Με αιρετικους δεν πρεπει να συμπροσευχομεθα ουτε να κοινωνησουμε απο τα μυστηρια τους (π. Αθανασιος Μυτιληναιος)
Με αιρετικους δεν πρεπει να συμπροσευχομεθα ουτε να κοινωνουμε απο τα μυστηρια τους
π. Αθανασιος Μυτιληναιος
—-
—
—-
—
Σ Χ Ο Λ Ι Ο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
«Έπειτα απ’ όλα αυτά, νομίζω, ότι δεν έπρεπε να σιωπήσω, διότι η σιωπή μου δύναται να θεωρηθή ως αδυναμία μου ή ως σιωπηρά συγκατάθεσις μου εις το ΕΝ ΛΟΓΩ ζήτημα. Επειδή δε ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ούτος φέρει τον τίτλον του Θεολόγου, η σιωπή μου θα επηρεάση ακόμη περισσότερον τους ΑΚΡΟΑΤΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ.
Απεφάσισα λοιπόν να απαντήσω. Και ιδού πως:…» (π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος)
Αδελφοί και Πατέρες,
Καταθέτοντας τον παραπάνω διακριτικό και σχετικό (με την ανακοίνωσή μας) λόγο του π. Ιωήλ – σε μια επικαιροποιημένη μορφή – δημοσιεύουμε την παρακάτω πρόσκληση του π. Μαξίμου Καραβά, ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου προς τον οικείο Επίσκοπο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, κ. Ειρηναίο.
Δείτε το σχετικό βίντεο (με το κήρυγμα του Επισκόπου Φλωρίνης Ειρηναίου που έγινε στις 16/7/2024): ΕΔΩ
…………………………………………..
Στὸ δεσπότη τῆς Φλώρινας Εἰρηναῖο
Δέσποτα,
Σᾶς ἀκούσαμε, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, ἐπ’ ἐκκλησίας, νὰ μᾶς ἀποκαλεῖτε «πλανεμένους», «αἱρετικοὺς» καὶ «ἐκτὸς Ἐκκλησίας».
Ἀφοῦ, κρίμασιν οἷς οἶδεν Κύριος, διὰ τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐπέτρεψε τὴν τοποθέτησή σας στὴ μητρόπολη Φλωρίνης καὶ ἑπομένως εἰς «πνευματικόν μας πατέρα»…
Καὶ ἀφοῦ, κατὰ τὴ δική σας γνώμη, εἴμεθα αἱρετικοί, πλανεμένοι καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, νὰ ἀναλάβετε τὴν ὑποχρέωση νὰ μᾶς ἐπαναφέρετε εἰς τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ «ἐντὸς» τῆς Ἐκκλησίας.
Σᾶς καλοῦμε λοιπὸν σὲ δημόσιο διάλογο καὶ ὑποσχόμεθα ὅτι, ἂν μᾶς ἀποδείξετε τὴν πλάνη μας καὶ τὴν ἐσφαλμένην πίστη μας, θὰ ἐπανέλθουμε στὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ «ἐντὸς» τῆς Ἐκκλησίας.
Μᾶς ὑπόσχεσθε, ὅμως δέσποτα, ὅτι, ἂν ἀποδειχθεῖ ὅτι, ἐσεῖς ποὺ ἀκολουθεῖτε τὸν Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο να βρίσκεσθε στὴν πλάνη καὶ βαδίζετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, θὰ ἐπανέλθετε στὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ στὴν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας;
Σᾶς προσκαλοῦμε λοιπόν σὲ ἀνοιχτὴ συζήτηση, εἴτε εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίας Παρασκευῆς, εἴτε εἰς ὁποιαδήποτε ἐκκλησία, εἴτε εἰς δημόσιον χῶρον καὶ ἐνώπιον τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου,
2/9/2024
Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
Πατηστε τον τίτλο και διαβαστε την απόφαση
https://www.fotgrammi.gr/εθνικά-θέματα/δικαίωση-από-το-μονομελές-εφετείο-δυτ/
Τέλος στη ΜΚΟ που ήθελε να επιβάλει στην Ελλάδα τα σκοπιανικά ως δήθεν «μακεδονικά» βάζει η απόφαση του μονομελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας, έπειτα από αγώνα δύο ετών.
