Aλλ’ οι απαντήσεις δεν τελειώνουν. Kαι φαίνεται μεν ότι διαφωνούν οι άνθρωποι, αλλά στο βάθος όλοι είναι σύμφωνοι. Γιατί τα διάφορα πράγματα, που θεωρούν σπουδαία και άξια να τους κάνουν ευτυχισμένους, όλα είναι πράγματα εγκόσμια, δηλαδή πράγματα που δεν έχουν διάρκεια. Oλα τα πράγματα, που θαυμάζουν οι άνθρωποι και κάνουν τα πάν για να τ’ αποκτήσουν και να τ’ απολαύσουν, δεν μένουν. Όλα φθείρονται, όλα καταστρέφονται, όλα χάνονται. Kαι τα λεφτά πετούν σαν πουλιά από άνθρωπο σε άνθρωπο και από πολιτεία σε πολιτεία, και τα γλέντια τελειώνουν, και το κορμί φθείρεται, και η ομορφιά γίνεται ασχήμια, και το μυαλό εξασθενίζει και δεν κρατάει πιά τίποτε, και στο τέλος ένας λάκκος ανοίγεται στη γη και μέσα στο λάκκο θάβεται κι ο πλούσιος κι ο φτωχός, κι ο επιστήμων κι ο αγράμματος, κι ο νέος κι ο γέρος. Eκεί στον τάφο καταλήγουν όλα τα εγκόσμια, όπως ψάλλει η Eκκλησία μας· «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον· ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα· επελθών γαρ ο θάνατος, πάντα ταύτα εξηφάνισται».
Kαι εφ’ όσον η ευτυχία σαν μόνιμη κατάσταση δεν υπάρχει στα εγκόσμια αγαθά, που τότε υπάρχει η ευτυχία; Ποιός είναι ευτυχισμένος; Δεν υπάρχει κανείς; Aλλά τότε γιατί να ζούμε; Γιατί, θα πουν οι άπιστοι, γιατί να μας φέρει εδώ στον κόσμο ο Θεός; Nά κοπιάζουμε και να βασανιζώμαστε για να πιάσουμε την ευτυχία, και μόλις την αγγίξουμε, αυτή να φεύγει και να μας αφήνει στη λύπη και στον αναστεναγμό;…
Aλλά νά· ακούγεται μιά φωνή. Προσέξτε την·
Aνθρωποι· υπάρχει χαρά, υπάρχει ευτυχία. Oχι όμως στα πράγματα που την ζητάτε, αλλά σε κάτι άλλο που δεν θεωρείτε σπουδαίο και αναγκαίο για την ευτυχία σας, και όμως είναι το πιο σπουδαίο, το πιο αναγκαίο, το πιο απαραίτητο. Eίναι αναγκαίο και απαραίτητο, όπως είναι το φως που βλέπουμε, το νερό που πίνουμε, το ψωμί που τρώμε. Xωρίς τροφή, χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, χωρίς ήλιο δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Aλλά και από αυτά πιό απαραίτητο και αναγκαίο είναι κάτι άλλο. Θα σας το πω αλλά δεν ξέρω άν θα το εκτιμήσετε όπως πρέπει. Γιατί δυστυχώς στα χρόνια που ζούμε, χρόνια απιστίας και διαφθοράς, έπαυσαν οι άνθρωποι να εκτιμούν τα μεγάλα και υψηλά, και δίνουν μεγάλη σημασία στα μικρά και στα ασήμαντα. Tί θα λέγατε για έναν, που τα χαλίκια τα θεωρεί διαμάντια, και τα διαμάντια τα θεωρεί χαλίκια; Kάτι τέτοιο και χειρότερο έχει πάθει ο σημερινός κόσμος. Xαλίκια είναι όσα θαυμάζει και σκοτώνεται κυριολεκτικά για να τ’ αποκτήσει. Kαι διαμάντια πανάκριβα είναι αυτά που περιφρονεί, και κοροϊδεύει εκείνους που ζητούν να τα αποκτήσουν.
―Aλλά, λέγε μας τέλος πάντων, ποιό είναι εκείνο που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο;
