ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

Του ιερέως Ἰωάννου Νικολοπούλου

Ἡ Ἐξομολόγηση ἑνός Ἁγίου.

Ἐξομολόγηση τοῦ Γέροντα Φιλόθεου τό 1908. (Βρέθηκε στό ἀρχεῖο του μετά τήν κοίμησή του).
Ἀ κ ο λ ο υ θ ε ῖ ποίημα ἐπί τῇ Ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου
Ἀ ν δ ρ έ ο υ τοῦ Π ρ ω τ ο κ λ ή τ ο υ
ΑΝΔΡΕΑΣ, Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Πατηστε τον τίτλο και διαβαστε το άρθρο σε pdf

KΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ Nο 25

– ΜΕΡΟΣ 8ον, σελ. 84-95

«Δημοσκόπηση: 2 εκατομμύρια πολίτες δεν σκοπεύουν να εμβολιασθούν. Ο Ελληνικός Λαός δεν εμπιστεύεται κομπογιαννίτες και μιζαδόρους»…

Πατηστε τον τίτλο

«Eν Εκκλησιαις ευλογειτε τον Θεον»

(Ψαλμος 67)

Αναμφίβολα, μέσα στην Αγία Γραφή διακρίνουμε τις βαθύτερες και αληθινές διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης – ζωής, τη σχέση δηλ. του ανθρώπου με τον αληθινό Τριαδικό Θεό.
Να υπογραμμίσουμε, ότι στη Γραφή η συνέπεια έναντι του Θεού, ως πνευματική ζωή, χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη «ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΥ», ως Τόπος Θεού.
«Λέγεται τόπος Θεού ένθα έκδηλος η ενέργεια αυτού γίνεται», διευκρινίζει ο Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός (P.G. 94, 852 A).
Από τη Γένεση (ακόμη) έχουμε περιγραφή και εμπειρία θυσιαστηρίου, ως φανέρωση θείων ενεργειών.
«Και επείδεν ο Θεός επί Άβελ και επί τοις δώροις αυτού, επί δε Κάϊν και επί ταις θυσίαις αυτού ου προσέσχε» (Γεν. δ΄, 4-5).

