ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

• (Θὰ ἀναρωτηθῆ ὁ πιστός χριστιανός, πῶς; Ἀφου εἶναι κλειστές οἱ ἐκκλησίες, ἐδῶ καὶ ἕνα χρόνο & ἡ κυβέρνηση τοῦ Μητσοτάκη ρίχνει μεγάλα πρόστιμα, σε αυτοὐς που πλησιάζουν τους ναούς; Κάντε προσευχή καὶ θὰ σᾶς φανερώση ὁ Χριστός κάποιο κρυφό σχολειο, κάποια κατακόμβη μὲ εὐλαβή ἱερέα, που φοβᾶται μόνο τον Θεό & ὄχι τὰ ὀργανα του Αντιχρίστου. Ἂν ἔχουμε μεγάλο πόθο καὶ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ θυσίες, θὰ μᾶς βοηθήση ὁ Θεός. Δὲν φοβόμαστε τοὺς δαίμονες τῆς λέσχης μπίλτερμπεργκ, που οὐρλιάζουν καὶ σκορποῦν τὸν πανικό καὶ τὸν θάνατο. Αὐτοὶ εἶναι νεκροθάφτες καὶ ὄχι προστάτες τῆς υγείας μας. Τὴν δουλειά τους κάνουν. Μόνο γιὰ θανάτους ἀπὸ τὸν κορωνοϊο μιλᾶνε καὶ γιὰ ἐπικίνδυνα ἐμβόλια. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ ζωή, αὐτοὶ εἶναι ὁ θάνατος. Δεν τους ὑπακοῦμε & δὲν τοὺς ἀκολουθοῦμε στον θάνατο. Καλά καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα).

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας
τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ηχητικά μπορεῖτε νὰ τὸν ἀκούσετε ἐδῶ:
https://youtu.be/mR5gAZDItwk

