Απο το βιβλίο «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ»
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, εκδοση 1950, σελ.28-29

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

   «Τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος
μαρτύρων, ὄγκον  ἀποθέμενοι  πάντα  καὶ τὴν
εὐπερίστατον ἁμαρτίαν,  δι’  ὑπομονῆς τρέχω-
μεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες
εἰς τὸν τῆς πίστεως Ἀρχηγὸν καὶ  Τελειωτὴν
Ἰησοῦν» (‘Εβρ. 12,1)

Χώρα ἁγίων ἦτο ἡ Ἑλλάς! Ἀλλὰ δυστυχῶς, ὡς περιγράφει εἰς τὰ ἀπομνημονεύματά του ὁ ἁγνὸς ἀγωνιστὴς τοῦ 1821, ὁ στρατηγὸς Μακρυγοάννης, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος ἐκ τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ διάφορα πνεύματα ἀπιστίας ἐκ Δύσεως ἤρχισαν νὰ πνέουν καὶ νὰ ἐπηρεάζουν τὴν ψυχὴν τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Ἑωσφόρος μὲ τὰ ὄργανά του εἰργάσθη πολύ. Παντοῦ ἐξήπλωσε τὰς προπαγάνδας του. Ἐδίδαξε τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀνηθικότητα. Καὶ οἰ καρποί: Φρικταὶ βλασφημίαι τῶν θείων, μέθαι, πορνεῖαι, μοιχεῖαι ψευδορκίαι, ἀδικίαι καὶ ἐκμεταλλεύσεις, φόνοι, ληστεῖαι, ἐγκλήματα ἀπαίσια, τρομερά, πρωτάκουστα ποὺ δὲν ἀναφέρει ἡ τρισχιλιετὴς ἱστορία μας, ἔκαμνον τὴν ἐμφάνισίν των. Οἱ υἱοὶ τοῦ σκότους ὠργίασαν. Ἀλλοίμονον! Ἡ χώρα τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων ἐφαίνετο ὅτι μετεβλήθη εἰς χώραν ἀγρίων ἀνθρώπων, λύκων αἱμοβόρων καὶ αἱμοδιψῶν. Καὶ τὰ ἔθνη ποὺ ἐθαύμαζαν τὴν Ἑλλάδα ἠπόρουν καὶ διηρωτῶντο: Αὐτὴ εἶνε ἡ Ἑλλάς;
Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Παρ’ ὅλον τὸ τεράστιον κῦμα τῆς κολάσεως ποὺ κατέκλυσε τὴν προσφιλῆ μας Πατρίδα ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν δὲν ἀπεσβέσθη ὁλοτελῶς. Ὑπάρχει ὁ σπινθὴρ τοῦ πνεύματος κρυμμένος κάτω ἀπὸ τὴν στάκτην τῆς καταστροφῆς. Ὑπάρχει ἡ ζύμη ποὺ δύναται νὰ ζυμώση καὶ ἀναπλάση ὅλον τὸ φύραμα. Εἰς ὅλην μαρτυρικὴν Πατρίδα ἀπὸ τὴς Κρήτης μέχρι Ἕβρου καὶ Πρέσπας, Κερκύρας καὶ Δωδεκανήσων ὑπάρχουν ψυχαὶ ποὺ πιστεύουν εἰς τον Χριστὸν καὶ ποθοῦν νὰ ἴδουν τὴν Ἑλλάδα μας καὶ πάλιν χώραν Χριστιανικήν.
Ὅλαι αὐταὶ αἱ ψυχαὶ ποὺ ἠλεκτρίζονται ἀπὸ τὸ ὅραμα αὐτὸ πρέπει νὰ συσπειρωθοῦν γύρω ἀπὸ τὸ λάβαρον τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν τὸν δυσκολώτερον, ἀλλὰ καὶ σπουδαιότερον ἀγῶνα τῆς φυλῆς: νὰ κερδίσουν τὴν ψυχὴν τῆς Ἑλλάδος ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Αἱ ψυχαὶ αὐταὶ ἄς εἶνε ὀλίγαι. 12 ἦσαν οἰ Ἀποστολοι καὶ ἀνέπλασαν τὴν οἰκουμένην. Τὸ ἴδιον θαῦμα θὰ ἐπαναληφθῇ καὶ σήμερον. Ἐὰν ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν ἐργασθοῦν μὲ τὴν θείαν πνοὴν τῶν Χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώων, ἡ πνευματικὴ νίκη θὰ εἶνε βεβαία. Ἡ Ἑλλὰς θὰ ζευχθῇ εἰς τὸν χρηστὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ, τὸ δὲ δουλεύειν καὶ ὑπηρετεῖν τὸν Χριστὸν εἶνε ἡ ἰδεώδης, ἡ πραγματικὴ ἐλευθερία ποὺ νοσταλγεῖ ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή.
Γενναῖοι ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶται τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος! Στῶμεν καλῶς! Στῶμεν μετὰ φόβου! Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος! Ἡ γῆ τὴν ὁποίαν πατοῦμε εἶνε γῆ ἁγία. Ἐποτίσθη μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὰ αἵματα τῶν ἁγίων, παλαιῶν καὶ νέων, οἱ ὁποῖοι φθάνουν μέχρι τῆς γενεᾶς μας. Ποία ἐπαρχία, ποία νῆσος, ποία πόλις καὶ χωρίον τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ τὸν μάρτυρά της, τὸν ἅγιόν της; Κάθε βράχος τῆς γῆς αὐτῆς ἔχει νὰ μᾶς διηγηθῇ καὶ ἕν μαρτύριον. Ἀντιλαλοῦν ἀκόμη τὰ βουνὰ καὶ αἱ χαράδραι ἀπὸ τὴν φωνήν των, ἡ ὁποία μυριάκις ἐπανελήφθη: «Ἐγω Χριστιανὸς ἐγεννήθηκα! Χριστιανὸς καὶ θὰ ἀποθάνω. Τύραννοι δὲν σᾶς φοβοῦμαι. Ὁ Χριστὸς ζῆ, νικᾶ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας».

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ! Σὺ ὅστις ἠσθάνθης ἰδιαιτέραν χαράν, ὅταν κατὰ τὰς παραμονὰς τοῦ Θεϊκοῦ Σου πάθους εἶδες τοὺς Ἕλληνας ἐρχομένους πρὸς Σὲ καὶ εἶπες τὸν περίφημον ἐκεῖνον λόγον:« Νῦν ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», μὴ μᾶς ἀπορρίψῃς ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου. Ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν πολύ. Δός μας μετάνοιαν εἰλικρινῆ καὶ βαθεῖαν. Ἀξίωσέ μας νὰ βαδίσωμεν ἐπὶ τὰ ἴχνη τὰ ἰδικά Σου. Ἄναψε εἰς τὰς καρδίας ὅλων τὸν πόθον νὰ σὲ ὑπηρετώμεν, ὅπως Σὲ ὑπηρέτησαν μυριάδες Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι τὰ πάντα ἐθυσίασαν διὰ νὰ ἐξαπλωθῇ ἡ Βασιλεία Σου ἐπὶ τῆς γῆς. Ὦ Κύριε! «Ἀγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου· ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου» ἐν μέσῳ τῆς νεωτέρας γενεᾶς τῶν Ἑλλήνων διὰ νὰ γίνῃ καὶ πάλιν ἡ γωνία αὐτὴ τοῦ κόσμου ΧΩΡΑ ΑΓΙΩΝ.