Παρεμβαση εισαγγελεα για τις πυρκαγιες σε ολη την Ελλαδα 2) Προεδρος Κοινοτητας Ροβιων: »Έκαψαν επιτηδες την Ευβοια για να φυτεψουν ανεμογεννητριες»! 3) Θα τρεχουν και δεν θα φτανουν! Υγειονομικες βομβες οι ΠΛΗΡΩΣ εμβολιασμενοι καιαι με τη «βουλα» του CDC – ΒΙΝΤΕΟ 4) H ΕΞΩΔΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ: ΔΗΜΟΣΙΕΥOYME ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ !! ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΝΙΚΟ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ & ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ !!
Αυγ 9th, 2021 | 
Filed under: MASONIA - satanismos, ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Παρεμβαση εισαγγελεα για τις πυρκαγιες σε ολη την Ελλαδα
– Αναφορες για οργανωμενη εγκληματικη δραστηριοτητα
Οι πυρκαγιές που κατέκαψαν ολόκληρη την Ελλάδα με τον κρατικό μηχανισμό να είναι υπεύθυνος για το έγκλημα που συντελέστηκε, προκάλεσαν την παρέμβαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Βασίλη Πλιώτα, με την έρευνα να ξεκινά άμεσα, καθώς υπάρχουν υπόνοιες για σκόπιμη οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα.
Τι αναφέρει η παραγγελία του εισαγγελέα
Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός πυρκαγιών, ασυνήθους έντασης και έκτασης, που εκδηλώθηκαν κατά τις τελευταίες ημέρες, με συνέπεια να προκληθούν ανυπολόγιστες ζημίες στο φυσικό περιβάλλον (και ιδίως στο δασικό πλούτο της χώρας), σε κτίρια, εγκαταστάσεις, σε αγροτικές εκτάσεις και καλλιέργειες και σε τουριστικές υποδομές, με κίνδυνο μάλιστα για τη ζωή μεγάλου αριθμού συνανθρώπων μας, καθώς και ο «συγχρονισμός» στην εκδήλωσή τους, δημιουργούν εύλογες υπόνοιες για σκόπιμη οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα και όχι μόνο για απλό, τυχαίο φαινόμενο σύμπτωσης περιστατικών αμελούς συμπεριφοράς.
Κατόπιν τούτου,….
2) Πρόεδρος Κοινότητας Ροβιών: »Έκαψαν επίτηδες την Εύβοια για να φυτέψουν ανεμογεννήτριες»!
3) Θα τρεχουν και δεν θα φτανουν! Υγειονομικες βομβες οι ΠΛΗΡΩΣ εμβολιασμενοι και με τη «βουλα» του CDC – ΒΙΝΤΕΟ
4) H ΕΞΩΔΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ:
ΔΗΜΟΣΙΕΥOYME ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ !! ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΝΙΚΟ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ & ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ !!
ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
ΕΝΩΠΙΟΝ
ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ / ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ / ΑΙΤΗΜΑ / ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ / ΔΗΛΩΣΗ
Με επιφύλαξη δικαιωμάτων ΤΩΝ ΚΑΤΩΘΙ :
ΟΜΑΔΑ Α:
Δρ. Aθανασίου Καλογερίδη, Μοριακού Βιολόγου – Γενετιστή B. Sc M. Sc. Ph. D – D. Sc Τμήμα Βιολογίας, Τομέας Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας- Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Δρ Ιωάννη Γιαννιού, Καθηγητή Γονιδιακής Ιατρικής και Υγείας, Προέδρου της Ελληνικής και Διεθνούς Εταιρείας Γονιδιωματικής και Μοριακής Ιατρικής και Έρευνας, Προέδρου του Μεταπτυχιακού Τμήματος γονιδιακής Ιατρικής-Πανεπιστήμιο Νότιας Ουαλίας.
Μαριάνθης Ευαγγέλου, Βιοχημικού Μ. Sc Βιοχημείας.
Ελένης Κοροξενίδου, B.Sc., M. Phil Μοριακής Τοξικολόγου, Ινστιτούτο Καρολίνσκα, Σουηδία.
Αικατερίνης Ρούπτσιου, Βιολόγου MSc Βιοχημείας Ph.D Υποψήφιας Ερευνήτριας, Τμήμα Χημικών Μηχανικών – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
ΟΜΑΔΑ Β:
Παναγιώτη Παπαγιαννάκη, Ιατρού – Γαστρεντερολόγου.
Μαρίας Τραχανά, Ιατρού – Καθηγήτριας Παιδιατρικής.
Γεωργίου Αηδονίδη, Ιατρού – Καρδιολόγου.
Γεωργίου Σύρπη, Ιατρού – Ψυχίατρου.
Αικατερίνης Τσακμάκη, Γενικού Ιατρού.
Παναγιώτη Παπαπρεπώνη, Τεχνολόγου Ιατρικών Εργαστηρίων.
Γ: Δημητρίου Ποντίκα, Iδιοκτήτη Βιοτεχνολογικού Εργαστηρίου.
ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΩΘΙ :
Κυριάκο Μητσοτάκη, Πρωθυπουργό, κάτοικο Αθηνών, οδός Ηρώδου Αττικού αρ. 19 – Μέγαρο Μαξίμου.
Βασίλειο Κικίλια, Υπουργό Υγείας, ατομικώς και για λογαριασμό της Επιτροπής Αντιμετώπισης Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από Λοιμογόνους Παράγοντες κάτοικο Αθηνών, οδός Αριστοτέλους αρ. 17 – Υπουργείο Υγείας.
