ΣΚΑΘΑΡΙ ἢ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ;

Πατῆστε τὸν ἐπάνω τίτλο καὶ διαβάστε τὸ πόνημα, τοῦ συνεργάτου μας Λ. Α. σὲ pdf

Τὰ ἔργα καὶ οἱ πράξεις τῶν πολιτικῶν μας μαρτυροῦν τὴν ἀδυναμία τῶν νὰ φέρουν πραγματικὲς λύσεις στὴν χώρα μας, τὰ ρηχὰ λόγια (ἡ ρηχή θεωρία) κυριαρχοῦν 100%, καὶ ποὺ εἶναι λόγια παραπλανήσεως, λόγια κούφια (ὅπως λέγουν οἱ σοφοὶ συνάνθρωποι μας. Λόγια-γρυλλίσματα, μονότονα, ἐπαναλαμβανόμενα, ὅπως ἑνὸς γρύλου, καὶ ὁ γρύλος εἶναι σκαθάρι. Στρατιές πολιτικάντηδων, προέδρων, παραπροέδρων καὶ κάθε παρατρεχάμενων, ἀποτελοῦν τὰ πολιτικά μας κόμματα-σκύβαλα, γιὰ μιὰ θέση ἀπὸ τὸ θρανίο στὰ ἕδρανα τῆς Βουλῆς, γιὰ μία θέση τεμπέλικης θεατρικῆςἐργασίας, σὲ βάρος ἑνός ὁλοκλήρου λαοῦ. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατὶ ἐγκαταλεῖψαν τὸν ἀληθινὸ Θεό μας, γινόμενοι ὄργανα, καὶ πιστοί ὑπήκοοι τῶν δαιμόνων….

Ἀπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 149

ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ
ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ

Nὰ ἔχετε ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι θὰ κάνωμε κάτι ἄλλο. θὰ διοργανώσωμε ὁμάδα κρούσεως, θὰ πᾶμε σὲ αὐτοάμυνα – ἐκεῖ ὁδηγούμεθα. Καλὴ εἶνε ἡ δημοκρατία, ἀλλὰ κατήντησε σκιά. Καὶ σήμερα κυριαρχοῦν οἱ ἀπατεῶνες καὶ οἱ λωποδύτες. Σὲ τέτοιες ἐποχὲς ζοῦμε. Κ᾿ ἐσεῖς θὰ ἀναγκασθῆτε ἀργότερα νὰ πᾶτε σὲ αὐτοάμυνα, νὰ ὑπερασπίσετε τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑ­πόληψι τῆς οἰκογενείας σας. Καταλάβατε;
Kαὶ αὐτὸ μᾶς τὸ ἐπιβάλλει καὶ τὸ σύνταγμα. Εἴμεθα ἐντὸς τοῦ συντάγματος. Τί λέει τὸ σύνταγμα; Tὸ τελευταῖο ἄρ­θρο του λέει τὸ ἑξῆς. Ὅταν κινδυνεύῃ ἡ πατρίς, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ θρησκεία, ὅταν κινδυνεύουν τὰ ἰδανικά, καὶ ἀδρανοῦν οἱ ἐντεταλμένοι καὶ ὑπάρχῃ ἀναρχία, τότε φύλακας τοῦ συντάγματος, φύλακας τῆς ἐλευθερίας, φύλακας τῆς θρησκείας εἶνε ὁ λαός. Ἐμεῖς λοιπὸν θὰ ἀγωνιστοῦμε, ἂν θέλουμε νὰ ζήσῃ ἡ πατρίς μας καὶ ἂν δὲν θέλουμε νὰ γίνῃ ἀμπέλι ξέφραγο καὶ νὰ χορεύουν ὅλοι οἱ πίθηκοι, ὅλων τῶν χρωμάτων καὶ καταστάσεων.
Εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος δοῦλος τοῦ Κυρίου, καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ φιλήσω τὰ πόδια σας· ἀλλὰ ὡς πρὸς τὴν πίστιν, πεθαίνω γιὰ τὴν πίστι. Μακάρι ὁ Θεὸς νὰ μ᾿ ἀξιώσῃ ἑνὸς τέλους μαρτυρικοῦ. Καὶ γράμματα παίρνω ἐπάνω ἀπὸ τὴ Φλώρινα, ὅτι θὰ μὲ σκοτώσουν. Ἀλλὰ τολμᾶνε; Πρέπει νὰ ἔχουν, λένε, πολλὲς δυνάμεις, γιατὶ οἱ Χριστιανοὶ εἶνε ἀγωνιστικοί.
Λοιπόν, μπροστὰ σὲ συνθῆκες καὶ σὲ τέτοιες ἡμέρες ποὺ ζοῦμε, χωρὶς ν᾿ ἀνακατευώμεθα μὲ τὰ κόμματα, θὰ κινούμεθα σὲ ἕν· ὑπερκομματικὸ μῆκος, πάνω ἀπὸ τὰ κόμματα. Ἂς ἔχουν διαφορὲς οἱ ἄνθρωποι· ἄλλος τὸ ἄλφα, ἄλλος τὸ βῆτα, ἄλλος τὸ γάμμα φρόνημα κ.λπ.. Ἀλλὰ σ᾿ ἕνα σημεῖο νὰ εἴμεθα σύμφωνοι· πέρα ἀπὸ τὰ κόμματα, πέρα ἀπὸ τὶς ἰδεολογίες, πέρα ἀπὸ ὅλα, θὰ εἴμεθα Ἕλληνες καὶ πρὸ παντὸς Χριστιανοί. Αὐτὰ τὰ δυὸ ἰδανικὰ νὰ τὰ κρατήσωμε καλά.