Νέα ανάρτηση στό http://blogs.sch.gr/savvop-nik

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΑΚΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΥΣ

Ὑμνεῖ τὴν οἰκουμενιστικὴν κίνησιν καὶ δηλώνει ὅτι θὰ συνεχίση τὴν πορείαν τῶν προκατόχων του

Καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον:

Εἶναι ἀκραῖοι καὶ φονταμελισταὶ ὅσοι πολεμοῦν τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Τί προσέφερεν ἡ παραμονὴ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ αἱρέσεων; Οἱ Προκάτοχοί του ἦσαν μόνον οἱ μακαριστοὶ Πατριάρχαι Ἀθηναγόρας καὶ Δημήτριος; Λησμονεῖ ὅτι πρὸ αὐτῶν Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως ἦσαν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος; Εἰς τί ἐβοήθησαν αἱ συμπροσευχαὶ μετὰ τῶν Παπικῶν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, τὸ ὁποῖον ἔχει περιέλθει εἰς πολὺ δυσμενῆ θέσιν; Εἰς τί ἐβοήθησαν οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Γρηγόριος ο Θεολόγος, έργο Θεοφάνους του Κρητός, μονή Σταυρονικήτα, Aγιον Όρος

Ἐρωτήματα πρὸς τὸν Οἰκ. Πατριάρχην

Ἀντιοικουμενισταὶ θεολόγοι καὶ κληρικοὶ ἀπαντῶντες εἰς ὅσα εἶπεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔθεσαν τὰ ἀκόλουθα ἐρωτήματα:

1.Ποιοὺς ἀλήθεια θεωρεῖ «ἀκραίους» καὶ «φονταμενταλιστὲς» ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ;

2. Ποιοὶ ἦταν οἱ καρποὶ τῶν διαχριστιανικῶν διαλόγων, ποὺ διεξάγει ὁ ἴδιος καὶ κάποιοι ἀπὸ τοὺς προκατόχους του; Μήπως οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι ἔλυσαν προβλήματα, ὅπως “ἡ βία, ἡ εἰρήνη καὶ ὁ πόλεμος”;

3. Γιατί θὰ πρέπει νὰ θεωρήσουμε ὡς ὀρθὴ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ 1920 γιὰ τὴ συγκρότηση τῆς “Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν” καὶ τί ἀλήθεια προσέφερε ἡ παραμονὴ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐντὸς τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν;

4. Ποιὰ εἶναι ἡ “παράδοση τῶν προκατόχων του”, ποὺ συνεχίζει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Πότε ξεκίνησε αὐτὴ ἡ παράδοση; Ποιοὶ προκάτοχοί του καλλιέργησαν τὸν διάλογο μετὰ πάντων τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων ἄνευ προϋποθέσεων καὶ χωρὶς τὴν τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων; Προφανῶς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θέλει νὰ εἶναι συνεχιστὴς τοῦ πρώτου μεγάλου οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη Ἀθηναγόρου.

Λησμονεῖ ὅμως ὅτι τὸν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως πολὺ πρὶν ἀνέλθει ὁ ἴδιος καὶ οἱ λίγοι οἰκουμενιστὲς προκάτοχοί του, ἐλάμπρυναν μεγάλοι Ἅγιοι, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Μήπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διαλέχτηκε μὲ τοὺς πνευματομάχους κατὰ τὸν τρόπο, ποὺ διαλέγεται ὁ σημερινὸς Πατριάρχης μετὰ τῶν αἱρετικῶν; Ἢ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συμπροσευχόταν καὶ διαλεγόταν μὲ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Ἀρείου;

5. Ἀντὶ τῆς ἐκτόξευσης μομφῶν ἐναντίον τῶν ἀντιοικουμενιστῶν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκτὸς ἀπὸ θρόνων διάδοχος ἄς γίνει καὶ τρόπων μέτοχος τῶν Ἁγίων προκατόχων του καὶ ὄχι μιμητὴς τῶν προσφάτων προκατόχων του, ποὺ ὑπηρέτησαν  καὶ  ἄνδρωσαν  τὸν Οἰκουμενισμό.

Ἐὰν  ὁ  Πατριάρχης  Βαρθολομαῖος πιστεύει ὅτι “πρέπει νὰ δίνουμε τὸ χέρι ὁ ἕνας στὸν ἄλλο” καὶ νὰ σεβόμαστε “τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἰδιοπροσωπεία τοῦ ἄλλου, τὶς θρησκευτικές του πεποιθήσεις, τὴν ἰδεολογία του” θὰ πρέπει νὰ θυμηθεῖ ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόλαος, διαλεγόμενος μὲ τὸν Ἄρειο, δὲν ἔτεινε χεῖρα γνωριμίας, ἀλλὰ ὕψωσε χεῖρα τιμωρίας στὴν ἐμμονὴ τοῦ Ἀρείου στὴν αἵρεση, μήπως καὶ διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ τὸν ὁδηγήσει στὴν Ἀλήθεια».

Πηγή: http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1858.pdf

___________________

_____________________

ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΣ ΚΑΗΜΕΝΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ

Ο Συνασπισμός που σήμερα υποστηρίζει κάθε αναρχικό υπερασπίζεται και τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, που μετέτρεψε τον ναό του Θεού σε κοσμικό κέντρο!!!

Κάλεσε τους άρχοντες της Ελλάδος για να διασκεδάσουν στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών!

Ναι, κάλεσε στον ναό τον Παπούλια, την Διαμαντοπούλου και άλλους κοσμικούς άρχοντας όχι για εσπερινό, ούτε για αγρυπνία, αλλά για διασκέδαση!!! Κάλεσε και τα ΜΑΤ για να τους φυλάγουν.

Ύψωσε τα μεγάφωνα του ναού και έκλεισε τις θύρες του, για να μην ακούει απ’ έξω τις φωνές των αγανακτισμένων χριστιανών που χαλούσαν την μουσική βραδιά!!!

Ο κόσμος καίγεται, ο λαός της Ελλάδος υποφέρει, τα πάντα ξεπουλιώνται στον τόπο μας και ο αρχιεπίσκοπος με την υψηλή παρέα του διασκεδάζει μέσα στον ιερό ναό!

Η μακροθυμία του Θεού κάποτε θα τελειώσει και η οργή του ορθοδόξου Ελληνικού λαού θα τους αναστατώσει. «ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ».

Ενας πνευματικός ηγέτης χρειάζεται, ένας νέος π. Αυγουστίνος Καντιώτης μας λείπει. Όμως ας μη χαίρονται, γιατί σύμφωνα με τα λόγια του σεβαστού αείμνηστου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου· «Ουκ εκλείψουσι τη Εκκλησία του Χριστού στρατιώται. Kάπου υπάρχει ο πνευματικός ηγέτης, και θα τον εμφανίσει ο Θεός όταν· 10 αληθινοί χριστιανοί, σύμφωνα με την Αγία Γραφή προσευχηθούν με πίστη.

Ο σεβασμός που κάποτε είχαμε στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο εξανεμίσθηκε. Κατήντησε και αυτός από όργανο του Θεού σε όργανο της παγκοσμιοποίησης. Δεν κάνει βέβαια τα ανοίγματα του οικουμενιστή πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Ειρηναίου της Σερβίας, γιατί υπάρχουν στην Ελλάδα κάποιοι Μητροπολίτες που θα αντιδράσουν, αλλά ας περιμένουμε. Τώρα που πήρε την κατρακύλα, θα τον δούμε και σε καμιά συναγωγή των Εβραίων. Σιγά-σιγά ανοίγει η όρεξη.

_______

Δείτε τις σκηνές που διαδραματίστηκαν έξω από τον Άγιο Παντελεήμονα, στις 12/12/2010, όταν ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε μετατρέψει τον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος σε οίκο διασκέδασης! (Το βίντεο είναι από ερασιτέχνη. Τα μεγάλα κανάλια παρουσιάζουν μόνο αυτά που τους επιτρέπουν τα μεγάλα τους αφεντικά).

__________________

_________________

ΣΧΟΛΙΟ

Lykourgou Nani

• Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος διολισθαίνει συνεχώς σε επικίνδυνες ατραπούς. Ο κατήφορός του δεν έχει σταματημό. Αποδείχθηκε ένας απ τους καλύτερους υπηρέτες των νεοταξικών σχεδίων που απεργάζονται την αποδόμηση των αξιών πάνω στις οποίες στηρίχθηκε ανέκαθεν το έθνος μας με σκοπό την επιβίωσή του. Η χθεσινή επαίσχυντη εκδήλωση που βασίστηκε στα πρότυπα της διενέργειας παρόμοιων εκδηλώσεων υπό την αιγίδα αιρετικών κοινοτήτων της Δύσης τον αποξένωσε ακόμη περισσότερο απ τον πιστό λαό. Το αυτό ισχύει και για τον πολυπράγμονα και γνωστό θεράποντα του οικουμενισμού και του κοσμοπολιτισμού αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο. Δεν ενώνουν μακαριώτατοι τους ανθρώπους τα μπουζούκια και τα βιολιά εντός των ιερών ναών όπου τελεσιουργούνται μυστήρια αλλά η βίωση του μυστηρίου του Σταυρού εντός των κόλπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα υπόλοιπα συνιστούν εισβολή του κοσμικού πνεύματος εν τόπω αγίω. Περιμένουμε με αγωνία την αντίδραση των παραδοσιακών και αντιοικουμενιστών επισκόπων. Αν δεν το κάνουν είναι συνυπεύθυνοι για το έγκλημα που συντελέστηκε. Η ανοχή τους συνιστά συνενοχή. Αρκετά ανέχθηκαν τα καμώματα του κου Ιερωνύμου και της παρέας του! Ως εδώ!

_____________________________

ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

___________________________

ÎN CE HAL AI AJUNS SĂRMANE ARHIEPISCOPE!!!

Coaliţia care astăzi îl susţine pe orice anarhist, îl apără şi pe Arhiepiscopul Ieronim (al Atenei şi a toată Elada), care a transformat biserica lui Dumnezeu într-un centru lumesc!!!
I-a chemat pe conducătorii Greciei, ca să se distreze în Sfânta Biserică a Sfântului Pantelimon – Aharnon!
Da, a chemat în biserică pe Papoulia (preşedintele statului elen), pe Diamantopoulou (ministrul educaţiei) şi alţi lideri seculari, nu la Vecernie, nu la Priveghere, ci la distracţie. A chemat şi trupe speciale MAT, ca să-i păzească.
A dat jos megafoanele bisericii şi a închis uşile ei, ca să nu se audă din afară glasurile creştinilor indignaţi care au destrunat muzica de seară!!!
Lumea arde, poporul din Elada suferă, toate se vând în ţara noastră, iar Arhiepiscopul cu suprema lui clică se distrează în sfânta biserică!
Îndelungă-răbdarea lui Dumnezeu va lua sfârşit la un moment dat, iar furia poporului elin-ortodox îi va răscoli. „GLASUL POPORULUI – FURIA LUI DUMNEZEU”.
Este nevoie de un nou conducător duhovnicesc, un nou Părinte Augustin Kandiotis ne lipseşte. Să nu se bucure însă, pentru că potrivit cuvintelor respectabilului şi pururea pomenitului Părinte Augustin, Mitropolitul Florinei: „Nu vor lipsi din Biserica lui Hristos soldaţii!”. Undeva există un conducător duhovnicesc şi-l va arăta Dumnezeu, atunci când zece adevăraţi creştini – potrivit Sfintei Scripturi – se vor ruga cu credinţă.
Respectul pe care odată l-am avut pentru Arhiepiscopul Ieronim s-a evaporat. A ajuns şi el din unealtă a lui Dumnezeu unealtă a globalizării. Desigur, nu manifestă deschiderile Patriarhului ecumenist Bartolomeu şi ale Patriarhului Irineu al Serbiei, pentru că în Elada există unii mitropoliţi care s-ar împotrivi, dar să aşteptăm. Acum, că s-a rostogolit, îl vom vedea şi într-o sinagogă evreiască. Încet-încet i se deschide apetitul.

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=17977)

1. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ
2. Un miracle de Saint-Nicolas à Kozani (ΓΑΛΛΙΚΑ)
3. A miracle of St. Nicholas in Kozani (AΓΓΛΙΚΑ)
4. DESPRE SFÂNTUL NICOLAE
MINUNEA SFÂNTULUI NICOLAE ÎN KOZANI (ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ)
5. СВЕТИ НИКОЛА ЧУДОТВОРИ И ДАНАС
ЧУДО СВЕТОГ НИКОЛЕ У КОЗАНИЈУ (ΣΕΡΒΙΚΑ)

Tου αγίου Nικολάου
6 Δεκεμβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

O άγιος Nικόλαος, αγαπητοί μου Xριστιανοί, ο επίσκοπος Mύρων της Λυκίας του οποίου την επέτειο μνήμη εορτάζουμε, είναι ένας από τους μεγάλους αγίους, αστέρι που λάμπει στον πνευματικό ουρανό της Eκκλησίας μας. Eίναι πολύ αγαπητός στον ορθόδοξο λαό, ιδιαιτέρως δε στην αγαπητή μας πατρίδα. Tρεις χιλιάδες νησάκια έχει η πατρίδα μας, μικρά και μεγάλα, που σαν κύκνοι κολυμπούν μέσα στα γαλανά νερά των θαλασσών μας. Kαι δεν υπάρχει νησάκι, και το μικρότερο ακόμα, που να μην έχει ναό αφιερωμένο στον άγιο Nικόλαο. Eίναι εκκλησάκια που έχτισαν οι ναυτικοί μας, οι οποίοι παλεύουν μέρα και νύχτα στα άγρια κύματα των ωκεανών, και σώζονται· ναί, σώζονται δια των πρεσβειών του αγίου Nικολάου. Kαι όχι μόνο στα νησιά μας τα ευλογημένα, αλλa και σ’ όλη τη χώρα, όπου κι αν πάμε, υπάρχουν εκκλησάκια του αγίου Nικολάου. Mα και σε όλη την Oρθοδοξία, και στη Σερβία και στη Bουλγαρία και στη Pουμανία και στη Pωσία, παντού όπου υπάρχουν ορθόδοξοι Xριστιανοί, το όνομα του αγίου Nικολάου είναι γνωστό. Στην πατρίδα μας την ημέρα αυτή χιλιάδες ―τί λέγω―, εκατοντάδες χιλιάδων Xριστιανών εορτάζουν τη μνήμη του, διότι φέρουν το όνομά του.
Ο άγιος Nικόλαος υπήρξε θαυματουργός, είχε δηλαδή το χάρισμα απο το Θεό να κάνει θαύματα. Ποιά είναι τα θαύματα του αγίου Nικολάου, μπορείτε να τα δείτε στο συναξάριό του που είναι πολύ συγκινητικό. Eγώ, από το πλήθος των θαυμάτων του αγίου, θέλω ν’ αναφέρω εδώ ένα μόνο, το οποίο μου έχει προκαλέσει ιδιαιτέρα εντύπωσι και συγκίνησι· θα εξηγήσω εν συνεχεία τον λόγο για τον οποίο με έχει συγκινήσει ιδιαιτέρως.

* * *

Στην εποχή του αγίου Nικολάου ζούσαν τρεις στρατηγοί, ένδοξοι άνδρες αξιωματικοί, ήρωες που είχαν νικήσει κατ’ επανάληψιν τα βαρβαρικά στίφη που επιτίθεντο εναντίον της Bυζαντινής αυτοκρατορίας. Eίχαν σώσει το λαό, και γι’ αυτό ήταν λαοφιλείς. Aκόμα δε ήταν αγαπητοί και στον άγιο· ο άγιος Nικόλαος σε μία περίπτωσι τους επέπληξε, διότι είχαν κάνει κακή χρήσι της εξουσίας (όχι οι ­ίδιοι αλλά οι στρατιώτες), και τότε αυτοί δεν φάνηκαν απειθείς σ’ αυτόν αλλά πειθάρχησαν. Ξέρετε ότι συχνά αυτοί που κατέχουν υψηλά αξιώματα, στρατηγοί κ.λπ., δεν δέχονται ούτε μύγα στο σπαθί τους· οι στρατηγοί αυτοί όμως, ταπεινοί, δέχθηκαν τις επιπλήξεις του αγίου Nικολάου, συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις του, και τιμώρησαν τους στρατιώτες και αξιωματικούς τους που είχαν κάνει κατάχρησι της εξουσίας τους σε ανωμάλους καιρούς.
Hταν λοιπόν πολύ αγαπητοί. Aλλά τα ανθρώπινα πράγματα είναι μάταια· «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Eκκλ.1,2). Συχνά ο άνθρωπος πέφτει από το ύψος στο βάθος. Oι τρεις αυτοί Ρωμαίοι αξιωματικοί κατηγορήθηκαν αδίκως για συνωμοσία, και λόγω των συκοφαντιών που εξύφανε ο κακός επίτροπος του βασιλέως, ο έπαρχος Aβλάβιος, έπεσαν στη δυσμένεια του καλού αυτοκράτορος Kωνσταντίνου. O βασιλεύς απατήθηκε, τους αφαίρεσε τα αξιώματα, και διέταξε να τους κλείσουν δεμένους στις φυλακές της Kωνσταντινουπόλεως. Eκεί οι τρεις αθώοι έμαθαν, ότι εξεδόθη απόφασις ν’ αποκεφαλισθούν, και ξημέρωνε η ημέρα της εκτελέσεώς τους. Eκτελέσθηκαν; πραγματοποιήθηκε η θανατική ποινή; Όχι! Tί έγινε; Θαύμα. Ποιό θαύμα;
Tη νύχτα μέσ’ στη φυλακή οι τρεις κατάδικοι θυμήθηκαν το Θεό, θυμήθηκαν τον άγιο Nικόλαο, τον άνθρωπο του Θεού. Kαι στην προσευχή τους με δάκρυα στα μάτια παρεκάλεσαν· «Άγιε Nικόλαε, δεν έχουμε άλλον προστάτη, εσένα έχουμε· κάνε το θαύμα σου, ελευθέρωσε κ’ εμάς, όπως κάποτε στη Λυκία ελευθέρωσες τρεις άλλους ανθρώπους που επρόκειτο να θανατωθούν». Kαι ο άγιος Nικόλαος έκανε το θαύμα. Tην ­ίδια ώρα που αυτοί έκαναν την προσευχή τους, τα μεσάνυχτα, ―ας μην πιστεύουν οι άπιστοι, δικαίωμά τους, εμείς πιστεύουμε ότι οι πρεσβείες και οι προσευχές των αγίων κάνουν θαύματα―, εκεί που εκοιμάτο ο αυτοκράτωρ Kωνσταντίνος και ο έπαρχος Aβλάβιος, φαίνεται στον ύπνο τους ο άγιος Nικόλαος. Ήλεγξε τον έπαρχο και του είπε· «Tί έκανες; εγκλημάτησες με το να διαβάλης τους ανθρώπους αυτούς στον βασιλέα! Πριν βάψεις τα χέρια σου με το αίμα των αθώων, πρέπει μέχρι το πρωί, προτού ν’ ανατείλει ο ήλιος, να τους ελευθερώσης». Kαι στον αυτοκράτορα φανέρωσε, ότι οι κατάδικοι είναι αθώοι και ότι από φθόνο συκοφαντήθηκαν. Έντρομος ο αυτοκράτορος ξύπνησε, και με διαταγή του, προτού ν’ ανατείλει ο ήλιος, οι τρεις στρατηγοί ελευθερώθηκαν.
Aυτό είναι το θαύμα του αγίου Nικολάου.

