Μετά λύπης, οι εφημέριοι και ο ευλαβής λαός της συμπρωτεύουσας παρακολουθούν εκ νέου δημοσιεύματα, δηλώσεις και σχόλια, που επαναφέρουν το αφήγημα της ευθύνης των εορταστικών εκδηλώσεων στη μνήμη του Πολιούχου, το παρελθόν έτος 2020, στη διασπορά του κορωνοιού στην Θεσσαλονίκη και τους δύσκολους μήνες που ακολούθησαν.

Διαβάστε την Αναλυτική και Στοιχειοθετημένη Ανακοίνωση εκ μέρους του Ιερού Ναού υπό τον τίτλο Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ (;) ΧΡΥΣΟΣ.

https://agonasax.blogspot.com/2021/10/blog-post_66.html

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ή Συνείδηση Ορθοδοξίας

(«και εδόξαζον εν εμοί τον Θεόν» – Γαλ. 1,24)

Η πρόσφατη ταινία για τον Άγιο Νεκτάριο λειτούργησε σε πολλές συνειδήσεις ως εξέγερση μέσα στην αστικότητα. Η σημερινή αντι-εκκλησιαστική πραγματικότητα, με την υγειονομική δικτατορία της, με την ωφελιμοκρατία της, με την υποκρισία της και με την απληστία της, υποχώρησε (συνειδησιακά) μπροστά στο βασίλειο της πνευματικής ελευθερίας του Αγίου, ξυπνώντας (έτσι) το πνεύμα της διαμαρτυρίας ολόκληρου του λαού μπροστά στις αντιφάσεις της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας του, ανάμεσα στα λόγια τους και στα έργα τους.
Η ζωή και η διδασκαλία του Αγίου Νεκταρίου, αρκούν για να αφυπνίσουν τους σύγχρονους Έλληνες από την κατάσταση της αδιαφορίας τους και απαθείας τους έναντι της παναιρέσεως του οικουμενισμού και του Αστοχριστιανισμού, που μετέτρεψαν τον «οίκον του Πατρός εις οίκον» αιρέσεως και κυβερνητικής πολιτικής.