Μαρία Θεοδωρίδου, Πρόεδρο Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, κάτοικο Αθηνών, οδός Αριστοτέλους αρ. 17 – Υπουργείο Υγείας.
Παναγιώτη Πρεζεράκο, Πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19, κάτοικο Αθηνών, οδός Αριστοτέλους αρ. 17 – Υπουργείο Υγείας.
Έφη Βαγενά, Πρόεδρο Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής, κάτοικο Αθηνών, οδός Νεοφύτου Βάμβα αρ. 6.
ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΩΘΙ :
Παναγιώτη Στάθη, Διοικητή 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής, κάτοικο Αμπελοκήπων Αττικής, οδός Ζαχάρωφ αρ. 3.
Χρήστο Ροϊλό, Διοικητή 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου, κάτοικο Αγίου Ρέντη Αττικής, Λεωφόρος Θηβών αρ. 198.
Παναγιώτη Μπογιατζίδη, Διοικητή 3ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας, κάτοικο Θεσσαλονίκης, οδός Αριστοτέλους αρ. 16.
Δημήτριο Τσαλικάκη, Διοικητή 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης, κάτοικο Θεσσαλονίκης, οδός Αριστοτέλους αρ. 16.
Φώτιο Σερέτη, Διοικητή 5ης Υγειονομικής Περιφέρειας Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, κάτοικο Μεζούρλου Λάρισας.
Ιωάννη Καρβέλη, Διοικητή 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Ηπείρου και Δυτικής Ελλάδας, κάτοικο Πατρών, Υπάτης 1 & Ν.Ε.Ο Πατρών-Αθηνών.
Ελένη Μπορμπουδάκη, Διοικήτρια 7ης Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης, κάτοικο Κρήτης, 3ο χιλ. Εθνικής Οδού Ηρακλείου-Μοιρών.
Αθανάσιο Εξαδάκτυλο, Πρόεδρο Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, κάτοικο Αθηνών, οδός Πλουτάρχου αρ. 3.
Η παρούσα θέτει απόλυτα και αδιαμφισβήτητα επιστημονικά δεδομένα, στοιχεία και μελέτες, με πληθώρα σχετικών παραπομπών, τα οποία αποδεικνύουν, αφενός ότι τα τέσσερα εμβόλια τα οποία χρησιμοποιούνται έναντι του αναπνευστικού ιού SARS-CoV-2 και της ασθένειας Covid-19, δεν εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο υποτίθεται ότι κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιούνται από τον πληθυσμό, αφετέρου ότι εκθέτουν τους πολίτες σε πολύ σοβαρό κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή τους, όπως άλλωστε έχει ήδη εκ του αποτελέσματος αποδειχθεί σε πλείστες περιπτώσεις, παρά την προφανή προσπάθεια που γίνεται από πλευράς της κυβέρνησης και των συνεργαζομένων με αυτήν ειδικών επιστημόνων, απόκρυψης των σοβαρών παρενεργειών και των θανάτων που προκλήθηκαν μετά τον εμβολιασμό πολύ μεγάλου αριθμού πολιτών.
Παρατηρούμε μία πραγματικά αφύσικη εμμονή της κυβέρνησης και των συνεργαζομένων με αυτήν ειδικών επιστημόνων, συνεπικουρουμένων από τα συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.)., και με την κάλυψη της Δικαιοσύνης, να εμβολιαστεί ο πληθυσμός, ενώ, αφενός το σύνολο των εμβολίων που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας είναι ουσιαστικά σε πειραματικό στάδιο, με σοβαρότατες ελλείψεις σε επίπεδο κλινικών μελετών, αφετέρου, δε, αποκρύπτονται οι σοβαρές παρενέργειες και οι θάνατοι ακόμη και νέων ανθρώπων, μετά τον εμβολιασμό τους, την ίδια ώρα που συστηματικά αποφεύγεται η εκ των ουκ άνευ αναγκαία και επιβεβλημένη νεκροτομή στις περιπτώσεις θανάτου μετά από εμβολιασμό.
Ήταν από την πρώτη στιγμή, και πριν καν την κήρυξη της πανδημίας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), εμφανής η προσπάθεια της κυβέρνησης, να εμβολιάσει τον πληθυσμό, παραλείποντας την ίδια ώρα να ενεργήσει προς την κατεύθυνση της προμήθειας φαρμακευτικών αγωγών για την αντιμετώπιση της νόσου στα πρώτα στάδια της εμφάνισης συμπτωμάτων.
Αρχικά, υπήρξε καθησυχασμός του πληθυσμού, δια της διαβεβαίωσης των πολιτών ότι ο εμβολιασμός δεν θα ήταν υποχρεωτικός, καίτοι η ίδια η κυβέρνηση είχε εκδώσει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 25ης Φεβρουαρίου 2020, πριν την κήρυξη της πανδημίας από τον Π.Ο.Υ. την 11η Μαρτίου 2020, δια της οποίας προβλέφθηκε, μεταξύ άλλων υποχρεωτικοτήτων, και αυτή του εμβολιασμού.
