ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 3η

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

Τα παιδιά αγαπούν τα δώρα. Δώρα παίρνουν στη γιορτή τους, σ’ άλλες μεγάλες γιορτές, και ιδιαίτερα την Πρωτοχρονιά. Πως την περιμένουν τη μέρα αυτή τα παιδιά! Τον άγιο Βασίλειο, το μεγάλο αυτό πατέρα και διδάσκαλο της Εκκλησίας, τον φαντάζονται πως είναι φορτωμένος με δώρα, έτοιμος να τα μοιράσει στα παιδιά με το χέρι του πατέρα, της μάνας, της γιαγιάς και άλλων προσφιλών προσώπων. Δώρα πολλά, που στοιχίζουν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Μπάλες, ποδήλατα, αυτοκινητάκια, καραβάκια, γλυκύσματα, καινούργια φορέματα, χρυσά κοσμήματα, ρολόγια, ποικιλία από δώρα.
Άραγε πιο παιδί θα ’ναι εκείνο, που την πρωτοχρονιά θα πάρει το πιο μεγάλο δώρο; Μα πριν να πούμε πιο είναι το πιο μεγάλο δώρο, ας δούμε τι δώρα έδωσαν σ’ ένα Παιδί κάποιοι σοφοί άνθρωποι.
Στα κάλαντα, στα τραγούδια που τραγουδούν τα παιδιά την παραμονή και τη νύχτα των Χριστουγέννων όταν επισκέπτωνται τα σπίτια, ο Χριστός υμνείται και δοξάζεται σαν «βασιλιάς των όλων». Και είναι πράγματι ο Χριστός ο πραγματικός βασιλιάς όλου του κόσμου. Είναι όμως βασιλιάς πολύ διαφορετικός από τους άλλους βασιλιάδες και άρχοντες του κόσμου. Οι βασιλιάδες γεννιώνται μέσα σε παλάτια, που λάμπουν από πολυτέλεια. Μα ο Χριστός δεν γεννήθηκε μέσα σε τέτοια παλάτια. Γεννήθηκε, όπως ξέρετε, μέσα σε μια υγρή σπηλιά, που ήτανε ένα μαντρί. Στο μαντρί αυτό έμεναν πρόβατα, βόδια και γαϊδουράκια. Εκεί, στο βρωμερό αυτό σταύλο, το μόνο καθαρό μέρος που υπήρχε, ήτανε η φάτνη, το παχνί, το μέρος εκείνο όπου οι βοσκοί βάζουν το χειμώνα το ξερό χορτάρι για να φάνε τα ζώα. Μια τέτοια φάτνη έγινε η πρόχειρη κούνια, που έβαλε το μικρό Χριστό η Παναγία μητέρα του.
Ποιος, βλέποντας το Χριστό πάνω στα άχυρα και έχοντας γύρω του συντροφιά τα ζώα, ποιος μπορούσε να φαντασθεί, πως το βρέφος αυτό ήτανε «ο βασιλεύς των όλων»; Αν το ήξεραν, πόσοι και πόσοι δεν θα ερχόντουσαν για να προσκυνήσουν και να προσφέρουν τα δώρα τους, κατά τη συνήθεια που είχαν την αρχαία εποχή που προσφέρανε δώρα όταν γεννιώταν νέος βασιλιάς!
Ο Χριστός, όταν γεννήθηκε, ήταν άγνωστος στον αρχαίο ειδωλολατρικό κόσμο. Αλλά να, σε μια χώρα, που ήτανε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ το σπήλαιο, μερικοί άνθρωποι πληροφορούνται πως γεννήθηκε ο Χριστός. Αυτοί ήτανε οι μάγοι, για τους οποίους μιλάει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Τα ονόματά τους δεν τα αναφέρει το Ευαγγέλιο, μα σύμφωνα με την αρχαία παράδοση ονομάζονταν ο πρώτος Γκασπάρ, ο δεύτερος Μελχιόρ και ο τρίτος Βαλτάσαρ.
Αλλ’ εδώ πρέπει να δώσουμε μια εξήγηση, πως οι μάγοι αυτοί δεν ήτανε όπως οι γνωστοί μάγοι και μάγισσες, που με διάφορα σατανικά μέσα και τρόπους απατούν και εκμεταλλεύονται τους ανοήτους ανθρώπους, λέγοντας τη «μοίρα» τους. Όχι. Οι μάγοι, για τους οποίους μιλάει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, ήτανε άνθρωποι επιστήμονες, σοφοί. Οι μάγοι αυτοί, οι αστρονόμοι της Περσίας, όταν είδαν στον ουρανό ένα έκτακτο αστέρι, σύμφωνα με μια αρχαία προφητεία, το ερμήνευσαν σαν ένα σημάδι που ειδοποιούσε πως γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου. Μια ζωηρή επιθυμία γεννήθηκε μέσα τους, να πάνε να δουν και να προσκυνήσουν το Σωτήρα του κόσμου. Με οδηγό το αστέρι, που βάσταξε μήνες ολόκληρους, έφθασαν στα Ιεροσόλυμα. Πήγαν στη Βηθλεέμ, βρήκαν το Χριστό και άνοιξαν τους θησαυρούς τους και πρόσφεραν στο βασιλιά του κόσμου τα πολύτιμα δώρα τους, «χρυσόν, λίβανον και σμύρναν».

