Από βιβλίο: «ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» Με τή δρᾶσι
τοῦ π. Αὺγουστίνου Ν. Καντιώτου τα χρόνια της Κατοχῆς στην Μακεδονία, σελ.39

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

Ἐν Φλωρίνης ἀρ. 282, ἡμερ. 7/4/1943
Ἐπιθεωρητὴν Νομαρχιῶν Θεσσαλονίκη

Παρακαλοῦμεν μεριμνήσητε δι’ ἐπάνοδον ἐνταῦθα Αὐγουστίνου Καντιώτου λόγῳ Θρησκευτικῆς ἀνάγκης.

Δημόσιοι Ὑπάλληλοι
Καρφῆς Μωραΐτης, ἕπονται τριάκοντα δύο ὑπογραφαί.

Ἀκριβὲς ἀντίγραφον
Ἐν Θεσ/νίκῃ τῇ 13/4/1943
Η ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ

Ὁ π. Αὐγουστινος εφυγε απο την Φλωρινα,
αλλα το εργο του Θεου δεν σταματησε

Ὁ π. Aὐγουστῖνος ἔφυγε, ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ συνεχίστηκε στὴ Φλώρινα. Ἡ Εὐαγγελία Pεσναλῆ μιλᾶ γιὰ τὰ συσσίτια ποὺ γίνονταν στὴ Φλώρινα, μὲ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησι τοῦ π. Aὐγουστίνου: «Kάναμε συσσίτια, 800 πιάτα ἡμερησίως στοὺς πτωχοὺς καὶ πηγαίναμε τὸ φαγητὸ στὰ σπίτια των αρρώστων και των γερόντων. Ἤμασταν μιὰ μεγάλη ὁμάδα κοριτσιῶν, ποὺ ἀργότερα ἀποτελέσαμε τὸν Ὀρθόδοξο Xριστιανικὸ Σύλλογο τῆς “ Ἀγάπης’’ ποὺ βρίσκεται σὲ δραστηριότητα μέχρι σήμερα».
Ἡ δασκάλα Δόμνα Λαζαρίδου, λέει: «Ὁ κόσμος μᾶς περιέβαλλε μὲ μεγάλη ἀγάπη. Mᾶς εἶχε τόσο ἐμπιστοσύνη, ποὺ ἔβαζε τὰ χρήματα στὰ χέρια μας, λέγοντας· Πάρτε τα αὐτὰ γιὰ τοὺς φτωχούς».

Ἡ ἀγαπη του Φλωρινιωτικου λαοῦ
καὶ ἡ αὐτοθυσία τῶν κοριτσιῶν

Ὁ λαὸς τῆς Φλώρινας, ποὺ γνώρισε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο, εἶχε μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὶς κοπέλλες καὶ τὶς βοηθοῦσε στὸ κοινωνικὸ ἔργο. Εἶχαν πολλοὺς συνδρομητὰς στὰ συσσίτια, οἱ ὁποῖοι βοηθοῦσαν εἴτε σὲ εἶδος εἴτε σὲ χρήματα. Ὅλοι οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι τοὺς ἔδιναν κάθε μῆνα ὅ,τι μποροῦσαν. Ἡ Πρόνοια ἀπέκτησε τὸν πιὸ καλὸ σύμμαχο. Ἔστελνε τοὺς φτωχοὺς γιὰ φαγητὸ στὰ συσσίτια τῶν κοριτσιῶν. Αυτό γινόταν και στην Κοζάνη, που τελικά εστάλη ο π. Αυγουστίνος (1943-1945). Εκει τα συσσίτια, με τη βοηθεια του Θεου εφτασαν 8.150 πιάτα ημερεσίως! Ήταν το μεγαλύτερο συσσίτιο των Βαλκανίων. Διαβαστε ενα μέρος του βιβλίου: «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» (Ο π. Αυγουστῖνος Ν. Καντιώτης τήν Κατοχή στην Κοζάνη, Νο1):

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=62
Κάποια μέρα, τὶς κάλεσαν απο την Πρόνοια για νὰ πάρουν κάποια γίδια, ποὺ κατασχέθηκαν στὰ σύνορα καὶ ἦταν πολὺ καχεκτικά. Τὰ μετέφεραν στὸ σφαγεῖο ἀγκαλιά, γιατὶ φοβόταν μήπως ψοφήσουν αν τα βάλουν να περπατήσουν μέχρι ὲκεῖ.

Τὰ ὑλικὰ γιὰ τὰ συσσίτια τὰ κουβαλοῦσαν μὲ τὰ χέρια τους, γιὰ νὰ μὴ χαλάσουν χρήματα στὰ μεταφορικά. Πήγαιναν στὴν ἀγορὰ γιὰ κρεμμύδια καὶ μετέφεραν τὰ δεμάτια στοὺς ὤμους τους.
Πέθανε ἕνας παπποῦς, ποὺ δὲν εἶχε κανέναν συγγενῆ για νὰ τὸν κηδέψῃ, καὶ ἐφήρμοσαν τὴ συμβουλὴ τῆς ἀγάπης, ποὺ ἔδωσε ὁ π. Αὐγουστῖνος και σὲ συνεργάτες του στὴν Κοζάνη: «…Ἐνταφιάσατε κανένα φτωχόν, ἄπορον; Νὰ ἔχῃς τὸ νοῦ σου. Θὰ τὸν κηδεύσωμεν ὡς βασιλέα. Ἔτσι θὰ τιμήσωμεν τὸν ΧΡΙΣΤΟΝ, ποὺ δὲν εἶχε κανένα νὰ τὸν κηδεύσῃ καὶ παρουσιάσθη ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος».
Οι κοπέλλες έμαθαν ὅτι σὲ μιὰ ἀποθήκη τοῦ Δήμου ὑπῆρχε ἕνα φέρετρο καὶ τὸ ζήτησαν. Τὸ πῆραν στὰ χέρια τους, τὸ πέρασαν ἀπὸ τὴν πλατεῖα καὶ τὸ πῆγαν στὸ σπίτι τοῦ παπποῦ καὶ τοῦ ἔκαναν τὴν κηδεία.