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Θα πείτε· «Aυτά “τω καιρώ εκείνω”! Mε τέτοια μας έχετε ζαλίσει· συνεχώς ακούμε “τω καιρώ εκείνω”, “τω καιρώ εκείνω”, “τω καιρώ εκείνω”». Δεν έχετε όμως δίκιο. Δεν ήταν μόνο ο καιρός εκείνος για θαύματα. H δύναμις του Xριστού μένει ανεξάντλητος. Kαι χθές και σήμερα και αύριο και μέχρι συντελείας του αιώνος, εως ότου ανατέλλει ο ήλιος και ρέουν οι ποταμοί και λάμπουν τα άστρα στον ουρανό, η δύναμις του Xριστού και των αγίων του θα θαυματουργεί. Θέλετε απόδειξι;

Tα έτη 1943-45 ήμουν στην Kοζάνη, την πρωτεύουσα της Δυτικής Mακεδονίας. Hταν ημέρες τρομερές για το έθνος μας. Oι αντάρτες συνέλαβαν τριακοσίους και πλέον Kοζανίτες, αθώους ανθρώπους, τους έκλεισαν στη φυλακή της Kοζάνης και ανεμένετο η εκτέλεσί τους. Aγωνία μεγάλη σε όλη την πόλι. Ξημέρωσε η 6η Δεκεμβρίου, ημέρα κατα την οποία η Kοζάνη εορτάζει τον άγιο Nικόλαο ως πολιούχο της στον ωραίο ιστορικό ναό του Aγίου Nικολάου Kοζάνης. Eορτή λοιπόν στην Kοζάνη, αλλά οι Xριστιανοί ουδέποτε άλλοτε ήταν τόσο λυπημένοι και στενοχωρημένοι όσο την ημέρα εκείνη· δάκρυα έτρεχαν στα μάτια τους. Tότε ως ιεροκήρυκας της πόλεως ανέβηκα στον αμβωνα υπό το κράτος ιεράς συγκινήσεως και είπα τα εξής λίγα λόγια.

• «Σήμερα ο Άγιος Nικόλαος Kοζάνης δεν εορτάζει. Σήμερα ο Aγιος Nικόλαος πενθεί και κλαίει, διότι αθώοι άνθρωποι είναι μέσα στας φυλακάς. Όπως εκείνοι οι ένδοξοι στρατηγοί ήταν εις τας φυλακάς και τους έσωσε ο άγιος Nικόλαος, έτσι και σήμερον εις τας φυλακάς της Kοζάνης υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί». Eν συνεχεία, με κίνδυνο της ζωής μου, απηύθυνα έκκλησι δραματική προς τους αντάρτες, προς τον καπεταν – Mάρκο (Bαφειάδη), ο οποίος κυριαρχούσε στην περιφέρεια εκείνη και ήταν σαν θηρίο ανήμερο, και τους είπα· «Eν ονόματι του Nαζωραίου, εν ονόματι του δικαίου, εν ονόματι του ανθρωπισμού, είσθε υποχρεωμένοι τους αθώους αυτούς ανθρώπους, την άγια αυτή ημέρα του αγίου Nικολάου, να τους ελευθερώσετε».

Eτσι είπα. Kαι μολονότι απευθυνόμουν σε σκληρές καρδιές, εν τούτοις ο άγιος κατευνάζει και τους πιο αμείλικτους χαρακτήρες. Όπως ο ήλιος μαλακώνει το κερί, έτσι η επέμβασί του μαλάκωσε τις καρδιές αυτών των ανθρώπων. Tο ­ίδιο βράδυ, προτού να δύση ο ήλιος, οι 300 Kοζανίτες ήταν ελεύθεροι μέσ’ στους δρόμους της Kοζάνης!
Nα λοιπόν ότι και τότε και τώρα και πάντοτε ο άγιος Nικόλαος θαυματουργεί. Kαι να γιατί το θαύμα με τους τρεις στρατηγούς με συγκινεί ιδιαιτέρως. Eσωσε στη Λυκία τους τρείς όταν ήταν σωματικώς επί της γης, έσωσε στην Kωσταντινούπολι τους τρεις όταν πλέον ήταν στον ουρανό, έσωσε και τους τριακόσιους στην Kοζάνη επί των ημερών μας.

* * *

Aς τιμήσουμε λοιπόν κ’ εμείς αξίως τον άγιο Nικόλαο, αγαπητοί μου. Όλοι κάποιον Nικόλαο θα έχουμε στο σπίτι ή στη συγγένειά μας. Aλλοι έχουμε γονείς και οικείους που έφεραν το όνομα Nικόλαος και τώρα αναπαύονται εις τας σκηνάς των δικαίων, όπου κ’ εμείς θα μεταβούμε (κ’ εμένα λόγου χάριν ο πατέρας μου λεγόταν Nικόλαος, και η σημερινή εορτή μου υπενθυμίζει την παιδική ηλικία που έζησα στο χωριό μου). Aλλοι έχουν πρόσωπα εορτάζοντα μεταξύ των ζώντων· ζουν σήμερα και παλεύουν μέσα στην κοινωνία με τα άγρια κύματα του υλισμού και της αθεΐας. Aς παρακαλέσουμε, για μεν τους τεθνεώτας να τους δώσει ο Θεός την ανάπαυσι, για δε τους ζώντας να τους ενισχύσει να βαδίζουν από δύναμι σε δύναμι κι από δόξα σε δόξα, έως ότου καταλήξουν στα σκηνώματα εκείνα όπου άγγελοι και αρχάγγελοι και ο άγιος Nικόλαος χαίρουν και βασιλεύουν πλησίον της αγίας Tριάδος· αμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στον ιερό ναό του Aγίου Nικολάου Φλωρίνης 5-12-1981 στον εσπερινό)

_____________________

ΓΑΛΛΙΚΑ

_______________________

mercredi 8 décembre 2010

Un miracle de Saint-Nicolas à Kozani

(Ένα θαύμα του Αγίου Νικολάου στην Κοζάνη)

[d’après une intervention du Métropolite Augustin (Kantiotis) de Florina, de bienheureuse mémoire]
[Μετά από παρέμβαση του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Kαντιώτου στην μνήμη του αγίου]

http://orthodoxologie.blogspot.com/

«Certains disent:« En ce temps-là! «Vous nous nous rendez fous avec cela Nous entendons constamment« en ce temps-là »,« en ce temps-là »,« en ce temps-là «[un miracle a eu lieu]» Cependant, ce n’est pas correct.. . Ce n’était pas seulement à cette époque que les miracles se sont produits, la puissance du Christ demeure inépuisable. hier et d’aujourd’hui et de demain, et jusques à la fin des temps, jusques au coucher du soleil et jusques au temps les rivières cesseront de couler et les étoiles cesseront de briller dans le ciel, la puissance du Christ et de Ses Saints fera des miracles. En voulez-vous un exemple?
De 1943 à1945 j’étais à Kozani, capitale de la Macédoine occidentale. Ce furent des jours terribles pour notre nation. Les rebelles saisirent plus de 300 personnes de Kozani, des personnes innocentes, et ils les enfermèrent dans la prison de Kozani, où ils étaient en attente de leur sort. Il y avait une grande angoisse dans toute la ville. Le matin du 6 Décembre était le jour où Kozani fêtait Saint-Nicolas comme patron dans leur belle église historique de Saint-Nicolas de Kozani. C’était un jour de fête donc à Kozani, mais les chrétiens étaient néanmoins si attristés et inquiets, que ce jour larmes coulaient de leurs yeux. J’étais alors prédicateur de la ville, et je suis donc monté à l’ambon, et ému par l’émotion sacrée, je l’ai dit les quelques paroles suivantes:

«Aujourd’hui, Saint-Nicolas de Kozani est en fête. Aujourd’hui, Saint-Nicolas est en deuil et pleure, car des hommes innocents sont dans les prisons. Comme ces glorieux soldats qui étaient dans les prisons et qui ont été sauvés par [saint] Nicholas, donc aujourd’hui aussi, dans la prison de Kozani, il y a ces hommes innocents. «Continuant, au péril de ma vie, j’en ai appelé dramatiquement aux rebelles, plus particulièrement au capitaine Marko Vafeiadi, qui gouvernait la région durant cette période et qui était une véritable terreur. Je leur ai dit: «Au nom du Nazaréen, au nom du Juste, au nom de l’humanité, vous devez, en ce jour saint de Saint Nicolas, libérer ces hommes innocents.»
J’ai parlé ainsi. Et bien que je m’adressais à des cœurs durs, le Saint a amadoué ces personnages impitoyables. Comme le soleil fait fondre la cire, donc son intervention a fait fondre le cœur de ces hommes. Le soir même, avant le coucher du soleil, les 300 personnes de Kozani ont été libérées et sont venues dans les rues de Kozani! Et il n’est pas étonnant que le miracle avec les trois soldats soit particulièrement émouvant. Il a sauvé les trois soldats alors qu’il était en Lycie corporellement, il a sauvé les trois autres à Constantinope quand il était au Ciel, et il a sauvé 300 personnes de Kozani, de nos jours. «

Version française Claude Lopez-Ginisty
d’après
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=17678
&
http://full-of-grace-and-truth.blogspot.com

_____________________

ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

______________________

Sunday, December 5, 2010

A miracle of St. Nicholas in Kozani

Thus I spoke. And though I was addressing hard hearts, through these the Saint appeased the most relentless characters. As the sun melts wax, thus his intervention melted the hearts of those men. The same evening, before the sun set, the 300 people of Kozani were freed and on the streets of Kozani! And no wonder why the miracle with the three soldiers is especially moving. He saved the three soldiers when he was in Lycia bodily, he saved the three in Constantinope when he was in heaven, and he saved 300 people of Kozani in our days.»

(http://www.augoustinos-kantiotis.gr/)

St. Nicholas saving the three innocent men from death (http://www.srpskoblago.org/Archives/Sopocani/exhibits/digital/chapel-n,miracles-an/large/sop-cx4j0633.jpg)

Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!

“…Sfântul Nicolae a fost făcător de minuni, adică a avut de la Dumnezeu darul de a face minuni. Care sunt minunile Sfântului Nicolae, puteţi să le vedeţi în sinaxarul său, care este foarte emoţionant.

Eu, din mulţimea minunilor Sfântului, vreau să vă amintesc aici doar una, care mi-a pricinuit o deosebită impresie şi emoţie; voi explica în continuare motivul pentru care m-a emoţionat în mod deosebit.

* * *

Pe vremea Sfântului Nicolae trăiau trei generali, glorioşi bărbaţi şi ofiţeri, eroi care biruiseră în mod repetat hoardele barbare, care se năpusteau asupra Imperiului Bizantin. Salvaseră poporul şi de aceea erau populari. Şi erau iubiţi şi de sfânt: Sfântul Nicolae i-a mustrat într-o anume situaţie, pentru că făcuseră abuz de putere (nu ei înşişi, ci soldaţii), şi atunci ei nu s-au arătat nesupuşi lui, ci s-au smerit. Ştiţi că adeseori cei care deţin funcţii înalte, generalii, etc. nu acceptă nicio muscă în spatele lor; aceşti generali, însă, smeriţi, au acceptat mustrările Sfântului Nicolae, s-au conformat îndemnurilor lui şi şi-au pedepsit soldaţii şi pe ofiţerii lor, care făcuseră abuz de putere în vremuri nepotrivite.

Aşadar, erau foarte iubiţi. Dar lucrurile omeneşti sunt deşarte: ,,Deşertăciunea deşertăciunilor, toate sunt deşertăciune” (Ecleziast 1, 2). Adeseori, omul cade din înălţime în adânc. Aceşti trei ofiţeri romani au fost calomniaţi pe nedrept de complot şi din cauza calomniilor pe care le urzise răul epitrop al împăratului, eparhul Avlavie, au căzut în dizgraţia bunului Împărat Constantin. Împăratul fusese indus în eroare: le-a luat funcţiile şi a poruncit să-i arunce legaţi în închisorile din Constantinopol. Acolo, cei trei nevinovaţi au aflat că se emisese hotărâre de decapitare în privinţa lor şi răsărea ziua execuţiei lor. Au fost executaţi? A fost dusă la îndeplinire pedeapsa cu moartea? Nu! Ce s-a întâmplat? O minune. Ce minune?

Noaptea, în închisoare, cei trei condamnaţi şi-au adus aminte de Dumnezeu, şi-au adus aminte de Sfântul Nicolae, de omul lui Dumnezeu. Şi în rugăciunea lor, cu lacrimi în ochi se rugau: ,,Sfinte Nicolae, nu avem alt ocrotitor, pe tine te avem; fă o minune, eliberează-ne şi pe noi, aşa cum odinioară în Lichia ai eliberat pe alţi trei oameni care trebuiau să fie omorâţi”. Şi Sfântul Nicolae a făcut minunea. În acelaşi ceas, în care ei şi-au făcut rugăciunea, la miezul nopţii, – să nu creadă necredincioşii, e dreptul lor, noi credem că mijlocirile şi rugăciunile sfinţilor fac minuni -, pe când Împăratul Constantin şi eparhul Avlavie dormeau, li se arată în vis Sfântul Nicolae. L-a mustrat pe eparh şi i-a spus: Ce-ai făcut? Ai ucis prin bârfirea acestor oameni înaintea împăratului! Înainte de a-ţi mânji mâinile cu sângele celor nevinovaţi, trebuie ca, până dimineaţă, înainte de a răsări soarele, să-i eliberezi! Iar împăratului arată-i că cei condamnaţi sunt nevinovaţi şi că din invidie au fost clevetiţi. Îngrozit, împăratul s-a trezit şi la porunca sa, înainte de a răsări soarele, cei trei generali au fost eliberaţi. Aceasta este minunea Sfântului Nicolae.

MINUNEA SFÂNTULUI NICOLAE ÎN KOZANI

Veţi spune: «Astea s-au întâmplat ,,în vremea aceea”! Ne-aţi zăpăcit cu astfel de lucruri; mereu auzim ,,în vremea aceea”, ,,în vremea aceea”, ,,în vremea aceea”». Dar n-aveţi dreptate. N-a fost doar vremea aceea pentru minuni. Puterea lui Hristos nu s-a epuizat. Şi ieri, şi azi, şi mâine, şi până la sfârşitul veacului, până când răsare soarele şi curg izvoarele şi strălucesc stelele pe cer, puterea lui Hristos şi a sfinţilor Lui va face minuni. Vreţi o dovadă?

În anii 1943-45, eram în Kozani, capitala Macedoniei de Vest. Erau zile groaznice pentru neamul nostru. Gherilele arestaseră peste 300 de kozaniţi, oameni nevinovaţi; i-au închis în temniţa din Kozani şi se aştepta executarea lor. O mare nelinişte în întregul oraş. Răsărea ziua de 6 decembrie, ziua în care oraşul Kozani sărbătoreşte pe Sfântul Nicolae ca ocrotitor al său în frumoasa şi istorica biserică a Sfântului Nicolae – Kozani. Aşadar, sărbătoare în Kozani, dar creştinii niciodată nu mai fuseseră atât de trişti şi de supăraţi ca în acea zi; lacrimi curgeau din ochii lor. Atunci, ca predicator al oraşului, m-am suit în amvon stăpânit de o sfântă emoţie şi am spus următoarele puţine cuvinte:

• „Astăzi, Sfântul Nicolae – Kozani nu sărbătoreşte. Astăzi Sfântul Nicolae plânge şi e în doliu, pentru că oameni nevinovaţi sunt în temniţe. Aşa cum acei slăviţi generali erau în temniţe şi Sfântul Nicolae i-a salvat, aşa şi astăzi în temniţele din Kozani sunt aceşti oameni. În continuare, punându-mi în pericol viaţa, am făcut un apel dramatic către gherile, către căpitanul – Marcu (Vafeiadi), care stăpânea în acea regiune şi care era ca o fiară sălbatică, şi le-am spus: „În numele Nazarineanului, în numele dreptului, în numele omeniei, sunteţi obligaţi să-i eliberaţi pe aceşti oameni nevinovaţi în această zi sfântă a Sfântului Nicolae”.

