πὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 69
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Πως οι σκληρες καρδιες θα πουν το «Ημαρτον»;

Ἀλλὰ πῶς μιὰ καρδιὰ σκληρή, μιὰ καρδιὰ ποὺ δὲν συγκινεῖται γιὰ τὶς ἁμαρτίες της, πῶς τὴν καρδιὰ αὐτὴ θὰ μπορέσουμε νὰ τὴν κάνουμε νὰ κλαύσῃ καὶ νὰ πῇ τὸ «Ἥμαρτον»;
Ἀδελφοί μου, τόσα χρόνια κηρύττω καὶ αὐτὸ εἶνε τὸ παράπονό μου. Ἡ μεγαλύτερη δυσκολία στὸν αἰῶνα ποὺ ζοῦμε εἶνε, πῶς θὰ κατορθώσουμε τὴ σκληρὴ καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων τοῦ αἰῶνος μας, τὴν καρδιὰ τῶν ὑπερήφανων ἀνθρώπων, νὰ τὴν κάνουμε νὰ κλαύσῃ καὶ νὰ μετανοήσῃ μπροστὰ στὸ Θεό.
Καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ πέτρα, ὅταν τὴ χτυπᾷς μὲ σκληρὸ σφυρί, σπάζει. Καὶ τὸν πιὸ σκληρὸ βράχο, ὅταν βάζῃς φουρνέλλο, τὸν κάνεις σκόνη. Τὴν σκληρὴ ὅμως καρδιά, πῶς θὰ τὴν κάνωμε νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ γονατίσῃ μπροστὰ στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ πῇ τὸ «Ἥμαρτον»;
Ὦ Θεέ μου, δός μου τὰ μέσα γιὰ νὰ μπορέσω τὶς καρδιὲς τὶς σκληρὲς νὰ τὶς φέρω εἰς μετάνοιαν.

Δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν στὴ μετάνοια

ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ νὰ σᾶς ἐφοδιάσω μὲ ἕνα καθρέπτη. Ἂν κατορθώσω νὰ σᾶς τὸν βάλω στὶς τσάντες σας καὶ στὰ σπίτια σας, θὰ εἶνε σπουδαῖο πρᾶγμα. Γιατὶ εἶμαι βέβαιος, ὅτι ὅλοι ἔχετε καθρέπτες. Δὲν σᾶς καταδικάζω γι᾿ αὐτό. Δὲν εἶμαι ἀπὸ τοὺς ἀσκητὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὄχι. Ζῶ κ᾿ ἐγὼ μέσα στὴν κοινωνία καὶ ἀντιλαμβάνομαι τὶς ἀνάγκες τῶν σπιτιῶν σας. Καὶ δὲν θὰ εἶμαι ὁ ἱεροκήρυκας ἐκεῖνος ποὺ θὰ σᾶς πῇ, Σπάστε τοὺς καθρέπτες. Ἀλλὰ θὰ ἤθελα, κοντὰ στοὺς καθρέπτες τῶν σπιτιῶν σας καὶ κοντὰ στοὺς μικροὺς καθρέπτες ποὺ ἔχετε στὶς τσάντες σας μικροὶ καὶ μεγάλοι γιὰ νὰ βλέπετε τὸ πρόσωπό σας καὶ νὰ τὸ εὐτρεπίζετε, ν᾿ ἀποκτήσετε κ᾿ ἕναν ἄλλο σπουδαῖο καὶ πραγματικὸ καθρέπτη.
Θὰ ἤμουν εὐτυχὴς ἂν μποροῦσα, κοντὰ στοὺς τόσους καθρέπτες ποὺ ἔχετε, νὰ προσθέσω καὶ αὐτόν.
Ἐὰν σᾶς ἔλεγα, ὅτι ὑπάρχει ἕνας καθρέπτης, ποὺ ἔχει μαγικὴ δύναμι καὶ μόλις κοιτάξετε μέσα σ᾿ αὐτόν, σβήνει ἀπὸ πάνω σας κάθε εἴδους ἀσχημία, τί θὰ λέγατε; Μιὰ ἄσχημη γυναίκα, ἂν καθρεπτιστῇ σ᾿ αὐτόν, θὰ γίνῃ ἀμέσως ἡ πιὸ ὡραία γυναῖκα τοῦ κόσμου. Ἂν κοιτάξῃ μέσα στὸν καθρέπτη μιὰ γριά, θὰ γίνῃ νέα. Ἂν κοιτάξῃ ἕνας γέρος, θὰ γίνῃ νέος… Ἐὰν ὑπῆρχε ἕνας τέτοιος καθρέπτης, εἶμαι βέβαιος ὅτι πολλὰ χρήματα θὰ ἔδιναν οἱ κυρίες τῆς ἀριστοκρατίας ἀλλὰ οἱ νέοι καὶ οἱ νέες, γιὰ νὰ προμηθευτοῦν αὐτὸν τὸν μαγικὸ καθρέπτη, ποὺ θὰ τοὺς παρουσίαζε ὡραίους στὸν κόσμο αὐτόν.
Καὶ ὅμως, ἀδελφοί μου, ὑπάρχει ἕνας τέτοιος καθρέπτης. Καθρέπτης ὅμως ποὺ προκαλεῖ τὴν ἀντιπάθεια. Τὸ ὄνομά του μᾶς στενοχωρεῖ πολύ. Καὶ ὅμως, εἶνε ἀναγκαῖος ὁ καθρέπτης αὐτός.