Φταίει τὸ κράτος, ἀλλά φταῖνε καὶ οἱ ἄλλοι. Καλά τὸ κράτος μπορεῖ νὰ βγάλῃ μιὰ διαταγή νὰ μουτζώσῃς τὸν ΧΡΙΣΤΟ, ἐσύ θὰ τὸν μουτζώσῃς;
Διότι παραπάνω ἀπὸ τὸ κράτος εἶναι ὁ ΘΕΟΣ. Δὲν φταίει μόνο τὸ κράτος, φταῖς καὶ ἐσύ πού ἀδιαφορεῖς τελείως γιά τὸ Θεό.
Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἕνα δένδρο ἀθάνατο, ὁ χριστιανισμός εἶναι ἡ πελωρία δρύς. Ὁ χριστιανισμός εἶναι ἕνα δένδρο τὸ ὁποῖο δὲν ἐφύτευσε ἄνθρωπος, ἀλλά τὸ ἐφύτευσε αὐτή ἡ Ἁγία Τριάς, καὶ κανείς δαίμων δὲν θὰ μπορέσῃ ποτέ νὰ ξεριζώσῃ τὸ ἱερότατο, τὸ ἀγλαόκαρπο καὶ εὐσκυόφυλλο τοῦτο δένδρο.
Ἄς πέφτουν τὰ τσεκούρια, ἄς χτυποῦν οἱ ἄθεοι, δὲν θὰ μπορέσουν ποτέ τὴν ρίζαν νὰ ξεριζώσουν. Τὰ κλαδιά μπορεῖ νὰ τὰ σπάσουν, τούς ἀνθούς μπορεῖ νὰ τούς ρίξουν, τούς καρπούς μπορεῖ νὰ τούς φάγουν, ἀλλά ἡ ρίζα εἶναι τόσο βαθιά, πού καμία δύναμις στὸν κόσμο δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ ἐκριζώσῃ τὴν πίστη στὸν Χριστιανισμό.
Ὅπως στὸ δένδρο τὸ σπουδαιότερο μέρος εἶναι ἡ ρίζα, ἔτσι καὶ στὸν Χριστιανισμό τὸ σπουδαιότερον μέρος εἶναι ἡ πίστις μας.
Τὸ κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν λέγει· «ἄνευ πίστεως», χωρίς πίστεως, «οὐ δύνασαι εὐαρεστῆσαι τῷ Θεῷ». Τὸ εἶπε ὁ Θεάνθρωπος· «Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθείς σωθήσεται». Πρίν πεῖ τὸ «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», μᾶς εἶπε, πιστεύετε τῷ Εὐαγγελίῳ καὶ μετανοεῖτε. Προηγεῖται ἡ πίστις.
Σήμερα γίνεται μία πάλη. Εἶναι γραμμένο, κάπου εἶναι γραμμένο. Ἔχει σύνθημα ὁ διάολος. Ποιό εἶναι τὸ σύνθημά του σήμερα, στὸν εἰκοστό αἰῶνα, ἐδῶ στὴν Πατρίδα μας; Σφυρίζει δεξιά καὶ ἀριστερά, τί ζητάει;
Ζητάει ὁ διάολος ἕνα πρᾶγμα, νὰ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιές, αὐτό εἶναι τὸ σύνθημά του, νὰ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιές.
Ἤτανε κάποτε ἑκατό (χριστιανοί στὴν ἐκκλησία, νὰ τοὺς κάνη), ἐνενήντα. Κατώρθωσε (να τοὺς κάνη) ὀγδόντα, ἐβδομήντα, πενήντα, δέκα, πέντε! Θἄρθῃ ὥρα καὶ ἔρχεται ὥρα, εἶναι γραμμένο στὴν Ἀποκάλυψη, πού θὰ ἀδειάσῃ ἡ ἐκκλησία.
Θἄρθῃ ἡ ὥρα, εἶναι ἡ ὥρα τοῦ σατανᾶ, ἡ ὥρα τῆς νυκτός, ἡ ὥρα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Θὰ σεισθῇ ἡ γῆ αὐτή, ὄχι μόνο ἀπό σεισμούς φυσικούς θὰ σεισθῇ ἡ γῆ. Θἄρθει ὥρα τὸ λέγει ἡ Ἀποκάλυψις, τὸ λένε τὰ βιβλία τοῦ Θεοῦ, ὅτι θὰ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησίες. Καὶ ὅταν θὰ τὸ δῆτε αὐτὸ ἀδέλφια μου, -δὲν ἐννοῶ τὶς ἡμέρες αὐτές τῶν γιορτῶν, τώρα τὰ Χριστούγεννα καὶ τὸ Πάσχα θὰ μαζευθοῦνε οἱ χριστιανοί τῶν καιρῶν, τῶν περιστάσεων, δὲν εἶναι οἰ χριστιανοί αὐτοί.
Ὅταν θὰ ἀδειάσουν ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, θὰ γίνῃ μιὰ ἄλλη προφητεία. Ποιά ἄλλη προφητεία; Εἶναι γραμμένη καὶ αὐτή. Ὅταν θὰ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ μας, τότε θὰ γεμίσουν οἱ φυλακές καὶ θἄρθουν τὰ χρόνια αὐτά.
Ἀδειάσαμε τὶς ἐκκλησιές καὶ γεμίσαμε τὶς φυλακές, καὶ τὰ νησιά τὰ εὐλογημένα νησιά μας, τὰ κάνανε καὶ αὐτά φυλακές.
Ἀδελφοί μου, ὁ διάολος φωνάζει ἀδειάστε τὶς ἐκκλησίες. Ἐμεῖς, ὅσοι πιστοί, ὅσοι χριστιανοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες θὰ φωνάζουμε· νὰ γεμίσῃ ἡ ἐκκλησία.
Ἰδίως οἱ μανάδες ἔχουν μιά ἱερά ὑποχρέωση, νὰ μὴν ἔρχονται μοναχές τους στὴν ἐκκλησία. Ἐσὺ πατέρα, ποὺ ἔχεις παιδιά, δὲν πρέπει νὰ ἔρχεσαι μοναχός σου. Ὅπως ἄλλοι πατεράδες παίρνουν τὰ παιδιά τους, καὶ τὰ πᾶνε μαζί στὸ θέατρο καὶ στὸ ἱπποδρόμιο, ἐσύ ὁ χριστιανός ὁ ὀρθόδοξος πού πιστεύεις στὸ Χριστό, νὰ ἔρχεσαι μὲ τὸ παιδί σου, ἐδῶ μέσα στὴν ἐκκλησιά. Νὰ στέκεσαι καὶ νὰ δακρύζῃς, καὶ νὰ παρακαλῇς τὸ Θεό.
Ναὶ ἀδελφοί μου, καὶ νἆσαι βέβαιος, στὸν κόσμο αὐτὸν ὅλα λησμονοῦνται, ἕνα πρᾶγμα δὲν θὰ λησμονηθῇ ποτέ, μάνα καὶ πατέρας. Ὅταν περάσουν τὰ χρόνια, καὶ θἆσαι πιά στάχτη μέσ᾽ στὸ μνῆμα, μπορεῖ νά τὰ λησμονήσῃ ὅλα τὸ παιδί, μὰ δὲ θὰ ξεχάσῃ ποτέ, ὅτι τὴν Ἅγια μέρα τῆς Κυριακῆς, τὄπαιρνες ἀπό τὸ χεράκι καὶ τὸ πήγαινες στὴν ἐκκλησιά.
Δέν θὰ τὸ ξεχάσῃ. Θ’ ἀσπρίσουν τὰ μαλλιά του, θ’ ἀγγίζῃ στὸ θάνατο, κι᾽ ὅταν ἀκούει τὴν Κυριακή καμπάνα θὰ θυμᾶται τὴ μάνα, θὰ θυμᾶται τὴ μητέρα πού τὸν ἔφερε στὴν ἐκκλησιά. Ὅλοι στὴν ἐκκλησιά, νὰ νικήσωμε τὸν διάβολο, νὰ γίνῃ ὁ τόπος μας Ἅγιος, ὅλοι στὴν ἐκκλησιά μικροί, μεγάλοι νὰ δοξάζωμε, Πατέρα, Υἱόν καὶ Ἅγιο Πνεῦμα, εἰς αἰῶνας αἰώνων Ἀμήν.