Γεώργιος Φλώρος : «Είναι χειρότερη αυτή η αίρεσις από όλαις ταις αίρεσες …»

«…ότι είναι αδύνατον να κλαίη (κανείς) , διότι εκείνος όπου το λέγει τούτο, μας κλείει την θύραν της Ουρανίου Βασιλείας.»

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ (2ο μέρος)

Περί του μη δειν λέγειν, ότι αδύνατον νυν εις άκρον Αρετής ελθείν τον βουλόμενον, και τοις πάλαι ομοιωθήναι Αγίοις. Και ότι, Πας ο τα εναντία διδάσκων, νέαν Αίρεσιν τοις πειθομένοις αυτώ δογματίζει.

***

«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι, ουαί υμίν οδηγοί τυφλοί τυφλών, ότι υμείς εις την Βασιλείαν ουκ έρχεσθε, και τους θέλοντας εισελθείν κωλύετε». Αυτός μακαρίζει εκείνους όπου κλαίουν τώρα, και τούτοι λέγουν, αδύνατον είναι να πενθή και να κλαίη καθ’ημέραν τινάς. Ω της ανοησίας και του αφόβου στόματος, όπου πέμπει τοιαύτας μιαράς φωνάς κατά του Υψίστου, και κάμνει τα πρόβατα του Χριστού να τα φάγουν τα θηρία, δια τα οποία αυτός ο Μονογενής Υιός του Θεού έχυσε το Αίμα Του. Βέβαια καλώς δια τους τοιούτους προφητεύοντας ο Θεοπάτωρ Δαβίδ λέγει: «Υιοί ανθρώπων, οι οδόντες αυτών όπλα και βέλη, και η γλώσσα αυτών μάχαιρα οξεία». Διατί ειπέ μου, είναι αδύνατον; και δια τίνος άλλου έλαμψαν οι Άγιοι εις την γην,και έγιναν φωστήρες εις τον κόσμον; Εάν ήτον αδύνατον,ουδέ εκείνοι δεν ήθελαν δυνηθή να κατορθώσουν τοιαύτα,διότι και εκείνοι άνθρωποι ήσαν,ωσάν και ημάς,και τίποτε περισσότερον δεν είχαν από ημάς,ειμή προαίρεσιν αγαθήν, και σπουδήν, και υπομονήν και ταπείνωσιν εις τον Θεόν. Ταύτα το λοιπόν απόκτησαι και εσύ και θέλει σου γένη η ψυχή, όπου είναι τώρα ωσάν πέτρα σκληρά, βρύσις να τρέχουν τα δάκρυα.

Αλλά εάν εσύ δεν θέλης να θλιβής και στενοχωρηθής ,κάν το πράγμα μη το λέγεις αδύνατον, επειδή εκείνος όπου το λέγει τούτο,απαρνείται την κάθαρσιν. Διότι χωρίς δάκρυα δεν ηκούσθη ποτέ να εκαθαρίσθη ψυχή από τον ρύπον της αμαρτίας, όπου να εμολύνθη μετά το βάπτισμα.Διότι με το Άγιον Βάπτισμα έπαυσεν ο Θεός τα δάκρυα από το πρόσωπον της γης, δια να χύση το Άγιον Του πνεύμα πλουσίως εις τον κόσμον. Αλλά ,ως καθώς ήκουσα από την Θείαν Γραφήν, και εις αυτό το Θείον Βάπτισμα τινές εβαπτίσθησαν εις την ηλικίαν τους, και από τον ερχομόν του Αγίου Πνεύματος εκατανύγησαν και εδάκρυσαν, αλλ’όχι με πόνον και λύπην, αλλ’ ενεργεία του Αγίου Πνεύματος, και από το χάρισμα το γλυκύ εκείνο υπέρ το μέλι, χωρίς πόνον και ελαφρά χύνοντες αυτά από τους οφθαλμούς των.Λοιπόν όσοι καταξιωθούν να αποκτήσουν,και να δοκιμάσουν τοιαύτα δάκρυα, θέλουν μαρτυρήσει, πώς είναι αληθινά ταύτα, όπου είπαμεν, καθώς μου συμμαρτυρεί και η Θεολόγος φωνή,διότι λέγει:

