Απο το βιβλίο: «ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»
Με τή δρᾶσι τοῦ π. Αὺγουστίνου Ν. Καντιώτου τα χρόνια της Κατοχῆς στην Μακεδονία, σελ. 57

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΣΩΖΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ,
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ

Ὁ π. Aὐγουστῖνος ἔφυγε ἀπὸ το Μεσολόγγι, γιατί δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις του δεσπότη του, που του ανέθεσε να κάνει έρευνα για ιερέα και να βγάλει καταδικαστική απόφαση εναντίον του. Εκανε έρευνα. Δεν βρῆκε κανένα αξιόπιστο καταδικαστικο στοιχεῖο είς βάρος του ιερέως και στην έκθεση τον αθώωνε. Ο δεσπότης όταν το είδε, θύμωσε. Έσχισε την έκθεση και την πέταξε στον κάδο. Τότε ζήτησε ο νεαρος διάκος Αυγουστῖνος απολυτήριο και πῆγε στα Ιωάννινα. 

Έφυγε και από τὰ Ἰωάννινα, γιατι ο δεσπότης Σπυρίδωνας που τον αγαποῦσε, όταν του ζήτησαν οι Ιταλοι να τους τον παραδόση, γιατί ενοχλήθηκαν από κήρυγμά του, εκεῖνος τους απήντησε ότι: Θα τον τιμωρήση ο ίδιος, δεν θα τον ξανααφήση να μιλήση. Ζητησε πάλι απολυτύριο από τον δεσπότη του, γιατί όπως του είπε: «Δεν θέλω να είμαι σκυλος ενεώς στα Γιάννενα» (σκυλί που δεν γαυγίζει) καὶ εφυγε στην Αθηνα και απο εκει ήρθε στην Μακεδονία που φλέγονταν. Βγηκε ένταλμα συλλήψεως από τους Ιταλους και γλύτωσε ἀπὸ βέβαιο πνιγμό στὴν Ἀνδριατική, μὲ ἄλλους 200 πατριῶτες.
Ἔφυγε διωγμένος ἀπὸ τὸν δεσπότη τῆς Φλώρινας καὶ γλύτωσε τὴν ἀγχόνη τῶν Γερμανῶν μὲ ἄλλους 20 πατριῶτες στὴν Κλαδορράχη Φλωρίνης.
Ἔφυγε διωγμένος ἀπὸ τὴν μασονία τῆς Θεσσαλονίκης, γιατὶ τὸν περίμεναν καὶ ἄλλες πόλεις τῆς Μακεδονίας νὰ κηρύξῃ.
ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΕΣΩΖΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΕΣΤΕΛΝΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ & ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΓΚΗ
Ἔφυγε διωγμένος ἀπὸ Θεσσαλονίκη, ἀφοῦ κήρυξε Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα στὶς πιὸ εὐαίσθητες περιοχὲς τῆς Μακεδονίας ὅπου ἡ ξένη προπαγάνδα ὠργίαζε· στὴν Ἔδεσσα, στὰ Γιαννιτσά, στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Φλώρινα, στὴ Βερροία, στὴ Ναούσα, στὸ Κιλκίς και τον έστειλαν στην Δυτική Μακεδονία, στην Κοζάνη, που τον είχε μεγάλη ανάγκη.

Ἔφυγε διωγμένος ἀπὸ τὸν δεσπότη Θεσσαλονίκης, γιὰ νὰ κάνῃ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Κοζάνη, ὅπου τὸν περίμεναν σὰν ἄγγελο Θεοῦ τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1943 και οι Κοζανίτες.
Στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ εὐεργετηθῇ καὶ αὐτὴ ἡ Ἑλληνικὴ πόλι τῆς Mακεδονίας τὰ δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια τῆς Κατοχῆς. Τὸ λένε, μὲ τηλεγράφημά τους στὶς 14-6-1954, στὴν ἐφημερίδα «Ἀπογευματινή», οἱ πρόεδροι ὅλων τῶν σωματείων τοῦ Νομοῦ Κοζάνης:
«Ἂς μάθουν, λοιπόν, ὅτι αὐτὸς τὸν ὁποῖον ἐκεῖνοι “κομμουνιστὴν’’ ἀποκαλοῦν, ἡμεῖς ΣΩΤΗΡΑ, ΕΘΝΙΚΟΝ ΗΡΩΑ, ΘΡΗ-ΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΗΓΕΤΗΝ, ΑΓΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ, ὀνομάζομεν. 8.500 Ἕλληνες ὀφείλουν τὴν ὕπαρξιν καὶ τὴν ζωήν των εἰς ἐκεῖνον, δημιουργήσαντα ἑστίαν συσσιτίου ἐν Κοζάνῃ καὶ διαθρέψαν-τα τούτους κατὰ τὰς τραγικὰς περιόδους τῆς Κατοχῆς.
(Οἱ πρόεδροι: Ἐργατικοῦ Κέντρου Δημ. Μπέσσας, Ὀρθοδ. Χρ. Συλλόγου “Οἱ 40 Ἅγ. Μάρτυρες’’. Εὐθ. Καρμαζῆς, Ἑνώσεως Ἐφέδρων Ὑπαξ/κῶν Θ. Τζήμκας, Ἐμπορικοῦ Συλλόγου Β. Κίτσιος, Ὁμοσπονδίας Ἐπαγγελματοβιοτεχνῶν Ι. Μητσόπουλος, Ἀναπήρων καὶ θυμάτων Πολέμου Α. Παπαδόπουλος, Συνδέσμου Αὐτ/στῶν Β. Παπαχατζῆς, Ἐθνικοῦ Συνδέσμου Ἀναπήρων Πολέμου Ν. Γκουλέμας, Χριστιανικῆς Νεολαίας “40 Μαρτύρων’’ Λ. Μαλούτας, Ἑνώσ. Γεωργ. Συν/σμῶν Κοζάνης – Σερβίων Ἰ. Ἰωαννίδης)».

____

(*) Όταν του έφυγαν τα νεῦρα, κατέλαβε όπως φαίνεται το λάθος του και αυτή η έκθεση συναρμολογημένη σε πάλ, βρέθηκε στα γραφία της Ιεράς Σύνοδο).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