Ερμηνεία: «ο δε Θεός είδε με ευμένειαν τον Άβελ και τα δώρα του. Εις τον Κάϊν όμως και την θυσίαν του δεν έδωσε καμμίαν προσοχήν» (Ι. Κολιτσάρας).
Ο Θεός φανέρωσε τις άκτιστες ενέργειές Του και στη «Σκηνή του Μαρτυρίου» (κινητός Ναός), που κατασκεύασε ο θεόπνευστος Μωϋσής σύμφωνα με το θεϊκό σχέδιο κατασκευής.
Η θαυματουργική ιερότητα του Ναού φανερώθηκε και στο Ναό του Σολομώντος, ως προοίμιο του Ορθοδόξου Ναού.
Τα «εγκαίνια» ενός Ναού αποτελούν τη φοβερή διάσταση της κλήσεως του Παναγίου Πνεύματος εν αυτώ.
Να υπενθυμίσουμε, ότι η Νεφέλη ήτο παρούσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου και στα εγκαίνια του Ναού του Σολομώντος:
«Και ως συνετέλεσε Σαλαμών προσευχόμενος, και το πυρ κατέβη εκ του ουρανού και κατέφαγε τα ολοκαυτώματα και τας θυσίας, και δόξα Κυρίου έπλησε τον οίκον και ουκ ηδύνατο οι ιερείς εισελθείν εις τον οίκον Κυρίου εν καιρώ εκείνω, ότι έπλησε δόξα Κυρίου τον οίκον (Β παραλ. Ζ, 1-3).
Ο Ι. Χρυσόστομος στην ομιλία του (ΛΒ΄- στο κατά Ματθαίο), τονίζει:
«Και γαρ τα μεγάλα ημών ενταύθα κείται κτήματα∙ Ενταύθα ημών αι ελπίδες πάσαι. Τι γαρ ουχί ενταύθα μέγα και φρικώδες; και γαρ η τράπεζα αύτη πολλώ τιμιωτέρα και ηδίων, και η λυχνία της λυχνίας. Και ίσασιν μετά πίστεως και ευκαίρως ελαίω χρισάμενοι νοσήματα έλυσαν».
Μετάφραση: «Διότι, πραγματικά, εδώ (στο Ναό) υπάρχουν τα μεγάλα κτήματά μας, εδώ και όλαι αι ελπίδες μας. Διότι ποίον πράγμα εδώ δεν είναι μεγάλον και φρικτόν; Ασφαλώς, η τράπεζα αυτή (Αγ. Τράπεζα) είναι πολύ τιμιωτέρα και γλυκυτέρα και η λυχνία από την λυχνίαν εκείνην. Και το γνωρίζουν καλά αυτό όσοι ήλειψαν τους εαυτούς των με το λάδι από το κανδύλι αυτό με πίστιν και εις την κατάλληλον στιγμήν και εθεραπεύθησαν από τας ασθενείας των».
1ο Σχόλιο: Υπογραμμίζει ο Ι. Πατήρ δυο πνευματικές αλήθειες:
α) Η Αγ. Τράπεζα της Θ. Ευχαριστίας είναι ανώτερη της κοινής οικιακής τράπεζας.
β) Τα κανδήλια των Ι. Ναών είναι ανώτερα από τα κανδήλια των οικιών.
2ο Σχόλιο: Δαιμονική, πράγματι, ενέργεια η στέρηση της ελεύθερης εισόδου των ανεμβολίαστων πιστών στον Ι. Ναό. Το «ουκ οίδα υμάς» του Κράτους στην είσοδο του Ναού, συνιστά άρνηση της ταυτότητας της Εκκλησίας, της αληθινής Εκκλησίας.
3ο Σχόλιο: Η μαρτυρία της Γραφής για τη «Σκηνή του Μαρτυρίου» και το «Ναό του Σολομώντος», υπογραμμίζει προφητικά τον ρόλο του Ορθοδόξου Ναού. Φανερώνεται η νέα Πίστη, που έχει οντολογικό έρεισμα την ενανθρώπιση του Χριστού, την ένωση κτιστού και ακτίστου, που δεν υπήρχαν στην Π. Διαθήκη. Εφ’ όσον ο Ναός του Σολομώντος ήτο τόπος Θεοφανείας ή τόπος αληθούς παρουσίας του Θεού, πόσο μάλλον ανώτερος είναι ο Ναός της Ορθοδοξίας!
4ο Σχόλιο: Η μη εμπιστοσύνη στην υγειονομική ασφάλεια του Ναού, από πολλούς επισκόπους, κληρικούς και λαϊκούς, πρέπει να αναζητηθεί στις προδοσίες της Πίστεως, στον μολυσμό εκ του οικουμενισμού, που φυγαδεύει τη Χάρη του Θεού.