«Ας φέρη καθ’ένας, ο μεν τούτο, ο δε εκείνο».και πολλά φέρει εις το μέσον ένα,και ένα,και ύστερον πάντων είπε:

«Πάντες δάκρυα, πάντες κάθαρσιν, πάντες ανάβασιν».και το άλλο που λέγει:

«Τοις έμπροσθεν επεκτείνεσθαι».Μήπως λοιπόν το παραγγέλλει τούτο τινών χώρια από τους άλλους, και εις κάποιους το είπε τούτο ως δυνατόν και εις άλλους αδύνατον; μη, ως λέγετε εσείς, ανοήτως και μωρώς;όπου πρεπόντως ανάπτω προς τον εαυτόν σας,να σας ειπώ απεριτμήτους ταις καρδίαις και τοις ωσίν, οι οποίοι ελάχετε φύσεως σκληράς,και δεν ημπορείτε ποτέ να κατανυγήτε και να κλαύσετε.Τούτο και ο Μέγας Γρηγόριος είπε: «Μη γένοιτο, ότι η φύσις του ανθρώπου να μην έχη φυσικώς τα δάκρυα».Ούτε άλλος τις από τους Αγίους το είπε τούτο, αλλά μάλλον φυσικώς έχει να κλαίη και να πενθή. Και τούτο να το γνωρίσωμεν και από τα μικρά τα βρέφη, ότι εκ φύσεως μας είναι δοσμένον το κλαίειν και πενθείν.Διότι πάραυτα, όπου να πέση από την κοιλίαν της μητρός του εις την γην, κλαίει, και από τούτο γνωρίζουσιν η μαίες και η μητέρες την ζωήν του παιδίου. Διότι, εάν δεν κλαύση, δεν δύναται να ζήση. Και από τούτο καταλαμβάνομεν, και φαίνεται, ότι ακόλουθον είναι της φύσεως από γεννήσεως το πενθείν και κλαίειν.Και καθώς έλεγεν ο Άγιος Πατήρ ημών ο Στουδίτης, μετά του τοιούτου κλαυθμού πρέπει να ζήση ο άνθρωπος ,ετούτην την ζωήν,και μετ’αυτό να αποθάνη,εάν θέλη να σωθή και να υπάγη εις την μακαρίαν ζωήν, διότι το δάκρυον της γεννήσεως σημαδεύει τα δάκρυα, όπου θέλομεν να έχωμεν εις ταύτην την ζωήν. Ότι, καθώς είναι το φαγί και το ποτόν αναγκαία εις το σώμα ,ούτω και τα δάκρυα εις την ψυχήν. Ώστε εκείνος όπου δεν κλαίει καθ’ημέραν, και δεν τολμώ να ειπώ καθ’ώραν, δια να μη φανώ βαρετός εις μερικούς, φθείρει και χάνει την ψυχήν του ωσάν το σώμα από πείναν. Λοιπόν, εάν ήναι, καθώς είπαμεν ακόλουθα τα δάκρυα της φύσεως, ας μη θελήση τις να απαρνηθή το καλόν φυσικόν, και μηδένας από οκνηρίαν και ραθυμίαν να υστερήση τον εαυτόν του τοιούτου καλού. Μηδέ τινάς με την κακίαν και υπερηφανίαν και πονηρίαν της ψυχής να αλαζονεύεται,και να γίνεται ωσάν πέτρα σκληρός παρά φύσιν,αλλά με την καλήν σπουδήν αν την χρειάζεται προς τας Εντολάς του Θεού.Ας φυλάξη,παρακαλώ,το Μέγα δώρον τούτο άκλεφτον εις την καρδίαν του,με ευτέλειαν,με ταπείνωσιν,με ακακίαν ψυχής και απλότητας,με υπομονήν εις τους πειρασμούς,με την ανάγνωσιν πάντοτε των Γραφών. Να ενθυμήται πάντοτε τας αμαρτίας του,και να μετανοή. Τοιουτοτρόπως λοιπόν να μην αμελή τις την σωτηρίαν του,και εάν τινάς στέκεται απεγνωσμένος της σωτηρίας του,και κοίτεται εις την κλίνην της ραθυμίας, καν ας μη λέγη και των σπουδαίων, ότι

τούτο είναι αδύνατον να κλαίη, διότι εκείνος όπου το λέγει τούτο, μας κλείει την θύραν της ουρανίου βασιλείας.