Εν συνεχεία, υπήρξε γιγαντιαία «πλύση εγκεφάλου» των πολιτών από τα συστημικά Μ.Μ.Ε., για τον εμβολιασμό τους, εν μέσω μάλιστα έξαρσης του ιού, όπερ επιστημονικά απαράδεκτο, ενώ όταν προφανώς δεν λειτούργησε η πειθώ, προστέθηκε μία ευρύτατη, σε όλους τους εργασιακούς χώρους, εκβιαστική κατ’ ουσίαν, πρακτική έναντι των εργαζομένων, ακολούθως εφαρμόστηκε μία έμμεση εκβιαστική πρακτική, δια του διαχωρισμού της κοινωνίας σε πολίτες δύο κατηγοριών, πατρικίων εμβολιασμένων και πληβείων ανεμβολίαστων, με την πρόβλεψη πλήθους «προνομίων» στους πρώτους, και τέλος, όλες τις ανωτέρω προσπάθειες και πρακτικές, διαδέχθηκε η εφαρμογή της «τελικής λύσης», ήτοι της εφαρμογής της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, την οποία μετ’ επιτάσεως αποκήρυτταν μέχρι πρότινος οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, μηδέ του αρμοδίου Υπουργού Υγείας και του ιδίου του Πρωθυπουργού εξαιρουμένων.
Δια της παρούσης εξωδίκου αναφοράς-καταγγελίας-αιτήματος-προσκλήσεως-δηλώσεως, ζητάμε πολύ απλά την ανατροπή των επιστημονικών αναλύσεων, δεδομένων, στοιχείων, μελετών και συμπερασμάτων που εκτίθενται σε αυτή, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, ώστε να προσθέσετε και …εμάς σε αυτούς που θα συμβάλουν στην εκστρατεία εμβολιασμού.
Άλλως, όμως, και εφόσον δεν υπάρχει ουσιαστικός επιστημονικός αντίλογος στα κάτωθι εκτιθέμενα, απαιτούμε την άμεση διακοπή του εμβολιαστικού προγράμματος, δεδομένου ότι η μη αντίκρουση της παρούσης, θα συνιστά από τους αποδέκτες της σιωπηρή αποδοχή του περιεχομένου της και ομολογία ότι τα συμπεράσματά της είναι απολύτως ορθά.
Προς τον σκοπό αυτό, άλλωστε, θέτουμε διορία στους αποδέκτες της παρούσης, δύο εργασίμων ημερών, προκειμένου να απαντήσετε και να ανατρέψετε κατά τα άνω το περιεχόμενο της παρούσης. Είναι αυτονόητο, ότι η ανατροπή αυτή δεν νοείται να είναι αφοριστική και γενικόλογη, αλλά επιβάλλεται να συνοδεύεται από επιστημονικά τεκμηριωμένη αντίκρουση των εκτιθέμενων επιστημονικών αναλύσεων, δεδομένων, στοιχείων, μελετών και συμπερασμάτων, με αντίστοιχα επιστημονικά δεδομένα και στοιχεία, μελέτες και συμπεράσματα.
Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι, μετά την επίδοση της παρούσης, θα συνταχθούν με το «δια ταύτα» αυτής, χιλιάδες πολίτες από όλους τους εργασιακούς χώρους. Είναι ίσως από τις ελάχιστες περιπτώσεις στην ιστορία της χώρας, αν όχι η μοναδική, όπου η μαζικότητα της αντίδρασης συνδυάζεται με την ΟΥΣΙΑ, δεδομένου ότι εν προκειμένω η αντίδραση του κόσμου που θα συνταχθεί με το «δια ταύτα» της παρούσης, δεν θα περιορίζεται απλά και μόνο στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, αλλά θα στοχεύει στην καρδιά του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από τα ίδια τα εμβόλια και τη δράση τους.
Το κείμενο της παρούσης περιλαμβάνει τις επιστημονικές αναλύσεις, δεδομένα, στοιχεία, μελέτες, συμπεράσματα και παραπομπές, των τριών κατά τα άνω ομάδων.
Μετά την επίδοσή της, το μεταφρασμένο στην αγγλική γλώσσα κείμενό της, με τα σχετικά αποδεικτικά επιδόσεως, θα σταλεί στο εξωτερικό στις αρμόδιες για το περιεχόμενό της διευθύνσεις στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΟΜΑΔΑΣ Α – ΒΙΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ
«Η επιστήμη πάντοτε κάνει λάθη. Ποτέ δεν έλυσε ένα πρόβλημα, χωρίς να θέσει ένα άλλο» Τζορτζ Μπερναρντ Σο. «Η επιστημονική ειλικρίνεια δεν γνωρίζει τα συνετά ψέματα» Ερνέστ Ρενάν.
Το παρόν υπόμνημα συντάχτηκε από ομάδα Επιστημόνων της υγείας και συγκεκριμένα Ιατρούς, Μοριακούς Βιολόγους, Γενετιστές, Βιοτεχνολόγους και Βιοχημικούς. Βασικό σκοπό έχει να μεταφέρει την επιστημονική αλήθεια και να θέσει για πρώτη φορά, έστω και αυτή την ύστατη ώρα, τη βάση για να δούμε τα εμβόλια για τη νόσο Covid-19 στην πραγματική τους διάσταση.
Ο επιστημονικός διχασμός, στην πράξη ο αποκλεισμός της αντίθετης επιστημονικής θέσης και γνώσης, είναι καιρός να λήξει, καθώς ο βασικός σκοπός της επιστήμης είναι, υποτίθεται, το συμφέρον και μόνο το συμφέρον των συνανθρώπων μας . Καμία επιστημονική ομάδα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι κατέχει μόνο αυτή την επιστημονική αλήθεια, εάν αυτή δεν περάσει από το φίλτρο αξιολόγησης πολλών επιστημονικών ομάδων.
