασμού, αντί σε σημείο κοινωνίας και ενότητας. Αυτό που προέχει είναι η μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού και όχι ο τρόπος. Ας μην ξεχνάμε πως το μέγιστο θαύμα της Θείας Κοινωνίας είναι η αλλοίωση της ψυχής μας, μια συνεχής διαδικασία μετάνοιας και ένωσης με τον Κύριο! Η Εκκλησία μας υπάρχει 2.000 χρόνια και θα υπάρχει έως εσχάτων, διότι μέσα σε Αυτήν υφίσταται μια εξελισσόμενη, ζωντανή και συνεχώς ανατροφοδοτούμενη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο!………………………………………………………………………..

Συμπερασματικά, το όλο ζήτημα δεν είναι θέμα δίωξης των χριστιανών ή σεβασμού των άλλων στην πίστη μας. Όπως στην Εκκλησία όλοι οι πιστοί είμαστε ένα σώμα πνευματικό, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως – σε καιρό πανδημίας – και όλοι οι άνθρωποι της γης είμαστε «ένα σώμα» στα πλαίσια της υγείας. Αν κάποια μέλη του «σώματος» ασθενούν, κινδυνεύουν και τα υπόλοιπα. Συνεπώς, είναι εύλογες οι ανησυχίες του κοινωνικού σώματος, οφείλουμε να τις σεβαστούμε και δεν μπορούμε να επιβάλουμε τα πιστεύω μας σε όλους!….