ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

ΤΟΥΣ ΣΑΡΩΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
_________

___________

«Ομολογιακες και Εκκλησιολογικες αποκρισεις»

(Αγ. Μαξιμου Ομολογητου)

(ΜΕΡΟΣ Δ΄)

Είναι αλήθεια ότι όλη (σχεδόν)η ζωή του Αγίου Μαξίμου υπήρξε μια δίκαιη – έλλογη, ρυθμισμένη εκκλησιολογικά, αντίδραση έναντι της αιρέσεως του Μονοθελητισμού.
Τα τρία επίπεδα αγώνος του, ως καθολική διαχρονική επιταγή, που απευθύνεται σ’ όλους τους Ορθοδόξους, ήταν:
Α) Η εσωτερική του πνευματική αρετή, που λειτουργούσε κανονικά σε Ορθόδοξη Ιεραρχική διάρθρωση (προσευχή, νηστεία, Μυστηριακή ζωή).
Β) Η θεληματική του συμμόρφωση – προσήλωση στην ορθή θεολογία της Εκκλησίας.
Γ) Η όρθια, γενναία ομολογιακή του στάση, ως απομάκρυνση από τους αιρετικούς επισκόπους της εποχής του.

Προτίμησε δηλαδή δύο τεράστια εκκλησιολογικο-ηθικά μεγέθη που είναι η Αποτείχιση και η ζωή του μαρτυρικού Ευαγγελίου.
Το τρίτο αυτό επίπεδο ζωής του συκοφαντείται (στην πράξη) από τους σημερινούς ορθόδοξους αντι-οικουμενιστές, καλύτερα σιγονταροοικουμενιστές, ως σχισματική λειτουργία που σε θέτει εκτός Εκκλησίας.
Ο «Δυνητισμός», ως άρνηση του 15ου Κανόνα της Α-Β συνόδου, καταστρατηγεί το τρίτο αυτό επίπεδο αγώνος του Αγίου Μαξίμου. Στην πραγματικότητα ο «Δυνητισμός» αποτελεί αντεπίθεση στην επίθεση του ορθού και πρακτικού εκκλησιολογικού λόγου των Πατέρων σε καιρό αιρέσεως.
Οι αιρετικοί επίσκοποι πάντα βλέπουν την Ιεροκανονική Αποτείχιση ως τρομερή πεδη (φρένο) στα σχέδιά τους, γι’ αυτό και εξοργίζοντο εναντίον του Οσίου Μαξίμου, όπως δηλ. συμβαίνει και σήμερα.
Ας προχωρήσουμε, όμως, και σε άλλες ανιχνεύσεις του θεολογικού υπεδάφους των διαλόγων του Οσίου με τους αιρετικούς:
– Έπαρχος: «Κοινωνείς μετά της των ώδε Εκκλησίας ή όχι;»
– Αγ. Μάξιμος: «Δεν κοινωνώ».
– Έπαρχος: «Δια τι;».
– Αγ. Μάξιμος: «Επειδή απέρριψε τας συνόδους»
– Έπαρχος: «Εάν τας συνόδους απέρριψε, πως εις τα δίπτυχα αναφέρονται».
– Αγ. Μάξιμος: «Και ποια η ωφέλεια των ονομάτων, των δογμάτων εκβεβλημένων;».
1ο Σχόλιο: Αναμφίβολα, η ριζική αυτή κριτική «και ποια η ωφέλεια των ονομάτων, των δογμάτων εκβεβλημένων», είναι η αφυπνιστική θεολογία, ως καταγγελία εναντίον της «συνόδου» της Κρήτης (20/6/2016).
Αρμόζει (πάλι) αυτό που λέγει ο Αγ. Μάξιμος:
«ουδέν πτωχότερον διανοίας, φιλοσοφούσης τα θεία, άνευ θείου φωτισμού».
Στην Κρήτη επιχειρήθηκε «ορθόδοξη θεολογία», χωρίς σεβασμό «εις των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα»
Εάν υπήρχε ο Μ. Φώτιος (σήμερα) θα προχωρούσε σ’ ένα δεύτερο χωρισμό υπέρ Ορθοδοξίας, υπέρ της του κόσμου (κατά προέκταση) σωτηρίας.