Η διαστρέβλωση της αλήθειας από μερίδα επιστημόνων, με σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που πραγματικά πρέπει να υπηρετούμε, και ιδιαίτερα όταν αγγίζει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, όπως είναι η ακεραιότητα της μοριακής ταυτότητας του κάθε ατόμου, μπορεί να οδηγήσει στην ίδια την απειλή της υπόστασης του ανθρώπου ως είδος !!
Όταν η επιστημονική αλήθεια μετατρέπεται σε επιστημονική παραπληροφόρηση, αγνοώντας, απαξιώνοντας και αποκλείοντας την έρευνα της αντίθετης επιστημονικής γνώσης (και όχι άποψης), τότε δυστυχώς ριζώνει και βλαστάνει ο καρπός της ύβρεως. Διαπράττεται ύβρις και προς τους ανθρώπους και προς την φύση.
Μια ύβρις τεραστίου μεγέθους με πρωτόγνωρα και αλλόκοτα χαρακτηριστικά.
Η μοριακή Βιολογία και η Γενετική αποτελούν επιστήμες με ζωή 50 χρόνων περίπου ίσως και λιγότερο. Μέσα σε αυτά τα χρόνια κάναμε πολλά άλματα εξέλιξης με γεωμετρική πρόοδο και μάθαμε πολλά, αλλά όχι δυστυχώς τα περισσότερα. Η μοριακή Βιολογία είναι μια επιστήμη που συνεχώς εξελίσσεται και μας εκπλήσσει καθώς μας έχει αποδείξει ότι ένα και ένα δεν κάνει πάντα δύο.
Θα πρέπει λοιπόν οι εφαρμογές των νέων επιτευγμάτων της Μοριακής Βιολογίας και της Γενετικής, ιδιαίτερα όταν αφορούν νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις στον τομέα της Υγείας, να είναι πάρα πολύ καλά σχεδιασμένες και, βεβαίως, να ακολουθούνται αυστηρά όλα τα πρωτόκολλα προστασίας, καθώς ο τελικός αποδέκτης αυτών των εφαρμογών είναι ο άνθρωπος. Σε διαφορετική περίπτωση, την ύβρι από την παραβίαση των νόμων και των κανόνων του σχεδιαγράμματος της ζωής, όπως αυτό ορίζεται από το γενετικό μας υλικό (DNA), και των επιμέρους μοριακών μηχανισμών που ορίζουν και ελέγχουν την φυσιολογική λειτουργία όλων των τρισεκατομμυρίων κυττάρων που μας αποτελούν, θα την ακολουθήσει η Νέμεσις.
Όλοι οι γενετικοί κώδικες είναι βασισμένοι και θεμελιωμένοι με γνώμονα το μέτρο και την αναλογία της φύσης. Οι νόμοι αυτοί, από τις απαρχές της ανθρώπινης ύπαρξης, καθορίζουν την ομοιοστασία, δηλαδή την φυσιολογική ανάπτυξη και λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού μας. Οποιαδήποτε διαταραχή της ισορροπίας των νόμων αυτών, όπως αυτοί εκφράζονται μέσα από βασικούς μοριακούς μηχανισμούς, οι οποίοι είναι εξειδικευμένοι ανάμεσα στα άτομα ενός πληθυσμού, μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις.
Κάποιος Καθηγητής Γενετικής είπε κάποτε σε ένα αμφιθέατρο, ότι η γραμμή μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας στην επιστήμη της Γενετικής είναι τόσο λεπτή όσο μια κλωστή, και ότι εμείς σαν επιστήμονες έχουμε χρέος να την κρατάμε πάντα ορατή και να μην την περνάμε για κανένα λόγο, γιατί μπορεί η ζημιά που θα κάνουμε να είναι μεγαλύτερη από το υποτιθέμενο όφελος.
Σήμερα ακροβατούμε επάνω σε αυτή την κλωστή και αισθανόμαστε το χρέος σαν επιστήμονες, που καταθέτουμε και υπογράφουμε αυτό το υπόμνημα, να αποκαλύψουμε την επιστημονική αλήθεια με κάθε τρόπο, έχοντας σαν βάση ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο σεβασμός και η ελευθερία αποτελούν όχι μόνο ακρογωνιαίους λίθους της ανθρώπινης υπόστασης αλλά και των δικαιωμάτων της που οικοδομούν την ευημερία του ανθρώπινου είδους.
Σε αυτή την προσπάθεια, εμείς οι επιστήμονες και λειτουργοί της Υγείας, ζητάμε την συμπαράσταση των ανακλαστικών μηχανισμών της κοινωνίας, που είναι η Δικαιοσύνη και αυτοί που την εκπροσωπούν.
Για αυτό τον σκοπό άλλωστε, σαν ένας ακόμα ανακλαστικός μηχανισμός, δημιουργήθηκε η Βιοηθική, δηλαδή οι ηθικοί κανόνες που διέπουν όχι μόνο την Ιατρική σαν επιστήμη, αλλά και όλες τις επιστήμες που εφαρμόζουν ή σκοπεύουν να εφαρμόσουν τα επιστημονικά επιτεύγματα τους, για την βελτίωση ή την προστασία της υγείας των συνανθρώπων μας. Οι ηθικοί αυτοί κανόνες σκοπό έχουν να αποτρέψουν αρρωστημένες λογικές κάθε μορφής επέμβασης στο ανθρώπινο σώμα χωρίς την ρητή συναίνεση του κάθε ανθρώπου.
