Ἐκλέγουμε 300 στὴ Βουλὴ καὶ μετὰ ψηφίζουν νόμους χωρὶς νὰ σὲ λογαριάζουν

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», ἔκδοση Γ, σελ. 121

Που η δημοκρατiα;

Ψηφίζουμε μὲ τυφλὴ ἐμπιστοσύνη. Βγαίνουν τριακόσοι ἄνθρωποι στὴ βουλή, καὶ μετὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν. Σὲ ρώτησαν ἐσένα, ἂν τὸ νόμο ποὺ κάνανε τὸν ἐγκρίνεις;  Ψηφίζουν νόμους χωρὶς νὰ σὲ λογαριάζουν. Εὐνοοῦν τὸν ἄλφα, εὐνοοῦν τὸν βῆτα, εὐνοοῦν τὸ ἄτομό τους· μόνο οἱ φωτογραφίες τους λείπουν.
Τοὺς ἔκανες πληρεξουσίους γιὰ νὰ νομοθετοῦν μὲ δικαιοσύνη & τὸ κυκλώπειο δίκαιο κατὰ κάποιο τρόπο ἐπικρατεῖ. Ἔτσι εἶναι παντοῦ. Νόμοι, νόμοι, φάμπρικα νόμων! Λαβύρινθος! Ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ἐλευθερώθηκε τὸ κράτος μας ―δὲ᾿ θὰ τὸ πιστέψετε― ἔχουν ψηφίσει 25.000 νόμους! Ἡ πολυνομία είναι ἀνομία. Ὁ ἕνας νόμος ῥίχνει γροθιὰ στὸν ἄλλο, ἀλληλογρονθοκοποῦνται. Δὲν μποροῦν νὰ βροῦν λύσι οἱ ἄνθρωποι, γιατὶ καθένας, ποὺ ἀνεβαίνει στὴν ἐξουσία ψηφίζει τοὺς νόμους ἀνάλογα μὲ τὰ μέτρα του. Αὐτὴ ἡ πολυνομία καταλήγει στὴν ἀνομία.
Θὰ ἐπικρατήσῃ ἡ πολυνομία & ἡ ἀναρχία & δὲν θὰ μπορῇ κανεὶς νὰ βρῇ τὸ δίκιο του…

Η “ΕΥΘΥΝΗ” ΤΩΝ ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ

Η λέξη Ευθύνη προέρχεται από το επίθετο Υπεύθυνος και αφορά όλα τα μέλη μιας οργανωμένης Κοινωνίας. Το κάθε μέλος έχει ευθύνη απέναντι στο σύνολο και στον εαυτό του, να πορεύεται σύμφωνα με τις Ηθικές Αρχές του και με τους άγραφους Νόμους της Κοινωνίας και γραπτούς του Κράτους.

Η Ευθύνη δηλώνει τον τρόπο ζωής ενός κοινωνικού ατόμου αν στηρίζεται στην επίγνωση και βαθειά συναίσθηση του χρέους του, όταν αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ένα έργο. Βέβαια την Ευθύνη μπορεί να την τιμούν οι ενάρετοι πολίτες, όμως δεν παρατηρείται αυτή η στάση με τους πολιτικούς, που ελάχιστα αν όχι σπάνια χαρακτηρίζει αιρετούς και εγκάθετους.

Σε οργανωμένες κοινωνίες και σε ευνομούμενες Πολιτείες αναγνωρίζεται η Ατομική ευθύνη, η Κοινωνική, η Ηθική και όσες πηγάζουν από το επάγγελμα που ασκεί ο καθένας, από την κοινωνική θέση ή την δύναμη που έχουν τα άτομα από τις υποχρεώσεις, που συνοδεύουν έναν κοινωνικό ρόλο.
Οι Πνευματικοί ταγοί από την φύση τους και την κοινωνική θέση του έργου που επιτελούν, οφείλουν να έχουν μια ιδιαίτερη και υπεύθυνη στάση απέναντι στο Χρέος τους, στην Ελευθερία και στην Αξιοπρέπεια του κάθε πολίτη. Να ορθώνουν το Πνευματικό και Ηθικό τους ανάστημα… όπως δυστυχώς δεν κάνουν σήμερα οι διανοούμενοι, που σιωπούν μεγαλοφώνως.
Οι πολιτικοί θα έπρεπε να έχουν υψηλό βαθμό Ευθύνης για την σοβαρότητα του Εθνικού έργου τους… Είναι αδιανόητο ο Ανώτατος Άρχων να ισχυρίζεται πως σέβεται την ευθύνη του ρόλου του αλλά να βασανίζει τους υπηκόους του. Να θεωρεί την Εκκλησία ή το Κόμμα ιερά και να κυβερνά, με γνώμονα το προσωπικό του συμφέρον και συνειδητά εις βάρος του λαού.
Η έλλειψη υπευθυνότητας γεννά τα σοβαρά ζητήματα. Αν θεωρηθούν όμως μόνο αυτά πρωτεύοντα κι όλα τα άλλα δευτερεύοντα… τότε βρίσκει πρόσφορο έδαφος η διαφθορά να εισχωρήσει. Μόνο όταν η υπευθυνότητα είναι τρόπος ζωής των πολιτών και των πολιτικών, μπορεί να στηριχτεί πάνω της η κοινωνική συνοχή, ο σεβασμός στην πατρίδα για μια Ιδανική Πολιτεία. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε, πως θα βρει πρόσφορο έδαφος να εισχωρήσει η αληθινή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!