Η αιωνιοτης

‘Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Εγινε στη Φλώρινα 1.1.1975

________

_________

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2425

Κυριακὴ ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
28 Νοεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Θελεις την αιωνιο ζωη; τηρησε τις εντολες!

«Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; …Τὰς ἐντολὰς οἶδας…» (Λουκ. 18,18-20)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 18,18-27). Μὰ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν πρέπει νὰ τ᾽ ἀ­κοῦμε μιὰ φορὰ τὴν Κυριακή· μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ τὸ διαβάζουμε τακτικά.
Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια οἱ Χριστι­ανοὶ διάβαζαν τὴ Γραφὴ καὶ προσεύχονταν. Μπορεῖτε νὰ μοῦ δείξετε τώρα σὲ ποιό σπίτι προτοῦ νὰ κοι­μηθοῦν παίρνουν τὸ Εὐαγγέλιο, τὴ Σύνοψι, τὰ ἅ­για βιβλία, καὶ διαβάζουν; σὲ ποιό σπίτι ὁ πατέρας φωνάζει ὅλη τὴν οἰ­κογένεια, γονατί­ζουν καὶ τὸ μικρὸ παιδάκι κάνει τὸ σταυρό του, τὸ ἄλλο λέει τὸ «Κύριε, ἐλέησον», τὰ μεγα­λύτερα λένε τὸ «Πάτερ ἡμῶν», τὸ «Πιστεύω», καὶ κατόπιν ἀ­γαπημένοι πέφτουν νὰ κοιμηθοῦν; Δεῖξτε μου μιὰ τέτοια οἰκογένεια. Ἔχουμε φύ­γει ἀπὸ τὰ πάτρια, ἀπὸ τὶς ἱερὲς παραδόσεις.

* * *

Λέει λοιπὸν σήμερα τὸ εὐαγγέλιο γιὰ κάποιον ποὺ πλησίασε τὸν Κύριο ζητώντας κάτι.
Πολλοὶ πήγαιναν κοντά του· ἄλ­λος γιὰ νὰ γίνῃ καλά, ἄλλος γιὰ διάφο­ρες ἄλλες ἀ­νάγ­κες ὑλικές. Αὐτὸς γιατί πῆγε; Τί ἦ­ταν; τυφλὸς ποὺ ἤθελε τὸ φῶς του; κουφὸς ποὺ ἤθελε ν᾽ ἀκούσῃ; παράλυτος γιὰ νὰ τὸν σηκώσῃ; λεπρὸς γιὰ νὰ τὸν καθαρίσῃ; Τίπο­τε ἀπ᾽ αὐτά. Ἦταν γερός. Μόνο γερός; ἦταν καὶ νέος. Μόνο νέος; ἦταν ἀκόμα καὶ «πλούσι­ος σφόδρα». Καὶ κοντὰ σ᾽ αὐτὰ τὰ τρία (ὑ­γεία, νιᾶτα, λεφτά), εἶχε καὶ κάτι ἄλλο· εἶ­χε ἐξ­ουσία, ἦταν «ἄρ­χοντας» (ἔ.ἀ. 18,23,18). Τέσσερα πράγμα­τα ποὺ θαυμάζει ὁ κόσμος καὶ ποὺ σπανίως συν­υπάρχουν στὸν ἴ­διο ἄνθρωπο. Ὅταν καν­εὶς εἶ­νε γε­ρός, ξεχνάει τὸ Θεό· κι ὅταν εἶνε νέος, εἶ­νε σὰν ἄ­λογο ἀ­­χαλίνωτο· κι ὅταν ἔχῃ λεφτά, θαρρεῖ πὼς ὅ­λα εἶνε στὸ χέρι του· κι ὅταν ἔ­χῃ καὶ ἐξουσία, βλέπει τοὺς ἄλλους σὰν κουνούπια.
Καὶ ὅμως αὐτὸς δὲν ἔμενε εὐχαριστημένος· κάτι τοῦ ἔλειπε. Κ᾽ ἔρχεται μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ τοῦ λέει· –Διδάσκαλε, τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;
Ζητοῦ­σε τὸ κλειδὶ ποὺ θὰ τοῦ ἄνοιγε τὸν παράδεισο. Καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀπάντησί του δίνει σήμε­ρα τὸ χρυσὸ κλειδὶ γιὰ νὰ μπῇ κάν­εὶς στὸν παράδεισο νὰ βρῇ τὴν αἰώνια εὐτυχία.
–Τί πρέπει νὰ κάνω, γιὰ νὰ γίνω εὐτυχής;
–Νὰ ἐκτελέσῃς τὶς ἐντολές, τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Χριστός, τότε θὰ πᾷς στὸν παράδεισο.
–Καὶ ποιές εἶνε οἱ ἐντολές; συνεχίζει ὁ νέος, κι ὁ Χριστός μας τοῦ ἀπαριθμεῖ μερικές·
–«Τὰς ἐντολὰς οἶδας (=ξέρεις ποιές εἶ­νε οἱ ἐντολές)· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέ­ψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (ἔ.ἀ. 18,20).
Καὶ τότε ὁ νέος εἶπε ἕνα λόγο σπάνιο·
–Ὅλα αὐτὰ τὰ πέντε πράγματα τὰ τήρησα ἀπ᾽ τὰ μικρά μου χρόνια· ἀπὸ μικρὸ παιδὶ μέχρι τώρα πού ᾽μαι τριάντα χρονῶν, τὰ ἔκανα.