Από τον Βασίλη Γαλούπη
Το συγκεκριμένο σωματείο, που εμφανίστηκε ξαφνικά στη Φλώρινα ως δήθεν «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», για να προωθήσει κάτι που το ίδιο αποκαλεί αυτοβούλως ως «μακεδονικά», οδηγείται πλέον σε λουκέτο.
Η κακή αρχή έγινε με μια ακατανόητη απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας το 2022, που τώρα ακυρώνεται από το Εφετείο. Ηταν τότε που αναγνωρίστηκε το «σωματείο» για την… προώθηση της «μακεδονικής» γλώσσας, με παραθυράκια από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το Ειρηνοδικείο Φλώρινας, με απόφασή του στις 27 Ιουλίου 2022, είχε εγκρίνει την ίδρυση του σωματείου, ωστόσο η εισαγγελέας Πρωτοδικών Φλώρινας Αναστασία Καλαϊτζή κατέθεσε ανακοπή, με το σκεπτικό πως η απόφαση αναγνώρισης του σωματείου παραβιάζει τη διεθνή Συμφωνία των Πρεσπών, με υπόνοιες για προσπάθεια δημιουργίας μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Read more »
Μητροπολιτου Φλωρινης Πρεσπων & Εορδαιας Αυγουστινου Ν. Καντιωτου
—-
—
(Α´Τιμ. 2, 1-7)
https://www.pmeletios.com/newSite/index.php/17-%CE%B1%CF%80%CB9/175-2015-02-19-08-58-42
«Παρακαλώ ουν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων»· Σας παρακαλώ πρώτα απ’ όλα, πριν από κάθε ενέργειά σας, να φροντίζετε να προσεύχεσθε με κάθε είδους προσευχή για όλους τους ανθρώπους. Η προσευχή είναι η αρχή και «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» για κάθε θετική ενέργεια και προσπάθεια του ανθρώπου. Ειδικά για κάθε ενέργεια και προσπάθεια των ιερέων. Ο ιερέας, λέγει ο άγιος Χρυσόστομος, είναι ο κοινός πατέρας όλης της οικουμένης και πρέπει να φροντίζει για όλους και για όλα. Λοιπόν στην καθημερινή λατρεία, που είναι το κύριο έργο του, ας αρχίζει με προσευχή για όλους και για όλα.
«Ευχαριστία»· πρέπει να ευχαριστούμε το Θεό για τα αγαθά που ο Θεός δίνει στους άλλους. Ακόμη και για το ότι ανατέλλει τον ήλιο σε πονηρούς και αγαθούς, βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Κι αν ευχαριστούμε το Θεό για τους άλλους, πολύ περισσότερο για μας τους ίδιους και για όσα μας δίδει, ασχέτως αν είναι αυτά καλά ή κακά. Γιατί ο Θεός όλα τα δίδει για την ωφέλεια και το συμφέρον μας.
Με την προσευχή για όλους πετυχαίνουμε δύο αγαθά. Πρώτον να μη τους μισούμε και τους εχθρευόμαστε, γιατί κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται έχθρα γι’ αυτόν που προσεύχεται. Δεύτερον οι ίδιοι γίνονται καλύτεροι, εφόσον προσευχόμαστε γι’ αυτούς. Και έτσι ευκολώτερα έρχονται στην διδασκαλία και την κατήχηση. Διότι τίποτα δεν προσελκύει στην διδασκαλία τόσο, όσο το να αγαπά και ν’ αγαπιέται κανείς.
«Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν
(:Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)»[Α΄Τιμ.2,1-4]. Read more »
Λίγα μόνο λόγια θέλω νὰ σᾶς πῶ, ἀγαπητοί μου, λίγα λόγια ἐπάνω στὸ ῥητὸ αὐτὸ τοῦ εὐαγγελίου.
