Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«ΣΥΝΟΔΙΚΑ» Μέρος Α΄, Περιέχει ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ – ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου, στὴν Ἱερά Σύνοδο, σελ. 81-84

12. Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

(Συνεδρία τῆς 11-1-1989)

ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΟΒΕΡΟΣ ἔχει κηρυχθῆ ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ἀφʼ ἑνὸς αἱ πολυώνυμαι αἱρέσεις, ἀνανεώσεις ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον παλαιῶν αἱρέσεων, τὰς ὁποίας τοπικαὶ καὶ οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ἔχουν καταδικάσει ὡς ἀποκλίσεις ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀφʼ ἑτέρου δὲ ἀντιχριστιανικὰ ῥεύματα ἐξ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, ἰδίως δὲ ἐξ Ἰνδιῶν μὲ τοὺς περιβοήτους γκουρού, ἔχουν κατακλύσει τὴν ἀγαπητήν μας πατρίδα.

1. Αὕτη σὺν τοῖς ἄλλοις ἔχει νʼ ἀντιμετωπίση καὶ τὸ φοβερὸν τοῦτο δεινόν˙ τὸν κίνδυνον τῆς ἀλλοτριώσεως ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὡς εὐσκιόφυλλον καὶ ἀγλαόκαρπον δένδρον ἄλλοτε ἐπροστάτευε καὶ ἐλάμπρυνε τὸ ἡμέτερον γένος.
Ὅσοι θέλουν νὰ ἴδουν τὰς ὀνομασίας τῶν ποικιλωνύμων σημερινῶν αἱρέσεων ὡς καὶ ἀντιχριστιανικῶν ῥευμάτων, ἄς ἀναγνώσουν τὸ ἐσχάτως κυκλοφορηθὲν βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον «Σύγχρονον πανάριον τῶν αἱρέσεων», ἐκδοθὲν ὑπὸ τοῦ αἰδ. πρωτοπρεσβυτέρου Εὐαγγέλου Ματζουνέα, γραμματέως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν δογματικῶν καὶ ἠθικῶν ζητημάτων.

2. Οἱ κήρυκες τῶν πολυωνύμων τούτων αἱρέσεων ὡς καὶ τῶν ἀντιχριστιανικῶν ῥευμάτων τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, γκουρουϊσμοῦ κ.ἄ., ὠς ἀκρίδες τῆς Ἀποκαλύψεως ἔχουν κατακλύσει τὴν πατρίδα μας καὶ τείνουν νὰ καταστρέψουν πᾶσαν Ὀρθόδοξον πνευματικὴν χλωρίδα. Οὗτοι, ἐκμεταλλευόμενοι