* * *

Τώρα ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, μὲ τὸ χέρι στὴν καρδιὰ ἂς ῥωτήσουμε· αὐτὰ τὰ πέντε πρά­­γμα­­τα τὰ τηροῦ­με; Αὐτὰ εἶνε μερικὲς ἀπὸ τὶς ἐν­τολὲς τοῦ Δεκαλόγου (βλ. Ἔξ. 20,1-17. Δευτ. 5,6-21). Γιατὶ δὲν λέει πολλὰ ἡ Ἐκ­κλησία· δέκα δάχτυλα ἔ­χεις – δέκα εἶνε οἱ ἐν­τολές. Κόβεις ἕνα δάχτυ­­λό σου; Ὄχι βέβαια. Ὅ­ποιος κόβει μιὰ ἐν­τολή, θὰ τὸν κόψῃ ὁ Θεός. Πέντε λοιπὸν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐντολὲς μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Ἂς τὶς πάρουμε μία – μία.
√ Πῶς ἀρχίζει· μὲ τὸ «Μὴ μοιχεύσῃς». Εἶ­δες τί σημασία δίνει σ᾽ αὐτό; Τὸ κορμί σου, λέ­ει, ἄντρα ἢ γυναίκα, δὲν εἶνε δικό σου – ποιός σοῦ τό ᾽πε; Ἄντε μπρός, ἂν μπορῇς, φτειάξε ἕ­­να μάτι, ἕ­να αὐτί, μιὰ καρδιὰ νὰ χτυπάῃ, ἕνα νεῦρο… Τίποτα δὲν μπορεῖς. Λοιπὸν δὲν εἶ­νε δικό σου· τὸ κορμί σου εἶνε τοῦ Θεοῦ· ἐ­κεῖ­νος σοῦ τό ᾽δωσε κ᾽ ἐκεῖνος ὁρίζει καὶ λέει· Ἔξω ἀπ᾽ τὸ γάμο, τὸν κανονικὸ γάμο, δὲν ἐ­πι­τρέπεται σὺ ὁ ἄντρας νὰ ἔχῃς σχέσεις μὲ ἄλ­λη γυναῖκα, οὔτε σὺ ἡ γυναίκα σχέσεις μὲ ἄλ­λον ἄντρα. Αὐτὸς εἶνε νόμος τοῦ Θεοῦ, αὐ­τὰ λέει τὸ Εὐαγγέλιο, αὐτὰ λέει ἡ ἀνθρώπινη φύσι. Ὅποιος ἀπὸ τοὺς δυό σας σμίξῃ μὲ ἄλ­λο κορμί, κάηκε! προτιμότερο νά ᾽πεφτε σὲ μιὰ φωτιὰ νὰ γίνῃ κάρβουνο, παρὰ στὴν πορνεία καὶ τὴ μοιχεία. «Μὴ μοιχεύσῃς», μὴν πᾷς μὲ ἄλ­λη γυναῖκα, μὴν πλησιάσῃς ξένη γυναῖκα.
√ Ἡ ἄλλη ἐντολὴ λέει «Μὴ φονεύσῃς». Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ κόψῃς τὴ ζωὴ τοῦ ἄλλου, νὰ τὸν ἀδικήσῃς στὴ ζωή του. Γιατί; Διότι ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ φτειάξῃς ζωή· ὄχι ἄνθρωπο ἀλλὰ οὔτε ἕνα μυρμηγκάκι. Ὅ,τι λοιπὸν δὲν μπορεῖς νὰ φτειά­ξῃς, μὴν τὸ καταστρέφεις. Ἂν γκρε­μί­σῃς ἕνα σπίτι, κάνεις ἄλλο· ἂν χαλάσῃς μιὰ πολιτεία, μπορεῖ νὰ κάνῃς μιὰ ἄλλη· ἂν γκρεμίσῃς μιὰ ἐκκλησία, μπορεῖς νὰ χτίσῃς ἄλ­λη. Ἀλλ᾽ ἐ­ὰν σκοτώσῃς ἄνθρωπο; δὲν μπορεῖς νὰ κά­νῃς ἄλλον ἄνθρωπο. Γι᾽ αὐτὸ λοιπὸν «μὴ φονεύσῃς», μὴ βάψῃς τὰ χέρια σου μὲ αἷμα.
√ Τὸ ἄλλο εἶνε «Μὴ κλέψῃς», μὴν πειράξῃς ξένο πρᾶγμα, κάτι ποὺ ἀνήκει σὲ ἄλλον. Ὅποιος πει­ράξῃ τὰ ξένα, πού ᾽νε βγαλμένα μὲ ἱδρῶ­τα, βάζει φωτιὰ στὰ δικά του, καίει τὸ σπίτι του.
√ Ἐπίσης· «Μὴ ψευδομαρτυρήσῃς». Μήτε στὴν καθημερινὴ ζωή σου, μήτε ἰδίως σὲ δικαστή­ριο. Προσπάθησε ν᾽ ἀποφύγῃς τὸν ὅρκο. Λέγε πάντα τὴν ἀλήθεια. Νὰ προτιμᾷς καλύτερα νὰ ζημιωθῇς παρὰ νὰ πῇς ψέματα.
√ Καὶ τέλος· «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». Μετὰ τὸ Θεὸ εἶνε οἱ γονεῖς. Μὴν τοὺς λυπήσῃς, μὴν πῇς κακὸ λόγο σ᾽ αὐ­τούς. Φρόν­τισέ τους, ξεκούρασέ τους, ἀνάπαυσέ τους. Πάρε τὴν εὐλογία τους. Ἅμα ἔ­χῃς τὴν εὐχὴ τῆς μάνας καὶ τοῦ πατέρα σου, «χῶμα θὰ πιάνῃς, μάλαμα θὰ γίνεται».