Aşa am spus. Şi cu toate că mă adresam unor inimi tari, sfântul domoleşte şi cele mai învârtoşate caractere. Aşa cum soarele înmoaie ceara, aşa şi intervenţia sa a îmblânzit inimile acestor oameni. În aceeaşi seară, până să apună soarele, cei trei sute de kozaniţi erau liberi pe străzile din Kozani!

Iată, deci, că şi atunci, şi acum, şi întotdeauna, Sfântul Nicolae face minuni. Şi iată de ce minunea cu cei trei generali mă emoţionează foarte mult. A salvat în Lichia pe cei trei, când era trupeşte pe pământ, a salvat în Constantinopol pe cei trei, când era deja în cer, i-a salvat şi pe cei trei sute în Kozani în zilele noastre.

***

Să-l cinstim şi noi după vrednicie pe Sfântul Nicolae, iubiţii mei. Toţi avem vreun Nicolae în casa sau în familia noastră. Unii avem părinţi şi rude, care au purtat numele de Nicolae, iar acum se odihnesc în corturile drepţilor, unde şi noi ne vom muta (în ceea ce mă priveşte, tatăl meu se numea Nicolae, iar sărbătoarea de astăzi îmi aminteşte de copilăria pe care am trăit-o în satul meu). Alţii au persoane care sărbătoresc printre cei vii; trăiesc astăzi şi se luptă în societate cu valurile sălbatice ale materialismului şi ale ateismului. Să ne rugăm, pe de-o parte, pentru cei adormiţi ca Dumnezeu să le dăruiască odihnă, iar, pe de alta, pentru cei vii, ca să-i întărească să meargă din putere în putere şi din slavă în slavă, până când vor ajunge în acele sălaşe, unde îngerii şi arhanghelii şi Sfântul Nicolae se bucură şi împărăţesc lângă Sfânta Treime. Amin.

† Episcopul Augustin”

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: A.Kaplanoglu)

________________________

ΣΕΡBIKA

__________________________

6 Децембар/19 Децембар

СВЕТИ НИКОЛА ЧУДОТВОРИ И ДАНАС

Свети Никола, драги моји хришћани, епископ Мире и Ликије чији празник данас прослављамо, је један од највећих светитеља, звезда која сија на духовном небу наше Цркве. Веома је вољен у православном свету, посебно у нашој драгој домовини. Три хиљаде острваца што има у нашој домовини, малих и великих, који као локвањи плутају у плавим водама нашег мора. Не постоји оток и најмањи, да нема храм посвећен светом Николи. То су црквице које су саградили наши морепловци, који се боре дан и ноћ са дивљим валовима океана, и спасавају се, да, спасавају се кроз молитве светог Николе. Не, само на тим нашим благословеним отоцима, али и у целој земљи, где и да одемо, постоје црквице светог Николе. И у свом Православљу, у Србији и у Бугарској и у Румунији и у Русији, свуда где постоје православни хришћани, име светог Николе је познато. У нашој домовини у овај дан хиљаде – шта то говорим – стотине хиљада хришћана прославља његов празник јер носе његово име.

Свети Никола је био чудотворац, имао је дар од Бога да чини чуда. Која су чуда светог Николе, можете видети у Прологу. Ја, од мноштва његових чуда, желим да наведем само једно, које је на мене оставило посебан утисак. Објаснићу вам у наставку речи шта ме је то посебно дирнуло.

* * *

У доба светог Николе живеле су три војводе, славни мушкарци, официри,хероји који су победили у неколико наврата варварске хорде које су напале Византијску аутократорију. Спасили су народ и зато су постали омиљени у народу. Били су драги и светитељу, светом Николи, у неком тренутку их је критиковао јер су злоупотребили власт (не они али њихови војници), а онда се они нису показали непослушним већ су се покорили. Знате ли да често они који имају високе чинове, официри итд., не примају ни муву на свој мач, али ови официри, веома скромни, су прихватили критике светог Николе, исправили су своје погрешке, и казнили су војнике и своје нареднике који су злоупотребили власт у оним немирним временима. Били су веома омиљени, као што смо већ навели. Међутим човечанске ствари су залудне. „залудност, залудности, све је залудно“ (Црк. 1,2). Често људи падају са висине на дно. Ова три Римска официра су неправедно оптужени за уроту, а све то је изнео царски намесник, епарх Авлавије, они су пали у немилост доброг аутократора Констандина. Цар је био преварен, одузео им је чинове, наредио је да их затворе у затворе Констандинопоља. Тамо су њих тројица сазнали, да је издата наредба да им се одсеку главе, освануо је дан њиховог погубљења. Да ли су погубљени? Да ли је извршена смртна казна? Не! Шта се догодило? Чудо. Које чудо? У ноћи у затвору три осуђеника су се сетила Бога, сетили су се светог Николе, човека Божијег. Са сузама су се молили: „Свети Никола, немамо другог заштитника, осим тебе, учини своје чудо, ослободи нас, као некада у Ликији, што си ослободио три друга човека које су требали погубити“. И свети Никола је учинио своје чудо. У истом часу када су се они молили, у поноћ, нека не верују ово неверници, њихово право, ми верујемо да молбе и молитве светитеља чине чуда, док је спавао аутократор Констандин и епарх Авлавије, у сну им се јавља свети Никола. Критиковао је епарха и рекао му је: „ Шта си учинио? Сагрешио си што си цару та два човека оптужио! Пре него што своје руке обојиш  крвљу недужних, треба до јутра, пре изласка сунца да их ослободиш“. И  аутократору је светитељ јавио у сну  да су  осуђеници недужни и да су из зависти оговарани. Преплашени аутократор се пробудио, и са његовим наређењем пре него што је изашло сунце, три официра су ослобођена. То је било чудо светог Николе.

ЧУДО СВЕТОГ НИКОЛЕ У КОЗАНИЈУ

Рећи ћете ми: „то је било у оно време“! Са таквим узречицама сте нас заморили, стално слушамо „у оно време“, „у оно време“, „у оно време““. Нисте у праву. Није само оно време било за чуда. Снага Христова остаје неисцрпна. И јуче и данас и сутра, све до краја века, све док сунце излази и реке теку и сијају звезде на небу, сила Христова и његових светитеља ће чинити чуда. Желите ли доказ?

Година 1943-45 био сам у Козанију, престолници Западне Македоније. Били су то страшни дани за наш народ. Побуњеници су ухватили триста  мушкараца из Козанија, недужних људи, затворили су их у затвор у Козанију и очекивало се њихово погубљење. Велика агонија и неизвесност је завладала градом. Освануо је 6-ти Децембар, дан када Козани прославља светог Николу као заштитника свога града у лепом историјском храму Светог Николе у Козанију. Празник дакле у Козанију, али хришћани никада пре нису били толико тужни и забринути као онога дана, сузе су лиле са њихових лица. Тада сам као проповедник града се попео на амвон под влашћу светог осећања сам рекао следеће речи:

• «Данас не слави Свети Никола у Козанију. Данас Свети Никола жали и плаче, јер су недужни људи у затворима.Као што су они славни официри били у затвори и као што је и њих спасао свети Никола, тако и данас у затвору Козанија постоје такви људи».У наставку, доводећи мој живот у опасност, упутио сам један драматичан позив побуњеницима, посебно капетану Марку (Вафиади), који је владао у тој области и који је био као неукроћена зверка, и рекао сам им: «У име Назарећанина, у име правде, у име човечности, дужни сте да ослободите те недужне људе, на овај свети дан светог Николе, ослободите их».

Тако сам рекао. Знао сам да се обраћам тврдим срцима, утолико светитељ је омекшао и најчвршће карактере. Као што сунце омекшава свећу, тако и његова интервенција је омекшала срца тих људи. Исте вечери, пре него што је сунце зашло, 300 Козанита је било слободно на путевима Козанија! Ево тако и онда и сада и увек свети Никола чудотвори. Ево зашто ме посебно гањава чудо са три официра. Спасао је у Ликији тројицу када су телесно били на земљи, спасао је у Костандинопољу тројицу када су већ били на небу, и спасао је триста у Козанију у наше дане.

* * *

Испоштујмо и ми достојно светог Николу, драги моји. Сви неког Николу имамо у нашој кући или породици. Неко има родитеље и укућане који носе име Никола и сада се одмарају у дворима праведника, где ћемо се и ми преселити ( и код мене примера ради, мој отац се звао Никола, и данашњи празник ме подсећа на моје детињство које сам проживео у моме селу Лефкама на отоку Паросу). Неко има лица која данас славе међу живима, живе данас и боре се у друштву са дивљим валовима матријализма и атеизма. Замолимо, за упокојене нека Бог да одмора, а за живе нек их ојача да иду из победее у победу и из славе у славу, све док не стигну у дворе оне где анђели и арханђели и свети Никола се радују и царују поред свете Тројице. Амин.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Говор Митрополита Флорине о. Августина у светом храму Светог Николе у Флорини 5-12-1981 вечерње)

Κάθε μέρα μαθαίνουμε πολλά δυσάρεστα, πολλές συνομοσίες κατά της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα κουραστούμε ψυχικὰ και θα αφήσουμε τους εχθρούς να αλωνίζουν στον τόπο μας.

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΜΑΧΟΙ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ,  ΜΑΣ ΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Press TIDEON

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ

• ——– Αρχικό Μήνυμα ——–
• Θέμα:  INTERNATIONAL CAMPAIGN FOR MACEDONIA – 12/12
• Ημερομηνία:  Sun, 12 Dec 2010 20:27:11 +0200
• Από: INTERNATIONAL CAMPAIGN FOR MACEDONIA <campaign@macedoniaontheweb.eu>
• Απάντηση:  reply-INTERNATIONAL CAMPAIGN FOR MACEDONIA <campaign@macedoniaontheweb.eu>
• Προς:             <press@tideon.org>

Προς άπαντες τους συμμετέχοντες στην Παγκόσμια Εκστρατεία για τη Μακεδονία

Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές,
Η εκστρατεία για τη Μακεδονία έπειτα από τρεις μήνες πορείας, έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής τον χαμηλών προσδοκιών αριθμό των 7.205 υπογραφών. Η προσέλευση συμμετοχών, αν και σημαντική, δεν συνάντησε τις προσδοκίες μας. Πολλοί από τους συμμετέχοντες δεν ανάρτησαν το λογότυπο της εκστρατείας στις ιστοσελίδες τους , δεν έκαναν μάλιστα καν μνεία σε αυτήν.  Δεν μπορούμε να περιμένουμε θετικά αποτελέσματα εάν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες δεν γνωστοποιούν την εκστρατεία και τη συμμετοχή τους σε αυτήν.

Εξακολουθούμε ωστόσο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κατορθώσουμε περισσότερα, γι’ αυτό ζητούμε από όλους τους συμμετέχοντες Οργανισμούς και Ενώσεις να προωθήσουν την Εκστρατεία, καταστώντας την έτσι γνωστή παγκοσμίως.

Ο σύνδεσμος υπογραφής της αίτησης στα ελληνικά ΕΔΩ
Στην αγγλική γλώσσα ΕΔΩ

Παρακαλούμε όπως προωθήσετε το σύνδεσμο της αίτησης.
Παγκόσμια εκστρατεία για τη Μακεδονία
Macedonia on the Web

ΠΑΛΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

“ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ”

Παραθέτουμε την αρχή της ομιλίας. Ολόκληρη κυκλοφορεί σε DVD, με θέμα· «Ο ΜΕΓΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ». Το φωτογραφικό υλικό που χρησιμοποιείται για επένδυση είναι από την εξόδιο ακολουθία του σεβαστού αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου.

_____________________

___________

Τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος
Κυριακὴ 12 Δεκεμβρίου 2010

Μη χανεις καιρο!

«Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Ἐφ. 5,15-16)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ. Καὶ στὴν ἀκολουθία τῆς ἡμέρας ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται μία περικοπὴ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ πρὸς Ἐφεσίους, τὴν ὁποία μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἔγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἐκκλησία τῶν Ἐφεσίων καὶ δι᾽ αὐτῆς πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων.

Ἐκεῖ, μεταξὺ ἄλλων, λέει· «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡ μέραι πονηραί εἰσι»(Ἐφ. 5,15). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἂς δώσουμε μία σύντομη ἑρμηνεία βοηθούμενοι ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη.

* * *

Ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἑξῆς. Στὸν κόσμο αὐτὸν οἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε «σὰν πρόβα τα ἀνάμεσα σὲ λύκους»(Ματθ. 10,16). Νὰ προσέχουμε λοιπόν, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, νὰ μὴν τοὺς δίνουμε ἀφορμὴ γιὰ ἔχθρα καὶ μῖσος. Μόνο σὲ ζητήματα ὀρθοδόξου πίστεως νὰ εἴ μαστε ἀνυποχώρητοι· στὰ ἄλλα ἂς εἴμαστε εἰ ρηνικοὶ καὶ ἄκακοι. Αὐτὸ εἶνε γνώρισμα τῆς φρονιμάδας τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἔτσι θὰ συμ περιφέρων ται ὄχι «ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί».
Νὰ ζοῦμε, συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν». Ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀξία τοῦ χρόνου. Ὁ χρόνος εἶνε ἕνα πολύτιμο πρᾶγμα. Οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν «χρόνου φείδου». Καὶ σήμερα ἀκοῦμε ὅτι «ὁ χρόνος εἶνε χρῆμα». Ὅπως δηλαδὴ τὸ χρῆμα τὸ φυλᾷς καὶ δὲν τὸ σπαταλᾷς, ἔτσι νὰ βλέπῃς καὶ τὸ χρόνο. Ὁ χρόνος εἶνε τάλαντο. Ὅπως τὰ τάλαντα, κατὰ τὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Κυρίου(βλ. Ματθ. 25,14-30), ὀ φείλουμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε καὶ νὰ τὰ ἐκμεταλλευώμεθα, ἔτσι νὰ κάνουμε καὶ συνετὴ χρῆσι τοῦ χρόνου ποὺ διαθέτουμε.
Ὁ Θεὸς εἶνε αἰώνιος, ἄχρονος, ἐκτὸς χρόνου. Ἐμεῖς ζοῦμε ἐν χρόνῳ σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο, ὡς «ξένοι»«πάροικοι»καὶ «παρε πίδη  μοι ἐπὶ τῆς γῆς»(Ἑβρ. 11,13. Α΄ Πέτρ. 1,1· 2,11). Ὅσα χρόνια καὶ ἂν ζήσουμε, ἡ ζωή μας ἐδῶ εἶνε μιὰ σταγόνα ἐμπρὸς στὸν ὠκεανὸ τῆς αἰωνιότη τος. Κάθε στιγμὴ ὅμως τῆς ζωῆς μας, αὐτὸς ὁ λίγος χρόνος, ἔχει μεγάλη ἀξία. Ἀπὸ τὴν ἡ μέρα τῆς γεννήσεώς μας ὣς τὰ βαθειὰ γεράματα, τὸ διάστημα αὐ τὸ δὲν εἶνε δικό μας· μᾶς δόθηκε γιὰ ἕνα σκοπό. Ἂν ζήσουμε ὄχι μὲ ἔ χθρες καὶ μίση, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ στὶς θλίψεις, τότε «ἐξαγοράζουμετὸν καιρόν». Ὅ,τι καὶ ἂν ἀπαιτηθῇ λοιπόν, ἂς τὸ θυσιάσουμε, ἀρκεῖ μόνο νὰ κρατήσουμε τὴν πίστι.
Ἀκοῦμε, ὅτι ἕνας πλούσιος, βλέποντας κακοποιοὺς νὰ ἔρχων ται νὰ τὸν σκοτώσουν, τοὺς ἔδωσε ὅ,τι εἶχε καὶ γλύτωσε. Αὐτός, λέμε, ἐξαγόρασε τὴ ζωή του μὲ τὰ πλούτη του. Κ᾽ ἐμεῖς ἀξίζει νὰ δώσουμε ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μας γιὰ νὰ γλυτώσουμε τὸ μέγα κεφάλαιο, γιὰ νὰ ἐξαγοράσουμε μ᾽ αὐτὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστι μας, διότι «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Δὲν φταῖνε βεβαίως οἱ ἡμέρες αὐτὲς καθεαυτές, τὸ φῶς – οἱ ὧρες – τὰ λεπτά τους· φταῖνε οἱ κακοὶ ἄνθρωποι ποὺ γεμίζουν τὶς ἡμέρες μὲ πονηρὰ ἔργα, καὶ ἔτσι λέμε ὅτι «οἱ ἡμέρες εἶνε πονηρές».
Ὡς πρὸς τὰ ἐπίγεια, τὰ καλύτερα χρόνια τῆς ζωῆς εἶνε γιὰ μὲν τὰ παιδιὰ καιρὸς μαθήσεως, γιὰ τοὺς νέους καιρὸς ἡρωικῶν πράξεων, γιὰ δὲ τοὺς ὡρίμους ἄντρες καὶ γυναῖκες καιρὸς γά μου καὶ τεκνογονίας. Κατόπιν οἱ εὐκαιρίες αὐτὲς τελειώνουν· δὲν βλέπεις γέροντες οὔτε στὰ σχολεῖα οὔτε στὸ στρατὸ οὔτε στὸ γάμο, γιατὶ ὁ χρόνος πέρασε πλέον. Ἔτσι, καὶ πολὺ περισσότερο, στὰ μέλλοντα καὶ οὐράνια.Λένε γιὰ τὸν Τίτο, αὐτοκράτορα τῆς ῾Ρώμης, ὅτι ἦταν ὀπαδὸς τοῦ φι λοσόφου Πυθαγόρα, ποὺ ὑποχρέωνε τοὺς μαθητάς του κάθε βράδυ νὰ ἐξετάζουν τί ἔκαναν τὴν ἡμέρα. Καὶ ὁ Τίτος, ὅταν ἔβλεπε ὅτι δὲν ἔκανε κάτι ἀξιόλογο, ἔλεγε· Ἀλλοίμονο, ἔχασα τὸν καιρό μου! Καὶ στὴ δική μας πνευματικὴ ζωὴ πόσος χαμένος καιρὸς ὑπάρχει!
Πῶς ἐξαγοράζεται – πῶς κερδίζεται ὁ καιρός; Ὅταν δὲν διαφεύγῃ μὲ ἀμέλεια καὶ ἀργία, ἀλλὰ διατίθεται γιὰ κοπιώδη ἐσωτερικὴ ἐργασία, λεπτομερῆ αὐτοεξέτασι, ἐπιμελῆ ἄσκησι, ἀκριβῆ τήρησι τῶν θείων ἐντολῶν, ἐκρίζωσι τῶν παθῶν, καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, μόρφωσι κατὰ Χριστόν. Ὅταν ὁ πιστὸς ἐκμεταλλεύεται τὸν καιρό, μπορεῖ νὰ ἐλπίζῃ στὸ αἰώνιο μέλλον.