Δώρα στο Χριστό πρόσφεραν οι μάγοι. Αλλά δώρα στο Χριστό πρέπει να προσφέρουμε και οι άνθρωποι του 20ού αιώνος, όλοι οι άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, κι’ αυτά ακόμα τα μικρά παιδιά. Αλλά τι δώρα; Ασήμι; Χρυσάφι; Διαμάντια; Πολύτιμες πέτρες; Όχι. Κάτι άλλο, πολύ ανώτερο απ’ όλα αυτά τα δώρα, μπορούμε να προσφέρουμε στο Χριστό. Ή, για να εκφρασθούμε καλύτερα, επειδή ο Χριστός δεν έχει ανάγκη από δώρα, γιατί όλος ο υλικός κόσμος είναι δικός του, Εκείνος μας προσφέρει ένα δώρο και ζητάει από μας να το δεχθούμε το δώρο αυτό.
Ο Χριστός προσφέρει στον καθένα μας ένα δώρο ανεκτιμήτου αξίας. Κι’ αν το δεχθούμε το δώρο αυτό, ο Χριστός χαίρεται. Η εκούσια προσφορά της θελήσεώς μας, που δεχόμαστε το δώρο αυτό του Χριστού, είναι για το Χριστό το σπουδαιότερο δώρο μας σ’ Αυτόν. Δώρο ο Χριστός, αντίδωρο εμείς. Αλλά μήπως αυτά που λέμε για δώρο και αντίδωρο φαίνονται δύσκολα και ακατάληπτα. Ας φέρουμε ένα παράδειγμα, για να γίνει πιο καταληπτό αυτό που λέμε.
Ζούσε κάποτε ένα παιδί. Είχε γεννηθεί μέσα σε πλούσιο σπίτι, κι’ οι γονείς του, επειδή ήτανε έξυπνο και έπαιρνε τα γράμματα και προόδευε, το έστειλαν για σπουδές. Όταν πλησίαζε η γιορτή του και οι γονείς του θα του ’καναν δώρο, ο μικρός είπε στους γονείς του· ―Εγώ δεν θέλω να μου κάνετε κανένα άλλο δώρο, παρά ένα βιβλίο… Στο ερώτημα των γονέων του, ποιο είναι το βιβλίο που ζητάει, ο μικρός απάντησε· ―Το Ευαγγέλιο…
Την εποχή όμως εκείνη τα βιβλία ήτανε πανάκριβα, γιατί δεν τυπωνόντουσαν σε μηχανές, αλλά γραφόντουσαν με το χέρι σε λεπτά δέρματα. Οι γονείς, που αγαπούσαν τον Ιωάννη – έτσι ήταν το όνομά του –, έδωσαν παραγγελία. Κι’ όταν το Ευαγγέλιο έγινε κι’ οι γονείς το παρέδωσαν στον Ιωάννη, η χαρά του παιδιού ήτανε απερίγραπτη. Ήτανε σαν να έπαιρνε στα χέρια του το πιο πολύτιμο δώρο. Από κείνη τη μέρα το Ευαγγέλιο έγινε ο αχώριστος σύντροφός του. Το διάβαζε μικρός. Το διάβαζε νέος. Το διάβαζε σε δύσκολες ώρες. Το διάβαζε πάντοτε. Ήτανε το βιβλίο, που τον καθοδηγούσε, παρηγορούσε και τον ενίσχυε σ’ όλη του τη ζωή. Όποιος θέλει λεπτομέρειες, ας διαβάσει το βίο του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, που γιορτάζει στις 15 Ιανουαρίου.
Αγαπητά μας παιδιά! Ο Μ. Αλέξανδρος απ’ όλους τους συγγραφείς εκτιμούσε τον Όμηρο και το βιβλίο του το ’χε κάτω απ’ το προσκέφαλό του και κάθε μέρα διάβαζε για να διδάσκεται και να εμπνέεται. Αλλά τι είναι ο Όμηρος και οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας του αρχαίου και νέου κόσμου μπροστά στο Ευαγγέλιο; Μπροστά του όλα τα βιβλία του κόσμου είναι σαν χαλίκια μπροστά σ’ ένα διαμάντι. Όπως είπε κάποιος σοφός, το Ευαγγέλιο είναι το σπουδαιότερο δώρο που δόθηκε ποτέ στον κόσμο. Δώρο του ουρανού στην αμαρτωλή μας γη. Ήλιος που διαλύει τα σκοτάδια και φωτίζει τη γη.
Αυτό το δώρο συνιστούμε κι’ εμείς τώρα στο τέλος του παλαιού και στην αρχή του νέου χρόνου. Το συνιστούμε σ’ όλα τα παιδιά των κατηχητικών μας σχολείων. Ο Χριστός προσφέρει στο κάθε παιδί το δώρο αυτό. Μικρή και ασήμαντη είναι η χρηματική του αξία, μα το περιεχόμενό του έχει αξία ανυπολόγιστη.
Κάθε παιδί ας το πάρει και ας πει· ―Χριστέ, σ’ ευχαριστώ για το πολύτιμο αυτό δώρο. Από τώρα που είμαι μικρός, και όταν μεγαλώσω, και όταν ασπρίσουν τα μαλλιά μου, και μέχρι το θάνατο θα ’χω το Ευαγγέλιο παντοτινό σύντροφό μου. Απ’ όλα τα βιβλία αυτό θα αγαπώ πιο πολύ, αυτό θα μελετώ και αυτό θα εφαρμόζω.
Αγαπητό μου παιδί! Δίνεις την υπόσχεση αυτή στο Χριστό; Η υπόσχεσις σου αυτή θα ’ναι το σπουδαιότερο δώρο που θα δώσεις στο Χριστό. Δώρο ανώτερο απ’ τα δώρα που έδωσαν οι μάγοι, απ’ το χρυσό, το λιβάνι και τη σμύρνα. Δώρο ― αντίδωρο.

Με πολύ αγάπη
Ο πνευματικός σας πατέρας

+ Ο Φλωρίνης Αυγουστίνος