τὸ φιλελεύθερον καὶ δημοκρατικὸν πολίτευμα τῆς χώρας μας, ἀναπτύσσουν πρωτοφανῆ, δαιμονικὴν δραστηριότητα καὶ διʼ ὅλων τῶν μέσων, θεμιτῶν καὶ ἀθεμίτων, προσηλυτίζουν ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι ἀπολακτίζοντες τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν μισοῦν ὡς ἄλλοι γενίτσαροι τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ ἀποδεικνύονται ἐν λόγοις καὶ ἔργοις χείρονες τῶν προσηλυτισάντων αὐτούς. Ἐξ ὅλων δὲ τούτων χειρότεροι εἶνε οἱ χιλιασταί, οἱ ὁποῖοι δὲν συνιστοῦν ἀπλῶς αἵρεσιν, ἀλλὰ πολιτικοοικονομικὸν σύστημα ἀντιστρατευόμενον τὴν χριστιανικὴν θρησκεία.
3. Ἕνα τελευταῖον δεῖγμα τοῦ μίσους ἐναντίον τῆς ἁγιωτάτης μας πίστεως, προερχόμενον προφανῶς ἐκ τῶν χιλιαστῶν, τῶν ὁποίων οἱ ὀπαδοὶ μισοῦν θανασίμως τὸν τίμιον Σταυρόν, εἶνε καὶ ἡ ὑπὸ βιομηχανικῆς τινος ἑταιρείας κατασκευὴ καὶ κυκλοφορία ἑτοίμων ὑποδημάτων, εἰς τὰ πέλματα τῶν ὁποίων φέρεται ἐγγεγραμμένον τὸ σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Οὕτω ἐπιχειρεῖται ἡ καταπάτησις τοῦ ἱερωτάτου συμβόλου τῆς πίστεώς μας, διὰ τὸ ὁποῖον οἱ πρόγονοί μας κατὰ τοὺς χρόνους τῆς τουρκοκρατίας προετίμων τὸν θάνατον παρὰ τὴν καταπάτησίν του, ὡς συνέβη κατὰ τὴν σφαγὴν τῆς Χίου τὸ 1822. Τοιαῦτα ὑποδήματα διενεμήθησαν δυστυχῶς δωρεὰν ὑπὸ τοῦ δήμου Ἀθηναίων εἰς τοὺς ἐργάτας αὐτοῦ, ἀκόμη δὲ χρησιμοποιοῦνται καὶ εἰς τὸν Ἑλληνικὸν στρατόν… Εἶνε πρὸς τιμὴν τῶν ἐργατῶν ἐκείνων, οἱ ὀποῖοι δὲν ἐδέχθησαν τοιαύτην προσφοράν.
Ἡ Ἑλλάς, ἡ πιστεύουσα Ἑλλάς, ἡ οὕτω πως προκαλουμέη ὑπὸ τῶν ὀργάνων τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ Ἑλλάς, τῆς ὁποίας τὰ ἔνδοξα τέκνα ἔχυσαν ποταμοὺς αἱάτων ἵνα διατηρήσουν ἀλώβητον τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, δὲν εἶνε δυνατόν, δὲν ἐπιτρέπεται, νὰ παραμένη ἀπαθὴς θεατής. Πρέπει νὰ κατέλθη πνευματικῶς πάνοπλος εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον ἀγῶνα.
4. Διὰ τοῦτο τὸ ἀνωτέρω θέμα τῶν αἱρέσεων, ὡς θέμα σοβαρώτατον διὰ τὴν θρησκευτικὴν καὶ ἐθνικήν μας ὑπόστασιν, πρέπει νὰ συζητηθῆ ὄχι μόνον εἰς τὴν μικράν, τὴν Διαρκῆ Ἱερᾶ Σύνοδον, ἀλλʼ εἰς τὴν ὁλομέλειαν τῆς Ἱεραρχίας, ἐκτάκτως συγκληθησομένην εἰδικῶς ἐπὶ τοῦτω. Καὶ ὄχι ἀπλῶς νὰ συζητηθῆ ὅπως ἄλλοτε κατὰ τρόπον ἀκαδημαϊκόν, ἀλλὰ νὰ ληφθοῦν ῥιζικὰ μέτρα ὡς ταῦτα ὑποδεικνύονται ὑπὸ τῶν ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας. Πρὸ παντὸς δὲ νὰ γίνη ἐπανευαγγελισμὸς τοῦ λαοῦ μας, ὁ ὁποῖος, καθὼς ἐτονίσαμεν προσφάτως, παραμένει οὐσιαστικῶς ἀποίμαντος, καὶ ἑκάστη ἐνορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διοικούμενη ὑπὸ φλογερῶν ἐφημερίων, νὰ γίνη καὶ πάλιν ἱερὰ ἔπαλξις, ἱκανὴ νʼ ἀποκρούη καὶ κατατροπώνη πᾶν εἶδος αἱρέσεων καὶ ἀντιχριστιανικῶν κινήσεων.
Ἄλλως, ἐὰν ἐξακολουθήση ἡ χειμερία νάρκη μικρῶν καὶ μεγάλων καὶ οἱ ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐξακολουθήσουν νὰ δροῦν ἀνενόχλητοι, τότε ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἐκπληρωθῆ ἡ πρὸ ἡμίσεος καὶ πλέον αἰῶνος λεχθεῖσα προφητεία ὑπὸ ἁγίου τινὸς ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος ἐπὶ τῆς ἐπιθανατίου κλίνης του εὑρισκόμενος κλαίων ἔλεγε˙ Θὰ ἔλθη ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν εἰς τὴν Ἑλλάδα θὰ ὑπάρχουν ὅλων τῶν εἰδῶν αἱ αἱρέσεις καὶ πλάναι˙ καὶ φράγκοι, καὶ προτεστάνται, καὶ μασόνοι, καὶ πεντηκοστιανοί, κ.λ.π.˙ καὶ μόνον Ὀρθόδοξοι δὲν θὰ ὑπάρχουν. Καὶ ἔτσι ἀγαπητή μας πατρὶς ὑπάρχει κίνδυνος νὰ γίνη Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, καταπατουμένη ὑπὸ πάντων…