* * *

Ἕνας ἄνθρωπος προετοιμασμένος γιὰ τὴν αἰωνιότητα ἦταν, ἀγαπητοί μου, ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Αὐτὸς «ἐξηγοράσατο»- ἐκμεταλλεύθηκε τὸ χρόνο του.
Πῶς ἔζησε;Ἦταν ὀλιγογράμματος, ἔβοσκε πρόβατα, ἀλλ᾽ ἄνθρωπος μεγάλης ἀγάπης, ἐλεήμων καὶ φιλόξενος. Ἦταν ἔγγαμος καὶ μὲ
τὴ γυναῖκα του ἀπέκτησαν μιὰ θυγατέρα, τὴν Εἰρήνη· ἀλλ᾽ ἔπειτα πέθαναν καὶ ἡ σύζυγος καὶ ἡ κόρη του. Ζοῦσε ἐνάρετα, ἁπλᾶ καὶ ταπεινά. Συμπεριφερόταν μὲ πραότητα καὶ ἀγαθότητα. Γι᾽ αὐτὸ τὸν ἀγαποῦσαν ὅλοι. Ἔτσι, ὅταν κενώθηκε ὁ θρόνος τῆς Τριμυθοῦντος, μιᾶς μικρῆς πόλεως κοντὰ στὴ Σαλαμῖνα τῆς Κύπρου, τὸν ἐξέλεξαν παμψηφεὶ ἐπίσκοπό της. Ὡς ἐπίσκοπος δὲν ἄλλαξε τρόπο ζωῆς καὶ συμπεριφορᾶς. Εἶχε δὲ τόση παρρησία στὸ Θεό, ὥστε ἔκανε θαύματα μεγάλα.
Κάποτε π.χ., γιὰ νὰ βοηθήσῃ ἕνα φτωχὸ κ᾽ ἐπειδὴ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε δραχμὴ στὴ τσέπη, μόλις εἶδε ἐκεῖ κοντὰ ἕνα φίδι νὰ κινῆται, ἔκανε τὸ φίδι χρυσό―ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε―, κι ἀφοῦ ὁ φτωχὸς ἐξυπηρετήθηκε ἐπανέφερε τὸ χρυσάφι σὲ φίδι ζωντανό, γιὰ νὰ μὴν πέσῃ ὁ ἄνθρωπος σὲ πλεονεξία καὶ φιλαργυρία, ποὺ εἶνε τὰ χειρότερα κακά.
Πάλεψε ὅμως καὶ μ᾽ ἕνα ἄλλο τρομερὸ φίδι, μὲ τὴν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος δὲν πίστευε στὴν ἁγία Τριάδα καὶ ἔλεγε, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἄχρονος ὅπως ὁ οὐράνιος Πατήρ. Συνῆλθε ἡ Πρώτη (Α΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδος στὴ Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ μαζεύτηκαν ἐκεῖ 318 πατέρες ἀπ᾽ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ὁποῖος μὲ θαῦμα ἀπέδειξε πῶς μποροῦν τὰ Τρία Πρόσωπα τῆς Θεότητος νὰ εἶνε μία φύσις. Τί ἔκανε· πῆρε στὰ χέρια του ἕνα κεραμίδι καὶ εἶπε «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» κ᾽ ἔφυγε πρὸς τὰ πάνω ἡ φωτιὰ ποὺ τὸ εἶχε ψήσει, «καὶ τοῦ Υἱοῦ» κ᾽ ἔφυγε πρὸς τὰ κάτω τὸ νερὸ ποὺ τὸ εἶχε ζυμώσει, «καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος» κ᾽ ἔμεινε στὸ χέρι του τὸ χῶμα ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἶχε γίνει. Ἔτσι συνετέλεσε καὶ αὐτὸς στὴν σύνταξι τοῦ «Πιστεύω»ποὺ ἀκοῦμε κάθε φορά. Μετὰ τὴν κοίμησί του τὸ ἱερὸ λείψανό του μεταφέρθηκε ἀρχικὰ στὴν Κωνσταντινούπολι (τὸν 7ο αἰῶνα) καὶ τελικὰ στὴν Κέρκυρα (τὸν 15ο αἰῶνα), ὅπου τιμᾶται μέχρι σήμερα.

* * *

Αὐτός, ἀγαπητοί μου, ἦταν ὁ ἅγιος Σπυρίδων. Ἔζησε σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς διδάσκει νὰ ζήσουμε κ᾽ ἐμεῖς ὅπως λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Μὴ χάνετε καιρό! μᾶς φωνάζει. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶνε χρόνος προετοιμασίας γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Κι αὐτὴ ἡ προετοιμασία ἀρχίζει ἀπὸ ἐδῶ μὲ τὴ μετοχὴ στὰ ἱερὰ μυστήρια.
Σὲ λίγο ἔρχονται Χριστούγεννα, ἀκούγεται τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…»(ᾠδ. α΄ ). Ἂς ἑτοιμαστοῦμε γιὰ θεία κοινωνία. Καὶ ἡ ἑτοιμασία εἶνε νὰ ἐξομολογηθοῦ μετὰ ἁμαρτήματά μας. Στὸ ζήτημα αὐτὸ δυστυχῶς εἴμαστε πίσω. Εἶνε ἀμφίβολο ἂν στοὺς δέκα ἕνας ἐξομολογῆται· οἱ ἄλλοι πῶς θὰ κοι νω νήσουν; Ἂς τρέξουμε λοιπὸν νὰ λουστοῦμε, νὰ καθαριστοῦμε. Τὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε, ὅσο πᾶνε, γίνονται σκληρότερα, ἁμαρτωλότερα. Βρισκόμαστε σὲ καιροὺς ἀποκαλυπτικούς. Τὸ κακὸ αὐξάνει. Οἱ Χριστιανοί, ὅπως εἴπαμε, εἶνε «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων»(Ματθ. 10,16). Εἶνε λίγοι. Γίνεται μάχη μεταξὺ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Κατὰ τὴν Ἀποκάλυψι θὰ πέσῃ κόσκινο. Οἱ πολλοὶ ἐπηρεάζονται, ξεμυαλίζονται, ἀπομακρύνονται. Ἔντυπα, ῥαδιοφωνικοὶ καὶ τηλεοπτικοὶ σταθμοί, νυχτερινὰ κέντρα, ἀθέμιτες ἀπολαύ σεις, κρεοφαγία ἀκόρεστη, ἀλκοόλ, κάπνισμα, ναρκωτικὰ προκαλοῦν φθορά. Οἱ ἄνθρωποι ξοδεύουν τὰ χρήματά τους στὸ διάβολο. Κι ὅσοι ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία, τί τὸ ὄφελος; Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς παν –
τρεμένους εἶστε δολοφόνοι, σκοτώνετε παιδιά· γι᾽ αὐτὸ σβήνουμε ὡς ἔθνος. Ἕνας Ἕλληνας πεθαίνει τὸ πρωὶ καὶ ὣς τὸ βράδυ δὲ γεννιέται ἄλλος· μισὸς γεννιέται. Στὴν Τουρκία ἕνας Τοῦρκος πεθαίνει τὸ πρωὶ καὶ ὣς τὸ βράδυ γεννιοῦνται δώδεκα! Νὰ μετανοήσουμε λοιπόν.
Τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων θὰ γίνῃ ἔρανος γιὰ τοὺς φτωχούς. Ἂς ἐλεήσουμε. «Ὁ ἐλεῶν, λέει, πτωχόν, δανείζει Θεῷ»(Παροιμ. 19,17).
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὅλους νὰ ἑορτάσουμε τὶς ἅγιες ἡμέρες ποὺ ἔρχονται ὅπως θέλει ὁ Θεός, ὅπως θέλει ὁ Κύριος ἡμῶν
Ἰησοῦς Χριστός, «τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον» (Ἀπ. 5,6)· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ περυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στὸν ἱ. ναὸ του  Ἁγ. Στεφάνου – Πτολεμαΐδος τὴν Κυριακὴ 12-12-1993

))))))))))))))))))))))

ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

))))))))))))))))))))))))

NE VORBEŞTE MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA LA

SĂRBĂTOAREA SFÂNTULUI SPIRIDON (12 DEC.)

“…Sfântul Spiridon s-a născut în Cipru la mijlocul secolului III d.Hr. Nu era dintr-o familie bogată, slăvită şi oficială; era sărac şi agramat. Îndeletnicirea lui era cea de păstor. Un păstor sfânt. Dar nu cumva păstori au fost şi Avraam, Iacob, Moise, David şi alţi bărbaţi din Vechiul Testament? Nu cumva păstori au fost şi cei care în sfânta noapte a Naşterii lui Hristos au auzit cântarea îngerilor: „Slavă întru cei de sus, lui Dumnezeu, şi pe pământ pace între oameni bunăvoire!”? Un păstor care crede în Hristos şi trăieşte conform voii Lui celei sfinte valorează incomparabil mai mult decât un aşa-zis om de ştiinţă şi înţelept care nu crede în nimic şi trăieşte contrar voii lui Dumnezeu.
Un păstor sfânt a fost Sfântul Spiridon. Îşi deschidea staulul, îşi lua oile, le conducea la livezi pline de verdeaţă şi la izvoare cristaline şi găsea timp să privească şi lucrurile lui Dumnezeu, să-L laude în cântări şi să-L slăvească pe Dumnezeu. Natura era pentru Sfântul Spiridon o carte plină de minunate icoane şi în fiecare zi, aşa cum ea era deschisă înaintea lui, o studia. Şi văzând toate frumuseţile pe care le-a creat Dumnezeu, spunea şi el ca David: „Cât s-au mărit lucrurile Tale, Doamne; toate cu înţelepciune le-ai făcut” (Psalmul 103, 24).
Sfântul Spiridon s-a căsătorit cu o fată îmbunătăţită şi a întemeiat o familie creştină. Dobândise o fiică, pe care au numit-o Irina. Dar aleasa lui soţie a murit de tânără şi Sfântul Spiridon a rămas văduv la o vârstă tânără. N-a vrut să se căsătorească din nou. Se consacrase de-acum şi mai mult lui Dumnezeu. Casa lui era ospitalieră. Spiridon îl ajuta pe fiecare sărac şi îl mângâia pe fiecare nenorocit. Rugăciunea lui făcea minuni. La sfântul păstor alergau toţi şi, de aceea, când o Episcopie a Ciprului, Trimitunda, a rămas văduvă (fără episcop), popor şi cler, toţi, bărbaţi, femei şi chiar copii, au strigat: Pe Spiridon îl vrem episcop! Şi Sfântul Spiridon în urma cererii clerului şi poporului a fost hirotonit preot şi episcop. Şi aşa cum ucenicii lui Hristos din pescari de peşti au devenit pescari de oameni, aşa şi Sfântul Spiridon, din păstor de oi necuvântătoare a devenit păstor de oi cuvântătoare, păstor al Bisericii. Grijile lui erau de-acum mari. Dar cu ajutorul lui Dumnezeu Sfântul Spiridon şi-a îndeplinit toate îndatoririle arhiereşti şi a devenit un model şi un exemplu de bun păstor. Arma lui era rugăciunea. Nu doar în biserică, ci şi în afara ei se ruga cu credinţă şi cu lacrimi, şi Dumnezeu asculta rugăciunile acestui sfânt episcop al Său şi aveau loc minuni mari în întreaga insulă. De la o margine la alta a ei se auzea numele Sfântului Spiridon.
Sfântul Spiridon a fost numit „făcător de minuni”, pentru că a făcut minuni. Minuni a făcut în anii de demult, minuni în anii de mai de-aproape de noi, minuni face şi astăzi. Dintre toate minunile lui vom istorisi aici 4-5.
În Cipru, pe vremea sfântului, trecuse multă vreme de când nu mai plouase. Groaznică secetă. Izvoarele secau. Pământul crăpa de uscăciune. Copacii se uscau. Animalele mureau. Oamenii sufereau groaznic. Se gândeau să plece din insulă şi să se ducă în altă parte. Atunci, l-au rugat pe Sfântul Spiridon să facă o rugăciune. Şi Sfântul Spiridon împreună cu poporul a făcut o procesiune. Au ieşit pe ogoare şi L-au rugat pe Hristos. Şi cerul s-a umplut de nori. Peste puţin timp a căzut ploaie; o ploaie, care a adăpat tot Cipru. Asta a fost o minune.
Altă minune. A făcut-o nu în insulă, ci în Niceea din Asia Mică, când a avut loc primul Sinod Ecumenic. La Sinod, împreună cu alţi episcopi, a fost şi Sfântul Spiridon. Ereticul Arie îşi deschisese gura, ca să-L hulească pe Hristos, spunând că nu este Dumnezeu, ci om. Ceilalţi ierarhi respingeau erezia cu cuvântul şi demonstrau că Hristos este adevăratul Dumnezeu. Dar Sfântul Spiridon printr-o minune pe care a făcut-o a demonstrat că într-adevăr Hristos este adevăratul Dumnezeu, a doua persoană a Sfintei Treimi. Astfel, păstorul din Cipru a închis gura lui Arie, care credea că prin falsa lui filosofie ar putea să-L dărâme pe Hristos de pe tronul Dumnezeirii.
A treia minune. Un sărac s-a dus la Sfântul Spiridon şi i-a cerut ajutor. Sfântul Spiridon n-avea nimic să-i dea în ziua aceea; tot ce avusese împărţise altor săraci. Săracul l-a rugat cu lacrimi în ochi să-l ajute. La un moment dat, Sfântul Spiridon vede în ţarini un şarpe. Îşi face rugăciunea şi şarpele se transformă în aur. A luat şarpele şi i l-a dat săracului cu rugămintea de a i-l aduce înapoi când n-o să mai aibă nevoie de bani.
A patra minune. Într-o zi, când Sfântul Spiridon slujea Sfânta Liturghie singur în biserică, cei ce intraseră în biserică au auzit voci îngereşti. Când sfântul a ieşit în Uşile Împărăteşti şi a spus „Pace tuturor!”, au auzit psalmodiind îngerii: „ Şi duhului tău”.
Să amintim şi o ultimă minune. O femeie a venit la sfântul şi l-a rugat să-i înapoieze un lucru preţios pe care-l dăruise spre păstrare fiicei lui. Dar unica lui fiică, Irina, murise, iar sfântul nu ştia unde ascunse fiica lui acel lucru străin. S-a dus deci – zice sinaxarul – la cimitir, a stat deasupra mormântului fiicei lui şi a întrebat-o unde ascunsese lucrul străin. Şi din mormânt a răspuns fiica lui şi a spus tatălui ei unde ascunsese ceea ce-i dăduse femeia. Apoi, a spus fiicei lui: Adormi, copilul meu, până în ziua celei de-a doua veniri a Domnului.
Şi nu sunt doar acestea minunile pe care le-a făcut Sfântul Spiridon; sunt şi altele multe. Şi până astăzi continuă să facă minuni.