Με αυτόν τον τρόπο η βιοηθική εξασφαλίζει ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν επιστημονικές θεραπευτικές ή προληπτικές προσεγγίσεις σε ανθρώπους, κάτω από πίεση, εκβιασμό, απάτη ή χωρίς επαρκή ενημέρωση. Και για να υπάρχει αυτή η ενημέρωση, θα πρέπει να υπάρχει γνώση όλων των παραμέτρων μιας τέτοιας προσέγγισης. Εάν υπάρχουν σημεία σε μια τέτοια προσέγγιση, που δεν είναι είτε καλά διευκρινισμένα είτε δεν έχουν επαρκώς ερευνηθεί, τότε οι κανόνες της βιοηθικής, με όλες τις προεκτάσεις τους, απαγορεύουν ρητώς την χρήση της.
Για αυτό το σκοπό λοιπόν οι σύγχρονοι κανόνες της βιοηθικής που καταγράφονται ευκρινώς και χωρίς περιθώρια παρερμηνείας στο Ελληνικό Σύνταγμα, και σε πληθώρα διεθνών κανονισμών όπως αυτοί διαμορφώθηκαν μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. 1949, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, 1950, Οικουμενική Διακήρυξη για την Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της UNESCO, 1950 κ.α.) συνιστούν την έκφραση του αποτροπιασμού της κοινωνίας απέναντι σε οποιαδήποτε επέμβαση, άμεση ή έμμεση, που θα επιχειρηθεί στο ανθρώπινο είδος σαν πείραμα, με οποιοδήποτε πρόσχημα και χωρίς πλήρη επιστημονική τεκμηρίωση.
Σήμερα, ολόκληρη η ανθρωπότητα σε όλο τον πλανήτη βρίσκεται κάτω από μια πρωτόγνωρη και ασύμμετρη απειλή που χαρακτηρίζεται ως «πανδημία COVID-19», και οφείλεται σε ένα RNA-ιό, τον SARS-CoV-2, η οποία όμως εξελίσσεται αντιστρόφως ανάλογα με τις πραγματικές της διαστάσεις με απρόβλεπτες επιστημονικές, κοινωνικές και ηθικές συνέπειες.
Παρατηρούμε με αγωνία και σκεπτικισμό, ότι χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο, όχι δικαιολογημένα επιστημονικά, μια διαφορετική εικόνα εξέλιξης του συγκεκριμένου ιού, με σκοπό την κατάργηση, με συντονισμένη προσπάθεια, όλου του νομικού πλαισίου που η ίδια η ανθρωπότητα έστησε, για να αποφύγει μονομερείς και ατελώς επιστημονικά τεκμηριωμένες ενέργειες, που ως σκοπό θα είχαν την επιβολή πειραματικών θεραπευτικών ή προληπτικών προσεγγίσεων στο ανθρώπινο είδος.
Με έκπληξη παρατηρούμε επίσης, να υποστηρίζονται οι συγκεκριμένες ενέργειες σθεναρά από μερίδα συναδέλφων οι οποίοι αναφέρονται συνεχώς σε μελέτες, τις οποίες όμως αρνούνται να καταθέσουν όταν διεπιστημονικά τους ζητούνται.
Αντιθέτως, μάλιστα, απορρίπτουν οποιοδήποτε διάλογο με όσους επιστήμονες διαφωνούν πάνω σε βασικά επιστημονικά θέματα, τα οποία αφορούν στην συγκεκριμένη λοίμωξη από τον SARS CoV-2 και στερούνται τεκμηρίωσης, με σκοπό να γίνει ακόμα πιο ασφαλής η οποιαδήποτε θεραπευτική προσέγγιση.
Ο επιστημονικός αποκλεισμός και ο διαχωρισμός σε «καλούς» και «κακούς» (ή και ακόμη απαξιωτικότερους χαρακτηρισμούς) επιστήμονες, με μοναδικό κριτήριο το εάν επικροτούν ή όχι κάποιες συγκεκριμένες προσεγγίσεις, παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές εποχές του «αποφασίζω και διατάσσω» και μόνο σωστά μηνύματα δεν στέλνει στην κοινωνία, ενώ λογικά δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με την νηφάλια και ορθή αντιμετώπιση της νόσου, και διχάζει, καθώς αναπόφευκτα καλείται να πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης επιστημονικής ομάδας.
Εμείς, λοιπόν, οι επιστήμονες πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων, ως κομμάτι της ευρύτερης επιστημονικής κοινότητας, οι οποίοι εργαζόμαστε στην πρώτη γραμμή του τομέα της υγείας, είτε στον τομέα της έρευνας είτε σε αυτόν της διάγνωσης, με την εμπειρία που διαθέτουμε, και έχοντας πλήρη αντίληψη του βάρους και της ευθύνης που φέρει για τον καθένα η επιστημονική του ιδιότητα, καλούμεθα να τοποθετηθούμε άμεσα, θέτοντας συγκεκριμένα επιστημονικά μείζονος σημασίας ερωτήματα, τα οποία προκύπτουν μέσα από πραγματικές μελέτες σε όλα τα επίπεδα (μοριακό, ανοσολογικό, βιοχημικό και κλινικό), σχετικά με την διαχείριση της πανδημίας, σε όλες της τις προεκτάσεις (φάρμακα, εμβόλια, παρενέργειες, υποχρεωτικότητα κ.λ.π).
