«Χαιρε αποστολης ιατρικης δηλουσα υψος»

(Εκ της Ακολουθιας – Χαιρετισμων των Αγιων Αναργυρων)

Μεταξύ των Αγίων Αναργύρων, διακριτική θέση κατέχουν και οι εορτάζοντες ιατροί (1η Ιουλίου) Κοσμάς και Δαμιανός. Εκφράζουν μια εξαιρετικά ισχυρή και ευαίσθητη σχέση με την διακονία της ιατρικής επιστήμης, που ενεργοποιήθηκε στη ζωή τους ως ευεργεσία του ανθρώπου, πνευματική – σωτηριολογική και θεραπευτική. Ως ιατροί, έδωσαν τους ισχυρότερους παλμούς ιατρικής διακονίας.
Ομοίως, πηγή ευλογιών και θαυμάτων δια τους πιστούς είναι και ολόκληρη η εικοσάς (20) των Αγίων Αναργύρων, των οποίων η μνήμη στις 17 Οκτωβρίου.
Η βοήθεια των Αγίων δεν εξαντλήθηκε στην διατήρηση της υγείας της κοινωνικής λειτουργίας που, πολλοί δυστυχώς, την οριοθετούν στην δραστηριότητα των δύο βασικών ενστίκτων, αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής. Αυτή η θεώρηση, ως κοινωνικής αντίληψη, χαρακτηρίζει τη σημερινή πτωτική κοινωνία, ως αποξένωση από το Θεό. Ελεγκτικός ο λόγος της Αποκάλυψης:
«Λέγεις ότι πλούσιος ειμί και πεπλούτηκα και ουδενός χρείαν έχω και ουκ οίδας ότι σύ ο ταλαίπωρος και ο ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός» (Αποκ. 3,17).

