Προς δοξαν Θεου και των ηρωων.

Απόσμασμα από το αφιέρωμα που παρουσιάστηκε  στα Καπετανίδεια 2022 για τους Ισαακ Σολωμού. Την απόδοση την έκανε ενας νεαρος φοιτητης, ο Παντελης Λάσιος.

Ακουστε εδῶ: https://drive.google.com/file/d/1GdV2NlpfDKlR1dF0pl-oGLT201hCeOUO/view?fbclid=IwAR3pllg3vx9acBZoCCXcbumekWfptbTg-C6iT_uXaEPl7eHd8OXoIG-3zUc

Αδροίκα τι εγίνηκε στις 11 του Αυγούστου
αδροίκα τσε μαράζωσε τσε του κλάμα του λούστου.

εμέν εν’ καθήκον μου να πω την ιστορία,
να γράψω τι εγοίνηκε σε τσείνην την πορεία.

ο κόσμος εσυνάχτηκε επάνω στες μοτόρες,
εν ίντουν μόνο Κύπριοι ήρταν τσε ‘π άλλες χώρες.

ήρταν να μας τανίσουσιν το δίκιο μας να βρούμε,
να πουν τσε τούτοι κάμποσα όσα τσε εμείς θα πούμε.

Εις την Τζερήνεια φώναζαν είναι τα σύνορά μας,
τσε θέλουμε να πάμεν τε πίσω εις τα χωρκά μας.

Μα στον Αλλάχ εκάμασιν, όρκον να μεν τους φύκουν,
για τούτο και στρατεύσασιν έτσι τους Γκρίζους Λύκους.

Τσ’ αρκέπσασι να προκαλούν τσε πέτρες να βουνούσιν
τσ’ ακόμα ξύλα και λοστούς στα σέρκα να κρατούσι
τα μέρη τούτα εν τουρτσικά έτσι να μας λαλούσι.

Ακούσασι ταις προσβολές τσ ευθύς τρία κοπέλια,
είπαν να πάν’ κάτω από ετσεί να μπούσει μέσ’ τα τέλια.

Να ρίξουν του κατακτητή πως εφοβούνται πλάσι
τσε πίσω εις τους τόπους μας με λεβεντιά να πάσι.

Τα χώματα εν ιερά της Κύπρου μας τα μέρη,
παρακαλούμε το Θεό τη Λευτερκιά να φέρει.

Έτσι φωνάζουν δυνατά οι τρεις μαζί λεβέντες,
εμείς είμαστε ρε Τουρτ(σ)ιά της Κύπρου οι αφέντες.

Όμως εκόψασιν ‘πο ‘τσει τα τρία παλικάρκα
και κάτσαν πάνω τους να φάν’ τα ανήμερα λιοντάρια,
που μόνο ξεδιψάζουσι με του πλάσμα του σάρκα.

Τσε τότε ακούστει μιά φωνή , βουράτε ρε κοπέλια,
βουράτε να τους σώσουμε να βκούσι που τα τέλια

Ήταν ο ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ άξιον παλικάρι,
άξιον τέκνον του Θεού,της μάνας του καμάρι

Επέρασεν κάτω από εκεί μήπως και τους σώσει,
μα ήταν της μοίρας του γραφτό τούτος να μην γλυώσει.

Αρκέψασιν να του χτυπούν με πέτρες και με ξύλα,
στε σώπασε λεβέντικα, νε σώπασε νε μίλα.

Παρέδωκε εις τον Θεόν γενναία την ψυχήν του,
την ώραν που ξεψύχιζε έκαμεν την ευχήν του.

Να δούμεν Κύπρο Λεύτερην, Κύπρον ονειρεμένην,
εν άδικον του Πλάστην μας που ‘μαστε σκλαβωμένοι.

Επότισεν το γαίμαν του της Λευτερκιάς τη ρίζαν
τσ αμέσως εβλαστίσασιν τα βιόλα τσε μυρίζαν.

Ήτουν ημέρα Κυριακήν τσε όσον την Τετάρτην,
κανένας δεν το όλπιζε άλλον κακόν εν να έρτει.

Όμως κατά η ώρα τρεις , μετά που την κηδείαν,
έγινε στο οδόφρακμαν καινούργιαν φασαρίαν.

έθελαν εις την μνήμη τους στεφάνι να αφήσουν,
ηρωικά που έπεσε τον Τάσο να τιμήσουν.

Ένας λεβέντης άξιος ο ΣΟΛΩΜΟΥ ο ΣΟΛΩΝ,
εν άντεξε τσε όρμησε έτσει με δίχως δόλο.

Εθώρεν που εν απέναντι την τούρκικιν σημαία,
τσε μές το νουν του έβαλε μια τολμηρήν ιδέα.

Εξέβειν πάνω στον ιστό με δίχα να φοάται,
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ εφώναξε ελάτε αν τολμάτε.

Έθελεν τη σημαίαν τους να τους την κατασκίσει,
να βάλει την Κυπριακή πάνω να κυματίσει.

Οι Τούρκοι π’ αντικρίσασιν την τόση λεβεντιά του,
με πέντε σφαίρες φόνισες έσκισαν την καρδιά του.

Ήβρεν τον μια μές το λαιμόν τσ ήτουν ακαριαία,
τσε εβρέθει με τον Ισσακ να κάμνουσιν παρέα.

Αντάμωσεν ο Σολωμός τον Τάσον εκείνη την ώρα
και οι δυο εθυσιάστηκαν για την δική τους χώρα.

Εύχουμαι η θυσία τους να μην πάει χαμένη,
να δούμε τε την Κύπρο μας πάλι ελευθερωμένη https://drive.google.com/file/d/1GdV2NlpfDKlR1dF0pl-oGLT201hCeOUO/view?fbclid=IwAR3pllg3vx9acBZoCCXcbumekWfptbTg-C6iT_uXaEPl7eHd8OXoIG-3zUc