Κατ’ αρχάς, και αυτό αποτελεί την κύρια βάση των ανησυχιών μας, θα πρέπει να γίνει κατανοητή η δυναμική και η πολυπλοκότητα των αλληλεπιδράσεων του γενετικού μας υλικού, η οποία θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη κατά την εφαρμογή οποιασδήποτε θεραπευτικής η προληπτικής προσέγγισης, η οποία προβλέπει την εισαγωγή οποιουδήποτε τεχνητού τροποποιητικού ή διεγερτικού παράγοντα, ο οποίος επηρεάζει την λειτουργικότητα της κυτταρικής μηχανής (βιολογικοί παράγοντες, φάρμακα μοριακής στόχευσης, εμβόλια DNA ή RNA), σε κάθε ένα από τους 220 διαφορετικούς τύπους κυττάρων που αποτελούν τον ανθρώπινο οργανισμό.
Σε αυτή την κατεύθυνση αναφέρουμε ότι η αφετηρία των ολοένα και πιο εξελιγμένων γνώσεων μας επάνω στην Μοριακή Βιολογία και Γενετική, είναι η αυγή της 3ης χιλιετίας, η οποία ξεκίνησε με ένα τεράστιο επίτευγμα, μεγαλύτερο ίσως και από την ανακάλυψη του τροχού, το οποίο έδωσε ένα απίστευτο όγκο γενετικών πληροφοριών, χάρις πάντα στην συντονισμένη προσπάθεια, και αυτό είναι το σημαντικότερο όλων για χιλιάδες επιστήμονες σε όλο τον πλανήτη.
Η πρόκληση της αποκρυπτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος (HUMAN GENOME PROJECT), έδωσε τη μεγαλύτερη ώθηση στην μετεξέλιξη της Γενετικής στην σύγχρονη Μοριακή Γενετική, η οποία ως σκοπό είχε και έχει την αποκωδικοποίηση όλων εκείνων των μοριακών μηχανισμών που ελέγχουν το ανθρώπινο γονιδίωμα, με σκοπό την πρόληψη την διάγνωση και την θεραπεία αρκετών ασθενειών που μαστίζουν την ανθρωπότητα, όπως ο καρκίνος τα αυτοάνοσα νοσήματα κ.λπ. [1]
Η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος (HUMAN GENOME PROJECT) το 2003, μας αποκάλυψε ότι αν και το 99% του ανθρώπινου γονιδιώματός μας είναι παρόμοιο σε όλους τους ανθρώπους, εντούτοις το 1% που μεταφράζεται σε περίπου 32Χ106 γράμματα, μας κάνει μοναδικούς και αναντικατάστατους. Αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε λειτουργικά μόλις το 2% του ανθρώπινου γονιδιώματος (δηλ μόλις μερικά εκατοστά). Το υπόλοιπο είναι το 97% με 98% του DNA, το οποίο μέχρι πριν από 15 χρόνια θεωρείτο ως Junk DNA, κοινώς απομεινάρι της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.
Εντούτοις, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος ENCODE (Encyclopedia of DNA Elements) τον Σεπτέμβριο του 2012, που ως σκοπό είχε την ταυτοποίηση και μελέτη όλων των λειτουργικών στοιχείων επάνω στο ανθρώπινο γονιδίωμα, μας αποκαλύφτηκαν πολύ σημαντικές πληροφορίες [2].
Πιο συγκεκριμένα αποκαλύφτηκε ότι ο ρόλος του junk DNA σε όλους τους κυτταρικούς τύπους είναι όχι απλά σημαντικός αλλά καθοριστικός καθώς συμμετέχει ενεργά στον έλεγχο αλλά και την ρύθμιση σημαντικών μοριακών μηχανισμών που έχουν σχέση με την ανάπτυξη την εξέλιξη και την διαφοροποίηση της αντίδρασης του ανθρώπινου γονιδιώματος απέναντι σε διάφορα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος όπως είναι οι μικροβιακές ή οι ιογενείς λοιμώξεις.
Προς αυτή τη κατεύθυνση έγιναν και γίνονται πολλές μελέτες, προκειμένου να κατανοηθεί ο τρόπος λειτουργίας συγκεκριμένων μοριακών μηχανισμών, μερικοί εκ των οποίων είναι α) η γονιδιακή ρύθμιση η δράση των μεταγραφικών παραγόντων και άλλων στοιχείων που παίρνουν μέρος στον μηχανισμό αυτό, β) οι επιγενετικές αλλαγές, γ) η επιδιόρθωση του DNA, δ) οι μεταλλάξεις, ε) η ρύθμιση της μετάφρασης, στ) η ρύθμιση της αποικοδόμησης του πλεονάζοντος mRNA, ζ) η ρύθμιση της αποικοδόμησης των διαφόρων πρωτεϊνών, αλλά και η χρονική περίοδος ενεργοποίησης της αποικοδόμησης αυτής, η) οι μετα-μεταφραστικές τροποποιήσεις, στις οποίες υπόκεινται οι περισσότερες πρωτεΐνες, κ.λπ.