Ὁ Χριστὸς εἶδε μιὰ μέρα τὸν ἥλιο νὰ βγαίνῃ. Καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀνατολή, ποὺ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον καταπληκτικὰ θεάματα, καθὼς εἶδε τὸ φῶς νὰ σκορπίζεται σ ̓ ὅλη τὴν πλάσι, εἶπε· «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. 8,12). Μὲ ἀφορμὴ τὸ ῥητὸ αὐτὸ ἂς δοῦμε κ ̓ ἐμεῖς ἕνα ὑψηλὸ θέμα. Θὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ φῶς. Εἶνε θέμα κάπως δύσκολο, ἀλλὰ θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ κάνω ὅσο μπορῶ πιὸ ἁπλό.
Τὸ φῶς, ἀγαπητοί μου, εἶνε δύο εἰδῶν· ὑπάρχει φῶς ὑλικὸ καὶ φῶς πνευματικό. Τὸ ὑλικὸ φῶς ποιό εἶνε· εἶνε ἕνα κεράκι ποὺ φωτίζει μέσ ̓ στὴ νύχτα, εἶνε τὸ καντήλι ποὺ καίει μὲ τὸ λάδι τὸ εὐλογημένο, εἶνε τὸ ἠλεκτρικὸ φῶς ποὺ παράγεται ἀπὸ ἐνέργεια εἴτε τοῦ νεροῦ εἴτε καύσεως μὲ κάρβουνο ἢ πετρέλαιο. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ ̓ ὅλα τὰ φῶτα, ἡ μεγαλύτερη πηγὴ φωτὸς εἶνε ὁ ἥλιος. Σκεφτήκατε ποτὲ τί εἶνε ὁ ἥλιος; Καὶ μόνο αὐτὸς φτάνει ν ̓ ἀποδείξῃ ὅτι ὑπάρχει Θεός. Θαυμαστὸς εἶνε ὁ ἥλιος. Γιατί εἶνε θαυμαστός;
Πατηστε τον τιτλο και διαβαστε την ομιλία σε pdf
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡ6ΣΩΠΙΚ6 ΑΡΙΘΜ6 (ΠΑ) ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου
——-
———-
—
1.Ἀκολουθοῦμεν τὸν Ἀετὸν τῆς Ἀντικειμενικότητος Ἰωάννην Χρυσόστομον: «Τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸν σκανδαλίζοντα ταῦτα καὶ ἐλέγχομεν» ἤ τὸν Πιστὸν Μιμητὴν αὐτοῦ Σύγχρονον Γέροντα πρώην Μητροπολίτην Φλωρίνης, Ἰδανικὸν Ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου κυρὸν Αὐγουστῖνον Καντιώτην, ὁ ὁποῖος ἐπανελάμβανε τὰ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου θέτων κάποιον Περιορισμόν: «ἐλεγκταὶ μὲν, ἀλλὰ ὄχι ἐκπωματισταί», διότι ἀπὸ τὰς ἀπείρους Ταλαιπωρίας καὶ Γελοιοποιήσεις, ποὺ ὑφίστατο ὁ ἐν λόγῳ ἅγιος τῆς Ἐποχῆς μας εἶχε τρομερώτατες Καταπογοητεύσεις ὑπὸ ὅλων τῶν Ἰθυνόντων, ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῶν Ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας!!!!!……
2.Ἐπὶ τοῦ παρόντος δὲν θέλομεν νὰ δημοσιεύσωμεν καὶ τὰ ὅσα τελικῶς ἠναγκάσθη νὰ εἰπῇ ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἰς τὸ Θέατρον «Ἀκροπόλ», ὅπου εἶχαν «σαρδελοποιηθῆ» ἀπὸ τῆς Κεντρικῆς Εἰσόδου τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας μέχρι τῆς ὁδοῦ Κοραῆ, ἔμπροσθεν τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης μέχρι καὶ Ἀκαδημίας – εἰς τὸ ἄνω μέρος ἐπὶ τῆς Ἱπποκράτους πολλαί Δεκάδες Χιλιάδες Ἀκροατῶν!!!!!……