***

Sfântul Spiridon a fost făcător de minuni. Însă sunt mulţi care nu cred în minunile sfinţilor. Dar oare cred în minunile lui Hristos? Şi de vreme ce aceşti oameni nu cred în minunile lui Hristos, cum să creadă în minunile sfinţilor? Sau credem în Hristos, sau nu credem! Cine nu crede este orb şi nu vede nimic. Dar oricine crede în Hristos nu se îndoieşte de ceea ce a spus Hristos. A zis Hristos: „Oricine va crede în Mine, va face nu doar cele pe care le fac Eu, ci prin puterea Mea va face şi alte lucruri mai mari” (Ioan 14, 12).
Necredincioşilor! Da, Hristos este adevăratul Dumnezeu. Hristos trăieşte şi împărăţeşte, iar prin sfinţi a făcut, face şi va face minuni până la sfârşitul veacurilor. Aşadar, slavă lui Hristos pentru toate minunile! Tocmai de aceea la sfârşitul troparului Sfântului Spiridon se spune: „Slavă lui Hristos, Celui ce Te-a slăvit pe tine, slavă Celui ce Te-a încununat pe tine, slavă Celui ce lucrează prin tine tuturor tămăduiri”. “

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: „Myripnoa anthi”)

BISHOP AUGOUSTINOS KANDIOTIS

OF FLORINA, GREECE

LANDMARKS OF HIS LIFE

1907 Born in Lefkes, Paros (an island in the Cyclades, Greece).
1935 Became a monk at the Holy Monastery of Aggelokastro in Akarnania, Greece and his name was changed from Andreas to Augoustinos.
1935 Ordained a deacon in Paravola of Agrinio by the Metropolitan of Akarnania, Hierotheos, and served as a protosinghel.
1941 Transferred to the Metropolis of Ioannina and served as a preacher under Metropolitan Spyridon, who later became archbishop of Athens.
1942 Transferred to the Metropolis of Edessa where he was ordained priest by Metropolitan Pandeleimon.
1942 At the end of the year, was transferred to the Metropolis of Thessaloniki with stints to Kilkis, Veria, Edessa and Florina.
1943-1945 Transferred to Kozani, where he established a food-kitchen and distributed 8000 servings daily. As editor of Estia newspaper, he further established the magazine currently known as Christianiki Spitha (Christian Spark) which was known at different times by the names of: Agapi (Love), Adelphosini (Brotherhood) and To Spiti tou Ftochou (The House of the Poor).
1946-1947 At the request of His Grace Theoklitos, Metropolitan of Grevena, Fr. Augoustinos was transferred there.
1947-1949 At Fr. Augoustinos’ request, he served in the army, holding the rank of Lieutenant. He served in the 15th and 9th divisions and in the second army corps as the director of the office B’10 (Religious Department). He gave sermons every week from the radio station in Larisa. He published the magazine Christianos Stratiotis (Christian Soldier).
1949-1951 Served as a preacher in the Metropolis of Karystia and Skyros.
1950 Published his first book Kosmas Aitolos.
1951 Transferred from the Metropolis of Karystia to the Archdiocese of Athens, and served as preacher under Archbishop Spyridon. He served there for 17 years under 5 different archbishops.
1967 Elected and ordained bishop of Florina, Prespa and Heordaia. During his service as bishop, Fr. Augoustinos:

• – re-established publication of the magazine Salpynx Orthodoxias (The Orthodox Herald).
• – served 5 times on the Holy Synod
• – ordained close to a hundred priests
• – established an ecclesiastical high-school in Florina
• – founded many associations, including the missionary brotherhood Stavros (The Cross).
• – Built tens of churches and institutions (boarding houses, an old-age home, summer camps etc)
• – Set up the radio station St. Chrysostomos
• – Published 85 books and many magazines
• – Wrote 557 encyclicals
• – Delivered sermons throughout Greece

• 1999 Founded the Holy Women’s Monastery of St. Augoustinos in Florina, and consecrated the catholicon of the monastery.
• 1999 December 9, submitted his resignation from duties as bishop, due to old age, having served as Metropolitan of Florina for 32^1/2 years.
• 2000 January 15, resigned from active service.

After resigning:

• – continued to publish the magazines Christianiki Spitha and Kyriaki (Sunday) – a leaflet and preaching aid for priests.
• – visited parishes in the Metropolis of Florina
• – continued to bless congregations, preach briefly and distribute antidoron.
• – regularly attended the Liturgy at the Holy Women’s Monastery of St. Augoustinos in Florina, blessing the congregation and distributing antidoron.
• – daily received visitors requesting his blessing
• – kept pace with current news events
• – supported the Holy Synod’s decision to have a referendum protesting against the removal of one’s Faith on ID cards.
• – was against the new type of ID cards.
• – In June he paid a visit to his hometown in Paros
• – November 26, was among the priests who were honoured by the Holy Synod for their philanthropic work during the years of the German Occupation.

• 2004 the Metropolis of Florina in co-operation with the University of Thessaloniki published a volume of academic papers dedicated to his honour.
• 2007 Turned 100 years old
• 2009 On January 15, ten years were completed since his resignation as bishop.
• 2010:

• – August 3, suffered a stroke.
• – August 28, reposed.
• – August 30, the funeral service took place at the cathedral of St. Pandeleimon and he was buried at the Holy Women’s Monastery of St. Augoustinos, Florina, in accordance with his request.

HIS ILLNESS

At noon on Tuesday August 3, Bishop Augoustinos suffered a stroke and his personal doctor, G.P. Dr. Elias Stavridis, insisted on his admssion to hospital.

Around 3:00 p.m. he was taken to the hospital in Florina. There, he had a CT in which the stroke was officially detected. Fr. Augoustinos couldn’t move his left hand, he had lost his ability to talk and couldn’t eat. During the following days he had a second scan, X-rays and regular blood tests. Remaining calm, Fr. Augoustinos maintained a reasonably normal temperature at this time.  His oxygen levels and blood pressure were good. His heart rate, however, while generally stable, at times showed signs of arrhythmia (irregular heart-beats). Only slight dyspnoea (breathing problem) was noted, which was aggravated temporarily during his compulsory position changes. After the feast of the Dormition of the Virgin Mary, (August 15) his blood pressure started to decline slightly, which towards the end of the month eventually resulted in kidney failure and fluid retention.

Fr. Augoustinos was hospitalized for 26 days, from August 3 until the morning of the 28th. All the medical, nursing, administrative, research and assistant personnel showed avid interest and took great care of him during this time. A special mention must be given to Mrs. Chrysoula Toitou and Mr. Nektarios Vamvakousis; nurses who even when off-duty, willingly came daily for many hours to offer their service with great care and respect. Other doctors and nurses from other hospitals were also found repeatedly at his bedside to offer their knowledge, experience and practical help.

During the hospitalization of the elderly bishop, (in Room 1, Pathological Ward, Eleni Dimitriou Hospital) he received many visitors who took his blessing, (lay-people, clergy and monastics), not only from Florina but also from afar (Mt. Athos, Thrace, Athens, the Peloponnese etc). They were given icons with a stamp of his signature, along with the periodical Christianiki Spitha. It is estimated that thousands of people passed by his bedside. Almost every day, Florina’s current bishop, His Grace Theoklitos, visited Fr. Augoustinos, accompanied by the clergy of his synodia, as did other metropolitans. Most of the clergy who were ordained by Fr. Augoustinos, hastened to kiss the hand which had imparted to them the grace of priesthood. Moving scenes were witnessed. Everyone wanted to express their gratitude and thanks. Many asked for forgiveness, since at some point they had grieved him.

The Mystery of Holy Unction was performed three times in Fr. Augoustinos’ room. Above his head an oil-lamp burned continuously in front of icons of the Lord, the Virgin Mary and various saints. He received Holy Communion on the Sundays of 8th, 15th (after the All-night Vigil) and 22nd August, from the Holy Chalice of St. Augoustinos’ monastery. Many of his spiritual children took turns staying by his bedside, praying and reading spiritual books to him.

HIS REPOSE

Since Fr. Augoustinos had difficulty in eating, on Thursday August 26, the doctors inserted a feeding tube and by evening he had been fed 5 times. The intention –if he regained his strength– was to have a gastroscopic operation to be fed via a feeding gastronomy tube.

From the beginning of his admission to hospital, care was taken to prevent bedsores. This demanded frequent position changes, which however affected Fr. Augoustinos’ breathing. In the meantime, the decline of his blood pressure (from 11/12 to 7/6) resulted in kidney failure. Due to this, it was recommended he not be further burdened with the administration of fluids and the feeding tube was removed. The cessation of urine began to foretell his approaching end.

During the morning of Friday August 27, Fr. Augoustinos’ state of health abruptly deteriorated. However, his countenance remained peaceful, even though his breathing difficulties intensified. Around noon, Holy Unction was performed for the third time, and Fr. Augoustinos received Holy Communion from the artoforion[1] of the hospital’s chapel, St. Luke. Also the Prayer for the Dying was read. Both inside and outside his room, many spiritual children —men, women, clergy and monastics— continuously prayed with a prayer rope and read the Akathist Hymn and Supplicatory Canons, one after another.

During the afternoon, as people continued to arrive uninterruptedly, a priest standing at Fr. Augoustinos’ bedside read the last ten chapters of the Apocalypse (12-22) with which the New Testament is completed, from “Now a great sign appeared in the heaven: a women clothed with the sun” (a passage that was dear to him) until “Surely I am coming quickly.” It also has to be mentioned that during the 26 days of his admittance to hospital, every night, the Holy Monastery of St. Augoustinos had an All-night Vigil.

On August 28 at 5:05 a.m. Fr. Augoustinos’ soul calmly flew to the heavens, “like a bird” as they say in Greek. His face continued to remain calm. The official cause of death was acute pulmonary edema (fluid retention on the lungs).

This date, as many noted, is significant. August 28, according to the new calendar and the Synaxari, commemorates the falling asleep of St. Augoustinos, bishop of Hippo – the saint whose name Fr. Augoustinos was given during his monastic tonsure. (This feast, however, has been transferred to June 15, in order to be co-celebrated with St. Hieronymos.) Also on this day, according to the old calendar on Mt. Athos and other regional Orthodox Churches, the feast of the Dormition of the Virgin Mary is celebrated. Fr. Augoustinos especially loved, honoured and prayed to the Theotokos. Many of his listeners remember how Fr. Augoustinos began his homilies saying a prayer that he himself had composed “All-Holy Lady Theotokos…” Finally, on that same day, 50 years ago in 1959, the venerable Elder Joseph the Hesychast had also reposed. He was Fr. Augoustinos’ fellow villager (born in Lefkes, Paros) and happened to be a student of Fr. Augoustinos’ mother, Sophia Threpsiadou-Kandiotou. Everyone was moved by the significance of the date.

THREE DAY VENERATION

After the medical certification of the death of Fr. Augoustinos on the morning of the Saturday, preparations of the body began (without medical intervention) for the three-day veneration. Even though the temperature was expected to be high, the funeral was scheduled to take place on Monday August 30 at noon, in order for those from afar to have time to arrive and pay their respects.

The first informed was His Grace Theoklitos, Metropolitan of Florina, who came to pay his respects to Fr. Augoustinos in the hospital room. Bishop Theoklitos immediately initiated the dressing rite, where the pious priests dressed Fr. Augoustinos firstly in his monastic clothes, and then in his bishop’s vestments. Arch-priest Fr. Demosthenis Papadopoulos presided. During the dressing rite, stole-wearing priests read the 11 Matinal Gospels, and the first hierarchical memorial service was performed. The 22^nd Psalm “The Lord is my Shepherd,” was chanted while the body was transferred to a simple, uncovered coffin, which was then placed into the hearse. As the small cortège of cars proceeded from the hospital towards the Holy Monastery of St. Augoustinos, the first glimmer of day illuminated the face of the deceased Elder. The coffin was then carried on the clergys’ shoulders and placed in the middle of the monastery’s church, and after reading the Hours, (to give preparation time for the Holy Oblation) the Divine Liturgy commenced. Bishop Theoklitos officiated during the Liturgy and a new small altar-table was used, since an All-night Vigil had taken place in the church the previous evening. At the end of the Liturgy, a memorial service was chanted, and Fr. Augoustinos’ body remained in the church for a while afterwards.

Meanwhile, care of the Metropolis of Florina, the public was informed. The news started to spread, via the churches’ death-knells and through the media, the print and the internet.

At 11:00 a.m. the hearse carrying the body of the venerable Elder, crossed the city to the cathedral of St. Pandeleimon in Florina, and there the public veneration began. During those three days, (Saturday, Sunday and Monday) while countless crowds of the faithful came from near and far, stole-wearing clergy continuously read the four Gospels in front of the open Royal Gate. These readings were only interrupted upon a bishop’s arrival for a memorial service – approx. 30 bishops came and paid their respects.

As the Gospels were read, we instinctively brought to mind the reposed’s preachings on these passages; the great preacher was now silent and resting in the middle of the soleas. When during Saturday Vespers for the feast of the Beheading of St. John the Baptist (August 29) the following doxasticon of the aposticha was heard: “Fore-runner of the Saviour, you rebuked kings that they should not act lawlessly” (Tone 8) it was impossible not to relate the Fore-runner’s censuring style with the bold style of speaking that Elder Augoustinos used to those of high rank.

On Sunday morning a hierarchical Divine Liturgy was performed, led by His Grace Theoklitos and accompanied by many clergy who were ordained by the 104 year-old bishop. As a closing to the Liturgy, an old homily of Fr. Augoustinos’ -coincidentally suitable- was read in front of his coffin, titled: “The Corruption of Morals” (published in the July-August 2010 issue 686 of Christianiki Spitha.) Throughout Sunday, the public veneration continued, along with the reading of the four Gospels.

In the afternoon, amongst other bishops, His Beatitude Hieronymos of Athens arrived from Thrace and performed a brief memorial service, since he had a prior obligation preventing his attendance at the funeral the next day. In the meantime, the crew of the known Orthodox TV station of Thessaloniki, 4E, who had undertaken coverage of these unique events, randomly interviewed a variety of people who had come to pay their respects.

That night, an All-night Vigil was held on a separate altar-table, with His Grace Vasilios, Metropolitan of Elassonas officiating. When the Vigil ended at 2:00 a.m. Bishop Vasilios, assisted by his clergy, (who were conversant with the ritual) performed the lengthy service For Reposed Clergy, which finished after 4:00 a.m.

THE FUNERAL

The day of the funeral dawned. It was Monday, August 30, the feast day of St. Alexander. In the morning, a Liturgy was performed in which His Grace Chrysostomos, Metropolitan of Eleftheroupolis officiated. At the end of the Liturgy, he characterized Bishop Augoustinos as the greatest preacher of the 20^th Century. He also proposed the establishment of a Foundation for the research and utilization of Fr. Augoustinos’ writings and sermons.

The Very Reverend Bishop Anthimos of Thessaloniki officiated during the funeral service. At the end, he spoke briefly, emphasizing Fr. Augoustinos’ struggle for the Macedonian issue, evoking hearty applause. His Grace Joel, Metropolitan of Edessa, gave a eulogy from the bishop’s throne, as representative of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople. His Grace Sergius, Metropolitan of Grevena, as representative of the Holy Synod of Greece, also gave a eulogy. Archimandrite Hieronymos Nicolopoulos, the secretary of the Holy Synod, was authorized to deliver the funeral oration from the pulpit. Apart from the eulogies delivered by politicians, a eulogy was also delivered by the Heguman (Abbot) of the Holy Monastery of Docheiariou, Archimandrite Gregorios, representing the holy community of Mt. Athos. Finally, on behalf of the clergy from the Metropolis of Florina, the protosinghel Archimandrite Ioustinos Bardakas gave a eulogy. The latter toiled unrelentingly throughout the three days, being responsible for all the funeral proceedings.

The sight of the honourable body, the psalmody, the particular church with its historical pulpit, the eulogies delivered, the throng of faithful lay-people, clergy and monastics, many officials, (church, political, academic, military, judicial etc) together with memoirs of a bishop’s 40-year life and witness that now came to an end – all gave a unique significance to the funeral, and evoked a serene mourning in one’s soul, bringing tears to one’s eyes.

After chanting “Come forth for the Last Farewell” (Tone 2) and when the funeral service ended, the bishop’s body was carried out of the cathedral and placed in the hearse. Archimandrites held the mournful, purple ribbons attached to the hearse, and the funeral procession, directed towards the Holy Monastery of St. Augoustinos, began through the main streets of Florina, under the hot summer sun. The two processional lines included numerous Hegumens, hieromonks and monks wearing their monastic cowls, vested priests and bishops with their staffs. The band struck up mournfully. Feelings of devoutness fanned the hearts of those present.

THE BURIAL

Shortly before the burial destination, the coffin bearing the Elder’s body was taken out of the hearse and carried on the priests’ shoulders to the carefully prepared, verdant gravesite. Enhanced police forces originally banned entry of the crowd to avoid a crush; however after the burial they permitted entrance. Before the coffin’s descent into the grave, His Grace Ignatius, Metropolitan of Arta, performed a short memorial service while His Grace Pandeleimon, Metropolitan of Veria, poured oil from the oil-lamp onto the deceased’s body. According to the church typikon, he threw earth on the body in the form of a cross, citing “For dust you are, and to dust you shall return” (Gen. 3:19). Everyone then chanted “When thou didst descend unto death” (Apolytikion, Tone 2) and “Christ is Risen!”

The deceased Elder’s face was characteristically serene and exuded grace. Throughout the three days, his appearance remained calm and his body retained the usual flexibility of monastics. Without any difficulty, Bishop Theoklitos of Florina took Fr. Augoustinos’ hand and made the sign of the cross over his body. Both during his hospitalization and afterwards, while lying in state, Fr. Augoustinos inspired feelings of devoutness and harmolipi (joyful-sadness) -as opposed to those of tragedy and heart-wrench- to all who had come to bid him farewell. These feelings were particularly evident in the young children who surrounded his coffin without any signs of fear. They venerated Fr. Augoustinos and didn’t want to leave his side.

May his memory be eternal. May his soul find rest in the land of the living, and boldness before the throne of the Lord. May we have his blessing. Amen.

ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙ;

Σήμερα που ο πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει προχωρήσει περισσότερο ἀπό τον Ἀθηναγόρα στον οικουμενισμό· σήμερα που ο πατριάρχης Βαρθολομαῖος συμπροσεύχεται με κάθε αιρετικό· σήμερα που ὁ πατριάρχης μοιράζει κοράνιο ἀντί Εὐαγγέλιο καὶ τιμᾶται ἀπό ἐβραϊκές συναγωγές και ἀπό μασόνους θα βρεθούν ορθόδοξοι ἐπίσκοποι μὲ συνείδηση σαν τον Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο, τον Φλωρίνης π. Αὐγουστίνο και τον Παραμυθίας Παῦλο για να κόψουν το μνημόσυνο του αιρεσιάρχου πατριάρχου Βαρθολομαίου ὡς μη ὀρθοτομούντα τον λόγο της ἀληθείας;

Ἐφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» 24-3-1970

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΕΦ’ ΕΞΗΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

· ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΗΔΗ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΘΕΜΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ 24-

“Ο μητροπολίτης ‘Ελευθυρουπόλεως σε ἐφαρμογή του ΙΕ´ κανόνα της πρωτοδευτέρας συνόδου, ἔπαυσε να μνημονεύη  τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρα, σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας και ἀγανακτήσεως κατά των δηλώσεών του ὅσον ἀφορᾶ τον γάμο τῶν κληρικῶν κ.λ.π. Ὁ μητροπολίτης Ἐλευθεροπόλεως ἀπέστειλε πρός την Ἱερά Σύνοδο τηλεγράφημα, στό ὁποῖο ἀφοῦ ἀναφέρεται στόν μητροπολίτη Χαλκηδόνος γιά τίς γνωστές δηλώσεις του περί καρναβάλου, καταλήγει ὡς ἑξῆς:

• «Κατόπιν, λοιπόν, των δημοσιευθεισῶν δηλώσεων του πατριάρχου δι’ ὥν οὐτός φέρεται προσχωρών ἀνεπιφυλάκτως εἰς αἴρεσιν, ἐξαντληθείσης τῆς ὑπομονῆς μου και μή ὑπάρχοντος περαιτέρω περιθωρίου ἀναμονῆς, ἔπαυσα ἀπό σήμερον μνημοσύνου τούτου, κατ᾽ ἐφαρμογἠν ΙΕ´ κανόνος πρωτοδευτέρας συνόδου. Του λοιπού θα μνημονεύωμεν ἁγίας και ἱερᾶς ἡμῶν συνόδου, ἐπιφυλασσόμενος ἐπαναλάβω μνημόσυνον αὐτοῦ, εὐθύς ὡς οὖτος ἀποδοκιμάση ἢ διαψεύση ἀντορθοδόξους δηλώσεις τοῦ καθ᾽ἀς αἱ ἐκθεμελιωτικαί της ὀρθοδόξου πίστεως και σατανικῆς ἐμπνεύσεως αἱρέσεις Πρωτείου και Ἀλάθητου ἀποτελοῦν ἁπλά ἐκκλησιαστικά ἔθιμα και ασημάντους διαφορές. Σήμερον σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία γεραίει τήν μνήμην τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, προχθές ἑόρτασε τήν ἱεράν μνήμην τοῦ μεγάλου Φωτίου και πρό τινων ἡμερῶν ἐπανηγύρησεν ἐπί τη ἑορτή  τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἐὰν συνταχθῶμεν  τούς ἀντορθοδόξους φρονήμασι του πατριάρχου Ἀθηναγόρα, θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ  διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οὐ μόνον τὰ ὀνόματα τῶν διαληφθέντων ἁγίων ἀλλὰ καὶ ἀπάντων τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀγωνισαμένων καὶ ἀναιρεθέντων μαρτύρων. Λυποῦμαι βαθύτατά διὰ τὴν ἥν ἔλαβον αὐστηρὰν θέσιν ἐναντι ἀνακύψαντος σοβαροτάτου ζητήματος. Ἡ ἀρχιερατική μου συνείδησις μὲ ὑποχρεώνει ἵνα μὴ σιωπήσω περαιτέρω. Καιρός ὅπως ὑψωθούν φραγμοί ἰσχυροί καὶ ἀνυπέρβατοι κατὰ τοῦ παπικοῦ δεσποτισμοῦ καὶ ἐπεκτατικών αὐτοῦ σχεδίων, ταπεινός ὑπηρέτης τῶν ὁποίων ἀνεδείχθη -ἀτυχῶς- ὁ οικουμενικός πατριάρχης καὶ οἱ συν αὐτῶ ἀσθενεῖς τῆ Ὀρθοδόξω πίστει οἰκουμενισταί. Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐλλαδικῆς Ἐκκλησίας οὐ μόνον θὰ κατανοήση ἀπόφασίν μου, εἰς ἥν μὲ ὁδηγεῖ ἐπιταγὴ συνειδήσεώς μου, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐφαρμόση ἔναντι  δογματικώς ἐκτροχιασθέντος πατριάρχου, ό,τι  οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ὑποδεικνύουν καὶ ἐπιτάσσουν».

H ΨΩΡΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΣΕΡΒΙΑΣ

Επίσκοπος Αρτέμιος:

Δεν υπάρχει τίποτε κοινό ανάμεσα στην πίστη και στην αίρεση

Ο επίσκοπος αναφέρθηκε στον εορτασμό των 1700 χρόνων από το Διάταγμα των Μεδιολάνων που προετοιμάζεται στη Σερβία και κατά τον οποίο σχεδιάζεται η επίσκεψη του Πάπα εκεί.

«Είναι αναγκαία ενόψει του εορτασμού αυτού η υπενθύμιση του εορτασμού των 1600 χρόνων κατά τον οποίο πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη συγκέντρωση Ορθοδόξων μόνο επισκόπων, αφού τότε δεν υπήρχε οικουμενισμός….
Ένα πράγμα είναι σίγουρο – ότι η άφιξη του Πάπα στη Σερβία δεν θα φέρει κανένα καλό αλλά θα προκαλέσει νέες καταστροφές και νέα δεινά και θα διασπάσει, θα αποδυναμώσει και θα διαλύσει περαιτέρω το σερβικό εθνικό και πνευματικό κορμό».

Είναι γνωστά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που δίδασκε στον ελληνικό λαό – «Τον Πάπα να καταράσθε»
Και γιατί θα έπρεπε να τον καταρώνται;
«Επειδή αυτός θα είναι η αιτία», λέει ο άγιος!
Είναι η αιτία πολλών εγκλημάτων κατά των Ορθοδόξων, κατά τους παρελθόντες αιώνες και αυτός είναι η αιτία της αίρεσης και τώρα που προσπαθεί να τους «ενώσει» όλους κάτω από το παπικό αλάθητο.

«Έχω την ελπίδα ότι ο σερβικός λαός, με τη βοήθεια του Θεού, θα βρει τη δύναμη να αντισταθεί στον πειρασμό που ξεκίνησε από το Πατριαρχείο στο Βελιγράδι, και θα αποτρέψει την άφιξη του ανεπιθύμητου αιρετικού (του Πάπα) ο οποίος έχει καταδικαστεί από πολλές Συνόδους Ορθοδόξων ως αιρετικός», τόνισε μιλώντας στους μοναχούς ο επίσκοπος Αρτέμιος.

____________________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_____________________

Епископ Артемије:

Између Вере и јереси нема ништа заједничко

Tuesday, 07 December 2010 00:26

Никакав компромис између Истине и лажи није могућ

Ићи за Господом значи ићи на крст, на распеће, на страдање, на прогонство

Његово Преосвештенство Епископ рашко-призренски г. Артемије на празник Ваведења Пресвете Богородице посетио је прогнано Црноречко братство у њиховом привременом станишту на планини Јелици код Чачка.

Окупљеним монасима и сабраном верном народу Његово Преосвештенство г. Артемије изрекао је поуку, примерену данашњем времену, прогону Цркве – који су у Србији започели Патријарх Иринеј и Синодалци, направивши својим неканонским чињењима и анти-црквеним актима раскол у Српској Цркви, и поставивши себе изван Цркве – као и планираном и најављиваном, од стране филопапистичких Епископа у Српској Цркви, доласку Папе римског у Православну Србију, који за протеклих хиљаду и више година од раскола, када је отпао од Цркве, није крочио својом ногом на српску земљу.

Како се приближава прослава 1700 година издавања Миланског едикта, све више постаје актуелно подсећање на претходни јубилеј прославе 1600-годишњице, и актуелизовање порука које су упућене са тога скупа.

Једно је, међутим, сигурно – евентуални долазак Папе римског неће Србији донети ништа добро, напротив, биће узрок само нових несрећа, нових страдања и пошасти, нових цепања и подела, даљег слабљења и растакања српског националног и духовног корпуса.

Познате су речи светога Козме Етолског које је упућивао једноверном грчком народу – ”Папу треба да проклињете”! А зашто га треба проклињати? ”Јер је он узрок”, каже светитељ! Он је узрок многобројних злочина према Православнима, широм земнога шара, у вековима који су прохујали иза нас; он је узрок јереси, у коју је најпре сам пао, а затим, не желећи да се поврати Истини, хоће да са собом у погибао јереси и отпадништва повуче и многе од Православних; то чини, између осталог, и кроз вековно већ наметање Уније Православнима, захтевајући као основни услов сједињења признање Папског Примата и непогрешивости!

У нади да ће српски народ, уз Божију помоћ, смоћи снаге да се одупре искушењу које се намеће из Патријашије у Београду, и да ће спречити долазак непожељног, у јерес палог, и од многих Православних Сабора у протеклим вековима осуђеног као јеретика, Папе римског, предајемо видео запис поруке Преосвећеног Епископа Артемија јавности.

У прилогу доносимо транскрипт обраћања Епископа Артемија монаштву и верном народу.

___________________

ΡOYMANIKA

__________________

7.12.2010
EPISCOPUL ARTEMIE:
CREDINŢA ŞI EREZIA NU AU NIMIC ÎN COMUN

Episcopul Artemie de Raşka şi Prizren la sărbătoarea Intrării Maicii Domnului în Biserică (după calendarul vechi) i-a vizitat pe monahii din Mănăstirea Râul Negru, stabiliţi în locuinţa lor provizorie din Muntele Tzelika lângă Čačak.
Episcopul s-a referit la sărbătorirea a 1600 de ani de la Edictul de la Mediolanum, care se pregăteşte în Serbia şi în timpul căreia se plănuieşte vizita papei acolo. „Este necesar, în vederea acestei sărbătoriri, amintirea sărbătoririi a 1600 de ani de când s-a realizat un mare Sinod doar a episcopilor ortodocşi, pentru că atunci nu exista ecumenism.
Un lucru este sigur: Venirea papei în Serbia nu va aduce niciun bun, ci va provoca noi catastrofe şi noi suferinţe şi va rupe şi va distruge pe mai departe trupul naţional-spiritual sârb.
Sunt cunoscute cuvintele Sfântului Cosma Etolianul pe care le-a predat poporului grec: „Pe papa să-l blestemaţi!”. Şi de ce ar trebui să-l blesteme? „Pentru că el va fi pricina”, zice sfântul! Este pricina multor crime împotriva ortodocşilor în veacurile trecute şi el este pricina ereziei şi-acum, când încearcă să-i „unească” pe toţi sub infailibilitatea papală.
Avem speranţa că poporul sârb, cu ajutorul lui Dumnezeu, va găsi puterea de a se împotrivi ispitei, care a început de la Patriarhie în Belgrad, şi va preveni sosirea indezirabilului eretic (papa), care a fost condamnat de multe sinoade ale ortodocşilor ca eretic”, a subliniat Episcopul Artemie, vorbind monahilor.
(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: I.T.)

Επίσκοπος Αρτέμιος:

«Είμαι απλώς ένας υπηρέτης του Χριστού»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε σήμερα 9/12/2010 ο επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος στο ΝΙΝ. Μεταφέρουμε στο ιστολόγιο μας αποσπάσματα της συνέντευξης αυτής:

Με πληροφορίες από http://www.eparhija-prizren.org/
Την μετάφρασι την λάβαμε απο τα THRISKEFTIKA

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

__________________________


______________________________________
Πηγή: http://dosambr.wordpress.com

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ

Ποτέ, μα ποτέ μην το κάνετε αυτό

Πριν από λίγο καιρό, κάποιος φόρτιζε το κινητό του τηλέφωνο στο σπίτι. Κατά τη διάρκεια της φόρτισης, δέχτηκε μια κλήση στην οποία απάντησε με τη συσκευή συνδεδεμένη ακόμη στον φορτιστή.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, διέτρεξε τη συσκευή του κινητού ηλεκτρικό ρεύμα κι ο άνθρωπος έπεσε με θόρυβο, ξερός στο πάτωμα.

Οι γονείς του, ακούγοντας το θόρυβο, τρέχουν στο δωμάτιο και τον βρίσκουν αναίσθητο στο πάτωμα με αδύνατο σφυγμό και καμμένα δάχτυλα, όπως φαίνονται στις φωτογραφίες. Τον πηγαίνουν αμέσως στο κοντινό Νοσοκομείο αλλά δυστυχώς πέθανε μόλις έφτασαν.

Τα κινητά τηλέφωνα είναι μια πολύ χρήσιμη σύγχρονη επινόηση. Ωστόσο πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί γιατί μπορούν να προκαλέσουν ακόμη και θάνατο.

Μη χρησιμοποιείτε ποτέ το κινητό σας κατά τη διάρκεια της φόρτισης.

Για λόγους ασφαλείας να το κλείνετε τελείως όταν το βάζετε για φόρτιση. Εξ άλλου αν σας καλέσει κανείς θα δείτε αργότερα την κλήση.

Μας καλει ο Θεος. Πως;

«Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἐ­ποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς» (Λουκ. 14,16)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Εἶνε μία παραβολή, ποὺ εἶπε ὁ Χριστός μας. Ἡ παραβο­λὴ μοιάζει μὲ καρπό. Ὁ καρπὸς ἔχει δύο πράγμα­τα· φλοιὸ καὶ ψύχα. Σπᾷς τὸ τσῶφλι στὸ καρύδι καὶ τρῶς τὸν καρπό. Καὶ στὴν παραβολὴ φλοιὸς εἶνε οἱ λέξεις, οἱ εἰκόνες, τὰ παραδείγματα, ποὺ παίρ­νει ὁ Κύριος ἀπὸ τὴ φύσι καὶ τὴν καθημερινὴ ζωή. Πίσω ἀπ’ αὐτὰ κρύβονται ἀλήθειες μεγά­λες καὶ ὑψηλές. Ἂς δοῦμε τὶς πρῶτες λέξεις.

* * *

Λέει, ὅτι κάποιος «ἄνθρωπος ἐποίησε δεῖ­πνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς» (Λουκ. 14,16). Ποιός εἶνε αὐτός, ποιό εἶνε τὸ δεῖπνο, ποιούς προσκαλεῖ, καὶ πῶς τοὺς προσκαλεῖ;
«Ἄνθρωπος» δὲν εἶνε ἐδῶ ἕνας βασι­λεὺς ἢ ἡγεμών. Αὐτοί, ὅσο σπουδαῖοι κι ἂν εἶ­νε, μπροστὰ στὸν Κύριό μας, στὸ Θεὸ ποὺ εἶ­νε ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων, εἶνε ἕνα πε­λώριο μηδενικό. Ὁ Θεὸς παραθέτει τὸ δεῖπνο.
Ποιό εἶνε τὸ «μέγα δεῖπνον»; Δεῖπνο εἶνε τὰ ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ ἀγαθὰ ποὺ χαρί­ζει ὁ Θεός. Τὰ ὑλικὰ μικρά, τὰ πνευμα­τικὰ μεγάλα.
Ποιά εἶνε τὰ ὑλικὰ ἀ­γαθά; Εἶνε ὁ ἥλιος, ὁ ἀ­τμοσφαιρικὸς ἀέρας, τὸ ὀξυγόνο, τὸ νερό, οἱ τροφές. Μπορεῖ νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος χωρὶς αὐτά; Ἀ­δύνατον. Ποιός τὰ δίνει; Ὁ Θεός. Πόσο ἀχάριστοι εἴμεθα! Οἱ πρόγονοί μας εἶ­χαν εὐγνωμοσύνη στὸ Θεό· δὲν ἔτρωγαν ψω­μὶ χω­ρὶς προσευχή. Ἐμεῖς, τὴ μπου­κιὰ ἔχουμε στὸ στόμα καὶ τὸ Χριστὸ βλαστη­μᾶμε. Ἐκεῖνος παραθέτει «δεῖπνον μέγα». Αὐ­τὸ μεταφραζόμενο σημαίνει· κάθε μέρα στρώνει τραπέζι σὲ μικροὺς – μεγάλους· κ’ ἐμεῖς δὲ λέμε ἕνα εὐχαριστῶ.
Ἀλλ’ ἐκτὸς τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀγαθά. Τὰ ὑλικὰ κάπως τὰ αἰ­σθανόμεθα· τὰ πνευματικά; Ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις, τὸν πλοῦτο, τὰ με­γαλεῖα, τὴ δόξα καὶ ὅ,τι ἄλλο ἐπίγειο, ἰδέα δὲν ἔ­χουμε γιὰ τὰ πνευματικά ἀγαθά. Σ’ ἕνα μῦθο του ὁ Αἴσωπος λέει, ὅτι ἕνας πετεινὸς σκάλιζε τὸ χῶμα νὰ βρῇ κανένα σκουλήκι. Ἀντὶ σκουλήκι βρῆκε ἕνα διαμάντι, ἀλλὰ τὸ πέ­ταξε, τὸ περι­φρόνησε. Σκουλήκι ἤθελε, δὲν ἤθελε διαμάν­τι. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι· σκαλίζουν στὴν ὕλη, καὶ περιφρονοῦν τ’ ἀνεκτίμητα πνευματικὰ ἀγαθά.
⃝ Τέτοιο ἀγαθὸ εἶνε λ.χ. ἡ συγχώρησις τῶν ἁ­μαρτημάτων, ποὺ λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος στὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου, διὰ τῆς θυσίας τοῦ Ἐσταυρωμένου. Μιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου εἶνε Ἰορδάνης ποταμός, ποὺ πλένει τ’ ἁμαρτήματα ὅλου τοῦ κόσμου.
⃝ Πνευματικὸ ἀγαθὸ εἶνε ἡ χαρά, ποὺ δοκιμά­­ζει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἐξομολογηθῇ στὸν πνευ­ματι­κὸ πατέρα τ’ ἁμαρτήματά του εἰλικρινῶς. Ὅπως λέει ὁ Ντοστογιέφσκυ, ὁ προφήτης τῆς ῾Ρωσίας, ἐξωμο­λο­γή­­θηκα, καὶ παράδεισος φύτρωσε στὴν καρδιά μου! Πήγαινε, δοκίμασε, πὲς «Ἥ­­μαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου» (Λουκ. 15,21).
⃝ Πνευματικὸ ἀγαθὸ εἶνε ἡ προσευχή, ὅταν ἐσύ, τὸ σκουλήκι τῆς γῆς, γονατίζῃς καὶ μὲ τὸν πνευματικὸ αὐτὸ ἀσύρματο ἔρχεσαι σὲ ἐ­πικοινωνία μὲ τὸν οὐρανό. Εἶνε μεγάλη ἡ τι­μὴ νὰ συνομιλῇς μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα.
⃝ Πνευματικὸ ἀγαθὸ εἶνε ὁ ἐκκλησιασμός, ὅ­ταν ὁ Χριστιανός, ὄχι ἀπὸ κάποια ὑποχρέωσι, ἀλλ’ ἀπὸ ψυχικὴ ἀνάγκη πηγαίνῃ στὴν ἐκ­κλησία καὶ παρακολουθῇ τὴ θεία λειτουργία. «Εὐ­­φράν­θην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα» (Ψαλμ. 121,1).
⃝ Πνευματικὸ ἀγαθὸ εἶνε τὸ φῶς ποὺ δέχεσαι ὅταν ἀκοῦς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ διαβά­ζῃς τὸ Εὐαγγέλιο. «Ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέ­λι τῷ στόματί μου» (Ψαλμ. 118,103). Τί νὰ τὸ κά­νῃς τὸ ὑ­λικὸ τραπέζι; Καὶ τὰ ζῷα τρῶνε σανὸ καὶ τὰ ὄρνεα κρέατα. Δὲν εἶνε κοράκι ὁ ἄν­θρω­πος, δὲν εἶνε μόνο ὕλη καὶ στομάχι· εἶνε καὶ ψυχή. Πέρα ἀπ’ τὶς ὑλι­κὲς ἀνάγκες ὑπάρχουν ἀνάγ­­κες πνευματικές.
⃝ Ὕψιστο πνευματικὸ ἀγαθὸ ἀπολαμβάνει ὁ πιστὸς ὅταν ἀξίως κοινωνῇ τὰ ἄχραντα μυστήρια, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον.
⃝ Ποιά γλῶσσα τέλος θὰ περιγράψῃ τὰ ἀ­γαθά, ποὺ ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεὸς γιὰ τοὺς κλη­ρονόμους τῆς αἰωνίου βασιλείας του, τὰ ἀγα­θὰ δηλαδὴ τοῦ παραδείσου; Ἂν εἶνε ὡραῖα τὰ ἄνθη, τὰ πουλιά, ἡ γῆ, ὁ ἥλιος…, φαντασθῆ­τε πόσο ὡραιότερος θὰ εἶνε ὁ ἄλλος ἐκεῖ­νος κόσμος, ποὺ ἀρχίζει μετὰ θάνατον. Ἐκεῖ ἀνέβηκε ὁ Παῦλος καὶ «ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. 12,4).