Τα αποτελέσματα των μελετών αυτών, όπως δείχνει η διεθνής βιβλιογραφία, φαίνεται να περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όμως, και από τα αποτελέσματα του ENCODE, τα οποία έδειξαν ότι το μεγαλύτερο μέρος (περίπου το 80,4%) του ανθρώπινου γονιδιώματος παίζει έναν επιπρόσθετο και βασικό ρυθμιστικό ρόλο, τόσο επάνω στην αλληλεπίδραση των γνωστών γονιδίων, που ανήκουν στο 2% του γονιδιώματος, όσο και στην εύρυθμη λειτουργία των παραπάνω μοριακών μηχανισμών, σε όλους τους 220 τύπους κυττάρων, και κατ’ επέκταση και στα κύτταρα που λαμβάνουν μέρος στην διαδικασία της ανοσιακής απάντησης [3].
Πιο συγκεκριμένα, μέσω του προγράμματος ENCODE καταγράφηκαν περίπου 4Χ10^6 διακόπτες σε ολόκληρο το γονιδίωμα, που περιελάμβαναν μεταγραφικούς παράγοντες, ενισχυτές, θέσεις σύνδεσης, τροποποιητές ιστονών, μικρά μόρια mRNAs, με άγνωστη μέχρι σήμερα λειτουργία. Από αυτούς του διακόπτες, 4 Χ 105 μόρια φαίνεται να ενισχύουν ή να αναστέλλουν την δράση άλλων γονιδίων μεταβάλλοντας ανάλογα την κυτταρική λειτουργία. Από αυτά, 7Χ104 μόρια δρουν ως ενεργοποιητές άλλων γονιδίων.
Επίσης από το 80,4% του αφανούς γονιδιώματος που μελετήθηκε, βρέθηκε ότι το 50% του DNA αποτελείται από επαναλαμβανόμενες ακολουθίες, από τις οποίες κάποιες έχουν την ικανότητα να μεταπηδούν σε διάφορα σημεία του γονιδιώματος (μεταθετά στοιχεία) jumping genes, και να παίρνουν ενεργά μέρος στην γονιδιακή ρύθμιση. Τα μεταθετά αυτά στοιχεία βρέθηκε ότι, σε ένα ποσοστό 40%, αποτελούν απομεινάρια αρχαίων ιών που μόλυναν και ενσωματώθηκαν στο γενετικό μας υλικό. Οι ακολουθίες αυτές, με την σειρά τους, ελέγχονται από άλλα γονίδια, τα οποία ελέγχουν κατασταλτικά, μέσω της κωδικοποίησης συγκεκριμένων πρωτεϊνών, την κινητικότητα τον χρόνο και τον τόπο που θα προσγειωθούν μέσα στο γονιδίωμα, με συνέπειες άλλοτε ωφέλιμες και άλλοτε δυσάρεστες.
Καθώς τα «έκτατα γονίδια» επιτρέπουν τη δημιουργία της απαραίτητης γενετικής ποικιλομορφίας, όπως φάνηκε σε αντίστοιχες μελέτες που έγιναν στους διάφορους ξενιστές, μετά την έναρξη της ανοσιακής απόκρισης σε κάποια μικρόβια, όπως οι Haemophilus influenzae και Neisseria meningitides, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τα αντίστοιχα έκτακτα γονίδια που υπάρχουν στο ανθρώπινο αφανές γονιδίωμα. Έτσι συντίθενται σε ορισμένο χρόνο συγκεκριμένα μόρια-κλειδιά, τα οποία δρουν, είτε έμμεσα μέσω μονοπατιών που οδηγούν στην έκκριση πρωτεϊνών (κυτταροκίνες χημειοκίνες κ.λ.π), είτε άμεσα στην εφαρμογή ενός μονοπατιού ανταπόκρισης στην διέγερση κάποιου υποδοχέα από κάποιο αντιγόνο, ως ανταπόκριση στην διέγερση ενός υποδοχέα να επιλέγεται η κατάλληλη βιολογική ανοσιακή απόκριση απέναντι σε ένα μεταβαλλόμενο αντιγονικό περιβάλλον, όπως είναι οι λοιμογόνοι παράγοντες.
Το πιο εντυπωσιακό εύρημα, όμως, σε όλη αυτή την νέα ολιστική προσέγγιση του ανθρώπινου γονιδιώματος, αποτελεί η πολυμορφικότητα του γενετικού υλικού, που φαίνεται ότι επηρεάζει αυτή την ενδογενή ικανότητα του DNA να αλληλεπιδρά, τόσο σε γονιδιακό επίπεδο όσο και σε άλλα επίπεδα, όπως του μεταγραφώματος (mRNAs) και του πρωτεώματος (δομή και δράση πρωτεϊνών σε κάθε φάση της κυτταρικής διαφοροποίησης), κ.α., κατά την διάρκεια της κυτταρικής ανταπόκρισης απέναντι σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα [4].
Αρχίζει, πιστεύουμε, να γίνεται ορατό πλέον, μέσα από την περιγραφή όλων αυτών των αλληλεπιδράσεων, ότι η μελέτη όλων αυτών των τόσο σημαντικών πληροφοριών που συλλέχθηκαν και συνεχίζουν να συλλέγονται, έθεσαν ένα νέο πεδίο έρευνας ιδιαίτερα στην Ανοσογενετική, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο διαφοροποιούνται οι μοριακοί μηχανισμοί στην ανοσιακή απάντηση απέναντι ιδιαίτερα στις λοιμώξεις, αλλά και στον τρόπο δράσης συγκεκριμένων προληπτικών ή θεραπευτικών προσεγγίσεων όπως είναι η διεισδυτικότητα των εμβολίων ιδιαίτερα ανάμεσα στα άτομα ενός πληθυσμού [5][6].