Ο ειδικότερος διαμορφωτικός ρόλος τους, αποφασιστικής σημασίας, ήτο η προσπάθεια προσαρμογής και εφαρμογής της Χριστιανικής Ορθόδοξης βιοθεωρίας στην καθημερινή κοινωνική πράξη. Γι’ αυτό και δεν εντάχθηκαν ως μισθωτοί στο (τότε) κοινωνικό σύστημα. Η όποια θαυματουργική παρέμβασή τους, από αγάπη στον άνθρωπο, δεν είχε εξουσιαστική επιβολή.
Η λειτουργία της ιατρικής διακονίας στο πρόσωπό τους διευρύνθηκε και υψώθηκε πνευματικά.
«Χαίρε αποστολής ιατρικής δηλούσα το ύψος», υπογραμμίζει ο Ι. υμνογράφος.
Συμπερασματικά, οι βασικοί πνευματικοί άξονες των Αγίων ήταν:
– Η δίψα τους για εν Χριστώ Ζωή και Μυστηριακή Χάρη
– Η αγάπη τους προς τον συνάνθρωπο – αδελφό τους
Στη σύγχρονη ιατρική δράση δεν αντανακλώνται οι πνευματικοί αυτοί άξονες των Αγίων Αναργύρων, πλην εξαιρέσεων. Σήμερα, ειδικά, πολλοί ιατροί οριοθετούν τον άνθρωπο και τη δύναμή του στην περίμετρο του ουμανισμού, αγνοώντας την εσώτερη φύση του ως εικόνας Θεού. Δεν απορρίπτουμε τη βοήθεια της ψυχολογίας, ούτε την περιφρονούμε.
Είναι, όμως, ανήμπορη να απαλλάξει τον άνθρωπο από την αμαρτία και από τα υπαρξιακά άγχη – προβλήματα. Μόνο το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει το βάθος του ασυνειδήτου, της βασικής αυτής λειτουργίας της προσωπικότητας, που καθαρίζεται (μόνο) από τα Μυστήρια της Εκκλησίας (Ιερά Εξομολόγηση, Θ. Κοινωνία κ.λ.π.).
Σοβαρό πρόβλημα είναι και η εμπορευματοποίηση της υγείας, που συντελεί στη συγκεντροποίηση και συσσώρευση κεφαλαίου στις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες σε βάρος του ανθρώπου, που πρέπει να προσφέρει πολλά χρήματα για να «τύχει» αξιοπρεπούς ιατρικής περιθάλψεως.
Είναι αλήθεια, ότι πριν μολυνθεί όλη η γη από την «επιδημία» είχε ήδη μολυνθεί ως αποστασία από τον αληθινό Τριαδικό Θεό. Επηρεασμένος ο άνθρωπος από το υλικό βιομηχανικό πνεύμα, στράφηκε εναντίον του! Απ’ αυτό προέρχονται πολλές ειδεχθέστατες πληγές στο σώμα του παγκόσμιου γίγνεσθαι, όπως: Φτώχεια-πείνα, πορνεία, εκτρώσεις, ομοφυλοφιλία, αντι-ανθρώπινες ποινικές νομοθεσίες, εκμεταλλεύσεις, πόλεμοι κ.λ.π.
Όποιος αρνείται την εκκλησιαστική πορεία ζωής, ας ακούσει (τουλάχιστον) τον Άλμπερτ Καμύ:
«Όταν ο Άγγλος δημόσιος κατήγορος παρατηρεί ότι «από το Μάϊν Καμπφ ο δρόμος οδηγούσε ολόισια στους θαλάμους αερίων του Μαϊντάνεκ» θίγει το ουσιαστικό θέμα της δίκςη, δηλ. την ιστορική ευθύνη του δυτικού μηδενισμού, που όμως ήταν το μόνο που δε συζητήθηκε στη Νυρεμβέργη για ευνόητους λόγους. Δεν μπορείς να διεξάγεις μία δίκη διακηρύσσοντας τη γενική ενοχή ενός πολιτισμού. Δίκασαν μόνο τις πιο κραυγαλέες στην επιφάνεια ολοκλήρου του πλανήτη πράξεις»
(Καμύ Α.: «ο επαναστατημένος άνθρωπος (1951), Μπουκουμάνης, Αθήνα 1971)
(Mein Kampf: «ο αγών μου», ιδεολογικό κείμενο του Χίτλερ).
Δυστυχώς την τραγωδία της Δύσεως ακολούθησε και η Ορθόδοξη Ανατολή, σε δουλική, πτωτική πορεία, ως ενεργός συμμετοχή στην Νέα Τάξη πραγμάτων και ως προδοσία της Ορθοδοξίας (οικουμενισμός, καπιταλισμός).
Στη σημερινή δοκιμασία του Κορονοϊού ο Θεός αγνοήθηκε πλήρως.
Ο συντρίψας το κράτος του θανάτου, αγνοήθηκε!
Οι Ιεροί Ναοί δεν προβλήθηκαν ως καταφύγιο ψυχών και σωμάτων.
Περισσή απελπισία – απιστία και ασέβεια.
Σημείο των καιρών: Αρχιερείς, ιερείς και μοναστήρια απέτρεψαν το πλήρωμα από τις συνάξεις (Θ. Λειτουργία).
Ας θυμηθούμε την αντίδραση του προφήτου Ησαΐα, όταν οι ισραηλίτες θεώρησαν καταφυγή τους την βοήθεια της Αιγύπτου:
«Oυαί οι καταβαίνοντες εις Αίγυπτον επί βοήθειαν, οι εφ’ ίπποις πεποιθότες και εφ’ άρμασι… ουκ ήσαν πεποιθότες επί τον άγιον του Ισραήλ και τον Κύριον ουκ εζήτησαν» (Ης. 31,1).
Πιστεύω, πως με τη βοήθεια των Αγίων, ο κόσμος μπορεί να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα – αγωνίες του, χωρίς να συντριβεί.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