3. Δὲν θέλομεν νὰ ρίπτωμεν «…λάδι στὴ φωτιά» καὶ νὰ τὰ ἐκμεταλλεύωνται ὁ συρφετὸς τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων, ποὺ συνεργάζονται στενώτατα μὲ ἰθύνοντας τῆς Ἐκκλησίας, «…., ἒχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνήμενοι· καὶ τούτους ἀποτρέπου». (Β’ Τιμόθεον 3, 1-5), διότι ἀργὰ ἤ γρήγορα ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀρχίσῃ νὰ ἐξυγιαίνηται καὶ θὰ ἀπομακρύνωνται αὐτὰ τὰ Τρισάθλια Ὑποκείμενα, ποὺ ἀνήκουν εἰς Ἐκκλησιαστικὰς Φατρίας καὶ θὰ δοξασθῇ οὐσιαστικὰ ἡ Ὀρθοδοξία μας!!!!!……
Ελευθέριος Ανδρώνης
Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης: Σαν σήμερα, στις 28/8/2010, αναχώρησε για τους ουρανούς η αγία και ηρωική ψυχή του Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνου Καντιώτη, του νέου «Κοσμά του Αιτωλού», όπως τον αποκαλούσε ο Ορθόδοξος λαός, εξυμνώντας τον για την απαράμιλλη αγωνιστικότητα που επέδειξε σε ολόκληρο τον βίο του, άλλα και για το προφητικό χάρισμα που διέθετε.
Έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 103 ετών.
Ήταν ένας πραγματικός πνευματικός ηγέτης με όλη τη σημασία της λέξης. Η ζωή του πατρός Αυγουστίνου ήταν ένας διαρκής και ακάματος αγώνας για την πίστη. Για τα υψηλά ιδανικά. Για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
Ήταν δεινός ρήτορας. Τα πύρινα κηρύγματα του έσειαν τα ακροατήρια. Πλήθη λαού έσπευδαν να τον ακούσουν και ακόμα και στα Εξάρχεια, στο κτίριο της αδελφότητας του Σταυρού όπου κήρυττε, γέμιζαν οι δρόμοι ασφυκτικά με κόσμο. Όπου και αν μιλούσε, στην Αθήνα, στη Φλώρινα και σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες κόσμος τον ακολουθούσε.
Έβλεπες έναν μικρόσωμο ιερέα, με ταλαιπωρημένο ράσο, με σκονισμένα άρβυλα και μεγάλα μυωπικά γυαλιά να ανεβαίνει στον άμβωνα και να μεταμορφώνεται σε γίγαντα, να γίνεται το στόμα του πύρινη ρομφαία που ορθοτομούσε τον λόγο της Αληθείας.
Το κήρυγμά του, πάντα ζωηρότατο και ελεγκτικό. Με βροντερή φωνή, αφυπνιστική, χαρακτηριστική, που σου αποτυπωνόταν. Δεν έπαυε να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα από όπου και αν προέρχονταν και δεν υπολόγιζε προσχήματα και επικοινωνιακά τερτίπια.
Με αδιάψευστο γνώμονα το Ευαγγέλιο, ήλεγχε σκληρά προς πάσα κατεύθυνση αυτούς που το παράβαιναν.
Ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης αγωνίστηκε κατά των αισχροτήτων που γίνονταν στα καρναβάλια της Πάτρας, κατά του πανσεξουαλισμού και του γυμνισμού που προωθούσαν οι τότε «διαγωνισμοί ομορφιάς», κατά της αποκτήνωσης της νεολαίας, κατά του τζόγου, κατά των εκτρώσεων, κατά της βλασφημίας των Θείων, κατά του εθνομηδενισμού, κατά του Παπισμού και του Οικουμενισμού, κατά της μασονίας, κατά των αιρέσεων, κατά της υποκρισίας των πολιτικών και πλήθους άλλων ζητημάτων.
