«ΕΓΚΛΗΜΑ» ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΓΙΑΤΙ ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ & ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ! ΟΡΙΣΤΗΚΑΝ  ΩΣ ΑΝΑΚΡΙΤΕΣ ΤΑ ΚΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Μηπως θα επρεπε να ειναι στο εδώλιο ο Αλεξανδρουπόλεως που προκαλει συνεχως τον Ελληνικό λαό, με τα ανθελληνικά και αιρετικά φρονηματά του; Αλλά τέτοιους θέλει η νέα ταξη! Να τους χαίρεται! Να ξέρουν ενα πραγμα, οτι εχει Αφέντη ο κόσμος. Ας μη χαίρονται την βασιλεία των σκοτεινων δυνάμεων, θα έρθη και η σειρά τους.

Έπαθε….κυβέρνηση η ΔΙΣ και διχάζει την Ιεραρχία: Στέλνει τους Μητροπολίτες Κυθήρων & Αιτωλίας σε εκκλησιαστικούς ανακριτές

Ως εκκλησιαστικοί ανακριτές ορίστηκαν οι Μητροπολίτες Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος-Εξηγήσεις και για το φιάσκο με την υποτιθέμενη παραίτηση του Θήρας Επιφανίου

Τραβάει το σχοινί η διοικούσα Εκκλησία και αντί να λειτουργεί ως φιλόστοργη μητέρα ομοιάζει με κακιά μητριά. Η απόφαση που έλαβε σήμερα η ΔΙΣ για τους Μητροπολίτες Κυθήρων και Αιτωλίας αναφορικά με τις κατηγορίες για μη τήρηση των υγειονομικών μέτρων και την απολογία τους οδηγεί σε διχασμό της Ιεραρχίας και δημιουργεί πολύ κακό προηγούμενο!…

Την συνέχεια:

https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/ekklisia-tis-ellados/7032148_epathekybernisi-i-dis-kai-dihazei-tin-ierarhia-stelnei-toys

 

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2404

Ἀποτομὴ κεφαλῆς Προδρόμου (Μᾶρκ. 6,14-30)
Κυριακὴ 29 Αὐγούστου 2021
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ενα εγκλημα