Με φόβο (πνευματικό) και ελπίδα τολμώ να υπογραμμίσω θεμελιώδη εκκλησιολογικά – θεολογικά χαρακτηριστικά του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, που αποσιωπούν οι οικουμενιστές επίσκοποι.
Στο πρώτο (συντεθέν) Απολυτίκιο του Αγίου υπογραμμίζεται η Ορθόδοξη συνείδησή (προβολή) του στο χώρο της Εκκλησίας:
«Σηλυβρίας τον γόνον και Εώας το καύχημα, της Ορθοδοξίας τον Στύλον, και Αιγίνης το έρεισμα…».
Στο μεταγενέστερο Απολυτίκιό του υπογραμμίζονται οι αγιαστικές – ασκητικές και θαυματουργικές διαδρομές του Αγίου: «Σηλυβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού∙ αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τους ευλαβώς κραυγάζουσι∙ δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα το σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ευεργούντι δια Σου, πάσιν ιάματα».
Τα δύο αυτά Απολυτίκια αποτελούν, αναμφίβολα, το πνευματικό ανάπτυγμα του λόγου του Απ. Παύλου:
«και εδόξαζον εν εμοί τον Θεόν» (Γαλ. 1,24).
1ο Σχόλιο: Ο λόγος του Απ. Παύλου (Γαλ. 1,24) ερμηνεύει την χαρισματική Αποστολική παρουσία του∙ αυτή ακριβώς η χάρις ήτο η αιτία που εδοξάζετο (εν τω έργω του) ο Χριστός.
Ο λόγος του εκφράζει (ακόμη) και την ξενικότητά του από τον έπαινο – εγωϊσμό.
«Βλέποντας τον Παύλο, δεν θεοποίησαν τον άγιο, αλλά πίστευαν πιο πολύ και δόξαζαν πιο θερμά το Θεό, που η χάρις του αναδεικνύη τέτοιους αγίους». (Βιβλίο «Άγιοι μόνο τότε;», Σελ. 281 – π. Δανιήλ Αεράκης).
Ανάλογα, η τιμητική στροφή στον Άγιο Νεκτάριο δεν υποσκελίζει τη χάρη του Θεού. Αντίθετα, είναι δοξαστική εκδήλωση (ομολογιακή – απολογητική) προς τον αληθινό Τριαδικό Θεό!
2ο Σχόλιο: Άξιο παρατηρήσεως η εμφάνιση σε ακολουθία – παράκληση, η υπογράμμιση της ιστορικής – θεολογικής περιόδου του Αγίου (ως εσχάτων χρόνων) από τον μακαριστό π. Γεράσιμο Αγιαννανίτη:
«τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα» (1846-1920)!
Γράφει ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς σχετικά (αποκαλυπτικά):
«Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνος εκδηλώθηκε μία μεγάλη αίρεσις εις την Ορθοδοξία, η αίρεσις του οικουμενισμού και αυτή είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν δύο αποτειχίσεις, η μία η λεγομένη του παλαιού ημερολογίου και η δευτέρα εντός του αγ. Όρους από τους μοναχούς, κατά τα έτη 1970-1973».
Ίδιο της «εσχάτης ανθρωπότητας» η κίβδηλη πνευματικότητα, ακόμα και ανάμεσα σε «ορθοδόξους» επισκόπους, όπως σήμερα.
Να υπογραμμίσουμε, ότι η αλλαγή του εορτολογίου και η «σύνοδος» της Κρήτης συνιστούν αντινομοθέτηση σε αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων.
3ο Σχόλιο: Ο Άγιος Νεκτάριος παρέμεινε ακλόνητος στο σταθερό έδαφος της Ορθοδοξίας: «Σηλυβρίας τον γόνον και Εώας το καύχημα, της Ορθοδοξίας τον Στύλον…», αναφέρεται (δίκαια) στο Απολυτίκιο του Αγίου.
Πόσοι, άραγε, Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουν την Εκκλησιολογία – θεολογία του Αγίου, ως απάντηση στον οικουμενισμό της Ελλαδικής εκκλησίας;
«Θεμελιώδεις διαστροφαί της παπικής οφρύος, ως το Πρωτείον και το Αλάθητον, ευρίσκουν εν τω προσώπω του τον αληθή και σφοδρότατον Επιτιμητήν, πράγμα το οποίον δεν εχαρίσατο ουδέ τοις «οικείοις» (π. Θεοδώρητος, Σελ. 128 – βιβλίο ο «Άγιος Νεκτάριος»).
Περισσότερα στα σπουδαία συγγράμματα του Αγίου:
-Α. «Περί των αιτίων του Σχίσματος»
-Β. «Ιερατικόν Εγκόλπιον»
-Γ. «Περί των ιερών Συνόδων»
Αντιλαμβανόμεθα (σήμερα) τι θα έλεγε ο Άγιος Νεκτάριος εις την εποχήν του οικουμενισμού, των «ενώσεων», της «αγάπης», δηλ. στην εν αδιαφορία προς την αλήθεια της Εκκλησίας εποχή!
Ο μεγάλος κοινός παρονομαστής της διδασκαλίας του Αγίου είναι η Ορθόδοξη πίστη.
Δοξάζουμε τον Άγιο Τριαδικό Θεό, που ανέδειξε τον Άγιο Νεκτάριο ως συλλειτουργία Ορθοδόξου ήθους – ζωής και ορθής εκκλησιολογικής γνώσης.
Η διδασκαλία του αποτελεί φράγμα στον οικουμενισμό και στην πορεία προς τον «σύγχρονο μεταχριστιανό άνθρωπο», πιστό τέκνο του Πρωτείου (Δύσης και Ανατολής) και του αλαθήτου.
«Δια του αλαθήτου η Δυτική Εκκλησία απώλεσε την πνευμαιτκήν ελευθερίαν της, απώλεσε τον στολισμόν της, εκλονίσθη εκ βάθρων, εστερήθη του πληθυσμού της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, της παρουσίας του Χριστού∙ από δε πνεύματος και ψυχής απέβη σώμα άναυδον» (Αγ. Νεκτάριος, σελ. 17 – 18, «Ιστορία του Σχίσματος»).
Ειρωνευόμενος το Δυτικό Πρωτείον, γράφει:
«περί δε Ιωάννου του Ευαγγελιστού, του φίλου του επιστηθίου του Χριστού, του παρθένου και Θεολόγου, τι πρώτον και τι ύστατον να είπωμεν; Ποίον ύμνον ή τίνα ωδήν να προσάξωμεν; Τις ήκουσε ποτέ όσα ο Ευαγγελιστής εγκώμια;
Εν τοις τροπαρίοις ονομάζεται της «Τριάδος το ήδυσμα», αφού πάντα έλαβε τα εγκώμια.
Και όμως ούτος δια του Πρωτείου του Πέτρου και της διαδοχής του αξιώματος εις τους προνομιούχους διαδόχους αυτού είναι ήττων αυτών! και ώφειλε να υποτάσσηται ζων τω Λίνω, τω Ανικήτω και του Κλήμεντι, τοις διαδόχοις του Πέτρου! είπερ ήσαν τοιούτοι, και παρ’ αυτών να δέχηται των δογμάτων την αλήθειαν!!!» (Αγ. Νεκτάριος, σελ. 81, «Ιερατικόν Εγκόλπιον»).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