«Πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας

μηδε την δυναμη του Θεου»

(Ο Κύριος – Ματθ. Κβ΄, 29)

Θεμελιώδη αναφορά περί πλάνης διαβάζουμε στο Δευτερονόμιο (ια΄, 26 – 28): «Ιδού εγώ δίδωμι ενώπιον υμών σήμερον την ευλογίαν και την κατάραν· την ευλογίαν, εάν ακούσητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού υμών, όσας εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον, και την κατάραν, εάν μη ακούσητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού ημών, όσα εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον και πλανηθήτε από της οδού, ής ενετειλάμην υμίν, πορευθέντες λατρεύειν θεοίς ετέροις, ους ουκ οίδατε».
Μετάφραση: «Ιδού, εγώ σας δίδω σήμερον και παραθέτω ενώπιόν σας την ευλογίαν μου και την κατάραν μου· Την ευλογίαν, εάν υπακούσετε εις τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, όσας εγώ σήμερον παραγγέλω προς σας. Την κατάραν δε, εάν δεν υπακούσετε εις τας εντολάς Κυρίου του Θεού μας, τας οποίας εγώ σήμερον σας δίδω, εάν παρεκκλίνετε και απομακρυνθήτε από την οδόν, την οποίαν σας διέταξα, και πορευθήτε να λατρεύσετε θεούς άλλους, τους οποίους προηγουμένως δεν γνωρίζατε».
Με σαφήνεια ο Κύριος στα κεφάλαια του Δευτερονομίου διατυπώνει τις σημασιολογικές αποχρώσεις των εντολών του.