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς ἀ­ποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου Ἰ­ωάννου τοῦ προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ τοῦ Κυ­ρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἐγκωμιάσουμε ἐ­μεῖς τὸν ἅγιο; Τὰ ἀν­­θρώ­πινα ἐγκώμια δὲν ἀξίζουν· τὸν ἐγκωμίασε ὄχι ἄνθρωπος ἀλλὰ ὁ Θε­άνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶπε, ὅτι μεταξὺ ὅλων τῶν ἀν­θρώπων, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου μέχρι τότε, δὲν παρουσιάστηκε πρόσωπο ἀνώτερο ἀ­πὸ αὐ­τόν· «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναι­κῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11).
Τὸν ἑορτάζουμε σήμερα, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν τιμᾷ καὶ σὲ ἄλλες ἡμέρες· στὶς 23 Σεπτεμβρίου εἶνε ἡ σύλληψίς του· στὶς 24 Ἰουνί­ου εἶνε ἡ γέννησίς του· στὶς 7 Ἰανουαρίου, τὴν ἑπομένη τῶν Θεοφανείων, εἶνε ἡ σύναξις πρὸς τιμήν του γιατὶ ἀξιώθηκε νὰ βαπτίσῃ τὸν Κύριό μας. Ἀλλὰ τὸν τιμᾷ καὶ τὴν Τρίτη ἑ­κάστης ἑβδομάδος μὲ ὕμνους στὸν ὄρθρο.
Ἡ σημερινὴ ἑορτή του εἶνε μεγάλη. Πρὸς τιμήν του ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τοὺς πιστοὺς σὲ πένθος· πενθεῖ ὁ οὐρανός, ἡ γῆ, ὁ Ἰορδά­νης, ἡ ἔρημος, οἱ ἀσκηταί, ὅλος ὁ χριστιανι­κὸς κόσμος. Σήμερα ἡ ἡμέρα ἔχει κάτι ἀπὸ τὴ Μεγάλη Παρασκευή· τότε προσ­κυνοῦμε τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ, σήμε­ρα τιμοῦμε τὸ μαρτυ­ρικὸ τέλος τοῦ Προδρόμου. Γι᾽ αὐτὸ σήμερα ἔ­­χουμε νηστεία αὐστηρή· μόνο ὅταν ἡ ἑορτὴ πέσῃ Σάββατο ἢ Κυριακὴ ἔχουμε κατάλυσιν ἐλαίου. Ὅσοι πιστοὶ λοιπόν, ὅσοι κρατοῦν τὶς παραδόσεις καὶ ζοῦν ὀρθοδόξως, σήμερα νηστεύουν γιὰ τὸ τέλος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου.
Ὁ βίος τοῦ Προδρόμου δὲν ἔληξε μὲ ἕνα φυσικὸ θάνατο. Εἶχε ἕνα βίαιο καὶ κατὰ κόσμον ἄδοξο τέλος· φαινόταν ὅτι ἡττήθηκε ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἁγιότης, κατίσχυσε καὶ θριάμβευσε ἡ φαυλότης καὶ τὸ ψέμα. Διέπραξε κάποιο ἔγκλημα ὁ Ἰωάν­νης, ὥστε νὰ τιμωρηθῇ μὲ ἀποκεφάλισι; Ὄχι. Ἢ μᾶλλον ναί, διέπραξε ἕ­να «ἔγκλημα». Ποιό τὸ ἔγ­κλημά του; Ὅτι εἶπε τὴν ἀλήθεια! Καὶ σὲ ἐ­ποχὲς διαφθορᾶς καὶ ἐκφυλισμοῦ τὸ νὰ πῇ κανεὶς τὴν ἀλήθεια εἶνε «λάθος» τραγικό, κίνδυνος – θάνατος. Τὴν ἀ­λήθεια εἶπε ὁ Σω­κράτης στὴν Ἀθήνα καὶ ἤπιε τὸ κώνειο· ἔ­τσι καὶ ὁ Ἰωάννης στὰ Ἰεροσόλυμα, καὶ ἡ ποι­νὴ ἦ­ταν νὰ σιγήσῃ ἡ γλῶσσα του.
Ἀλλ᾽ ἂς δοῦμε συντόμως, ὑπὸ ποιές συνθῆκες διεπράχθη αὐτὸ τὸ «ἔγκλημα».