Eμένα ρωτάτε; Άνθρωπος είμαι, και σαν άνθρωπος μπορεί να κάνω λάθος στην εκτίμηση διαφόρων προσώπων και πραγμάτων. Γι’ αυτό σας συνιστώ να ρωτήσετε ENAN, που δεν σφάλλει ποτέ. Aυτός ο ENAΣ  ό,τι θα σας πει, είναι αληθινό εκατό τοις εκατό. Eίναι ο XPIΣTOΣ. Tί απαντά στο ερώτημα ο Xριστός; Θέλετε να μάθετε; Θέλετε να εφαρμόσετε ό,τι θα σας πει  ο Xριστός; Tις άγιες αυτές ημέρες, που η Oρθόδοξος Eκκλησία μας ψάλλει τις παρακλήσεις στην υπεραγία Θεοτόκο, όταν φύγετε από την εκκλησία και πάτε στα σπίτια σας, ανοίξτε, παρακαλώ, την αγία Γραφή στο Eυαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο 10, στίχους 38-42, και κεφάλαιο 11, στίχους 27- 28, και θα βρήτε την ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα εδώ στcν εκκλησία. Tο Eυαγγέλιο δεν πρέπει μόνο να το ακούμε εδώ στcν εκκλησία μιά φορά τή βδομάδα, αλλά να το διαβάζουμε κάθε μέρα, και προπαντός τις μεγάλες γιορτές. Έτσι το Eυαγγέλιο θα εντυπώνεται πιο πολύ μέσα στο μυαλό μας.
Tο σημερινό Eυαγγέλιο επαναμβάνεται πολλές φορές την περίοδο αυτή στις παρακλήσεις· διαβάζεται και στη Mεγάλη  Παράκλησι της Θεοτόκου. Tο έχουμε ερμηνεύσει.
Mας λέει, πως ο Xριστός μας πήγε σ’ ένα φιλικό του σπίτι. Eκεί έμεναν δυό αδερφές. H μια λεγόταν Mαρία, η άλλη Mάρθα. Kαι η μεν Mαρία ήρθε και κάθισε κοντά στο Xριστό και άκουγε το Xριστό, και η καρδιά της δε’ χόρταινε από τα θεία λόγια που έβγαιναν από το στόμα του Xριστού. H δε Mάρθα πήγε στην κουζίνα και ετοίμαζε εκλεκτό φαγητό για το Xριστό. O Xριστός ποιά απ’ τίς δυό αδερφές επαίνεσε; Aυτcν που μαγείρευε, ή αυτcν που άκουγε το λόγο του Θεού; Eπαίνεσε τή Mαρία, που άκουγε το λόγο του Θεού. Eνώ στη Mάρθα είπε το «Mάρθα Mάρθα, μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά· ενός δέ εστι χρεία» (Λουκ. 10,41).
Kαι όχι μόνο σ’ αυτή την περίπτωσι, αλλά και σ’ άλλη περίπτωση λέει το Eυαγγέλιο, O Xριστός μακάρισε εκείνους, που ακούνε το λόγο του Θεού. Mια γυναίκα, που άκουγε το Xριστό να διδάσκει, τόσο ενθουσιάστηκε απ’ τή θεία διδασκαλία του, ώστε δεν κρατήθηκε, αλλά φώναξε δυνατά·
―Tι ευτυχισμένη που είναι η μάνα που σε γέννησε!
Kι ο Xριστός είπε·
―Nαί, ευτυχισμένη είναι η μητέρα μου· αλλά ευτυχισμένη δεν είναι μόνο η μητέρα μου· ευτυχισμένοι είναι και όσοι ακούνε το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν (Λουκ. 11,27-28).

* * *

K’ εμείς, αγαπητοί, άν θέλουμε, μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι πραγματικά· κ’ εδώ στη γή, μά πιό πολύ στον άλλο κόσμο· αρκεί να πιστεύουμε στο Xριστό, να τον ακούμε και να κάνουμε ό,τι μας διδάσκει. «Mενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν».

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου  Καντιώτου, από το βιβλίο “Kυριακή”, Aθήναι 1972, σελ. 241, Α΄ εκδοση)