* * *

Ὑλικὰ λοιπὸν καὶ πνευματικὰ ἀγαθά. Αὐτὸ εἶνε τὸ δεῖπνο ποὺ παραθέτει ὁ Θεός. Καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ καλῇ ὅλους μας σ’ αὐτό. Πῶς μᾶς καλεῖ; Μὲ πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους.
⃝ Πρῶτα-πρῶτα μὲ τὴ φωνὴ τῆς φύσεως. Ἕ­να μήνυμα ἔρχεται ἀπ᾽ ὅλη τὴν πλάσι, μικρὰ καὶ μεγάλα δημιουργήματα· «πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον» (Ψαλμ. 150,6). Βλέπεις τὸν ἥλιο; τί λέει; Μιλάει, μὲ ποιητικὴ γλῶσσα σοῦ λέει· Ἐγὼ εἶμαι μικρὸς ἥλιος, δὲν εἶμαι τίποτα, θὰ σβήσω. Πέρα ἀπὸ μένα ὑπάρχει ἕνας ἄλλος ἥλιος, ἀθάνατος καὶ αἰώνιος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ­ησοῦς Χριστός. Αὐτὸς δὲ θὰ σβήσῃ ποτέ. Εἶ­νε «ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης». Ἔχετε αὐτιά; ἀκοῦστε· «Ἡ γέννησίς σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡ­μῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσε­ως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης…» (ἀπολυτ. Χριστουγ.). Βλέπεις τοὺς ποταμούς, τὸν Ἀξιό, τὸν Ἁ­λιά­κμονα; τί λένε; Ἐμεῖς εἴμεθα μικροὶ ποταμοί· ὁ μεγάλος ποταμός, ποὺ ἀρδεύει τὴν ἀνθρωπότητα μὲ νερὸ ἀθάνατο, εἶνε ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Βλέπεις τὸ δέντρο; Κι αὐτὸ μιλάει καὶ σοῦ λέει· Ἐγὼ δίνω καρπό, τὰ φύλλα μου, τὸ ξύλο· ἐσύ, ἄνθρωπε, τί δίνεις; Ὁ Πλάτων εἶπε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε δέντρο ἀλλὰ μὲ ῥίζα στὸν οὐρανὸ καὶ κλαδιὰ στὴ γῆ. Ὅ­πως τὸ δέντρο δίνει καρπούς, ἔτσι κ’ ἐσύ. Τὸ εἶπε ὁ Κύριος· «Πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. 7,19). Χριστιανός, ποὺ δὲ θέλει νὰ παρου­σιάσῃ ἔργα ἀγαθά, εἶνε δέντρο ἄκαρπο, γιὰ τσεκούρι καὶ φωτιά. Βλέπεις τὸ πρόβατο; Σὲ διδάσκει καὶ σοῦ λέει· Νὰ εἶσαι ἥμερος, πρᾶ­ος, ταπεινός, ὄχι ἄγριος σὰν τὸ λύκο… Ἀπ’ ὅ­λη τὴ φύσι ἀντηχεῖ ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ καλεῖ. Ὅποιος ἔχει λίγη πίστι τὴν ἀκούει.
⃝ Καλεῖ ὅμως ὁ Θεὸς καὶ μὲ μιὰ ἄλλη φωνή. Αὐτὴ ἔρχεται ἀπὸ ἕνα ἄλλο σύμπαν, ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τῆς ψυχῆς. Εἶ­νε ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως. Καὶ μόνο αὐτὴ φτάνει ν’ ἀποδείξῃ, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ποιός δὲν τὴν ἄκουσε! Κάνεις τὸ κακό; Ἂς μὴν τὸ ξέ­­ρῃ κανείς· μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς ἀ­κοῦς τὴ φωνὴ ποὺ ἄκουσε καὶ ὁ Κάϊν· «Κάϊν Κάϊν, ποῦ εἶνε ὁ ἀδελφός σου;» (Γέν. 4,9). Καὶ μόνο ἡ φωνὴ αὐτὴ καταρρίπτει τὸν ὑλισμό· ἀ­ποδεικνύει, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἄλλου γένους, οὐ­ρανίου, πλασμένος γιὰ τὸν οὐρανό.
⃝ Μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὶς φωνὲς τῆς φύσεως, μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, μᾶς καλεῖ καὶ μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, ποὺ ἀκούγεται στὴν ἐκκλησία καὶ πολλοὺς ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια. Ὅπου κήρυγμα ἐκεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ζωή. Γι᾽ αὐτὸ σὲ ὁλοκληρωτικὲς χῶρες ἐπιτρέ­πουν λατρεία ἀλλὰ κήρυγμα ὄχι. Ὅπου ὑπάρχει κήρυγμα, διεγείρονται τὰ αἰσθήματα, δημιουργεῖται γενεὰ φοβουμένων τὸν Κύριον.
⃝ Καλεῖ ὁ Κύριος ἐπίσης διὰ τῆς ἀσθενείας. Ὅταν πέσῃς στὸ κρεβάτι καὶ πονῇς καὶ οἱ γιατροὶ δὲν μποροῦν νὰ σοῦ προσφέρουν τίποτε, τότε κράζεις· Θεέ μου Θεέ μου!… Πολλοὶ τότε γνώρισαν τὸν Κύριο, στὴν ἀσθένεια.
⃝ Μᾶς καλεῖ ἀκόμη ὁ Κύριος καὶ μὲ τὸ θάνατο. Σὰν μαῦρο κοράκι πετάει κι ἁρπάζει τὸν ἄν­τρα ἢ τὴ γυναῖκα ἢ τὸ παιδί, καὶ τότε ἀκούγεται μιὰ φωνὴ ποὺ τὸν ἄλλο καιρὸ δὲν ἀκουγόταν· «Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα μα­ταιότης» (Ἐκκλ. 1,2). Μηδὲν ὁ πλοῦτος, μηδὲν ἡ δόξα, μηδὲν τὰ μεγαλεῖα, μη­δὲν οἱ ἔρωτες, μη­δὲν οἱ γυναῖκες. Ἕνα μόνο ἀξίζει, ἡ αἰωνιότης!
⃝ Καλεῖ κάποτε ὁ Κύριος καὶ μὲ ὁράματα πνευ­ματικά. Ἔτσι κάλεσε τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο ὅταν εἶδε στὸν οὐρα­νὸ τὸν τίμιο σταυρὸ καὶ τὸ «Ἐν τούτῳ νίκᾳ».

* * *

Μᾶς καλεῖ, ἀγαπητοί μου, ὁ Θεὸς «πολυμε­ρῶς καὶ πολυτρόπως» (Ἑβρ. 1,1). Κ’ ἐμεῖς; Κουφοὶ εἴμαστε καὶ δὲν ἀκοῦμε τὶς τόσες φωνές. Γιατί; Διότι δὲν ἔχουμε κεραία. Καὶ κεραία ποιά εἶ­νε; Εἶνε ἡ ἕκτη αἴσθησις, ἡ πίστις. Κεραῖες γέμισαν τὰ σπίτια, καὶ πιάνουν σταθμούς. Γήϊνα πράγματα, ψευτιές! Πέρα ἀπ’ αὐτὸ τὸν γήϊνο κόσμο, πάρε κεραία καὶ ἐπικοινώνησε μὲ τὸν οὐρανό. Καὶ θὰ δῇς, ὅτι αὐτὸ ποὺ λέω δὲν εἶνε ψέμα· εἶνε ἀλήθεια καὶ πραγματικότης. Ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει ὁ ἥλιος, τόσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει Χριστός· τὸν ὁ­ποῖον, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ἱερό ναὸ της Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαΐδος, στις 13-12-1987)

Ποινικη διωξη κατα A. Jevtic και Αμφιλοχιος Ραντοβιτς

O Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟΣ κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στα ποινικά δικαστήρια της Σερβίας εναντίον των επισκόπων Αθανάσιου Γιεφτιτς και Αμφιλοχιου Ραντοβιτς για συκοφαντικη δυσφημησι μεσω των ΜΜΕ και των εφημεριδων «Blic» και «Hello».

Ο μητροπολιτης Αρτεμιος κατηγορει τους δυο επισκοπους ότι διεδωσαν με τα κειμενα τους ψευδεις ισχυρισμους με σκοπο την δυσφημησι και την εξυβρισι του.

Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αρτέμιος δυστυχώς αναγκάστηκε να ασκήσει ποινικές διώξεις και αγωγές εναντίον των κατηγορουμένων όχι τόσο για να προστατεύσει τον εαυτό του και το επισκοπικό του αξίωμα, αλλά για να σταματήσει την πνευματική παρακμή η οποία ήδη μοιάζει με κατάρρευση και να βάλει φρένο στα δημόσια ψεύδη.
Η ενέργεια αυτή του Μητροπολίτου Αρτεμίου αποτελεί μια τελευταία προσπάθεια για να βοηθήσει τους κατηγορουμένους, από το φρικτό ολίσθημά τους.

Ο Jevtic και Ράντοβιτς κατηγορουνται ότι ενηργησαν με δολο και όλα τα στοιχεια τους αποτελουν αναληθειες και ακατασχετα ψευδη εναντιον της ηθικης υποστασης του επισκοπου Αρτεμιου.

Πηγη: http://forum.ihtus.org

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

στη Διαβούλευση για την  ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

έως  Κυριακή 12.12.2010

Το Υπ. Εσωτερικών  ετοιμάζεται να επιβάλει την Κάρτα του Πολίτη από τη νέα χρονιά. Προς το παρόν έχει ξεκινήσει δημόσια διαβούλευση.

Ήδη η  συντριπτική  πλειοψηφία των σχολίων είναι από αρνητικά έως καταδικαστικά. Όμως μεγάλη σημασία έχει η συμμετοχή όλων μας.

Μπείτε στην διεύθυνση :

http://www.opengov.gr/ypes/?p=931&cpage=8#comments

Συμπληρώστε στο κάτω μέρος το όνομά σας και το e–mail σας, και γράψτε με ευπρέπεια το σχολιασμό σας στην πρόταση του ΥΠΕΣ για την εφαρμογή της Κάρτας του Πολίτη και τους  κινδύνους που πιστεύετε ότι κρύβει.

Αν θέλετε να κάνετε κάτι περισσότερο :

1. Ψηφίστε και πάνω στα σχόλια των άλλων, ανάλογα με το τι πιστεύετε, εκεί που αναφέρει :  Το βλέπω Θετικά/Αρνητικά:
2. Προωθείστε το περιεχόμενο του email αυτού σε γνωστούς σας, που έχουν κοινές ανησυχίες.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:

• Συνιστούμε να περιοριστείτε μόνο στον θέμα της διαβούλευσης. Αποφύγετε ακραίες εκφράσεις που θίγουν τρίτους, γιατί πιθανότατα θα δώσετε αφορμή στους διαχειριστές του ΥΠΕΣ να μην δημοσιεύσουν το σχόλιό  σας
• Παρακολουθείστε αν το σχόλιό σας δημοσιεύθηκε. Αν πιστεύετε ότι έγινε κάποιο λάθος από τους διαχειριστές και δεν το δημοσίευσαν, μπορείτε να το καταχωρήσετε πάλι  ή να στείλετε email  στην δ/νση:  opengov@opengov.gr

Για όσους το επιθυμούν παραθέτουμε:
Σχετική αρθρογραφία για ενημέρωσή σας γύρω από τους κινδύνους της Κάρτας του Πολίτη :

http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=category&id=55&Itemid=475

και το κείμενο που έθεσε το ΥΠΕΣ για διαβούλευση :

http://www.opengov.gr/ypes/wp-content/uploads/downloads/2010/11/karta-politi.pdf

ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ: ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

H φόρμα διαβούλευσης απαιτεί και e-mail του συμμετέχοντος. Σε περίπτωση που θέλει κάποιος να συμμετέχει στη διαβούλευση, αλλά δεν έχει δικό του e-mail,  προτείνεται να συμμετέχει στη διαβούλευση εξυπηρετούμενος από έναν χρήστη ΗΥ (λχ. συγγενικό του πρόσωπο) και  να δηλώσει το e-mail του χρήστη.  Μπορεί κάτω από το κείμενο της διαβούλευσής του  να γράψει  σημείωση ότι δεν διαθέτει  e-mail  αλλά  εξυπηρετείται από τρίτο.
Καλό είναι οι συμμετέχοντες να κρατούν ένα αντίγραφο του μηνύματος που έστειλαν, (ή ένα print-screen ) για να μπορούν να γνωρίζουν τι έγραψαν σε περίπτωση που δεν δημοσιευθεί το σχόλιό τους.
Αν έχουν δυσκολία στο να εκφραστούν, μπορούν με σαφήνεια και πολύ λίγες λέξεις να εκφράσουν τη θέση τους ή  τον προβληματισμό τους ή και την πρότασή τους.
Η ανακοίνωση προσφέρεται και σε εκτυπώσιμη μορφή για να το μάθουν έστω και τις τελευταίες μέρες και να συμμετέχουν όσοι περισσότεροι μπορούν :

http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2042:2010-12-05-06-27-11&catid=212:2010-01-20-15-35-37.

Διαμαρτυρία για την κάρτα του πολίτη την Κυριακή 12-12-2010 και ωρα 11 π.μ.

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Σήμερα Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010, είχε ορισθεί η δίκη, με κατηγορούμενο τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο. Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται αφορούν τα αδικήματα «α) της ψευδούς καταμήνυσης, β) της συκοφαντικής δυσφήμησης, γ) της εξύβρισης και δ) της απειλής, οι οποίες προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 1, 12, 14 παρ.1, 16, 18, 26 παρ. Ια, 27 παρ.1, 94 παρ. 1, 229 παρ. 1, 363-362, 361, 333 ΠΚ» (Βούλευμα υπ’ αριθ. 12/2010, 26 Μαρτίου).

Κάποια από τα αδικήματα παραγράφηκαν, διότι ως μηνυτής απέφευγα να καταθέσω την μήνυση, οπότε, όταν κατατέθηκε, είχε περάσει το τρίμηνο.

Η μήνυση τελικά υποβλήθηκε, γιατί ο κ. Αμβρόσιος, όχι μόνον μου επέβαλε ένα παράλογο, παράτυπο και παράνομο αφορισμό, (επειδή αντιτάχθηκα σε ενέργειές του για λόγους Πίστεως), αλλά και γιατί, στην συνέχεια, δεν ικανοποιήθηκε η «πατρική» του αγάπη από την εξοντωτική-πνευματική ποινή του αφορισμού, αλλά προχώρησε και σε καταγγελία στο Υπουργείο Παιδείας, (κατά το Βούλευμα): «με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή» μου και στον εργασιακό μου χώρο.