Πρωτοστάτησε στα αιτήματα για κάθαρση της Εκκλησίας με το ιστορικό σύνθημα: «Ζητούμε Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία», ζητούσε να καθιερωθούν αξιοκρατικές εκλογές για τους Επισκόπους με τη συμμετοχή Κλήρου και Λαού, αγωνιούσε για την ενότητα της Εκκλησίας. Read more »
Επιμελείται και σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Σε ένα από τα σύντομα κηρύγματά του για την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου¹, τον «καταστατικό χάρτη του χριστιανισμού» λόγω της βαθύτητας των αληθειών που περιέχει, ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνος Καντιώτης, ο οποίος εκοιμήθη σε ηλικία 103 ετών στις 28 Αυγούστου 2010 (είχε χειροτονηθεί Επίσκοπος στις 24 Ιουνίου 1967 στον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας – εκεί έμελλε, προφανώς όχι τυχαίως, να μεταφερθεί το 1981 η θαυματουργή κινούμενη εικόνα του Χριστού από το Ειρηνοδικείο Αθηνών²), μας καλούσε να προσέξουμε ότι ο Απόστολος Παύλος απευθυνόταν και στους «σοφούς» και στους «ανοήτους», δηλ. και στους Ιουδαίους και στους ειδωλολάτρες.ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Ειδικότερα, ο Καντιώτης εξηγούσε ότι το Ευαγγέλιο είναι αναγκαίο και για τους δύο:
«Για τους ιουδαίους μεν διότι, αν και θεωρούνταν λαός περιούσιος και είχαν λάβει τον γραπτό νόμο, τον Δεκάλογο, εν τούτοις δεν βρήκαν τη σωτηρία», «για δε τους ειδωλολάτρες, διότι, αν και είχαν και αυτοί τον άγραφο νόμο, τη φωνή της συνειδήσεως, και έβλεπαν σ’ όλη τη δημιουργία τη δύναμι και την πανσοφία του Δημιουργού, εν τούτοις βρίσκονταν στην απώλεια. Διότι όλοι ανεξαιρέτως, ιουδαίοι και ειδωλολάτρες, διατελούσαν κάτω από το κράτος της αμαρτίας, που είχε επικρατήσει παγκοσμίως. Η αμαρτία ως παράβασις του γραπτού και του αγράφου νόμου, έμοιαζε με θάλασσα, η οποία κάτω από τα άγρια κύματά της έχει σκεπάσει και πνίξει όλους, ιουδαίους και εθνικούς. Όλοι βυθισμένοι σ’ αυτήν, αδιάφορο σε τι βάθος βρισκόταν ο καθένας, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Έτσι οι αμαρτωλοί όλων των αιώνων είχαν καταποντισθή στο βάθος του ωκεανού της αμαρτίας, και από μόνοι τους δεν μπορούσαν να σωθούν. Σαν ναυάγια είχαν ανάγκη από κάποιο σωτήρα και λυτρωτή, για να τους ελκύση και να τους βγάλη από τα βάθη της αβύσσου της αμαρτίας».
Εν συνεχεία, ο Καντιώτης απαριθμεί και τις υπόλοιπες ιδέες του Αποστόλου Παύλου που είναι καταγεγραμμένες στην επιστολή του: Read more »
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2629
Ἀποτομὴ κεφαλῆς Προδρόμου (Μᾶρκ. 6,14-30)
Πέμπτη 29 Αὐγούστου 2024
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου
«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6,18)
Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἑορτὲς μὲ πένθιμο χαρακτῆρα καὶ σ᾽ αὐτὲς ἐπιβάλλεται αὐστηρὴ νηστεία. Πρώτη τέτοια ἑορτή, κορυφαία τῶν πενθίμων, εἶνε ἀναμφισβητήτως ἡ Μεγάλη Παρασκευή.
Δεύτερη πένθιμη ἑορτὴ εἶνε ἡ σημερινή. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἔχουμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Θεανθρώπου, σήμερα 29 Αὐγούστου ἔχουμε τὸ βίαιο τέλος τοῦ Προδρόμου, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Καὶ ὅπως τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἔχουμε νηστεία αὐστηρή, ἔτσι καὶ σήμερα πρέπει νὰ νηστέψουμε αὐστηρά· οὔτε γάλα, οὔτε βούτυρο, οὔτε ἀβγά, οὔτε κρέας, οὔτε ψάρια· ξηροφαγία σήμερα.