Με το πρόγραμμα (Human Immunology Project Consortium), το οποίο δημιουργήθηκε το 2010 και ανανεώθηκε ως προς τις προσεγγίσεις του το 2015, μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ότι πάνω από 5000 γονίδια, που έχουν καταχωρηθεί στην ειδική βάση δεδομένων (Immunology Database), έχουν σχέση με την λειτουργία του ανοσιακού συστήματος, αντιπροσωπεύοντας το 7% του ανθρώπινου γονιδιώματος. Σε αυτά τα γονίδια συμπεριλαμβάνονται γονίδια που έχουν σχέση με τους υποδοχείς των Β και Τ λεμφοκυττάρων, μόρια σηματοδότησης, κυτταροκίνες κ.λπ.
Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι το ανοσιακό προφίλ που παρατηρείται ανάμεσα στα άτομα ενός πληθυσμού, είναι διαφορετικό. Και αυτό συμβαίνει, γιατί αποτελεί συνισταμένη μιας σειράς λειτουργικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των γονιδίων ή των πρωτεϊνών. Μια σειρά πολύπλοκων και όχι πλήρως κατανοητών δικτύων ορίζουν την ανοσιακή απόκριση, ανάλογα με το ερέθισμα (εξωτερικό ή εσωτερικό). Τα δίκτυα αυτά, έχει γίνει σχετικά πρόσφατα προσπάθεια να χαρτογραφηθούν [7][8][9], προκειμένου να αποτυπωθεί ο τρόπος με τον οποίο οι διάφοροι μοριακοί μηχανισμοί, με όλες τις επιμέρους μεταβλητές τους, συνδέουν την γενετική πληροφορία στα κέντρα αποφάσεων του πυρήνα με τα κέντρα αποφάσεων (hot spots), τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στα μονοπάτια της ενδοκυτταρικής σηματοδότησης (ImmuNET), στο κυτταρόπλασμα, σε κάθε διαφορετικό τύπο κυττάρου που συμμετέχει στην ανοσιακή απόκριση [10].
Καθώς οι περισσότερες μορφές λειτουργικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ γονιδίων – πρωτεϊνών στα μονοπάτια, που εμπλέκονται και εξελίσσονται στην ανοσιακή απάντησή μας, είναι, στο μεγαλύτερο μέρος, είτε εντελώς άγνωστα είτε κάτω από διερεύνηση, είναι ευνόητο ότι δημιουργούν μια σημαντική δεξαμενή βασικών ερωτημάτων. Αυτά τα επιστημονικά ερωτήματα απαιτείται να απαντηθούν σε βάθος, καθώς, αφενός αποκρυπτογραφούν την ικανότητα του ανοσιακού συστήματος να αναγνωρίζει και να επιτίθεται εναντίον ξένων εισβολέων όπως μικρόβια, ιοί, μύκητες καρκινικών κυττάρων κ.λπ, αλλά και διαφόρων εξωτερικών μέσων όπως βιολογικά ενεργές ουσίες, τοξικές ουσίες κ.λπ, αφετέρου αποτελούν την πύλη για την ασφαλή ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων και πρωτοκόλλων, όπως τα εμβόλια DNA και RNΑ.
Το ερώτημα όμως που προκύπτει άμεσα, μέσα από την ατελή τεκμηριωμένη γνώση σχετικά με την πολυπλοκότητα των αλληλεπιδράσεων σε μοριακό επίπεδο, τόσο του ανοσιακού συστήματος όσο και εν γένει του ανθρώπινου γονιδιώματος, είναι εάν μας επιτρέπεται να κατασκευάζουμε ό,τι μπορούμε !!
Η συνεχιζόμενη όπως χαρακτηρίστηκε «πανδημία» COVID-19, ίσως για πρώτη φορά έφερε τις βιοεπιστήμες, και ιδιαίτερα την μοριακή Βιολογία και την μοριακή επιδημιολογία, αντιμέτωπες με τους ίδιους τους δαίμονες της, καθώς δίχασε την επιστημονική κοινότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Παρόλα αυτά, η βιολογία του ιού, αλλά και ο φαινότυπος της λοίμωξης, μας αποκάλυψε πόσο λίγες γνώσεις κατέχουμε, όχι μόνο επάνω στην εξελικτική μοριακή ιολογία, αλλά και στη σωστή λήψη επιστημονικών αποφάσεων σχετικά με την πρόληψη και την θεραπεία.
Ταυτόχρονα, παρατηρήθηκε για πρώτη φορά μια προσπάθεια, από μερίδα επιστημόνων, αλόγιστης χρήσης συγκεκριμένων μοριακών τεχνολογιών, όπως τα εμβόλια mRNA, σχεδιασμένων για διαφορετικές εφαρμογές, αφήνοντας στην άκρη άλλες προσεγγίσεις, όπως φαρμακευτικές, μονοκλωνικά αντισώματα, κυτταρικές θεραπείες, όπως αυτή που αναπτύχτηκε στο Νοσοκομείο Παπανικολάου από τον κ. Αναγνωστόπουλο και την ερευνητική του ομάδα, οι οποίες σαφέστατα υπόσχονταν πιο άμεσα αποτελέσματα, όσον αφορά στην θεραπεία ιδιαίτερα των βαριά πασχόντων ασθενών !!
Την συνέχεια:
Add A Comment
You must be logged in to post a comment.