* * *

Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὴν Ἰ­ου­δαία τῆς Παλαιστίνης βασίλευε ὁ Ἡρῴδης Ἀντίπας, γυιὸς τοῦ Ἡρῴδη τοῦ Μεγάλου, ἐκείνου τοῦ ἐκφύλου καὶ αἱμοβόρου ποὺ διέταξε τὴ σφαγὴ τῶν 14.000 νηπίων νομίζοντας ὅτι με­ταξὺ αὐτῶν θὰ εἶνε τὸ Θεῖο Βρέφος. Τέτοιος πατέρας τέτοια παιδιὰ καὶ ἐγγόνια ἔβγαλε· οἱ ἀπόγονοί του τοῦ ἔ­μοιασαν, ἀφοῦ κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ἀ­νάλογα μὲ τὴ ῥίζα εἶνε καὶ τὰ κλαδιά (βλ. ῾Ρωμ. 11,16).
Ἔννοια σας! θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο καὶ ἐ­πιτόκιο τὴ σημερινὴ διαφθορά· λειτουργεῖ κληρονομικότης. Τὰ παιδιὰ μοιάζουν στοὺς γο­νεῖς ὄχι μόνο σωματικὰ μὰ προπαντὸς ψυχι­κά. Ἔκφυλοι γονεῖς θὰ γεννήσουν ἔκφυλα ἀγ­­όρια καὶ κορίτσια. Εἶνε νόμος· σάπια ῥίζα θὰ βγά­λῃ σάπιους καρπούς. Γονεῖς! ὁ γάμος δὲν εἶνε γλέν­τι, ἀπόλαυσι, ἱκανο­ποίησι ἐνστίκτων· εἶνε κάτι μεγάλο, ἀποστο­λή, δημιουργία, θυσία. Ἂν θέλετε τὰ παιδιά σας νὰ τιμήσουν τὸ ὄνομά σας καὶ νὰ γρά­ψουν ἱστορία, διορθωθῆτε.
Ἀπὸ πατέρα ἔκφυλο, ἔκφυλος βγῆκε καὶ ὁ υἱὸς Ἡρῴδης Ἀντίπας. Εἶχε πάρει σύζυγο μία ὡραία καὶ τίμια γυναῖκα, θυγατέρα τοῦ Ἀρέτα βασιλέως τῶν Ἀράβων, ἡ ὁποία δὲν τοῦ ἔ­δωσε καμμία ἀφορμή. Αὐτὸς ὅμως ἔκανε ἕνα τουριστικὸ ταξίδι στὴ ῾Ρώμη, φιλοξενήθηκε στὸ σπίτι τοῦ ἀδελφοῦ του τοῦ Φιλίππου, καὶ ἐκεῖ συνῆψε ἁμαρτωλὲς σχέσεις μὲ τὴ γυναῖ­κα τοῦ ἀδελφοῦ του, τὴν Ἡρῳδιάδα. Καὶ ἡ Ἡ­ρῳδιάδα αὐτὴ ἔγινε ἀνδροχωρίστρα· μὲ πλε­κτάνες καὶ ἀ­πάτες κατώρθωσε νὰ παρασύρῃ τὸν Ἡ­ρῴδη ὥστε νὰ διώξῃ ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα τὴν τίμια θυγατέρα τοῦ Ἀρέτα. Ἔτσι ἡ μὲν μοι­χα­λίδα καὶ αἱμομείκτρια ἀνέβηκε στὸ θρόνο κ᾽ ἔ­γινε βασίλισσα, ἡ δὲ ἀπατημένη σύζυγος ἔ­φυγε διω­γμένη καὶ γύρισε στὸν πατέρα της, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὠργισμένος στράφηκε κατὰ τοῦ Ἡρῴδη.
Ἡ ἀνδροχωρίστρα Ἡρῳδιάδα δεχόταν συγ­χαρητήρια ἀπ᾽ ὅλο τὸν κύκλο τῶν ἀξιωματού­χων τῆς αὐλῆς. Τί εἶπα, «ὅλο»; Λάθος. Βρέθη­κε ἕνας ἀντίθετος – νά τὸ ἔγκλημά του. Ποιός ἦ­ταν αὐτός; μήπως κάποιος ῥαββῖνος; μήπως κάποιος ἱερεὺς ἢ ἀρχιερεύς; μήπως κάποιος ἀξιωματοῦχος; Κανείς ἀπὸ αὐτούς. Ἦταν κάποιος ἀσκητής, ποὺ μόνη περιουσία του εἶχε μιὰ κάππα φτειαγμένη ἀπὸ τρίχες καμήλου. Αὐτός, ὁ Ἰωάννης ὁ βαπτιστής, ἦρθε στὴν πόλι, ἀνέβηκε στὰ ἀνάκτορα, στάθηκε ἀπέναντι ἀπ᾽ τὸ ἁμαρτωλὸ ζεῦγος καὶ εἶπε ἕνα σύντομο λόγο. Δὲν ῥητόρευσε, ὅπως κάνουμε ἐμεῖς. Τὸ κήρυγμά του δὲν κράτησε οὔτε ἕνα