Αὐστηρὴ νηστεία. Τηρεῖται αὐτὴ σήμερα; Ἄλλοτε στὸν Πόντο, στὴ Μικρὰ Ἀσία, σὲ ὅλα τ᾽ ἁγιασμένα ἐκεῖνα μέρη, τὴν 29η Αὐγούστου τὴν τηροῦσαν. Ἄθεος χαρακτηριζόταν ὅποιος θὰ τὴ μαγάριζε. Σήμερα δυστυχῶς ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴ ἀντιθρησκευτικῶν ἰδεῶν τὸ αἴσθημα τῶν ἀνθρώπων ψυχράνθηκε, πολὺ λίγοι νηστεύουν τώρα. Οἱ ἄλλοι; δὲν βλέπετε; Ἔξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία εἶνε ἐγκατεστημένα μαγαζάκια ποὺ ψήνουν σουβλάκια, καὶ ἡ κνίσσα ἀναμειγνύεται μὲ τὸ λιβάνι τῆς λατρείας. Τί ἁμαρτία, τί βεβήλωσις! Μικρὰ θεωροῦνται αὐτά, ἀλλὰ ἔχουν σημασία. Τί θὰ ἔλεγες ἐσύ, ἐὰν εἶχες θάνατο, πενθοῦσες τὸν πατέρα ἢ τὴ μητέρα σου, κ᾽ ἐρχόταν ἕνας ἔξω ἀπ᾽ τὸ σπίτι κ᾽ ἔκανε συμπόσια καὶ γεύματα καὶ χόρευε μὲ βιολιά; Θὰ πληρώσουμε τὴν ἁμαρτία αὐτή. Δὲν εἶμαι προφήτης, ἀλλὰ βλέπω ὅτι ἔρχεται πεῖνα, κρέας οὔτε τὸ Πάσχα δὲν θὰ ὑπάρχῃ, θὰ ποῦμε καὶ τὸ ψωμὶ ψωμάκι· γιὰ νὰ μάθουμε. Ἀπ᾽ ὅλα τὰ Βαλκάνια εἴμαστε οἱ πιὸ κρεοφάγοι· καὶ τὰ χορτάρια νὰ γίνονταν μοσχάρια, πάλι δὲν θὰ μᾶς ἔφταναν. Read more »
ΠΗΓΗ : «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», έτος 29ο, 1964, αριθ. 331-332, σσ. 81-88. Toῦ Ἁγιορείτου μοναχού Θεόκλητου Διονυσιάτη
«…Ἀλλ᾽ ὁ π. Αὐγουστῖνος δίδει μίαν ἄλλη ἐξήγησι, διατὶ ὁ Κύριος δὲν τὸν ἔκρινε ἄξιον μαρτυρίου. «Ἐπεφυλάσσετο δι᾽ ἐμέ, λέγει, ἄλλο εἶδος μαρτυρίου. Ἦτο τὸ μαρτύριο τοῦ διωγμοῦ μου ἐκ μέρους τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας διὰ τὸ μέγα ἔγκλημα ποὺ διέπραττα, νὰ λέγω ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τῆς Κοζάνης ὡρισμένας πικρὰς ἀληθείας καὶ νὰ καλῶ τὸν λαὸ μας εἰς βαθειά αὐτοκριτική».
Ὁ διωγμός. Ἡ Ἐκκλησία διώκουσα τὸν ἥρωα στρατιώτη. Παρηγορηθῆτε ὅσοι οἱ δεδιωγμένοι. «Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε… οὕτω γὰρ ἐδίωξαν καὶ τοὺς πρὸ ὑμῶν προφήτας…». Ποῖοι ἔδιωξαν; Οἱ Ἐθνικοἰ; Ἡ ἄθεος Πολιτεία; Ὄχι. Οἱ τῆς Συναγωγῆς τότε, οἱ τῆς Ἐκκλησίας τώρα. Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται!