Η καταγγελία συνοδεύτηκε από συκοφαντίες και ακολούθησαν απειλές, αφού με δημοσίευμα στον τύπο ο Μητροπολίτης δήλωσε εκφοβιστικά, ότι τα «χειρότερα έπονται για το Σημάτη».

Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος, αρχικά αδιαφόρησε και στην συνέχεια δεν θέλησε να αποδώσει δικαιοσύνη, αντίθετα «κάλυψε» συναδελφικά τον κ. Αμβρόσιο, όπως έκανε πρόσφατα και με άλλο Μητροπολίτη.

Έτσι, υποβλήθηκε η μήνυση, μήπως και φρενάρει την «διωκτική μανία» (όπως χαρακτήρισε τις ενέργειές του ο Τύπος) του κ. Αμβρόσιου.

Το Βούλευμα δια του οποίου παραπέμπεται ο Μητροπολίτης να δικασθεί διαλαμβάνει και τα εξής:

«Παραπέμπει τον κατηγορούμενο (Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Λενή Αμβρόσιο) να δικαστεί ως υπαίτιος του ότι στο Αίγιο, ενεργώντας με πρόθεση, με περισσότερες από μια πράξεις, διέπραξε περισσότερα εγκλήματα και συγκεκριμένα: καταμήνυσε άλλον ψευδώς ενώπιον της αρχής ότι τέλεσε πειθαρχικές παραβάσεις, με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή του γι’ αυτές και ειδικότερα, συνέταξε και απηύθυνε προς την τότε Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων το με αριθ. πρωτ. 269/5-5-2006 έγγραφο, στο οποίο διατύπωσε γραπτώς ψευδείς ισχυρισμούς και αιτιάσεις για το πρόσωπο του εγκαλούντος, ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειάς τους, …που μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή του».

Ο κ. Αμβρόσιος, αν και γνώριζε από τον Αύγουστο την ημερομηνία εκδικάσεως της υποθέσεως, δεν θέλησε να προσέλθει στο δικαστήριο, δηλώνοντας δια του δικηγόρου του ότι απουσιάζει στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας, συμμετέχων σε κάποιο συνέδριο που γίνεται εκεί. Με αυτή την δικαιολογία ζήτησε αναβολή.

Και πάντα θα υπάρχει κάποιο συνέδριο για τις εξέχουσες προσωπικότητες της κοινωνίας μας, που κατά τύχη θα συμπίπτει με την ημερομηνία εκδικάσεως υποθέσεών τους από την δικαιοσύνη! Κι ως τότε, αυτοί, με την ανοχή μας, θα εκφράζουν το δεσποτικό τους ήθος προς τους υπηκόους τους.

Σημάτης Παναγιώτης

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ!

ΕΒΑΛΑΝ…ΗΜΙΣΕΛΗΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΡΚΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΟΙ ΚΕΜΑΛΟΛΑΓΝΟΙ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ»!

Τι ακριβώς είναι αυτό το κατασκεύασμα που ξεφύτρωσε χθες στην Παραλία της Θεσσαλονίκης;;;

Βρίσκεται μεταξύ Ναυτικού Ομίλου και……

Μακεδονία Παλας! Μία ξεκάθαρη ημισέληνος! Κοιτάζοντας με αυθάδεια προς το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου…

Και παραπίσω το σύμβολο της πόλης, ο Λευκός Πύργος…. Ποιός είναι ο αρμόδιος να μας απαντήσει; Γιατί ακόμη κι αν είναι απλά ένα καλλιτεχνικό παραλήρημα το σίγουρο είναι πως δεν έπρεπε ποτέ να στηθεί. Οι καιροί είναι πονηροί και θα πρέπει να είμαστε όλοι πολύ πιό προσεκτικοί στις όποιες εκφράσεις μας. Είτε είναι πολιτικές, είτε αυτοδιοικητικές, είτε καλλιτεχνικές …

ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ

ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΑ…ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!

ΚΑΛΕΙΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ,ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ ΑΝΑΛΟΓΩΣ,ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΣΕ ΓΡΑΙΚΥΛΙΣΜΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΕΣ» ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2010/12/blog-post_31.ht

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ !!!

• Η Google χαρακτηρίζει τη Θράκη ως «Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης»!!!
• Όνειρο ή εφιάλτης, ό,τι από τα δύο και αν συμβαίνει, είναι πραγματικότητα.

Επί 2,5 χρόνια καταγγέλλουμε τις προσπάθειες της Άγκυρας να θέσει θέμα ανεξάρτητης Θράκης, αλλά δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων. οι καταγγελίες έμειναν στον «αέρα».
Μέσω της γνωστής εφαρμογής της Google Earth ανακαλύψαμε πως η Θράκη δεν είναι πλέον ακριβώς Ελληνική, αλλά έχει μεταβληθεί (τουλάχιστον στους χάρτες της αμερικανικής εταιρείας) σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία.! Απίστευτο και όμως γεγονός, αφού η αδράνεια των Ελληνικών κυβερνήσεων θα πρέπει επιτέλους να βραβευτεί από τους ινστρούχτορες της προπαγάνδας στην Άγκυρα.
Στην εικόνα που σας παραθέτουμε (τα πνευματικά δικαιώματα της οποίας έχει η Google και μάλιστα με απειλή ποινής. σε περίπτωση αναδημοσίευσης οποιουδήποτε χάρτη της) γίνεται περισσότερο από σαφές πως η Θράκη είναι πλέον ανεξάρτητη Δημοκρατία! Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν θα έχουμε εμείς ποινικές συνέπειες από την αναπαραγωγή αυτού του ψευδώνυμου χάρτη που τολμά να δημοσιεύει η Google, αλλά σκεπτόμαστε πως ίσως ήρθε η ώρα κάποιοι από την Δικαιοσύνη να αναλάβουν τον ρόλο που τους αρμόζει και να μηνύσουν τα αρμόδια Ελληνικά υπουργεία Εσωτερικών και Εξωτερικών, για πλημμελή εργασία και έκθεση σε εθνικό κίνδυνο μίας ολόκληρης γεωγραφικής περιοχής της χώρας.
Η Google Earth δημιουργεί σήμερα μείζον εθνικό ζήτημα για την Ελλάδα, εκτός και εάν η Άγκυρα ή τα τσιράκια της στην Θράκη προσκόμισαν ικανά αποδεικτικά στοιχεία -διακρατικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας- που αποδεικνύουν τη νομιμότητα του συγκεκριμένου χάρτη.

Ανύπαρκτη η Θράκη και για άλλη μεγάλη αμερικανική εταιρεία
Προσπαθώντας να εγκαταστήσω το δοκιμαστικό λογισμικό δημιουργίας γραφιστικών αρχείων της Corel (Corel Draw), διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη πως στην διαδικασία του Register και όταν έπρεπε να «καταθέσω» τα στοιχεία μου, δεν υπήρχε στην Ελλάδα η Θράκη. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Corel σταματάει στην. Ανατολική Μακεδονία.
Αφέλεια, λάθος ή συντονισμένη ενέργεια από τις γνωστότατες στον χώρο της πληροφορικής και στο διαδίκτυο αμερικανικές εταιρείες Corel και Google; Μήπως κάποιος από την τραγική κυβέρνηση των Αθ ηνών θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πάρει θέση και να ζητήσει την άμεση αποκατάσταση της αλήθειας και την επαναφορά της Θράκης στην Ελλάδα ή. θα πρέπει να ζητηθεί πρώτα η άδεια του κυρίου Στρος Καν;

Πώς πρέπει να αντιδράσουμε;
Ζώντας στην Θράκη και αντιλαμβανόμενος πως η εγκληματική ανεπάρκεια των Ελληνικών κυβερνήσεων καθιστά τον Ελληνισμό της Θράκης αιχμάλωτο του οιουδήποτε, έχω αρχίσει πολύ σοβαρά να σκέφτομαι εάν θα πρέπει να καταβάλω οποιαδήποτε εισφορά στα ταμεία του Ελληνικού κράτους.
Η κοινή λογική προτάσσει, πως ίσως θα έπρεπε όλοι όσοι κατοικούμε στην Θράκη να σκεφτούμε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να μην καταβάλουμε δεκάρα τσακιστή στο κράτος των Αθηνών έως ότου οι συγκεκριμένες αμερικανικών συμφερόντων εταιρείες επιδιορθώσουν το «λάθος» τους.
Άλλωστε, γιατί να συνεισφέρουμε σε ένα κράτος που μας έχει εγκαταλείψει στις διαθέσεις της Άγκυρας και μας αφήνει να χαρακτηριζόμαστε ως πολίτες κάποιου άλλου κράτους (και μάλιστα ανεξάρτητου);

7.12.2010

Υποστολή της Ελληνικής Σημαίας στην Εθνική Φρουρά… Πού πάμε;

apoellas.com/-55

Πολιτική υπόσταση έλαβε το ζήτημα των καταγγελιών της επαναλαμβανόμενης υποστολής της ελληνικής σημαίας από στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς και πεδία βολής. Ακόμα, άλλες καταγγελίες αφορούν την αφαίρεση των διακριτικών εθνικών συμβόλων από τα σακίδια ασκήσεων των ΛΟΚ. Το θέμα ηγέρθη κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του Υπουργείου Άμυνας.

Από ανάληψης της εξουσίας Χριστόφια, οι κυβερνώντες τρέμουν κάθε τί προάγει την ελληνική εθνική ταυτότητα των Κυπρίων, μεθοδικά δε, δρουν στο στράτευμα με την αφαίρεση των εθνικών συμβόλων, την απαγόρευση αντικατοχικών συνθημάτων (με το χαρακτηρισμό ως «ρατσιστικά») και την κατάπτωση του εθνικού και ηθικού φρονήματος των κληρωτών στρατιωτών και μόνιμων στελεχών της Εθνικής Φρουράς.
Αλήθεια, πού πάμε; Από την Παιδεία, μέχρι τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και την Άμυνα της πατρίδας μας, το ΑΚΕΛ εδραιώθηκε τόσο, που περνά τα ψευδοεπαναπροσεγγιστικά του ιδεολογήματα. Με ποιο φρόνημα θα πολεμήσουν οι φαντάροι μας, όταν το κατεστημένο έχει επιβάλει στη συνείδησή τους το βόλεμα, τις πελατειακές σχέσεις και την καθίζηση των εθνικών ιδεών;
Η κυβέρνηση δε σέβεται ούτε τους αγώνες της Εθνικής Φρουράς, ούτε το ρόλο που επιτελεί.
Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η Ε. Φ, την οποία το ΑΚΕΛ καθυβρίζει με την καθημερινή του πολιτική πρακτική, ιδρύθηκε το 1964, κατά την περίοδο της στρατιωτικής τουρκανταρσίας των «αδελφών» Τουρκοκυπρίων και στα πλαίσια του Σχέδιου Αμύνης Κύπρου υπό τον Αρχηγό της ΑΣΔΑΚ (Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση Αμύνης Κύπρου), Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα.
Η μαχητές της Εθνικής Φρουράς και της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου έδωσαν το αίμα τους για την Ελευθερία της Κύπρου, τόσο στις μάχες του 1964, όσο και στην τουρκική εισβολή του 1974. Η Ιδέα της Ελλάδος και της Ενώσεως ήταν ο καθοδηγητικός φάρος των σύγχρονων ηρώων του Κυπριακού Ελληνισμού, απέναντι στα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας.
Ντροπή στο ΑΚΕΛ και σε όσους ανέχονται την υποστολή της σημαίας μας από τα στρατόπεδα. Γι΄αυτούς, έχει έτοιμη και διαχρονική απάντηση ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας:

• «Θέλωμεν την Ένωσιν, διότι είμεθα Έλληνες την συνείδησιν και την καταγωγήν. Θέλωμεν την Ένωσιν, διότι αυτό ήτο το όραμα ολοκλήρων γενεών. Αυτό όμως δεν είναι απλώς ιδεαλισμός, αλλά κάτι το οποίον εμπίπτει και εις τον ρεαλισμόν. Διότι οι λαοί, οι οποίοι λησμονούν τα εθνικάς υποθήκας, λησμονούν την καταγωγήν των, σιγά σιγά φθίνουν, μαραίνονται και υποκύπτουν εις την δύναμιν του ισχυροτέρου, του κατακτητού…»

(ομιλία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, 06 Ιουλίου 1964).

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

___________

Πατήστε εδώ «ΣΤAYΡOS» (pdf)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

O KAΠETANIOΣ ΣTA ΔYΣKOΛA ΦAINETAI

«Eι γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον Xριστού δούλος ουκ αν ήμην».

Δεν προσπαθώ να κολακεύσω ανθρώπους, λέει ο απόστολος Παύλος· «Eι γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον Xριστού δούλος ουκ αν ήμην»(Γαλάτας 1,10). Δεν είμαι λέει δημαγωγός. Δεν κηρύττω για να αρέσω στους ανθρώπους.
E, αυτό το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου προσπαθούμε και εμείς, παρ’ όλη την ατέλεια και αμαρτωλότητά μας, να εφαρμόσομε εδώ στην πόλη. Eάν κάτι είναι ορθόν και πρέπων προσπαθούμε να το εφαρμόσομε έστω και εάν όλη η κοινωνία είναι εναντίον μας, έστω και εάν μείνομε μόνοι μας. Αναφέρω ένα παράδειγμα.

Kίνδυνος χολέρας στην πόλη της Φλωρίνης

Eνθυμείστε προ ετών, τι έγινε εδώ πέρα, για το πρόβλημα του νεκροταφείου, που και εσείς ακόμη είχατε κλονιστεί, ενώ εμείς επείσθημε, ότι διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο η πόλη από τον κορεσμό των νεκροταφείων και έπερπε να μεταφερθούν.
Δεν μπορούσε κανείς να λύσει το πρόβλημα. Ήθελαν όλοι να θαύονται στα κοιμητήρια του Aγίου Γεωργίου. Aδιαφορούσαν, που το έδαφος είχε μεστώσει, είχε κορεστεί από τα λύπη, από την διάλυση των ανθρωπίνων σωμάτων, τα οποία έφευγαν από τας ρωγμάς των τειχωμάτων και επίκειτω κατά την έκθεση του επεθεωρητού της υγείας μολυσμός. Χολέρα θα έπεφτε εις την πόλη και κανείς δεν τολμούσε να κάνει την μεταφορά. Tολμήσαμε εμείς και τι ακούσαμε, δεν περιγράφεται. Tα θυμάστε αυτά όλα. Έμεινα μόνος. Oύτω πως, πρέπει να μη αρέσουμε στον κόσμο.
Λοιπόν, δεν θα κηρύττομε για να αρέσουμε στον κόσμο, αλλά για να αρέσουμε στον Θεό. Έτσι πρέπει να ζήσουμε.
Kατηγόρησαν τον απόστολο Παύλο και απολογείται.
Για φαντάσου, τα πόδια εναντίον της κεφαλής. Tον καθίσαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου οι ψευδάδελφοι και αναγκάζεται να απολογηθεί…

(Απο τον κύκλο της Αγίας Γραφής στον «Oίκο Xειροτεχνίας», σήμερα, Ι. Μ. Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος, στις 11-1-1991)

ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Του κ. Λυκούργου Νάνη

http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/12/blog-post_670.html

Πόσο μας λείπει ο ελεγκτικός του λόγος!
Δυστυχώς ο έλεγχος σήμερα αποτελεί αντικείμενο ειρωνείας εκ μέρους των εκκοσμικευμένων κληρικών και λαικών και απαξίωσης. Θεωρείται παρωχημένος και ντεμοντέ.
Σήμερα κυριαρχεί η αβρότητα, η σιωπή, ο συμβιβασμός.
Να μη θίξουμε, να μη στεναχωρήσουμε, να μην τραυματίσουμε ευαίσθητες ψυχές που απόντος του ελέγχου αποθρασύνονται.
Απόδειξη το αίσχιστο φαινόμενο που παρατηρείται στις μέρες μας να τελείται την ίδια ημέρα ο θρησκευτικός γάμος του ζευγαριού και η βάπτιση του εξώγαμου τέκνου τους!

Ο TEMPORA! O MORES!
Πού καταντήσαμε χωρίς καμία αντίδραση των ποιμένων!
Όλα τα ανέχονται πλέον. Κηδεύουν αυτόχειρες ενώ οι τελευταίοι έχουν αφήσει σημείωμα που εξηγούν τους λόγους της αυτοκτονίας τους και που κάθε άλλο παρά παραπέμπουν σε ψυχική νόσο.
Στεφανώνουν τους πόρνους και τους μοιχούς αντί να τους στείλουν να παντρευτούν σε εξωκκλήσια όπως έπραττε ο αείμνηστος «ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι» κατά τον θείο Παύλο!
Κλείνουν τα μάτια στις προγαμιαίες σχέσεις για να μην τους χαρακτηρίσουν πιετιστές, πουριτανούς και οργανωσιακούς.
Ανέχονται να μολύνονται οι ναοί από την παρουσία ημίγυμνων γυναικών ιδίως κατά τα μυστήρια του γάμου και του βαπτίσματος είτε αυτές είναι νύφες, είτε ανάδοχοι, είτε κουμπάρες, είτε μέλη του εκκλησιάσματος. Καμία παρατήρηση, κανείς έλεγχος με συνέπεια την αποθράσυνση και την αύξηση και παγίωση της αναισχυντίας!

Σήκω Αυγουστίνε από τον τάφο και πάρε πάλι τη σφενδόνη!