Έκβαλε τα δάκρυα, και θέλεις αυξήσει την καθαρότητα, ότι χωρίς την κάθαρσιν κανείς δεν σώζεται, ουδένας μακαρίζεται από τον Κύριον, ουδένας βλέπει τον Θεόν. Και εάν ήναι και τους ακολουθούν ταύτα εκείνους, όπου δεν κλαίουν, κατά την Εντολήν του Κυρίου, πώς, ειπέ μοι, δεν είναι χειρότερη αυτή η αίρεσις από όλαις ταις αίρεσες;

Διότι αν ματαία έγινεν εις ημάς η συγκατάβασις και η ανάβασις του Θεού, εσβέσθη των Αποστόλων το κήρυγμα, ηφανίσθησαν των Αγίων ολονών η διδαχαίς όπου μας καλούσι προς πένθος πάντας. Πάσα Γραφή Θεόπνευστος, καθώς βλέπω, έγινε ανωφελής εις ημάς, όπου φρονούμεν τοιουτοτρόπως, ωσάν η ασπίδα η κωφή φράζει τα αυτιά της,ούτο και ημείς, ως βάνω εις τον νουν μου, με το ράσον μόνον και το κουκούλιον και τον μανδύαν,θαρρούμεν, και με τα εύμορφα γένεια και μαλία πώς θέλομεν σωθή. Αλλά γνωρίσατε καλά, ότι γυμνοί και τετραχηλισμένοι θέλομεν παρασταθή εις το φοβερόν Κριτήριον του Χριστού, εάν και δεν θέλετε να ακούσετε της Θείας Γραφής καθ’εκάστην βοώσης, δια να λάβη καθένας όσα έπραξε με το σώμα, είτε καλά, είτε κακά. Και λοιπόν, εάν τις όλους μέλει να γένη τούτο, πού θέλει να φανή τότε η στολή η εύμορφη, όπου σκεπάζει και ευμορφώνει τα σώματα ημών;πού τα σκλαβωμένα μανδύα και περιφανή; πού τα εύμορφα σανδάλια και στερά; πού οι λώροι, όπου ομοιάζουν με ταις γυναικείαις ζώναις; πού των αρχόντων η πλάνη; πού η προτίμησες και τα χαιρετίσματα; πού οι κόποι της πρωτοκαθεδρίας; πού η πολυέξοδος και εύμορφος τράπεζα, δια να ειπώ και τούτο, όπου πολεμεί να καθίση προτήτερα και εις τα ευμορφότερα και περισσότερα φαγητά; ο οποίος είμαι εγώ πρώτος και οι συν εμοί μάταιοι κοιλιόδουλοι; πού τότε η υπερηφανία και η αλαζονεία μας, όπου θέλομεν να εξουσιάζωμεν και να αρχεύωμεν;πού τα μεγάλα κελλία και καλλωπισμένα,ωσάν νυμφικαίς καμάραις λαμπραίς; πού η προτίμησις των υπηρετών, και η υπηρεσίαις, όπου νομίζομεν να υπερβαίνωμεν τους άλλους; πού ο ακρατής και άπρεπος γέλωτας; πού τα βραδυνά δείπνα με τα πολλά έξοδα; πού τα τραπέζια με ταις άκαιρες ομιλίαις; πού τότε τα μεγάλα ονόματα; πού η αγιωσύνη όπoυ μας λέγουν τώρα,και νομίζομεν και ημείς πώς την έχομεν; πού οι κολακευτάδες όπου μας καλούν τώρα Αγίους; πού οι θρόνοι οι υψηλοί, και εκείνοι όπου θαρρούν από τούτους, ότι είναι των άλλων περηφανέστεροι;πού η ογλιγωράδα και η σπουδή δια να τιμηθή από τον άλλον καλλίτερα,ή να πάρη παράσημον;πού η αντιλογία και η ανυποταξία,και όπου θέλει τις να φανή μικρότερος από τον άλλον;πού των συγγενών η αγάπη;πού η υπερηφανία των κοσμικών αρχόντων,εις