Διευρύνει τη σωτηριολογική τους κλίμακα με φράσεις κλειδιά, στις οποίες συνυφαίνονται οι πνευματικές αξιώσεις Του, το νόημα της πνευματικής ζωής και η ηθική της, όπως για παράδειγμα η φράση «Πρόσεχε σεαυτώ» (Δευτ. Κεφ. Δ, 9 – ΣΤ, 12 – ΙΒ, 13, 30 – ΙΕ, 9).
Η πνευματική διαστρωμάτωση των Κεφαλαίων παρουσιάζει μια συμπύκνωση, ως ύψιστη πνευματική βαθμίδα ζωής, στο Κεφ. 11 (ευλογίες υπακοής), ως η κύρια βάση προσωπικής και εθνικής ευημερίας, που συνεπάγεται η συμμόρφωση με τις εντολές του Θεού.
Να υπογραμμίσουμε, το βαθύτερο νόημα – ορισμό της πλάνης στο χωρίο (ια΄, 26 – 28) του Δευτερονομίου, που το υπενθύμισε ο Κύριος στο Ματθ. κβ΄, 29.
Όπως τονίζεται στο Δευτερονόμιο, η πλάνη προσκρούει στην Αλήθεια, στην ακρίβεια, στην πνευματική αυστηρότητα και στον πνευματικό κάματο, που καθόρισε το Άγιο Πνεύμα ως όρους ζωής μέσα στην Εκκλησία. Ποτέ, ό,τι κι αν γίνει, η πλάνη δεν έχει θέση στην Εκκλησία. Και ήρθαν καιροί (αποστασίας), που πιστεύεται ότι η πλάνη της συνύπαρξης Ορθοδοξίας και οικουμενισμού, είναι φωνή των καιρών, φωνή «οικονομίας»!
Ο τεράστιος όγκος της αίρεσης των Σαδδουκαίων (η πλάνη τους) αντανακλούσε την αποσυναρμολόγηση του πνευματικού μηχανισμού της υπακοής, όπως σκιαγραφείται στο χωρίο ΙΑ, 26 – 28 του Δευτερονομίου.
Ο Κύριος πριν τους απαντήσει (προς μετάνοια), ανέδειξε πλήρως την αιτία της εσχατολογικής πλάνης τους (είδωλο): «πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού» (Ματθ. κβ΄,29). Αυτή η σημερινή «οικονομία» της συνύπαρξης Ορθοδοξίας και οικουμενισμού, αυτό το έλλειμμα Πατερικού εργαλειακού χειρισμού στην αντιμετώπιση της αίρεσης, ενεργοποιεί την καταγγελία – έλεγχο του Κυρίου, διότι η δύναμη του Θεού δημιούργησε (διαχρονικά) την αποτελεσματική πρακτική των Πατέρων έναντι των αιρέσεων. Σήμερα, πολλοί γνωρίζουν τις γραφές αλλά την δύναμιν του Θεού; Ο Μ. Βασίλειος στην ομιλία του «πρόσεχε σεαυτώ», τονίζει: «Δυσθήρατος εστίν ο της αληθείας λόγος, ραδίως δυνάμενος εκφεύγειν τους μη προσέχοντας, ούτω του πνεύματος οικονομήσαντος συνεσταλμένον αυτόν είναι τη μνήμη παρακατασχέσθαι» δηλ. «Ο λόγος της αληθείας είναι δύσκολον θήραμα, διότι εύκολα ημπορεί να ξεφύγει αυτούς που δεν προσέχουν, αφού έτσι το Πνεύμα οικονόμησε να είναι σύντομος και βραχύς, ώστε να δηλώνει πολλά εις ολίγα και με την συντομίαν να είναι εύκολον να διατηρηθεί εις την μνήμην» (Σελ. 215, Ε.Π.Ε., 6). Και υπογραμμίζοντας την δύναμη του Θεού, διδάσκει: «Ασεβές ούν το λέγειν αδύνατα είναι τα του Πνεύματος παραγγέλματα» (Σελ. 220, Ε.Π.Ε., 6).
Η «σύνοδος» της Κρήτης, ριζικά αναθεωρητική – ανατρεπτική, γι’ αυτό χρησιμοποίησε «συνεσταλμένον και βραχύν λόγον», ώστε «να δηλώνη πολλά εις ολίγα», όπως γράφει ο Μ. Βασίλειος, αλλά σε αντίθετη κατεύθυνση, ώστε το πλήρωμα να μην κατορθώνει να συλλάβει το αληθινό νόημα – ρόλο της «συνόδου», τον οικουμενιστικό στοχασμό της!
Ο Ορθόδοξος πιστός κατανοεί τον «συνεσταλμένον και βραχύν λόγον» του Πνεύματος ανεβαίνοντας, αναβαθμό τον αναβαθμό, στα υψηλά επίπεδα του Πνεύματος, με την βοήθεια των Πατέρων ενώ τον «βραχύ λόγον» του οικουμενισμού τον αναλύουν οι οικουμενιστές επίσκοποι ως μεταπατερική πραγματικότητα!
Επεκτείνει ο Μ. Βασίλειος τον λόγο του, στο «πρόσεχε σεαυτώ»: «Εν γαρ τη μεγάλη οικία τη Εκκλησία ταύτη ου μόνον σκεύη εστί παντοδαπά, χρυσά και αργυρά και ξύλινα και οστράκινα, αλλά και τέχναι παντοίαι.
Έχει γαρ ο οίκος του Θεού, «ήτις εστίν Εκκλησία Θεού ζώντος», θηρευτάς, οδοιπόρους, αρχτέκτονας, οικοδόμους, γεωργούς, ποιμένας, αθλητάς, στρατιώτας. Πάσι τούτοις εφαρμόσει το βραχύ τούτο ρήμα (πρόσεχε σεαυτώ), εκάστω και ακρίβειαν του έργου και σπουδήν της προαιρέσεως εμποιούν» (Σελ. 226, Ε.Π.Ε., 6).
Τονίζει ο Μ. Βασίλειος, ότι στο «πρόσεχε σεαυτώ», εμπεριέχεται και η διαφύλαξη της Δογματικής, ομολογιακής, Λειτουργικής και Ασκητικής λειτουργίας της Εκκλησίας, για να μην πλανηθούν οι πιστοί.
Επεξηγεί και ερμηνεύει ο Ι. Πατήρ:
– Θηρευτής: Ο με τον λόγο της αληθείας συλλαμβάνων τους «υπό της κακίας αγριωθέντας».
– Οδοιπόρος: Ο βαδίζων την βασιλικήν οδόν της πνευματικής ζωής, χωρίς να κλίνη προς τα δεξιά ή αριστερά.
– Αρχιτέκτων: Ο έχων στη βάση της ζωής τον θεμέλιον της πίστεως, που είναι ο Ιησούς Χριστός.
– Οικοδόμος: Αυτός που οικοδομεί το κάλλος το άγιον με υλικά σωτηρίας.
– Ποιμήν: «Το πεπλανημένον επίστρεφε, το συντετριμμένον επίδησον, το νοσούν ίασαι».
– Γεωργός: Που σκάβει το δένδρο της σωτηρίας και το βοηθά στην καρποφορία.
– Στρατιώτης: «Συγκακοπάθησον τω Ευαγγελίω».
– Αθλητής: «Μιμού τον Παύλον και τρέχοντα και παλαίοντα και πυκτεύοντα».
Συμπερασματικά, ο Μ. Βασίλειος υπογραμμίζει:
«Ο λόγος του Θεού τέτοιον σε θέλει να είσαι· όχι τεμπέλην και κοιμισμένον, αλλά νηφάλια και άγρυπνα προϊστάμενον του εαυτού σου» (Σελ. 229 Ε.Π.Ε. 6).
Αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα από το Δευτερονόμιο και τις προεκτάσεις του Μ. Βασιλείου («πρόσεχε σεαυτώ»), ότι η Ορθόδοξη συνείδηση καθορίζεται από την ενότητα της Αγιογραφικής αλήθειας και της εμπειρίας Θεού (Δύναμη).
Τα σώματα, τα αίματα και τα κατορθώματα των Αγίων, είχαν ως βάση τους δύο αυτούς άξονες. Γι’ αυτό και αυτοί κρίνουν τους σημερινούς Ορθοδόξους.
Ό,τι «οικονομούν», σήμερα, οι λεγόμενοι αντι-οικουμενιστές, ελέγχεται από τον λόγο του Κυρίου: «πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού».
Αγία Γραφή και εμπειρία Θεού, παρηγορία και ίασις για όλους. «Ο Θεός (ως Αλήθεια και Δύναμη) εν βουλή Αγίων», υπογραμμίζει ο Ψαλμωδός.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