* * *

Αὐτὰ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Κι ὁ νεα­ρὸς ἄρχοντας εἶπε ὅτι, Ὅλα αὐτὰ τὰ τήρησα.
Καὶ οἱ πρόγονοί μας τὰ τηροῦσαν αὐτὰ κα­τὰ κανόνα. Σπάνιο ἦταν νὰ πάῃ τότε ἄντρας μέσα σὲ ξένο σπίτι νὰ τὸ μαγαρίσῃ. Τὸ διαζύγιο ἦταν ἄγνωστο. Ποῦ ν᾽ ἁπλώσῃ χέρι σὲ ξένο πρᾶγμα! Ἀνοιχτὰ εἶχαν τὰ σπίτια, τὶς ἀπο­θῆκες, τὰ πάντα. Χρυσάφι νά ᾽ταν στὰ πόδια τους, δὲν τὸ ἄγγιζαν. Οὔτε χωροφύλακες οὔ­τε ἀγροφύλακες χρειάζονταν (τώρα μᾶς χρειάζονται, γιατὶ κλέβουμε). Νὰ πᾶνε σὲ δικαστή­ριο νὰ παλαμίσουν τὸ Εὐαγγέλιο; Νὰ σκοτώσουν ἄνθρωπο; μῦγα δὲν πατοῦσαν. Πατέρα καὶ μάνα τοὺς εἶχαν σὲ μεγάλο σεβασμό.
Τώρα ἐμεῖς; Δὲν χρειάζονται λόγια. Ἔχετε δάκρυα; Κλάψτε. Φρικτὴ ἡ κατάστασι.
√ Τό ᾽χω πεῖ καὶ ἄλλοτε· Ἂν ἔρθουν δύο ἁ­μαρτωλοὶ καὶ ποῦν· ὁ ἕνας ὅτι ἔβαλε δυναμίτη καὶ γκρέμισε μιὰ ἐκκλησιά, κι ὁ ἄλλος ὅτι τρύπωσε σὲ ξένο σπίτι κι ἀτίμασε τὴ γυναῖκα, βαρύτερο θεωρῶ τὸ δεύτερο. Πῶς κυριάρχησαν ἡ πορνεία καὶ ἡ μοιχεία; Φταῖνε τὰ νυχτερινὰ κέντρα, ποὺ ξαφρίζουν πορτοφόλια καὶ διαφθείρουν τὰ ἤθη. Λέει ὁ Χριστὸς «Μὴ μοιχεύσῃς», κ᾽ ἐμεῖς –κρίμα– δὲν τὸν ἀκοῦμε.
√ Λέει ὁ Χριστὸς «Μὴ φονεύσῃς». Ὁ Κάιν σκότωσε τὸν Ἄβελ, μὰ δὲν ἡσύχασε, ἔτρεμε σὰν τὰ φύλλα. Ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς. Ὁ αἰώνας μας εἶνε ὁ πιὸ σκοτεινὸς κι ἁμαρτωλός. Δυὸ ἑκατομμύρια Χριστιανοὺς ἔσφαξαν σὰν ἀρνιὰ οἱ Τοῦρκοι στὴ Μικρὰ Ἀσία μπροστὰ στὰ μάτια τῶν Ἄγγλων καὶ Ἀμερικανῶν ποὺ γλεντοκοποῦσαν πάνω στὶς ναυαρχίδες τους. Καὶ πόσα ἑκατομμύρια σκοτώθηκαν στοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους! Καὶ τώρα δὲν πᾶμε καλά. Ἂν ἐκραγῇ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αὐ­τὸς θά ᾽νε ὁ τελευταῖος πόλεμος, ὁ Ἁρμαγεδών (Ἀπ. 16,16). Πουλῆστε τὸ πουκάμισό σας κι ἀ­γοράστε Ἀποκάλυψι νὰ τὴ διαβάζετε.