τους οποίους είμαι εγώ πρώτος ο ταλαίπωρος,όπου υπερηφανεύομαι και σχηματίζομαι ως πρώτος των άλλων,πού η γνώσις και φρόνησις ,όπου έχουν εκείνοι,όπου ηξεύρουν την σοφίαν και γνώσιν του κόσμου τούτου;πού η έπαρσις όπου θαρρούμεν,ότι κάτι είμεθα, όπου δεν είμεθα τίποτε;πού η γλώσσα η εύστροφος τότε,και τα ρητορεύματα,όπου τρέχουν ωσάν από την βρύσιν το νερόν;πού τότε μάλιστα,και τώρα σοφός;πού γραμματεύς,πού συζητητής του αιώνος τούτου,δια να θελήση να έλθη να καθήσωμεν μαζύ,και να συμβουλευθώμεν περί της φοβεράς ημέρας εκείνης και ώρας;και περισσότερον από όλα να τρέξωμεν εις ταις θείαις Γραφαίς και να ερευνήσωμεν ακριβώς,δια να μάθωμεν και διδαχθώμεν από εκείναις;τί είναι εκείνο,όπου ημπορεί να μας ωφελήση τότε,και εκείνο να διαλέξωμεν από όλα με πολλήν σπουδήν.Ναι αδελφοί μου αγαπητοί,βέβαια,καθώς βοά πάσα Γραφή φανερά,μεγάλη ανάγκη, μέγας φόβος και τρόμος πιάνει εις την ώραν εκείνην όσους είναι ράθυμοι και χαύνοι και οκνηροί ωσάν εμένα. και καλότυχος είναι εκείνος, αδελφοί, όπου ευρίσκεται υποκάτω πάσης κτίσεως τώρα, και κλαίει και πενθεί νύκτα και ημέραν ενώπιον του Θεού,ότι θέλει σταθή εκ δεξιών αυτού εστολισμένος λαμπρά. Καλότυχος εκείνος,όπου ακούει ταύτα,και όχι μόνον στενάζων, μηδέ να αφήση να περνά ο καιρός της ζωής του ανωφελώς, αλλά πάραυτα, όπου ακούει του Κυρίου λέγοντος «Μετανοείτε» ευθύς να βάνη αρχήν εις το έργον,διότι ο τοιούτος θέλει ελεηθή ως υπήκοος δούλος και καλόγνωμος,και δεν θέλει κατακριθή μετ’εκείνους όπου δεν θέλουν να ακούσουν,και τότε θέλει ελευθερωθή από όλα τα πάθη, και να γένη εργάτης δόκιμος ολονών των αρετών,και εις τον αιώνα τον μέλλοντα να απολαύση τα απόρρητα αγαθά του θεού μετά πάντων των απ’αιώνος αυτώ ευαρεστησάντων, ων γένοιτο πάντας ημάς επιτυχείν, χάριτι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.Ω η δόξα,και το κράτος,νυν και αεί ,και εις τους αιώψνας των αιώνων.

ΑΜΗΝ!

***************

ΛΟΓΟΣ 5ος του εν Αγίοις Πατρός ημών Συμεών του νέου Θεολόγου.

(Ιωάννου Χρυσοστόμου, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΙ, σελ. 254-257)

(Το ανωτέρω είναι το 2ο & τελευταίο μέρος)

(Βλέπε το 1ο μέρος: https://www.triklopodia.gr/%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%86%ce%bb%cf%8e%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b1%ce%b6%cf%89-%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%83/  ) 

                               ***************** 

Σας μεταφέρω λόγους Αγίων, με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον.. 

Γεώργιος Φλώρος