Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 99

Το «Πηδαλιο» στερεα τροφη, ασφαλης oδηγoς

Τώρα ἐσεῖς ἔχετε προχωρήσει, ἔχετε ὡριμάσει – ἔχετε τόσα χρόνια στὴν Ἐκκλησία. Πρέπει νὰ ζῆτε μὲ στερεὰ τροφή. Στερεωτάτη τροφὴ εἶνε ἡ διδασκαλία ποὺ μᾶς προσφέρουν οἱ πατέρες. Δὲν εἶνε εὐχάριστος, εἶνε δύσπεπτος, ἀλλ᾿ εἶνε ἡ μόνη σωτήριος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐγὼ συνέστησα, ἐν γνώσει ὅτι θὰ συνατήσουμε δυσκολίες, νὰ σερβίρουμε ἐδῶ «φαγητὰ» ἐκλεκτὰ ἀλλὰ στερεά.
Ἐσεῖς δὲν εἶστε νήπια γιὰ νὰ τρέφεστε μὲ τὸ γαλατάκι τῶν διαφόρων ἀνεκδότων. Εἶστε σὲ μιὰ ἡλικία, ποὺ ἅμα κηρυχθῇ πόλεμος ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ μαρτυρήσετε.
Δὲν βλέπετε ποὺ πᾶμε νὰ ἑνωθοῦμε κατ᾿ εὐθεῖαν μὲ τὸν πάπα, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς! Ἐμεῖς μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ ἑνωθοῦμε οὔτε μὲ τοὺς παπικοὺς οὔτε μὲ τοὺς προτεστάντες, θὰ κρατηθοῦμε ὀρθόδοξοι. Καὶ χρειάζεται προσοχὴ μεγάλη. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἐγκαινιάσαμε τὴν σειρὰ αὐτὴ τῶν μαθημάτων. Νὰ δοῦμε τέλος πάντων αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ ἄγνωστο, τὸ Πηδάλιο, τὸ τόσο συκοφαντημένο, τὸ τόσο περιφρονημένο, τὸ τόσο παρεξηγημένο ἀπὸ τοὺς πολλούς, νὰ δοῦμε τί μᾶς διδάσκει, πῶς ἑρμηνεύει τὸ Εὐαγγέλιο. Νὰ δοῦμε ποιό εἶνε τὸ πνεῦμα του, καὶ τί μᾶς λέει καὶ γιὰ τὰ πιστευτέα καὶ γιὰ τὰ πρακτέα καὶ γιὰ τὰ λατρευτέα στὴν Ἐκκλησία μας.
Ὁμιλεῖ στὸ Πηδάλιο ὄχι ἕνας ἐπίσκοπος, ἀλλὰ συμφωνία διδασκάλων· ὁμιλοῦν τὰ πάγχρυσα στόματα τῶν πατέρων, οἱ σάλπιγγες τοῦ Θεοῦ, οὐράνια πρόσωπα. Ἂν αὐτοὺς δὲν ἀκούσουμε, ποιόν θ᾿ ἀκούσουμε, τὸν Αὐγουστῖνο ἢ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα;

Ἐγὼ ἐπιθυμῶ νὰ τελειώσω μὲ αὐτὰ τὰ πράγματα· ἐσεῖς, ἂν δὲν ἐπιθυμῆτε, δὲν ἔχω λόγο νὰ ἔρχωμαι ἐδῶ πέρα.
Θέλω νὰ τονίσω τὸ ὀρθόδοξο· νὰ εἶστε ὀρθόδοξοι καὶ νὰ μὴν ἔχετε ἐρωτηματικὰ στὴν ψυχή σας γύρω ἀπὸ τὸν ἀνεκτίμητο αὐτὸν θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶνε τὸ Πηδάλιο.

 Διαβάστε τὸ Πηδάλιο, ποὺ ἔχει μέσα τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ συνεχῶς ὁ ἅγιος Νικόδημος παραπέμπει στὸν Χρυσόστομο, στὸν Βασίλειο καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας.
Kαθὼς δίδαξαν οἱ πατέρες. «Αἰνέσωμεν ἄνδρας ἐνδόξους καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν τῇ γενέσει» (Σ. Σειρ. 44,1).
Ἐσεῖς τώρα εἶστε τόσα χρόνια ἐδῶ, γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ προαχθῆτε. Νὰ τραφῆτε μὲ στερεὰ τροφή. Νὰ διαβάσετε τὸ Πηδάλιο, γιὰ νὰ εἶστε εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθῆτε τοὺς κινδύνους. Γι᾿ αὐτὸ κ᾿ ἐμεῖς τὰ εἰσηγούμεθα αὐτά, μολονότι γνωρίζομε ὅτι δὲν εἶνε τόσο εὐχάριστα. Ἂν λοιπὸν συμφωνῆτε καὶ ἔχετε ὄρεξι νὰ κάνουμε τέτοια μαθήματα, ἔχει καλῶς· ἂν δὲν συμφωνῆτε, δὲν ἔχω νὰ πῶ τίποτε ἄλλο. Kαταλάβατε;
Οἱ γιατροὶ καταλαβαίνουν ὅτι ἔχει προχωρήσει μιὰ ἀσθένεια, ἰδίως ὁ καρκίνος, ὅταν ὁ ἀσθενὴς ἀπεχθάνεται σταθερὰ τὴν στερεὰ τροφή. Ἂν κ᾿ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ὄρεξι γιὰ τέτοια μελέτη, ἀλλ᾿ ἔχουμε στὴν ψυχή μας ἐρωτηματικὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἀνεκτίμητο αὐτὸ θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶνε οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε βαρειὰ ἀσθενεῖς.

Ἡ ἐλπίδα σας στὸ Θεὸ

Nὰ ἔχῃς πίστι στὸ Θεὸ καὶ νὰ κάνῃς προσευχή, καὶ ὁ Θεὸς θὰ βοηθήσῃ περισσότερο ἀπὸ δικηγόρους καὶ περισσότερο ἀπὸ ἀνθρώπους. Τοῦ κόσμου τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἔχῃς, ἅμα ὁ Θεὸς δὲν θέλῃ, δὲν γίνεται τίποτε.
Ὅσα καὶ νὰ ποῦμε, χιλιάδες κηρύγματα ν᾿ ἀκούσετε, ἂν δὲν ἔρθῃ τὸ ἅγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ μᾶς στερεώσῃ, νὰ μᾶς στηρίξῃ καὶ νὰ μᾶς βοηθήσῃ, ἂν δὲν ἔρθῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τίποτε δὲν κάνουμε. Γι᾿ αὐτὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι, παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ» (Β΄ Θεσ. 2,16-17).
Σᾶς τὰ εἶπα αὐτά, λέει, καὶ παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ σᾶς στηρίξῃ, νὰ σᾶς δυναμώσῃ, νὰ σᾶς βοηθήσῃ, γιὰ νὰ μὴν πέσετε στὴν ἁμαρτία.