2ο Σχόλιο: Εξηγεί, επίσης, ο Αγ. Μάξιμος, γιατί δεν διατηρεί εκκλησιαστική κοινωνία με την (τοπική) της Κων/λεως Εκκλησία∙ διότι δεν διατηρούσε την ορθόδοξη πίστη, όπως (τότε δηλ.) η Εκκλησία της Ρώμης, μετά της οποίας διατηρούσε εκκλησιαστική κοινωνία.
Άξιο παρατηρήσεως, ότι διέκοψε εκκλησιαστική κοινωνία με την Κων/πολη προ συνοδικής κρίσεως, πριν ακόμη οι αιρετικοί καταδικασθούν συνοδικά.
3ο Σχόλιο: Οι σημερινοί ορθόδοξοι, που ασπάζονται την «Δυνητική ερμηνεία» του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, βολεύονται στην αναζήτηση «μελλοντικής» συνόδου καταδίκης των οικουμενιστών, ώστε (σήμερα) να «ησυχάζουν» τη συνείδησή τους. Πιστεύω, ειλικρινά, ότι αν ζούσε σήμερα ο π. Επιφάνιος και έβλεπε τα σκληρά δεδομένα της εφαρμογής της «Δυνητικής» θεωρίας του, ο ίδιος (χωρίς αμφιβολία) θα ζητούσε την υποχρεωτική εφαρμογή του 15ου Κανόνα της Α-Β Συνόδου.
Οι πτυχές της σημερινής πραγματικότητας θα είχαν μετατραπεί σε υλικό πειθάρχησης.
Σήμερα, η συναίσθηση του γνήσιου πνευματικού τέκνου του π. Επιφανίου, εμποδίζει πολλούς πιστούς να προχωρήσουν στην Αποτείχιση – εφαρμογή του 15ου Κανόνα.
Ο συνυπολογισμός της σημερινής «Δυνητικής» δραστηριότητας, δεν σημαίνει ότι θεωρούμε εαυτούς υψηλότερης ορθόδοξης ανθεκτικότητας έναντι του π. Επιφανίου. Όχι!
Επιστημονικά – θεολογικά, ανθρωπίνως δηλ., το κριτήριο ισχύος μιας επιστημονικής θεωρίας – ερμηνείας μπορεί να καταπέσει μπροστά στο πλήθος των αντιφάσεών της.
Παράδειγμα στην Μηχανική του Νεύτωνα, όπου ο Νεύτων (σύμφωνα με τον θεμελιώδη νόμο της Μηχανικής), προέβλεπε ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες της ταχύτητος του φωτός, ώσπου η θεωρία της σχετικότητας συγκρότησε νέα αντίληψη στην Φυσική.
Σημαντική αιτία η έλλειψη των μελλοντικών γνωστικών δεδομένων, που οδήγησε σε θεολογικό λάθος τον π. Επιφάνιο.
Η παραγνώριση αυτής της αντικειμενικής παραγματικότητας, δημιουργεί αποστροφή προς την υποχρεωτικότητα του 15ου Κανόνα, με συνέπεια να αδικούνται οι Αποτειχισμένοι με την «ρετσινιά» ότι είναι σχισματικοί!
Αντίθετα, εξ αιτίας της «Δυνητικότητας», οι ορθόδοξοι έχασαν τη συνοχή τους (όντως σχίσμα!). Τολμώ να είπω, ότι στην ιστορική πορεία η «δυνητική ερμηνεία» οδήγησε σε «σχάση» τον πυρήνα των Ορθοδόξων Χριστιανών με έκλυση μεγάλης αρνητικής εκκλησιολογικής ενέργειας εξ επόψεως ορθοδόξου, δηλ. «συνοδική» αναγνώριση του οικουμενισμού.
Συμπερασματικά, όσοι συνηγορούν (ως φρόνημα και πράξη) στην «Δυνητική» θεωρία, δημιουργούν σχίσμα στον ιστό της εκκλησιαστικής παραδόσεως και ευνοούν τον οικουμενισμό.
(Συνεχίζεται).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