ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΑΨΑΛΑΣ

ΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΕΜΒΟΛΙΑ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟ! Καθοριστική παρέμβαση

————

———-

Η  Α Λ Η Θ Ε Ι Α (1)

«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν.8,32)

ΜΕΡΟΣ Α΄

ΕΞΟΧΩΤΑΤΗ ΠΡΟΕΔΡΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (2)

Πατηστε τους τίτλους και διαβαστε τα άρθρα σε pdf

Γραμμένα από τον ιερεα Ἰωάννη Νικολόπουλου
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

———————

Επίλογος του (1) άρθρου

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ «Η ΑΛΗΘΕΙΑ» (Ζοροβάβελ)
(Συνωδά: Μέ Ποίημα «Ἐξοχωτάτη, Πρόεδρε τῆς Δημοκρατίας»)

—- . —-

Ὁ ἔφηβος Δανιήλ, μετά τῶν φίλων του Ἀνανία (Σεδράχ), Ἀζαρία (Ἀβδεναγώ) καί Μισαήλ (Μισάχ) σκλαβάκια, αἰχμάλωτα, ἀλλά μέ φλογερή τήν πίστη τους στόν Ἕνα Ἀληθινό Θεό τους, χωρίς στιγμή νά Τόν ἀρνηθοῦν προσκυνοῦντες εἴδωλα καί τήν χρυσῆ εἰκόνα τοῦ Βασιλιᾶ Ναβουχοδονοσορα· ἀπεδείχθησαν λαμπρότεροι (ὀμορφότεροι) καί σοφώτεροι, «τῶν ἁβροδιαίτων» (τῶν μαμόθρεφτων), τῶν καλοθρεμμένων παιδιῶν τῆς Βαβυλῶνος πού δέν νήστευαν.

Μέ τήν αὐτήν ὁμοίαν Πίστιν καί μέ τήν ὑπερνικήσασαν ὅλα τά ἄλλα
(Οἶνον, Βασιλέα, Γυναῖκες) ΑΛΗΘΕΙΑΝ καί ὁ εἰς τήν Ὑπηρεσίαν τοῦ Βασιλέως Δαρείου, σκλάβος καί αἰχμάλωτος Ζοροβάβελ, συνεκίνησε τόν Ἄρχοντα, καί ὑπέμνησε εἰς αὐτόν τό Τάμα πού εἶχε κάνει ἄν νικοῦσε κατά τόν διεξαγόμενον τότε Πόλεμον, νά ξανάχτιζε τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος. Πρᾶγμα πού ἔκαμε, ἀναθέτοντας τό ἔργον τοῦτο, εἰς αὐτόν τόν ἴδιον τόν Ζοροβάβελ, ὁ ὁποῖος καί ἀπεδείχθη ὡς ὁ ἱκανώτερος ν’ ἀναλάβῃ καί ἐκτελέσῃ τήν ἀνοικοδόμησιν, ὅπερ εὐλογήθη καί κατηξιώθη ὑπό τοῦ Θεοῦ νά ποιήσῃ.

Ποῦ τήν σήμερον Πίστις Δανιήλ καί Τριῶν Παίδων; Ποῦ Σοφία Σολομῶντος καί Ζοροβάβελ; Ποῦ συνέπεια ἔναντι ὅρκων καί Ταμάτων Ἔθνους, μετά παρέλευσιν μάλιστα 200 ἐτῶν! Ἀλλά καί ποῦ ὁ στοιχειώδης, ὁ ἐλάχιστος «φόβος Θεοῦ», ὁ σεβασμός καί ἡ εὐγνωμοσύνη, ὄχι νά κτιστοῦν, μά ν’ ἀνοίξουν διάπλατα, Παραδοσιακά, ἄφοβα, χωρίς προφυλάξεις καί μέτρα, τά μή χρήζοντα προστασίας, τά « ἄ χ ρ α ν τ α » καί ἀλώβητα, τά ἐγκαινιασμένα, καθαγιασμένα, καί ὑπό τῆς Θείας δόξης καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος σκιαζόμενα, καλυπτόμενα, συντηρούμενα, περιθριγκούμενα μέρη καί ὁ Χῶρος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου ἰδιαίτατα κατοικεῖ ἡ Θεότης, εἰς ἥν -Τρισυπόστατον Θεότητα- Νυχθημερόν, Ἀκοιμήτως, ἐνώπιον ἀκοιμήτου Κανδήλας καί μετά Θυμιάματος, «ἀκατακαλύπῳ τῇ κεφαλῇ, γονυκλινεῖς, ὑψοῦντες ὁσίας ἤ καί ἀναξίους βεβήλους χεῖρας, ἅς ἡ εὐσπλαχνία Τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ προσδέχεται, μή πάντας χειροτονοῦσα, ἀλλά διά πάντων, ἔτι καί δι’ ἀναξίων ἐνεργοῦσα, ἀναπέμπομεν Εὐχάς καί ποιοῦμεν Λατρείαν Θείαν Εὐχαριστήριον, Δῶρα ἀπέριττα, Ἄρτον καί Οἶνον λιτά Προσφέροντες, καί ταῦτα, τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ, εἰς Ἄχραντον Σῶμα καί Τίμιον Αἷμα Τοῦ Σωτῆρος καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μεταβαλλόμενα, Αὐτοῦ καί πάντων τῶν Αὐτοῦ μετέχοντες καί ἀφθαρτοποιούμενοι».