√ Λέει ὁ Χριστὸς «Μὴ κλέψῃς», κ᾽ ἐμεῖς τὸν γράψαμε στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια. Ἁρπάζει ἀπ᾽ τὸ στόμα τὸ ψωμὶ ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καὶ καταπατεῖ τὴν περιουσία του. «Ἅρπαξε νὰ φᾷς καὶ κλέψε νά ᾽χῃς», σοῦ λένε. Γι᾽ αὐτὸ σὲ γαλλικὸ λεξικὸ ἡ λέξι Grec-Γκρὴκ ἐξηγεῖ­ται = κλέφτης. Γιατὶ μάθαμε ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ νὰ μὴ σεβώμαστε τὰ ὑπάρχοντα τοῦ ἄλ­λου. Τὸ παιδί, ποὺ κλέβει σήμερα ἕνα ἀβγὸ κ᾽ ἡ μά­να του δὲν τὸ τιμωρεῖ, αὔριο κλέβει βόδι, γίνεται μεγάλος κλέφτης καὶ διαρρήκτης.
√ Ὅσο γιὰ τὸ «Μὴ ψευδομαρτυρήσῃς», ἐκ­τὸς ἀπὸ τὰ καθημερινὰ ψέματα, δίδονται τώρα ἐνόρκως ἀμέτρητες ψευδεῖς καταθέσεις. Μὰ προτιμότερο νὰ βάλῃς τὸ χέρι σου στὴ φωτιὰ παρὰ νὰ παλαμίσῃς στὸ Εὐαγγέλιο.
√ Τί νὰ πῶ γιὰ τὸ «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου»; Ἦρθε στὴ μητρόπολι ἕνας γέρος μὲ κλάματα· πῆγε νὰ συμβουλέψῃ τὸ γυιό του κι αὐτὸς τὸν ἔδειρε. Ἀλλοίμονο σὲ ὅ­ποιον σηκώνει χέρι στὸ γονιό του. Κλαμένος μοῦ εἶπε κ᾽ ἕνας δάσκαλος· Βλέπω συμφορὲς νά ᾽ρχωνται.… Ὅπως ὁ βοριᾶς ῥίχνει τὰ φύλλα καὶ σπανίως κάποιο κρατιέται, ἔτσι θὰ περπατᾷς χιλιόμετρα νὰ βρῇς Χριστιανό. Τὸ εἶπε ὁ ἅγιος Κο­σμᾶς· ἂν ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιές, θὰ γεμίσουν οἱ φυλακές. Καὶ νὰ ποὺ γέμισαν.
Ἀδελφοί μου· κρατῆστε κορμὶ καθα­ρὸ ἀπὸ πορνεία – μοιχεία, γλῶσσα καθαρὴ ἀ­πὸ βλαστή­­μια, χέρια καθαρὰ ἀπὸ κλοπή, καρδιὰ καθαρὴ ἀπὸ πάθη. Μείνετε πιστοὶ κι ὁ Θεὸς θά ᾽νε μαζί σας. Εὐλογημένα τὰ χωράφια, τὰ δέντρα, τὰ ζῷα, τὰ σπίτια σας, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου ῾Ροδῶνος – Ἀμυνταίου τὴν Κυριακὴ 24-11-1968 πρωί, [μὲ νέο τώρα τίτλο]. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 25-10-2021.