λεπτό, ἀλλὰ ἄξιζε ὅσο μύρια κηρύγματα. Ἔπεσε σὰν κεραυ­νὸς καὶ ἔσεισε τὰ ἀνάκτορα. Τί εἶπε; Πέντε λέξεις· Βασιλιᾶ, «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖ­κα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18). Ἀμέσως τὸν συνέλαβαν, τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν ἔρριξαν στὶς φυλακὲς τοῦ φρουρίου τῆς Μαχαιροῦντος. Ἀλλὰ καὶ μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἐξακολουθοῦσε νὰ φωνάζῃ· «Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ συζῇς μὲ τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου».
Ἡ Ἡρῳδιάδα δὲν τὸ ὑπέφερε, ζητοῦσε εὐ­καιρία νὰ ἐξοντώσῃ τὸν θανάσιμο ἐχθρό της. Καὶ ἦρθε ἡ ἡμέρα τῶν γενεθλίων τοῦ Ἡ­ρῴδη. Τὰ ἀνάκτορα φωταγωγημένα. Μεσάνυχτα, ὥ­ρα τοῦ διαβόλου. Ἐκεῖ ὅλοι οἱ ἀξιωμα­τοῦχοι, διασκέδαζαν. Ἔπιναν καὶ ἔτρωγαν καὶ στὸ τέλος ἀκολούθησε χορός. Τί χορός; χορὸς ἔκ­φυλος, χορὸς τῆς κοιλιᾶς. Χόρεψε ἡ Σαλώμη, κόρη τῆς Ἡρῳδιάδος, καὶ μὲ τὶς κινήσεις καὶ τοὺς κορδακισμούς της προκάλεσε ντελίριο, παραλήρημα, τῶν ἀφρόνων θαμώνων. Μεθυσμένος καὶ ὁ ἔκφυλος βασιλιᾶς εἶπε στὴ χορεύτρια· Ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις· εἶμαι ἕτοιμος νὰ σοῦ δώσω μέχρι τὸ μισὸ βασίλειό μου.
Τί μποροῦσε νὰ ζητήσῃ τὸ κορίτσι αὐτό; πολλὰ πράγματα· κτήματα, κήπους, ἐλαιῶ­νες, ἀμπελῶνες, μέγαρα, χρυσό, ἀσήμι, διαμάντια. Ἡ πονηρὴ ἀλεποῦ δὲν ζήτησε τέτοια πράγμα­τα. Πῆγε στὴ μάνα της. –Μάνα, τί νὰ ζητήσω; –Νὰ ζητήσῃς –ὤ κακία γυναίκας!– τὸ κεφάλι τοῦ βαπτιστοῦ. Ἔρχεται στὸ βασιλιᾶ καὶ λέει· –Θέλω ἀμέσως σ᾽ ἕνα πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰ­ω­άννου τοῦ βαπτιστοῦ (βλ. Μᾶρκ. 6,25). Λυπήθηκε ὁ Ἡρῴδης. Ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶχε δώσει δημοσίως ἔνορκη ὑ­πόσχεσι, ἀναγκάστηκε νὰ τὴν ἐκ­πλη­ρώσῃ. Καὶ ἀμέσως μέσ᾽ στὴ νύχτα ἔστειλε σπεκουλάτορα, ἀποκεφάλισε τὸν Ἰωάννη, καὶ ἡ τιμία κεφαλή του, στάζοντας αἷμα μάρτυρος, δόθηκε στὴ Σαλώμη κι ἀπ᾽ τὴ Σαλώμη στὴν Ἡρῳδιάδα.
Λένε μερικοί· Τί εἶνε ὁ χορός!; δὲν εἶνε τίπο­τε… Μὲ συγχωρεῖτε, κύριοι· τὸ σημερινὸ εὐ­αγγέλιο σᾶς διαψεύδει. Ὁ χορὸς δὲν εἶνε παι­χνίδι ἀγγέλων, εἶνε παγίδα τοῦ διαβόλου. Ὅ­πως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «ἔνθα ὄρχησις, ἐκεῖ διάβολος (=ὅπου χορός, ἐκεῖ διάβολος)» (Ἑ.Π. Migne 58,491,493). Ἀπὸ τὸ χορὸ ἀρχίζουν πορ­νεῖες, μοιχεῖες, διαζύγια. Καὶ ὡς ἀμοιβὴ τοῦ χοροῦ δόθηκε ἡ κεφαλὴ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