Ἀλλ᾽ ἂς κάμωμεν μίαν παρένθεσιν. Ὁ ἔλεγχος εἰς τὸν σοφὸν προκαλεῖ τὴν ἀγάπην του. Εἰς τὸν κακὸν γεννᾶ μῖσος. Οἱ Στωϊκοι μᾶς ὑπερέβαλλον. Ζητοῦσαν τὸν ἔλεγχο. Ἡμεῖς καὶ τὸν ἀποφεύγομε καὶ μισοῦμεν τὸν ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐλέγχοντα. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἐλέγχων τοὺς πιστοὺς ἔλεγε, «κατῄσχυναν ἡμᾶς παῖδες Ἑλλήνων».
Καὶ ἡ «ΣΠΙΘΑ» εἶναι ὄργανο ἐλέγχου. Ὁ ἔλεγχος εἶναι ἡ πρωθύστερος φάσις οἰκοδομῆς. Χωρὶς ἔλεγχο οὐδεὶς προάγεται εἰς ἀγαθόν. Ἐὰν τὸ σκάνδαλον εὑρίσκεται μέσα εἰς τὴν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ ὑπάρχῃ εἶναι «ἀνένδοτον», καθίσταται φανερὸν ὅτο πρέπει νὰ πολεμηθῇ. Ὅσον ὑπάρχει διαταράσσει τὴν ἁρμονίαν τῆς Ἐκκλησίας ἐν ἑαυτῇ καὶ πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ πρέπει νὰ ἐκτοπισθῇ.
Θὰ εἴπωμεν ὅμως μίαν ὀφειλομένην ἀλήθειαν. Τὸν ἔλεγχον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ δὲν δύναται νὰ ἐνεργήσῃ οἱοσδήποτε. Τὸν ἀσκεῖ ὁ πρὸς τοῦτο τεταγμένος ὁ Ἐπίσκοπος. «Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται». Ἀλλ᾽ ὅταν ὁ ἀρμόδιος δὲν κάμνει τὸν ἔλεγχο; Τότε διασαλεύεται ἡ τάξις, τὴν ὁποίαν ἀποκαθιστᾷ ἕτερος τις.
Ἡ ἀξία τοῦ ἐλέγχου δὲν συνίσταται εἰς τὴν ἐπισήμανσι τοῦ στόχου τόσον, ὅσον εἰς τὴν παρρησίαν. Πόσοι ἁρμόδιοι καὶ μή, γνωρίζουν τί δέον νὰ ἐλέγξουν καὶ ὅτι τὸ ὀφείλουν τοῦτο; Ἐν τούτοις σιωποῦν. Διατί; Διότι εἶναι ἀνελεύθεροι, εἶναι δοῦλοι ἐγκοσμίων συμφερόντων, δοῦλοι τοῦ φόβου. Ἐντεῦθεν ὁ ἔλεγχος ἀνατίθεται εἰς κάποιον. Καὶ ὁ Θεὸς ἐξεγείρει τὸ πνεῦμα παιδαρίου τινὸς Δανιήλ. Ἐν προκειμένῳ τὸ παιδάριον εἶναι ὁ πρὸς τοῦτο κατάλληλος π. Αὐγουστῖνος. Διότι ἐκρατήθη ἐντὸς τῶν ὅρων τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας. Εἶναι ἐλεύθερος ὑπὸ πάντων». Καὶ τὸ μεγαλεῖον του εἰς τοῦτο συνίσταται: Εἰς τὸ ὅτι εἶναι ἐλεύθερος καὶ ποιεῖ ἔργα ἐλευθερίας. Καὶ εἶναι ὑπέρτερος καὶ κολακείας καὶ φόβου. Διότι πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ εἶναι «ἡ ἀπάτη τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου», εἰς τὰ ὁποῖα δουλούμεθα. Read more »
http://tribonio.blogspot.com/2018/10/blog-post_49.html
Ένα εξαιρετικό κείμενο για τον μακαριστό Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρίνης πατήρ Αυγουστίνο, πραγματική «βόμβα», το οποίο εγράφη το 1964, υπό του περίφημου λόγιου Αγιορείτου Μοναχού Θεόκλητου Διονυσιάτη, αναδημοσιεύουμε σήμερα με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση.
Καταγράφει με ακρίβεια την δράση του τότε αρχιμ. πατρός Αυγουστίνου και θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί μια αληθινή «ακτινογραφία» του.