Οι κατωτέρω διδασκαλίες – προειδοποιήσεις περί απωλείας της χάριτος του Ναού, αποτελούν αλήθειες – οδηγό σ’ όλο το εκκλησιολογικό – θεολογικό φάσμα τους για το πλήρωμα της Εκκλησίας. Δεν είναι αμφιλεγόμενες.
Α) Αγ. Θεόδωρος Στουδίτης – Επιστολή 80 (Προς Ιωάννη Λογοθέτη)
«Ου ναός Θεού άγιος ο υφ’ αιρετικών βεβηλούμενος, αλλ’ οίκος κοινός, ως φησίν ο Μέγας Βασίλειος, του εφεστώτος αγγέλλου εν αυτώ, ως εφ’ εκάστης Εκκλησίας, υπεκστάντος δια την ασέβειαν; Διόπερ ουδ’ η τελουμένη εν αυτώ θυσία τω Θεώ ευπρόσδεκτος».
Μετάφραση: «Διότι όχι μόνο δεν είναι άγιος ναός του Θεού αυτός που βεβηλώνεται από τους αιρετικούς, αλλά είναι βέβηλος οίκος, όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος, αφού ο άγγελος που υπήρχε σ’ αυτόν, όπως υπάρχει σε κάθε Εκκλησία, έφυγε από αυτόν εξ αιτίας της απιστίας του. γι’ αυτό ούτε και η θυσία που τελείται μέσα σ’ αυτόν είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό».
Β) Αγ. Θεόδωρος Στουδίτης – Επιστολή 215 (Προς Μοναχό Μεθόδιο)
Ερώτησις Γ΄: «Περί των κοινωθέντων εκκλησιών εκ των ιερών των κοινωνησάντων τη αιρέσει, και κατεχομένων υπ’ αυτών∙ ει χρη εν αυταίς εισιέναι χάριν ευχής και ψαλμωδίας».
Απόκρισις: «Ου χρη το καθόλου εις τας τοιαύτας εκκλησίας εισιέναι, κατά τους ειρημένους τρόπους, επειδή γέγραπται: «Ιδού αφίεται ο οίκος υμών έρημος». Άμα γαρ τω εισαχθήναι την αίρεσιν, απέστη ο έφορος των εκείσε άγγελος, κατά την φωνήν του Μεγάλου Βασιλείου, και κοινός οίκος ο τοιόσδε χρηματίζει ναός. Και ου μη εισέλθω, φησίν, «εις εκκλησίαν πονηρευομένων».
Και ο Απόστολος∙ “τίς συγκατάθεσις ναώ Θεώ μετά ειδώλων;”».
Μετάφραση:
Ερώτηση 3η: «Για τις εκκλησίες που βεβηλώθηκαν από τους ιερείς που κοινώνησαν με την αίρεση και κατέχονται από αυτούς. Εάν πρέπει να μπαίνουμε σ’ αυτές για να προσευχηθούμε και να ψάλλουμε».
Απάντησις: «Δεν πρέπει να μπαίνουμε καθόλου στις εκκλησίες αυτές με τους τρόπους που αναφέρθηκαν, γιατί είναι γραμμένο∙ «να, το σπίτι σας εγκαταλείπεται έρημο». Γιατί μόλις μπαίνει μέσα στις εκκλησίες αυτές η αίρεση, φεύγει ο άγγελος που εποπτεύει όλα όσα γίνονται εκεί, σύμφωνα με τα λόγια του μεγάλου Βασιλείου, και ο ναός αυτός γίνεται ένα απλό σπίτι. Γιατί λέγει: «δεν θα μπω μέσα σε εκκλησία πονηρών». Και ο Απόστολος∙ “ποια συμφωνία υπάρχει ανάμεσα στο ναό του Θεού και στα είδωλα;”».
Αναμφίβολα, η γενική αμετανοησία και η αποστατική – απειθάρχητη (θεολογικά – εκκλησιολογικά) δράση των οικουμενιστών (επισκόπων), συντηρούν την πληγή «Κορονοϊός». Τέλος, να τονίσουμε, ότι οι υγειονομικοί έλεγχοι εισόδου στους Ι. Ναούς, όπως καθόρισε το άθεο Κράτος και αποδέχθηκε η διοίκηση της Εκκλησίας, δεν συνιστούν χριστιανικές ορθόδοξες απαντήσεις στην περιρρέουσα πραγματικότητα. Αποτελούν σχετικοποίηση της Πίστεως με αντάλλαγμα την «υγείας υπόσχεσιν και διαβεβαίωσιν». Για τις τρικυμίες της ζωής «ευθέως ελάλησεν» ο Κύριος: «Θαρσείτε, εγώ ειμί∙ μη φοβείσθε» (Ματθ. 14, 27 και Μαρκ. 6, 50).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