* * *

Ἔτσι τελείωσε τὴ ζωή του, ἀγαπητοί μου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης· εἶχε τέλος δραματικό, στὸ ὁ­­ποῖο καίριο ῥόλο ἔπαιξε ἡ κακία καὶ ἡ πονηρία τῆς Ἡρῳδιάδος, ἡ ὁποία ὅμως βρῆκε ἔδαφος στὴν ἀκολασία καὶ χαύνωσι τοῦ Ἡρῴδη.
Πέρασαν ἀπὸ τότε 19 αἰῶνες. Νέα ἐποχὴ τώ­ρα, κ᾽ ἐγὼ τ᾽ ὁμολογῶ· ἐποχὴ προόδου, πυρ­αύλων, ἀστροναυτῶν, τηλεοράσεως… Ἀπὸ πλευ­ρᾶς ἐπιστήμης φτάσαμε στὸ ζενίθ· ἀπὸ πλευ­ρᾶς ὅμως ἀνθρωπιᾶς, ἤθους, ἀρετῆς καταπέ­σαμε στὸ ναδίρ. Ὁ ἐκ­φυλι­σμὸς ἔρριξε τὴν ἀν­θρωπότητα στὸ μηδὲν καὶ κάτω ἀπ᾽ τὸ μηδέν.
Στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου ἕνας, ὁ Ἡρῴδης, ἦ­ταν ἐκεῖνος ποὺ ἔδιωξε τὴ γυναῖκα του. Σήμερα; Πλῆθος εἶνε ἐκεῖνοι (καὶ ἐκεῖνες) –πολλοὶ εἶνε διάσημοι, κατέχουν καὶ ὑψηλὰ ἀξιώματα– ποὺ διαλύουν τὶς οἰκογένειές τους ἐγ­καταλείποντας τὶς (ἢ τοὺς) συζύγους καὶ τὰ παιδιά τους.
Δὲν λείπουν βέβαια καὶ τίμιοι (καὶ τίμιες) σύζυγοι, ποὺ μένουν πιστοὶ στὸ γάμο τους. Οἱ νέοι ὅμως νόμοι, ποὺ ψηφίζονται κατ᾽ ἐντολὴν ξένων κέντρων, δὲν προστατεύουν τὴν συνο­χὴ τῆς οἰκογενείας· ἀντιθέτως ὑποσκάπτουν τὰ θεμέλιά της καὶ εὐνοοῦν ποικιλοτρόπως τὴν διάλυσί της.
Στὸν αἰῶνα αὐτὸν τῆς ἀκολασίας εἶνε ἀπόλυτη ἀνάγ­κη οἱ πιστοὶ νὰ διατηρήσουν στὸ ὕψος του τὸ θεσμὸ τῆς οἰκογενείας ποὺ θεμελίωσε τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων. Ἂς θυμη­­θοῦν ἀκόμη καὶ προγονικὰ διδάγματα, ὅ­πως π.χ. τῆς ὁμηρικῆς Πηνελόπης, ἡ ὁποία ἔ­μεινε μέχρι τέλους πιστὴ στὸ γάμο της· ἡ ὑ­πομονή της νίκησε ὅλα τὰ ἐμπόδια καὶ ἡ ἐπιμονή της δικαιώθηκε καὶ θριάμβευσε.
Μικρὸς – ταπεινὸς λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου, ἔχω χρέος ἱερὸ νὰ λαλῶ τὴν ἀλήθειαν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Ἰωάννου Πτολεμαΐδος τὴν Τετάρτη 29-8-1979 τὸ πρωὶ μὲ νέο τώρα τίτλο. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 13-7-2021.