Άγνωστο στους πολλούς, θεώρησα καλό να το παρουσιάσω στο Ιστολόγιο, προκείμενου να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση, να ξυπνά μνήμες, πηγή γνώσης στους νεώτερους – αγαθής μνήμης στους παλαιότερους, και ν΄ αποτελεί σύμβολο ασυμβίβαστου αγώνα και θυσίας για την Αγία μας Εκκλησία αλλά και την γλυκιά μας Πατρίδα, στους δυσχίμαιρους χρόνους που έρχονται.
ΠΗΓΗ : «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», έτος 29ο, 1964, αριθ. 331-332, σσ. 81-88. Toῦ Ἁγιορείτου μοναχού Θεόκλητου Διονυσιάτη,
(Πρῶτο Μέρος, σελ. 81-83)
Ἀνέγνωσα τὴν «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου. Εἶναι ἡ «ἀπολογία» τοῦ π. Αὐγουστίνου. Εἶναι μία ἔκθεσις τῆς δράσεως τοῦ συντάκτου της. Ὄχι ὅμως ὁλόκληρη. Ἀναφέρεται εἰς τὴν εἰκοσαετία τῆς ὑπάρξεώς της.
Ὑπὸ δραματικὰς συνθήκας εἶδε τὸ φῶς τὸ μικρὸν αὐτὸ φύλλον. Τὸ τόσον μαχητικό. Τὸ θερμό, τὸ πηγαῖο, τὸ Ὀρθόδοξο. Τὸ παλλόμενο ἀπὸ πατερικὸν ζῆλο.
Εἰς τὴν ἔκθεσιν τοῦ εἰκοσαετοῦς βίου τῆς «ΣΠΙΘΑΣ» δὲν προβαίνει ὁ π. Αὐγουστῖνος «ἀπὸ κενόδοξο περιαυτολογία». Γίνεται διὰ τοὺς πάντοτε μὴ ἀπουσιάζοντας «ψευδαδέλφους». Δι᾽ἐκείνους τοὺς στείρους καὶ ἐνταυτῷ βασκάνους τῶν καλῶν.
Ὁ πατὴρ τῆς μικροσκοπικῆς «ΣΠΙΘΑΣ» μᾶς λέγει, ὅτι τὸ φύλλον δὲν ἐγεννήθη «ἐν πάσῃ ἠρεμίᾳ ἐντὸς γραφείου ἀρθρογράφου, φιλοσοφοῦντος μετὰ πάσης ἀνέσεως». Τῆς ἐκδόσεως τῆς «ΣΠΙΘΑΣ» προηγήθη «ἐπώδυνος πνευματικὸς τοκετός. Διότι τέκνον πόνου καὶ δακρύων εἶναι ἡ «ΣΠΙΘΑ».
Δὲν ἀμφιβάλλομεν. Καὶ εἴμεθα εἰς θέσιν νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι καὶ ἐν συνεχείᾳ κάθε ἔκδοσις της προήρχετο ἐξ ἐπωδύνου τοκετοῦ καὶ δακρύων. Ἐνιστάμεθα μόνον διὰ τὸν τίτλον. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ εἶναι σημεῖον τῆς μετριοφροσύνης τοῦ συντάκτου της. Διότι ἡ «Χριστιανικὴ Σπίθα» δὲν εἶναι σπίθα, ἀλλὰ φλόγες, φλόγες ὀρθοδόξως καιομένης καρδίας. Καὶ τὸ θαυμαστὸν, εἶναι ὅτι διετηρήθη ἐν τῇ θερμότητί της. Μέγα τὸ νὰ κρατῇ κανεὶς τὸν πυρσὸν ἄσβεστον διὰ τοῦ χρόνου. Μέγιστον νὰ αὐξάνῃ τὸ πῦρ, νὰ δαπανᾷ τὰ σάπια καὶ αὐτὸ μηδέποτε νὰ δαπανᾶται. Καὶ τοῦτο ἀπο ἀποδεικνύει τὴν ἐνυπόστατον, ὄχι ἐνθουσιαστικὴν καὶ φευγαλέα, φύσιν του.