Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 71-72

Εικονα της Ελλαδος

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ τώρα, άγαπητέ, καί πάλιν τήν εικόνα [τοῦ Προμηθέα δεσμώτη]. Τήν φοράν αυτή θέσε άπέναντι αυτῆς τήν Ἑλλάδα μας, καί θά δῆς ὅτι οἱ δύο εικόνες μοιάζουν καταπληκτικῶς. Όπως, δηλαδή, ό Προμη­θεύς, έτσι καί ή Ελλάς, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, κατά τήν μακράν ιστορικήν πορείαν της πολλάκις έδέθη έπάνω εἰς τούς βράχους τοῦ πόνου καί τῆς θλίψεως. Αἷμα ἑλληνικό διψοῦσαν οἱ εχθροί της. Τά θηρία ἔφαγαν τὶς σάρκες τῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων της. ’Αμέτρητοι οι νεκροί της. Ή Ελλάς Προμηθεύς δεσμώτης. ’Αλλά δόξα τῷ Θεῷ! Τό θαῦμα συνετελέσθη κατ’ έπανάληψιν. Τυφλοί όσοι δεν τό βλέπουν.

Ή Ελλάς, τά τέκνα τῆς χριστιανικῆς Ελλάδος, εις κάθε έθνική δοκιμασία προσηύχοντο μετά δακρύων προς τον Σωτῆρα Χριστό. «Χριστέ! Σύ, πού τόσες φοράς έσωσες τήν πατρίδα μας, σώσέ την καί αυτήν τήν φορά. Δεῖξε τήν δύναμίν σου καί εἰς τήν γενεάν μας. Έκδίωξε μακρά τούς έχθρούς της. Χάρισε τήν ειρήνην είς τήν πολυβασανισμένη χώρα μας. ’Άς ἀκουσθῆ καί πάλιν έν μέσω αυτῆς ό ὕμνος τῶν ἀγγέλων “…καί έπὶ γῆς ειρήνη”. Τέτοιες θερμὲς προσευχὲς ἀκούοντο από πολιούς γέροντας, ἀπό τά θηλάζοντα νήπια, άπό τέκνα, άδελφάς, μητέρας καί συζύγους τῶν μαχομένων υπέρ τῆς πατρίδος. Καί οἱ προσευχὲς αύτὲς άπετέλεσαν πάντοτε τον πρῶτον συντελεστή τῆς νίκης τοῦ ἐθνους μας.
Αύτὲς έδιδαν δύναμι είς τον άγωνιζόμενον λαόν διά νά μή άποκάμνη καί κατά τάς σκοτεινοτέρας φάσεις τῶν ἀγώνων, αλλά μέ υπομονήν, μέ θάρρος, μέ άνδρείαν άπαράμιλλον νά υπερπηδᾶ όλα τά εμπόδια, νά προχωρῆ εκεί όπου οί έχθροί έχάλκευαν άλυσίδες τῆς φρικτοτέρης τυραννίας, καί εκεῖ μέ τήν δύναμίν τοῦ Θεοῦ νά συντρίβη τό τέρας, νά έκδιώκη τά όρνεα καί νά ύψώνη τήν γαλανόλευκον σημαίαν, της οποίας ή κορυφή στεφανώνεται μέ τον τίμιον σταυρόν.

Δόξα εἰς τον σταυρόν! δόξα εις τον έλευθερωτήν Χριστόν! Αυτή ή δοξολογία ας ανέρχεται εις τά χείλη παντός άγνοῦ Ἕλληνος, άναλογιζομένου τήν φρικαλεότητα τῶν έθνικῶν μας περιπετειῶν, ιδιαιτέρως κατά τήν ημέραν τῶν Χριστουγέννων, ὅτε ακούεται ό ύμνος τῶν αγγέλων «…και έπὶ γης ειρήνη» (Λουκ. 2,14). Καί ή ειρήνη αὐτη, εάν ή Ελλάς έξαρτηθῆ σταθερα άπό τον Σωτήρα Χριστόν, θά είνε ειρήνη διάρκειας.
Άσω μεν τῷ Κυρίω, ένδόξως γαρ δεδόξασται» (Έξόδ. 15,1,21).